In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
11-09-2008
Opstanding
het groot wit scherm van de dood toont achter glas diafane velden en schuin geworpen in één schoot ons uit droomlicht samengestelden
geheel bevrijd van die onmacht binnen met een mond die niet meer spreekt schrijf ik de laatste woorden op het linnen voor het gelaten oog geruisloos breekt
in duisternis die minder stoort omdat het licht niet hoeft te breken hoort men geen kloppend hart of woord
geeft leven spoor noch teken maar plant zich geduldig voort in 't gonzend bloed teruggeweken
Muziek: Dans van de Uren (La Gioconda van Poncelli) door Mantovani
Reacties op bericht (14)
13-09-2008
Foxke
Te laat, ge zijt al besmet.
13-09-2008 om 01:05
geschreven door Venus
*
Ik dacht oorspronkelijk dat het schilderij van Margritte " de zoon van de man" te maken had met de vierde vers.
13-09-2008 om 00:59
geschreven door Venus
Wel, wel, wel...
Foxie Foxtrot met een sarcastische noot! Van sarcasme, naar ironie en dan komt de humor. Hij zal het nog leren, verdorie. Je ziet, Ronald, wie in jouw midden vertoeft komt nooit te vroeg doch altijd té laat.
Van interactief bloggen gesproken! Ca vaut la peine ici. Om de andere Sennetpoëten te doen stikken van jaloezie. Natuurlijk had ik de inhoud gesnapt, zelfs de jachtige muziek, alleen aan die afbeelding kon ik geen touw vastknopen, geef toe het is wat ver gezocht! Hoe dan ook ondanks het gonzende bloed dat naar de verrijzenis moet leiden (actie die ik gerust aan mij voorbij laat gaan, een heropstanding van Titipoes mag ik de wereld niet aandoen) blijf ik het een zwaar op de maag liggend stuk vinden, knap geschreven maar zwaar, doch mijn slaapje voor laten, dat nu ook precies niet!
13-09-2008 om 00:35
geschreven door Titi
12-09-2008
@Bijsluiter
Zo snapt zelfs Cyberfox er wat van Allez tenminste van de bijsluiter Moest ik gaan dichten dan zou ik beginnen met de bijsluiter.
Ik moet me in acht nemen... Straks word ik ook nog fan!
Ware dat niet fijn als ik ook besmet zou zijn?
Groeten van Fox
12-09-2008 om 22:53
geschreven door Cyberfox
Bijsluiter
Vers 1 gaat over de vergankelijkheid van het leven . De mens is sterfelijk en vermag daar niets tegen
Vers 2 gaat hoofdzakelijk hierover dat de dichter zich met dat lot kan verzoenen. Dat het einde zelfs verlossend kan zijn.
Vers 3 Het einde beduidt stilte, zwart, nacht ...het onbekende
Vers 4 Het leven gaat verder en ongemerkt plant het zich toch voort en zal opnieuw gaan bruissen ( gonzend bloed) en aldus een opstanding bewerkstelligen.
Muziek: dans van de uren ( tijd gaat snel ... ... enz). Verspil uw tijd niet met onnozel gekibbel en vossestreken .
Gezicht van de figuur is onherkenbaar door de appel het gaat hier dus over iedereen zonder aanzicht des persoons.
Bedankt voor de levendige discussie over de inhoud van dit gedicht. Bovenstaande uitleg geldt natuurlijk alleen als mijn interpretatie . Want dit is nu juist het aardige aan poëzie dat iedereen het interpreteert op zijn manier afhankelijk van persoonlijkheid , voorgeschiedenis, stemming van het ogenblik enz enz. Als ik hier alles lees heeft iedereen wel en eindje in de richting die ik uitwou meegedacht maar is wel persoonlijk anders begonnen of verder gegaan
12-09-2008 om 14:59
geschreven door Ernst
't Is
te pakken of te laten, hoor ik Enst grommen en gelijk heeft hij!
12-09-2008 om 13:46
geschreven door Chielka
Opstanding,
verrijzenis, wedergeboorte , ik zoek het in de samenstelling van woorden en zinnen maar loop erin verloren richting neergang, dood. Toevallig geen verkeerde titel, of volgt het vrouwenbrein niet? De link met het beeld is me ook niet meteen duidelijk, tenzij Eva in het spel zit. Als dochter van een appel kan ik het beeld waarderen, de appel moet dan wel eerst vallen
Ernst graag een zinsontleding of een bijsluiter.
12-09-2008 om 13:36
geschreven door Lore
Triest ?
Een Opstanding of Verrijzenis lijkt mij toch fantastisch.
12-09-2008 om 12:58
geschreven door Venus
Ladies.... (and gentlemen)
Onze lievelingsventjes zitten waarschijnlijk in de penopauze...die komt iets later dan de menopauze bij vrouwen denk ik. Maar er is een engelse uitdrukking dat hier misschien telt nl. : " It's being so miserable that keeps me happy" Ik herinner me trouwens dat één van de eerste opmerkingen die ik ooit aan Ernst die toen euh ... niet Ernst heette, ook vroeg waarom zijn gedichten altijd zo triest waren. Baai de wee : "Bo was hier" is dat ook goed?
12-09-2008 om 11:49
geschreven door Bo
*
Ewel zie, ik durfde het niet schrijven omdat ik dacht het misbegrepen te hebben, en dat zal ook zo wel zijn, maar ik vind dit gedicht ook iets "noir"hebben. Iets zwaarmoedig.
12-09-2008 om 01:17
geschreven door huismusje
11-09-2008
Wat is er gaande is met de mannen bij Ernst...
de ene heeft het over een streling met penselen van ongeziene tederheid, voor Ludo maken deze woorden een kleurenpalet Magritte waardig! Ik vind dit een grote schreeuw van somberheid. Angstaanjagend eigenlijk, depressie benaderend. De stilte voor het einde gesublimeerd. Ofwel snap ik geen moer van, zou best kunnen, té naief, té dom maar gelukkig stukken optimistischer.
11-09-2008 om 22:39
geschreven door Titipoes
..
De Grote Oorlog. 1964
11-09-2008 om 14:34
geschreven door Ludovikus
..
Een schilderwerk zonder penseel. Woorden maken het kleurenpalet. René Margritte waardig. Groetjes.
11-09-2008 om 14:06
geschreven door Ludovikus
De
veelheid van het zijn gebonden in één straal van schijn
die het onvertelde kleurt op uitgesproken fijne verweving die al naar schoonheid geurt. De donkere tinten van de nacht hels verlichtend, niet één emotie tot bewogenheid verplichtend. Dat gebeurt vanzelf in de diepere lagen waar ongeziene verlangens liefdevol naar de oppervlakte worden gedragen.Gestreeld door penselen van ongeziene tederheid overwint het canvas, menig geheim gevoel verbergend, de geest van de tijd.
Een gedicht als een kaderloos schilderij, toch houdt elke zin de lezer gevangen vanaf de eerste tot de laatste lijn in de rij.
Groeten, Uilenspiegel.
