In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
30-12-2007
Zwaar teleurgesteld
Jullie weten het of jullie weten het niet maar ik kon het vrij goed vinden met Titipoes. Wij waren het vaak niet eens en slingerden dan wel eens verwijten naar elkaars hoofd maar dit werd goed verdragen. Maar gisteren verneem ik dat Titipoes de handdoek in de ring gooit. Tot daar aan toe. Maar als reden geeft ze op dat ze teleurgesteld is !n het Senniorennet omdat het toelaat dat een blog dat op zijn felst wat "soft porn" of een beetje bloot op de eerste plaats staat. Ik kan aannemen dat ze geschrokken was toen haar kleinzoon tot de ontdekking kwam dat het geprefereerde blog van de "oudjes" er een was van " vuile manieren" zoals het ventje zo plastisch uitdrukte. Maar daarom stoppen ?
In de eerste plaats vind ik dit als reactie van een volwassen iemand die met de godsdienst en traditionele geplogenheden nogal eens de vloer aanveegt ( en vaak terecht) een wat overdreven puriteinse reactie. Vooreerst " vuile manieren". Ik zou dat ventje uitleggen dat sex toch iets anders is dan "vuile manieren" alleen want anders gaat het kind misschien de weg van Jezuïtisme op. Weglopen in verbolgenheid in plaats van er een vlammend betoog tegen af te steken. Het zal door het verschieten geweest zijn zeker Want anders gaat het om iets dat ik misschien "schijnheiligheid" zou durven noemen.
Titipoes weet drommels goed wie Opapat is. De man maakte samen met de Franse Belg, Brabbes en -ik zal haar "lady X" noemen - , deel uit van het zogenaamde VUURPELOTON. Een blog dat in elkaar gestoken was om mensen te kloten en op stang te jagen, om zo onrechtstreeks de eigen ranking wat op te krikken. Dus van wat gemanoeuvreer is deze Opapat zeker niet vies. Dit blog en de erop volgende afkooksels ervan waren ook niet vervaard van een stukje bloot. Wel Titipoes heeft deel uitgemaakt van een van deze vervolgblogs. Opappat zal voor haar dus geen onbekende geweest zijn en een beetje bloot moet er dan volgens haar toen toch wel doorgekund hebben gezien haar deelname aan deze blogs. Of is anonimiteit een voorwendsel waarom iets mag dat anders niet mag ? Schijnheiligheid heet dat ?
Nu , wanneer haar kleinzoon ontdekt dat er bij de oudjes waar meme ook schrijft, bloot op het menu staat. Dan is haar reflex. Ikke weg. Ikke met dat "vies" gedoe geen uitstaans, hoor manneke. Ik noem dat ook schijnheiligeheid.
Uiteraard zijn er kwalitatief veel betere blogs dan dit maar dan de Heilige Rita gaan uithangen en de handdoek in de ring gooien? Waarom ? Uit verontwaardiging. ? Laat mij lachen . Titi vindt het zelfs niet erg als op een blog waar een vriendin (?) van haar beledigd wordt door een aap die in een hoerekot de clown gaat uithangen en dat fier op zijn blog zet, om daar tegen te reageren. Wegenshet feit quote "dat ze dan moet reageren op de helft van de wereld " unquote en nu ineens zwaar geschokt?? Ik noem dat schijnheiligheid
Men zou ook kunnen vermoeden dat de ranking haar toch niet zo onverschillig laat als ze wil laten blijken en dat het haar tegenstaat dat een blog van dergelijk lage kwaliteit op nummer één prijkt. Terwijl zij toch wat beter jounalistieke kwaliteiten in huis heeft ! Het zou kunnen maar ik ben niet erg geneigd om dit te geloven maar mocht het zo wezen dat is dit schijnheiligheid.
Maar omdat ik het altijd zo goed heb kunnen vinden met Titipoes zal ik maar denken dat ze het bloggen zowat spuugzat was. Zich als Einzelgänger steeds maar afzetten tegen de kleinburgerlijkheid en daar vriend noch vijand voor sparen. Van vrienden (in de betekenis van kennisssen) nog al eens wat kritiek moeten slikken en die kameraden afstoten met steeds dezelfde op de door eigen oordeel gebaseerde hardvochtigheid van de zich langs de lijn bevindende toeschouwer die op geen enkel moment emotioneel deelneemt en dus buiten het gebeuren staat, oordeelt maar geen verantwoordelijkheid neemt voor wat hij of zij verkondigt; dat gaat soms doorwegen en de ergste Einzelgänger heeft wel al eens een schouder nodig om bij uit te huilen. Dat ze die schouder niet binnen het seniorennet hoeft te zoeken zal ik niet ontkennen ze heeft wel beter. Maar wie is er nu niet gevoelig voor de afkeuring door een ander ? Hoe groot je gelijk ook moge wezen , op den duur gaat zoiets wegen. Het weegt soms niet meer op tegen de liefdesverklaringen die je supporters uitschreeuwen en van wie je weet dat ze het vaak toch niet echt menen. Dat het bloggen door haar niet serieus werd genomen zal ik dan ook maar tot de uitspraken rekenen die men rangschikt onder de noemer van een leugentje om beswil. Als je het niet serieus neemt dan ja je al snel afhaken want wat voor zin heeft het om te hameren op wat je weet dat toch niet voor verbetering vatbaar is. Dat doet toch geen zinnig mens. Iedereen die wat schrijft doet het opdat het zou gelezen worden en met in het achterhoofd dat er toch wel iemand er iets zal aan vinden, het apprecieren. Maar ze was het bloggen "spuugzat", maar werd er gelijktijdig ook door "gefascineerd" ( v.b. ze zou voor nieuwjaar niets meer schrijven maar kon het toch niet laten ik ken dat gevoel ook ik ben door dit verdoemde medium gefascineerd ) . Door dit middel waar ze onvervaard haar -het mag gezegd- kwalitatief hoogstaand "ei" kwijt kon en de onaangenamen verrassing met de kleinzoon en de ranking van Opapat was de aanleiding om de handdoek in de ring te gooien. Iets waar ze nu al spijt van heeft waarschijnlijk. Ik zal dit maar denken want het alternatief is die "schijnheiligheid" en dat zou mij van haar wel echt, echt "pijn" doen. Hoe dan ook ze neemt hier een loopje met de waarheid en dat had ik echt van haar niet verwacht.
Arlington kerkhof is het kerkhof waar de Verenigde Staten hun helden begraven. Het is een heel ernstig kerkhof. Maar Leonard Matlovich heeft er zijn verdiende begraafplaats niet gekregen. Hij was de allereerste Amerikaanse militair die in 1988 bekendmaakte dat hij homo was. Hij kon dus niet begraven worden tussen al die heldhaftige krijgers. Het Congressional Cemetery werd dan ook zijn begraafplaats. Dit kerkhof op een heuvel bij de Anacosta rivier werd oorspronkelijk ontworpen als een soort Westminster Abbey voor Washington. Alle belangrijke politici en helden der natie werden er begraven tot 1835. Toen werd het vervoer beter en werden deze hooggeplaatstse heren naar hun thuisstaat overgebracht om daar met de nodige eer begraven te worden. Na 1835 werden er ook rijke families en stillaan ook gewone mensen begraven op dit kerkhof. Er liggen bekende suffragettes begraven en ook Pushmataha, het opperhoofd van de Indiaanse Choctaws, die als eerste zijn land terugeiste van de federale regering. Ook het eerste verkeersslachtoffer van Washington D.C. een kind van amper tien toen ze door een auto werd aangereden ligt hier begraven. Niet zo heel ver van J.Edgar Hoover trouwens. Hoover, de man die in 1935 de F.B.I. stichtte en er plak bleef zwieren tot zijn dood in 1972. De jarenlang meest gevreesde man van de V.S. die duizenden mensen en organisaties bespioneerde en wiens hele leven er geruchten gingen dat hij homo was heeft hier zijn laatste rustplaats. Hoover heeft nooit toeggegevn dat hij homo was en gedurende 44 jaar een paar vormde met Clyde Tolson. Hij liet wel een rustplaats naast zijn graf reserveren voor .. inderdaad Clyde Tolson.
Maar keren we terug langs de lanen van dit door de autochtonen druk bezochte kerkhof , waar in de veertiger en vijftiger jaren van vorige eeuw zelfs gepicknickt en gefeest werd, terug naar de rustpaats van Leonard Matlovich. Het is een mooi zwartmarmeren steen met twee roze driehoeken zonder naam maar met een aangrijpende tekst : Hier ligt een Homo Vietnamveteraan, toen ik in het leger was gaven zij mij een medaille om twee man te doden en gooiden me buiten omdat ik er een liefhad.
Ondertussen liggen hier al tientallen homo soldaten begraven want op het officiлle militaire kerkhof van Arlington zijn ze niet welkom. Ook nu nog worden soldaten uit het leger ontslagen als ze te "openlijk" homo zijn. Geen van de toeristische rondleidingen brengt zijn gasten naar dit kerkhof. Washington blijft nu eenmaal een conservatieve stad in een "oubollig conservatief" land.
drie gewesten (Vlaanderen- Franstalig gewest waarbij het Duitstalig landsgedeelte is aangesloten en het Brussels Hoofdstedelijk gewest)
Drie gemeenschappen de Vlaamse gemeenschap ( Vlamingen en de Vlaamse Brusselaars), de Franstalige gemeenschap (Walen en franstalige Brusselaars) en de Duitse gemeenschap.
Verder uit 10 provincies (Oost- en Westvlaanderen, Antwerpen, Limburg, Vlaams-Brabant, Waals-Brabant, Henegouwen, Namen, Luik en Luxemburg) en de Brusselse agglomeratie van 19 gemeenten.
De gemeenshappen zijn er gekomen omdat er in België grote CULTURELE verschillen bestaan tussen deze drie gemeenschappen. Oorspronkelijk waren de bevoegdheden van de gemeenschappen dan ook beperkt tot culturele aangelegenheden ( beleid over cultuur, bibliotheken, jeugd, radio en televisie). Later zijn daar andere bevoegdheden bijgekomen. De zogenaamde persoonsgebonden aangelegenheden: beleid voor gezondheid (--voornamelijk preventief want de gezondheidsZORG en de ziekteverzekering blijft federale, Belgische materie--) en verder welzijn en beleid voor gehandicapten en bejaarden. Maar ook het beleid voor het onderwijs en het gebruik der talen behoort tot de bevoegdheid van de gemeenschappen
De gewesten zijn eigenlijk tot stand gekomen door ECONOMISCHE verschillen tussen deze gewesten. De bevoegdheid van de gewesten liggen dan ook op het gebeid van de economie en de materie die economische gevolgen kan hebben ( landbouwbeleid, huisvestingsbeleid, energiebeleid maar ook tewerkstelling, openbaar vervoer en openbare werken). Daar de gewesten ook territoriaal bepaald zijn ( dus begrensd zijn) hebben zij ook hun zeg over plaatsgebonden aangelegenheden zoals milieu en ruimtelijke ordening.
Voor alle andere zaken is de Belgische federale regering via kamer en senaat bevoegd.
Nu moeten in al die instellinge beslissingen genomen (parlement) en uitgevoerd (regering) worden daarvoor is dus een regering en een parlement nodig.
Aan de top staat dus de Belgische of federale regering , die bij Verhofstad III bijzonder klein gehouden is :veertien ministers en geen staatssecretarissen. Een premier, zes Nederlands- en zeven Franstalige ministers. Het Belgisch federale parlement bestaat uit de senaat met 71 senatoren en een kamer met 150 leden. Verder:
De Duitstalige gemeenschap beschikt over een parlement (25 leden) en regering
De Franstalige gemeenschap beschikt over een parlement (94 leden) en regering
De Vlaamse gemeenschap en het Vlaamse gewest beschikken over één parlement en regering (124 leden)
Het Brussels gewest beschikt over een parlement (72 Fr + 17 Vl = 89 leden)en regering
Het Franstalige gewest beschikt over een parlement en regering (75 leden)
In totaal dus 628 man in de praatbarakken.
Het Vlaams parlement en de Vlaamse regering is zowel bevoegd voor gewest als voor gemeenschap. In Wallonië zijn er voor gewest en gemeenschap twee aparte parlementen en regeringen. Dat er voor gewest en gemeenschap in Vlaanderen maar één parlement en regering is geeft soms eigenaardige toestanden. Na het vertrek van Yves Leterme en Inge Vervotte werd Kris Peeters Minister president. Voor de opengevallen posten van Welzijn en Openbare Werken waren er twee kandidaten Hilde Crevits ( uit West-Vlaanderen ) en de Brusselaar Steven Van Ackere. Deze laatste kon alleen maar minister van Welzijn worden ( een gemeenschapsmaterie) want Openbare Werken is een materie voor het gewest en Van Ackere is een Brusselaar en Brussel behoort niet tot het gewest Vlaanderen maar als als Vlaamse Brusselaar maakt hij wel deel uit van de Vlaamse Gemeenschap en dus kan Welzijn tot zijn bevoegdheied behoren. Eenvoudig toch !
Een ander typisch voorbeeld is bv dat het Brussels gewest kan afkondigen dat er in het gewest geen jachtzeizoen bestaat er mag dus niet gejaagd worden. Een evenzwijn in het Zoniënwoud bedreigd door een Vlaamse of Waalse boswachter rept zich dus best naar het Brusselse deel van het woud om daar asiel te vragen. Leg dat maar eens uit aan een Nederlander of een Fransman.
Maar het is nog niet gedaan want in Brussel kregen zowel de Vlaamse als de Franstalige gemeenschap een Culturele Commissie: de Nederlandstalige Comissie voor Cultuur van de Brusselse Agglomeratie en haar Franstalige tegenhanger die van naam veranderd zijn in de Vlaamse en Franse Gemeenschapscomissie. Er is ook nog een Gemeenschappelijke Gemeenschapscomissie.
Begin 2007 veranderde de communauté Française in alle stilte haar briefhoofden met als titel "Communauté Wallonie-Bruxelles", daarme een claim op Brussel leggende.
Maar helaas zijn we nog niet rond want aan het hoofd van elke provincie staat ook een gouverneur, bijgestaan door een bestendige deputatie ( soort regering) en een provincieraad (allen metook hun bevoegdheden). Voor Antwerpen telt de provincieraad 84 leden, Oost-Vlaanderen 74 leden, Vlaams Brabant 84 leden. Laat ons gemiddeld 10 x 80 man nemen = 800 provincie raadslenden
Op het laagste echelon vindt men dan de burgemeesters en hun schepencollege ( ook een soort regering) en de gemeenteraad. Er zijn 589 gemeenten met, afhankelijk van de grootte van de gemeente 7 tot 55 gemeenteraadsleden. Laat ons een gemiddelde van 25 gemeenteraadsleden nemen . Dit maakt 14.725 gemeenteraadsleden.
In totaal ( alle parlementen enz bij elkaar komt dit ongeveer neer op 16.153 of 1 verkiesbaar persoon per 650 inwoners of 1 per 2 km²). Dit aantal lijkt dus niet zo gek veel maar de structuur is te ingewikkeld.
Moet er nog zand zijn ? Welke kat vind nog haar jongen terug in deze wirwar van van regeringen, parlementen, comissies, bestendige deputaties, schepencolleges. en raden. Om nog niet te spreken over wie nu precies bevoegd is waar en waarom en vooral voor wat ? Een staatshervorming in de zin van een staatsvereenvoudiging lijkt mij geenszins een overbodige luxe.
Mijn vrouw vindt dat ik eigenaardige hobby's heb. Neem nu bijvoorbeeld heraldiek. Zij vindt er niets aan aan al die wapenkleuren en figuren. Daarnaast vindt zij het, , zij het ( tweemaal zij het dus ) een vrij onschuldig , maar nutteloos tijdverdrijf. Wel zij heeft ongelijk. Want neem nu de de sprookjes van Du Perault, met name Assepoes. Die paste een glazen schoentje zo denken al de gewone stervelingen. Mis poes , miss Assepoes heeft nooit een schoentje van glas gedragen en nog minder er eentje gepast. Het was geen schoentje van "verre" ofte "glas " in het Frans maar een schoentje van "vair" ofte " grijsblauw " vel. In de heraldiek is deze term bekend als zijnde een vacht ( naast hermelijn) afkomstig van een grijsblauw eekhoorntje. Het schoentje van Assepoes was dus niet van glas maar van eekhoornvacht. Dat was trouwens veel gemakkelijker om op te gaan .Ik zie ze daar al pikkelen met haar glazen muiltjes op de trap van het koninklijk paleis. De scherven vlogen in het rond. Maar op zachte, vellen schoentjes van een het zeldzame eekhoorntje. Dat was wat anders voor haar assepoezelige voetjes dan die glazen bazaar. Al zou een zekere Michel daar misschien wel anders over denken, maar Gaia bestond nog niet in de tijd dat de dieren nog spraken en voor zich konden opkomen zoals den vos "Reynaerde" zo goed illustreert..
In de heraldiek heeft men als basiskleuren voor het schild 1/De metalen : goud en zilver (respectief ook als geel en wit gebruikt) 2/De kleuren : keel (=rood =de kleur van een keel =in het frans geuelles) sabel (=zwart en geen zavel = frans sable)) (l)azuur (=blauw= fr. azure) sinopel (=groen = fr.sinople) verder kent men in de modernere heraldiek ook nog oranje, bruin, purper en vleeskleur. Een van de basisregels in de heraldiek is dat men nooit metaal op metaal gebruikt of kleur op kleur al zijn er wel uitzonderingen. 3/De vachten ( fourures) : hermelijn (hermine), vair en afgeleiden.
Zo zie je maar dat heraldiek zeer nuttig is al is het maar om de ware aard van de sprookjes te kunnen doorgronden. Glazen schoentjes dat gelooft toch geen kind.
In deze nieuwe rubriek zullen jullie een aantal beroemde schilderijen worden voorgesteld . We vatten aan met een werk dat zich in de Uffizi galerij te Florence bevindt. Het is van de hand van Sandro Botticelli. Het is gemaakt met tempera op canvas en stelt de geboorte van Venus voor. In tegenstelling met de legende, waar Venus geboren wordt uit het schuim van de golven, belandt ( letterlijk te nemen) Venus hier op bij een eiland. Reeds in de oudheid was de schelp immers een metafoor voor vagina. Een gestileerde versie van het gelaat van de Venus staat op de Italiaanse munten.
Het volgende schildreij bevindt zich in het Louvre het is van de hand van Ingres die het in 1814 schilderde. Het stelt een odalisk ( een blanke haremslavin) voor. Vooral het aangezicht is bijzonder uitdrukkingsvol en straalt een ingehouden sensualiteit uit. Het licht wit bepoederde gelaat doet wat denken aan een geisha, het Japanse evenbeeld van deze cover-girls uit de negentiende eeuw. Opmerkelijk is ook de waaier van pauwenveren en de pijp aan de voeteinde van het bed. We zouden kunnen spreken van een " Madame Pipe ( met een e) avant la lettre". Het werk ontlokte dan ook aan tsaar Alexander (zijn catalogus nummer ben ik vergeten) de bedenking " ceci n'est pas seulement une pipe" waarop lord Buckinghampalace droog reageerde met een "ni un pape". Het moge onze zuiderse landgenoten een hart onder de riem zijn dat zelfs de Engelsen toen Frans spraken. Er is zelfs een legende, maar het blijft natuurlijk een legende, waaruit zou blijken dat in de tijd dat de dieren praten ze ook een soort "Koeterfrans" spraken. Dat is trouwens ook de reden waarom ze er mee opgehouden zijn. Te veel last met de vlaamse gaaien.
Beide schilderijen werden onlangs gerestaureerd in het Radarlaboratorium voor Middelfrequente Irradiatie en Laser Ozonisatie ( het zgn R.M.I.L.O) . Indien voldoende bijval wordt geoogst kan deze reeks een eventueel vervolg krijgen.
Ik geef er de brui aan. Ik kap er mee. Het is gedaan . Uit. Fini. Ende. The end. Finito. Koniec. Mijn wereld is vandaag tweemaal ingestort. En ik wist het op voorhand. Ik wist het. En toch heb ik het gedaan. Ik ben gaan sjoeren (kijken) bij sjoeken. Naar de schrijfsels van mijn boezemvriendin Titipoes op het blog van madammeken. De naam sjoeken alleen al. Wie is er nu in godsnaam op den openbare internetweg voor Jan en Alleman met of zonder pet een sjoeken. Zoiets doe je toch niet of ge moet een pateeken zijn. Ik dus naar dat blog en inderdaad. Helderrood satijn , veel blinkende lichtjes ! Moet er nog zand zijn !! Een caberdoesjken naar de eerste goesting. Wel een deftige caberdoesj, dat wel en hygiënisch. Schoon pull-overkens, hoge naaldhakken, reukflesselkens van Dolce & haar lesbische vriendin Gabana, Coco en zijn Chanel, Boss, sjaaltjes van Waf-Waf, kleedjes van Versatelli, frakskens van Valpolicella, bloezen van Him & Hum, jassen Valenciana & Paëlla, dassen van Papa Number One en ondergoed, ondergoed, massa's ondergoed en alles proper gewassen en gestreken. De zweepkens en de dildo's zullen wel wat verder liggen zeker bij het capootjes verdeelmaschjien en ook:" Het zal hier niet "verniet" zijn". In zo een chique keet en zo een dure escortmadammen. Een coupken van hier een coupken van daar en voor ge het weet zijt ge gepluimd en sta je weer op straat. De broek vol goesting en de portefeuille leeg.
Ik had het kunnen weten. Ik ben bij die madam,- zeg maar madammeken zegt ze altijd- vroeger al eens gaan sjoeren. Een man van de wereld moet van alles wat kunnen meespreken nietwaar en eerlijk gezegd de artikels in de playboy zijn toch ook van de slechtste niet. Zeker niet de hoog-staande rubriek "centerfold". Maar goed, ik was dus gaan kijken en ik viel daar direct op een tettengaraazje (tietengarage, bh) met zwarte tierlantijntjes, floerenhollekens, broderiekens, franjekens, borduurselkens, kantjes en stikselkens afgezet met diamantjes, parelkens, briljantjes, amethystjes enfin, een streling voor oog en tepel. Maar niet te betalen zeg !! Voor dat onnozel stuksken stof kon je zeker duizend spaarpotjes met knikkende negertjes vullen met stukjes van 1 eurocent. Zilverpapier aanvaarden ze helaas niet meer wegens de transportkosten en omdat ze er toch niets kunnen mee aanvangen . Enfin allemaal duur zeg. Het is niet te geloven wat dat vrouwvolk uitgeeft om er eigenlijk maar juist gelijk een ander uit te zien.
Dus ik met een klein hartje daar binnen bij dat sjoeken. Allemaal veloeren gordijnen tot op de dikke wollen tapijten op grond. Maar proper zeg. Als het nu geen tapis plein geweest was zou ik zeggen dat ge er van de grond kon eten. De bel ging niet en het was er muisstil ( muisstil past in deze omgeving beter als doodstil ). Ik doe mijn schoenen uit, spuit er beetje "Chanel Nr 2 for Men" op mijn voeten - ( men is iedereen dacht ik dus ook ik) en sluip verder op mijn kousenvoeten. Ik begon eigenlijk al een beetje geruster te zijn want het bleef muisstil en normaal is ons Titi toch niet tot zwijgen geneigd. Haar praatbarakje heet niet voor niets " Bij Titipoes de praatjesmaakster". Ik dacht - geen lawijt- geen Titi. . Maar het was zonder de waardin en slavendrijfster Sjoeken gerekend. Want een beetje verder. Wat zie ik ? Een vitrine. " Lap" , zei ik tegen mijzelf- want in dergelijke omstandigheden klap ik alleen tegen intelligente mensen-, "ze is erin gelopen, ze hebben haar liggen". En ik was er niet ver naast want ik wandel een beetje verder en wie zit er daar in die vitrine, in een zetelken, met een grote vaas achter haar , kortgerokt tot boven de welgevormde knieën en halverwege de dijen, opgepompadoerd gelijk een ambaleineken ( uitgesneden prentje op geglaceerd papier van voor WereldOorlog II) . Zij die niet pakt op papier gepakt, en wie weet hoeveel keren al, maar niet door het papier. Mijn idool, mijn afgod van de litteratuur ( ik schrijf dat hier speciaal met twee t's om de ernst en het drama van de situatie te benadrukken). Mijn wereld viel in.
Mensenhandel van de ergste soort en dat madammeken is niet aan haar proefstuk, hoor. 79 heeft ze er zo al aan de haak geslagen. Rayaake, Brabantse Beauty, Titipoes, Mandy, Annechiena... ik moet er toch geen tekeningetje bijmaken zeker ? "Escorte en geen Ford - Picasso maar geen Citroën, Mondeo ..en nog altijd geen Ford. Jongens , jongens. Een chance dat ze mij niet gezien had. Stel u voor dat uw idool, iemand die ge al maanden op een "piëdestal" gezet hebt, die ge op uw handen draagt als een "piëta", waarvoor ge de zuiverste platonische liefde koestert die ge u maar kunt indenken, door de vitrine naar u knipoogt, tegen de ruit tikt met haar rode laknagels en zegt 125 Euro. Van het verschieten zou ik geen eens meer kunnen omrekenen hoeveel oude Belgische franken dat is. Ik weet zelfs niet of ik genoeg tegenwoordigheid van geest zou hebben om met een ernstig gezicht te zeggen: "Madam dat is niet te duur voor dubbel glas".
Met het hart in de schoenen, die ik nog steeds in mijn handen had, sloop ik naar de uitgang niet zonder nog enige fijn gecostumeerde playboy's tegen het lijf te lopen. Maar ik negeerde hen, ik ben tenslotte geen tv-vedette. Maar komt er daar opeens ook zo geen parkeerwachtster, helemaal in 't zwart leder met handboeien op mij af. Ik denk: " mij niet gezien" en inderdaad zij had mij niet gezien en ik verstop mij achter een zwaar fluwelen gordijn. Als die parkeerwachtsteres voorbij stapt zie ik dat ik mij vergist heb. Het is een madam uit het circus met een zweepje en ze drijft een zekere Sinte-Pedro, volgeladen met pakjes met grote strikken, voort. Blijkbaar had die zich ook al eens door madammeken laten strikken . Ik hoor haar zeggen, net als ze bij mij voorbijkomt : "Madame Titi, hier zijn de onderbroeken van Sint-Niklaas voor uw klandizie". Weet ge wat er door u, als zuiver platonistisch verliefde literatuureluurder, heen gaat op zo een moment? Neen, mijne heren of dames ge weet dat niet. Dat moet ge beleefd hebben. Ge moogt nog Herkuul heten en er desnoods een zijn dat kunt ge aan geen mensen beschrijven. "Hier zijn de onderbroeken van Sint Niklaas". Niet alleen mijn literatuurwereld stortte in maar al het vertrouwen in de heilige Sint en de Heilige Kerk, waarvoor madame Titi zo haar best gedaan had om het er bij mij, de eeuwige atheïst en twijfelaar, in te krijgen -met één slag weggevaagd. Weg, foetsjie. Sint Niklaas een hoereloper ! En dan nog met Titi ! Ik kan het niet geloven. Mijn lichtend voorbeeld, mijn licht in de duisternis, mijn lichtend pad, mijn kandelaarken, mijn spotje, mijn spaarlampken... het licht is uit.. de vertoning is gedaan... de clowns kunnen naar huis gaan op hun kousevoeten.
Ik trilde als een hespenblad van verontwaardiging. Nu is mijn ervaring met trillende hespenbladeren eerder beperkt en langzaam kwam mijn beneveld verstand op zijn positieve. Ik voelde effekens langs een holleken in mijn broekzak of mijn onderbroek nog op haar plaats zat. Gelukkig wel maar het was een magere troost. De onderbroeken van Sint Niklaas voor haar klandizie. Klandiezie ? Ik mocht er niet aan denken of ik ging onmiddellijk een kwatrijn vol kommer en kwel schrijven. Maar in een etablissement als dat van madammeken vindt je zomaar geen kommer en nog minder kwel. Kwijl ja maar geen kwel.
Hoe dan ook ik kwam te laat. De honderden plannen die op die vijf minuten door mijn hoofd schoten -zodat ik schietende hoofdpijn had- en die ik in elkaar geknutseld had om mijn godin, madam Titi van de duivel des ontuchts te redden, allemaal pardoes het water in. Gezonken en verdronken. Wat restte mij nog te doen dan het water te bevriezen en naar de de sterren op het ijs te kijken in plaats van minneliederen te schrijven van de puurste maar hoogste zinnelijkheid als Hadewich voor mijn Platonisch Mieken. Zoiets van :
Mieke mijn mi langt naar die gezellinne fijn doe koost 't bordeel doe lietst mi 't leven wie kan ich noch min skuine skaatse geven...enz
Allemaal zuiver platonisch natuurlijk want ik zou mijn beste vriend Rik niet voor zijn duiven willen schieten, erachter trouwens ook niet want hij heeft geen duiven. Hij zou er natuurlijk kunnen lenen van Gerard , die met die ouwe non daar... maar dat zou ons te ver leiden en mijn lijden is al groot genoeg. Trouwens Titi heeft dat direct door, eerst commentaar, dan een verhaaltje over elkaar, en dan de schaats uithalen, eerst recht en dan scheef enz, enz , haar niet gezien en mij ook niet. Je kon mij trouwens niet zien ik stond nog te snikken achter dat groot rood gordijn met en krop in de keel, druk op mijn borst, den buik ervan vol en de moed in mijn schoenen.
Ik slenterde dus terug naar het praatjesmaaksterblog. Na een paar borrels borrelden de wraakgevoelens in mij op. Dat madammeke zou ik krijgen al moest ik er voor naar de hel ( dat is nu geen moeite ik moet daar toch naartoe). Maar daar op het blog was momenteel weinig te beleven . Torenhoge affiches van aandachtige bezoekers in sprankelende kleuren en bijna geuren konden mijn droefheid niet opbeuren en toen...toen kreeg ik de genadesteek. Ik was al een heel klein beetje bekomen en ik dacht zo: "Och God, één zwaluw maakt de kleerkast niet leeg; ik heb nog wel meer platonisch hooi op mijn vork" en toen viel mijn oog op een foto: Bo met de baas op schoot. Opnieuw was het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte en mogelijks was dat ook zo want ik was al aan mijn zevende Leffe toe plus de borrels. Maar dit deed de deur toe. De platonische doodsteek van de stomme van Portici , Britain sinks in the waves, het veraad verzilverd, verkocht voor drie zilverlingen ( kent iemand de koers tussen zilverlingen en euro's à propos). Etna en Kilimandjaro komt over ons en bedekt ons , de hemel viel in , alle vogels waren dood en ik zat er met het hoofd dwarsdoor. Bo, Booken, Boterbooken het botert niet meer. Bo mijn boezemvriendin en in uw geval wil dat wat zeggen. Gedaan met het lyrisch geboezeroes. Ik hang mijn lier aan de muur, neen ik sla ze stuk als Macenroe zijn tennisraket. Mijn droefheid is immens. Tot tweemaal daags de Judaskus. Er is geen held die dit dragen kan zelfs Atlas doet hiervoor de boeken toe.
Nu ernstig. Ave Titi, Ave Bo en Ave Maria - morituri te salutant ( zij die gaan sterven groeten u ). Maar ik ga er nog eventjes veertien dagen mee wachten want ik moet met het vrouwtje nog naar het land van de "single malt", Nessie en de spookkastelen maar ondertussen is het gedaan, fini, the end, ende, finito, koniec. Ik had het kunnen weten. Ik had het moeten weten. Ik houd althans tijdelijk voor eeuwig met het schrijven op. Het zal jullie leren.
Oude koks- tradities in een ambitieus kookmagazine
Het lam van Sisteron wordt het best omringd met zorg en Provençaalse groenten Snel ! De lente en het bonenkruid aan de Durance beginnen vroeg te rijpen Zonovergoten zintuigen aanschouwen ivoorkleurige knoflook- tenen van tijmaroma doordrongen En allerlei plaatselijke courgetterassen- Gekoer, terrassen vol- gelopen met subtiele wijnen Schol en Vaarwelkom ! in de luwte van georganiseerde kletspraat
* gekoer= geluid dat duiven maken en in overdrachtelijke zin ook "vrijen"
Wat hebben we geleerd zou Piet Huysentruit zeggen ....
Wat kunnen we leren uit 175 dagen regeringsonderhandelingen:
1. Het eerste is dat de Belgische federale Staat zoals die nu bestaat helemaal niet meer werkt. Nieuw is dat natuurlijk niet. De problemen omtrent de geluidsnormen rond Zaventem waren reeds een voorbode van dit fenomeen.
2. Er is het volledig gebrek aan vertrouwen tussen Noord en Zuid.Het wordt dus zeer moeilijk onderhandelen.
3. Walen en Brusselaars zijn bang voor de ontmanteling van de sociale zekerheid maar nog meer van de regionalisering van de vennootschapsbelastingen. Dit houdt inderdaad zoals de toestand er nu voor staat met ondermeer het Brussels gewest dat niet meer kan uitbreiden een vrij groot risico in voor zowel Brussel als Wallonië. Het is eigenaardig dat men dit langs Vlaamse zijde niet kan of niet wil onderkennen en als men het onderkent de separatistische weg inslaat. Ik vraag mij af moest de tegenpartij geen franstaligen zijn maar Liechtensteiners (om iets te zeggen) of de Vlaamse politici zo een harde stellingen zouden innemen. En dit brengt ons naar het volgende punt
4. Evenzo is het verbazend dat de franstaligen niet kunnen onderkennen hoe weinig vertrouwenswekkend hun houding in de faciliteitengemeenten is, of ze nu in de meerderheid zijn of niet. Uiteraard zou je je eigen landstaal mogen kunnen spreken, maar moet je daarvoor een ander schoferen of als minderwaardig beschouwen en hem bovendien op zijn eigen territorium uitdagen ? Het is perfect begrijpelijk dat de Vlamingen deze houding als bedreigend ervaren. Daarenboven is de Vlaamse taal en cultuur in de beginstructuur van dit land, dat België noemt, steeds beschouwd geweest als een minderwaardige taal en cultuur. Maar laten we eerlijk zijn; heel lang ook door onze eigen elite ,die volledig verfranst was, werd het Vlaams als een boerentaal bestempeld. Dit is een historisch feit en werd zeker in de hand gewerkt door de 20 jaar bezetting door de Franse Republiek en het Napoleonistische Keizerrijk (1793-1814) gevolgd door een opstand tegen de vernederlandsing tijdens Het Verenigde Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) met als gevolg de geboorte van een siamese tweeling waarvan de helft kat en de andere helft hond was: nml België. Met als top of the bill een allochtone monarchie die één van de landstalen onkundig was, wat op zich niet zo erg behoefde te zijn. Maar dit ook tot zeer recent bleef wat wel erg is. En eigenaardig genoeg na de Tweede Wereldoorlog werd gered van de ondergang door dat deel van de bevolking wiens taal ze niet sprak. Begrijpe wie kan ! De Vlaming in tegenstelling tot de franstaligen heeft voor zijn taal, cultuur en identiteit moeten optornen tegen "Vorst en Vaderland" en is dus gevoeliger op dit punt, misschien wel overgevoelig. Door te veel contact met graspollen krijgt men ook hooikoorts.
5. Wat dus blijkt : er is geen vertrouwen maar er is ook geen empathie voor de andere. Wat de andere bezighoudt kan ons blijkbaar geen moer meer schelen. We gaan ons achter algemeenheden verschuilen "De Vlamingen zijn racisten, de Walen zijn lui". Ik meen dat er ook in Wallonië racisten zijn (evenals in Brussel; Maingain is daar een sprekend voorbeeld van) en er zullen in Vlaanderen ook wel luiaards en profiteurs te vinden zijn ( onlangs nog moest ik gedepaneerd worden door Belgacom - de camionette was er vrij snel maar de twee heren zijn na een vluchtige inspectie van mijn telefoon onmiddellijk doorgereden naar de nabijgelegen verbindingscabine , waar ik na een half uur wachten de ene rustig snurkend en de andere intensief solitaire spelend op zijn laptop aantrof met rustig ronkende motor want het was wel koud- na anderhalve minuut inspectie van de cabine zijn ze tot de conclusie gekomen dat het defect in de centrale lag. Bellen en na andere anderhalve minuut was de panne verholpen. De camionette heeft er evenwel nog één uur gestaan. ) Maar dit terzijde. Er zijn in dit land meerdere breuklijnen dan noord- zuid om er maar enkele op te noemen: links-rechts, katholiek- vrijzinnig, autochtoon-allochtoon en die breuklijnen lopen door zuid-noord heen. Of we nu in eenzelfde land wonen of niet, al deze breuklijnen kan men maar overbruggen door dialoog. Dit is wat men moet leren uit deze ellenlange formatie. We moeten leren luisteren naar wat de andere bezighoudt.
6. Democratie in zijn eenvoudigste vorm is een spel van getallen, niet meer niet minder. De franstaligen in dit land vormen een minderheid. Zij zouden zich moeten kunnen neerleggen bij deze constatie zonder dat men allerlei beschermende trukjes en foefjes van alarmbellen enz..moet uithalen. Hetzelfde geldt voor de nederlandstalige minderheid in Brussel. Maar geef toe wie in de minderheid is moet er kunnen op vertrouwen dat de meerderheid hem niet zal onderdrukken. De houding van de Franstalige Brusselaars is niet van aard om dit vertrouwen aan te wakkeren langs Vlaamse zijde, nietwaar Mr Maingain. De, naar mijn mening terechte, signalen die de Vlamingen nu hebben gegeven aan de franstaligen zijn evenmin van dien aard dat zij dit vertrouwen in de hand werken. Maar het is niet slecht dat deze signalen gegeven zijn. Zo voelen de franstaligen eens dat het menens is met de eisen van de Vlamingen. In normale omstandigheden zou zo iets dialoog bevorderend moeten werken maar hier is het tegendeel het geval. Waarom ? Wel aan beide zijden nemen we zelfs niet de moeite om tot de kern van het probleem te gaan. Zijnde dat wij in een maatschappij moeten leven die efficiënt werkt. Het eerste impliceert dat wij empathie en ondersteuning voor de andere moeten creëren (separatisme is hiervan het omgekeerde), het tweede dat de structuren zo worden opgezet dat ze transparant kunnen worden toegepast, voor iedereen begrijpbaar zijn - ja zelfs eenvoudig zijn -, en een eerlijke toepassing van de structuren wordt garandeerd voor beide taalgroepen en hun minderheden. Er moet dus hoe dan ook een grote staatshervorming komen.
7. Een andere reden waarom dialoog stroef verloopt. Het gaat hier om politici en soms om politiekers, die als voornaamste bezigheid hebben te worden herkozen. Dit heeft goede maar nog meer kwade gevolgen. Hoe dan ook en onafgezien van het huidige resultaat vind ik dat we bewondering moeten hebben voor Y.Leterme. Hij heeft zich niet echt laten beïnvloeden door het premierspostje om zijn principes over boord te gooien ( hierbij ongetwijfeld geholpen door de NVA) en dit is een kentering bij de CD & V waarvan een gekend voorman nog zei: "principes zijn als winden , je moet ze voorzichtig loslaten" . Dit heeft dus als gevolg gehad dat men aan franstalige zijde is gaan inzien is dat de Vlaamse eisen ( al dan niet te ambitieus) ernstig dienden te worden genomen. Maar het feit dat het om politiekers draait heeft ook als groot nadeel dat iedere partij er nu bij de mislukking van de dialoog zijn voordeel tracht uit te halen. Men gaat populismen horen als:"we verliezen ons aangezicht in buitenland". De vraag is of België ooit veel imago heeft gehad in het buitenland. En er zijn voorbeelden te over van grotere jongens die belachelijk doen. Het Verenigd Koninkrijk dat de gegevens van zijn burgers verliest, de Italiaanse voortdurende comedia del arte van wisselingen van regeringen, de Spaanse koning, die zijn geduld verliest en "houdt uw grote smoel" roept tegen de totalitaire president van een bananenrepubliek waar olie in de grond zit, en Rusland waar schijn-democratische verkiezingen worden gehouden om nog te zwijgen van de VS waar de CIA niet in staat is om gedoodverfde vernietigingswapens te onderscheiden van melkkastrollen. Imago ..!! Een beetje bescheidenheid zou ons sieren.
Een ander even belachelijk electoraal populisme is: "we hebben een regering nodig om de problemen over de prijs van stookolie en verlies aan koopkrachten en alles wat de mensen bezighoudt te gaan bestrijden. Bulshit, dit is geleuter van kleine kindjes. Afgezien van het feit dat het algemeen welzijn van de burger -buiten de laatste maanden voor de verkiezingen- nooit een grote prioriteit is geweest van de politici, hebben zij dan zo een hoge dunk van zichzelf dat zij denken dat een Belgische regering, van welke exotische kleur dan ook, ook maar enige invloed gaat hebben op olieprijs, of de comsumptieprijzen van graan, maïs, ijzer, nikkel of fopspenen? Deze mensen proberen alleen maar munt te slaan uit de crisis. Natuurlijk zijn ze bereid te klungeraars te helpen maar alleen als daar een prijs voor betaald wordt, die zo hoog wordt bepaald dat het onbetaalbaar wordt. Cynische groen, rode, blauwe comedianten. Er zijn er ook die om dezelfde reden ( ze hopen op donkerblauwe winst) nieuwe verkiezingen voorstaan. Inderdaad nieuwe verkiezingen zijn bij dergelijke pat-stellingen misschien wel de meest democratische manier van handelen. De standpunten zijn bekend we weten nu wie voor wat staat, alleen is het niet zeker dat iedereen het "goed" begrepen heeft ( wat het grote nadeel is van de democratie) en de standpunten zouden misschien alleen nog maar meer gepolariseerd worden. Dat iedere verkiezingen door de niet splitsing van Halle-Vilvoorde onwettig zou worden is nu een grondwettelijke sprookje geworden want men is het gaan uitzoeken - aan lef ontbreek het die man niet- : dat het parlement er anders kan over beslissen en dan valt de edelachtbare van het arbitrage hof op zijn gat - zeg maar dat de judo-coach het gezegd heeft. Het erge is dat hij nog gelijk heeft ook.
De media zouden daarbij ook best eens een kijkoperatie in eigen boezem laten uitvoeren. Want in plaats van een controlerende functie over de politiek, die zij in normale omstandigheden zouden moeten vervullen. Hebben ze om politiek-finaciële en publicitaire redenen verkozen het toneel te gaan dramatiseren en zelf op bepaalde punten te gaan regisseren en acteren. Een rol waarvoor ze niet echt geschikt zijn maar reality-dinges zijn "in" en "cool". Marketing loont immers. Binnenkort krijg je bij aankoop van een dagblad 1000 liter stookolie en een privaatoptreden van Willy Somers, Vader Abraham of Eddy Wally cadeau.
Maar wat we uit dit alles zouden moeten begrijpen is het volgende. Nu kom ik zeer dicht bij U staan en leg mijn rechter arm om uw linker schouder, wat politiek evenwichtig verdeeld is en gij somt op .....
1. De wereld is aan het veranderen. Mondialisering bedreigt onze welvaart. Het is misschien hard om horen maar het zou wel eens kunnen dat als we niet snel inventieve oplossingen uit dokteren het welvartsniveau van de doornsee Belg naar dit van de vroegere Oostbloklanden of nog dieper gaat evolueren.Dit schijnt men in Vlaanderen beter begrepen te hebben dan in franstalig België.
2. De grote bedreiging voor iedereen, overal ter wereld is dat globalisering -zoals die nu bestaat : waar de multinationale, aan iedere regeringscontrole zich langzaam ontrekkende, bedrijven er uitsluitend op gericht zijn om zoveel mogelijk winst te maken ten koste van wat dan ook- alleen de kloof arm-rijk gelijk waar ter wereld maar zal vergroten. De armen van de arme landen zullen arm blijven en de middenmoot van de welvarende landen zal afzakken naar een armer niveau. Rechtvaardiger zou zijn dat het niveau van de armsten wat naar omhoog gaat. Maar het paket is niet onbeperkt en onvermijdelijk zal ook dan ons niveau in eerste instantie dalen, al kan later terug een inhaalbeweging worden gemaakt.
3.Daartegen moet een nieuw soort "globaal socialisme," of noem het zoals je wilt uitgevonden worden. Want tegen deze perfide uitwas van de liberalisering ( die mij op zich een verdedigbare theorie lijkt) reageren zal maar kunnen als we de krachten wereldwijd bundelen om deze nieuwe " klassenstrijd tegen onzichtbare aandeelhouders" aan te gaan. Anders gaan we, en gedeeltelijk is dat al het geval, alleen maar regeringen krijgen in dienst van het grootkapitaal, dat in werkelijkheid de lakens zal uitdelen. Wat wel eens voor maffia toestanden zou kunnen zorgen. Voor geld zijn al velen gezwicht en zullen er nog veel zwichten al kan het kapitaal of de graad van aangeboden macht wel beduidend geval per geval verschillen. Maar iederen heeft wel ergens zijn prijs. Al kan het soms niet om geld draaien of soms heel handig verpakt worden onder de noemer: democratie en humanitaire maatregelen.
Hieruit wil ik afleiden dat wat we in de toekomst hoognodig zullen hebben SOLIDARITEIT noemt. Solidariteit onder evenwaardige partners en geen barmartigheid. Voor deze solidariteit mag en moet een prijs gevraagd worden nml dat de ontvanger van de solidariteit zo goed mogelijk zijn best doet om een einde aan het eenrichtingsverkeer te maken en bereid is voor nog minder begunstigden op zijn beurt zijn solidariteit te tonen en dit op straffe van beëindigen van solidariteit. Wat dan barmartigheid nog niet geheel uitsluit.
Als we dit op een fatsoenlijke manier toepassen op het Noord-Zuid probleem van België is het hoog tijd om de onderhandelingen te ontnemen aan de politici en in de handen van niet politiek gebonden, technisch onderlegden op alle niveau's te leggen. Vermits dit in België (en niet alleen hier) niet mogelijk is, want ik ben niet naïef,dienen deze "onderlegden" uit in politiek en taalkundig opzicht evenwichtig verdeelde groepen te bestaan. Extremisten dienen daarbij niet per se te worden uitgesloten als ze maar wijs genoeg zijn. Wat per se veel extremisten uitsluit. Al kunnen ze hun dienst bewijzen als zweepje, al ware het maar om tegen het zweepje in te kunnen gaan. Die heren moeten dan een doorzichtige, kontroleerbare en evenwichtige oplossing uitdokteren opdat het vertrouwen opnieuw de breuklijnen zou kunnen overstijgen en in het ideale geval zelfs de breuklijnen zou uitwissen in plaats van Israelisch-Palestijnse toestanden te scheppen. Dit heeft niets met belgicisme te maken maar alles met gezond verstand van een gezonde Vlaming. Ja , ik droom soms nog.
Maar één manier om zo een werkzaam college te krijgen zou een herziening zijn van de rol van de senaat. Waarbij de senatoren niet rechtstreeks verkozen meer worden maar worden benoemd door de kamer in functie van hun expertise waarbij natuurlijk dan nog rekening dient gehouden met de onvermijdelijke politieke en linguistieke evenwichten waarbij een paritair taal-evenwicht zou kunnen worden overwogen. Het ware bovendien logisch in de drie deelstaten een afzonderlijk parlement te verkiezen, die drie parlementen zouden dan samen het federale parlement vormen, uiteraard zou de vertegenwoordiging hier evenredig zijn. Dit zou al een paar parlementen uistsparen. Gezien de parlementsleden met deze dubbele rol al meer dan genoeg werk zouden hebben zou iedere cumulering (ook buiten de politiek bv beheersfuncties) hierbij uit den boze zijn. Men is parlementslid en uitsluitend parlementslid desnoods kan men met de weddes van de uitgespaarde parlementen de wedde verhogen om de job aantrekkelijk te houden. In gevallen van communautaire betwisting zou een paritair uit franstaligen en nederlandstaligen samengestelde senaat kunnen beslissen bij eenvoudige meerderheid. Si non e vere e bene trovato al zeg ik het zelf. ( Als het niet goed is is het toch goed gevonden). Helaas is dit te simpel denk ik.
