patine van een trompe lil
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
twaalf koningen
onder wie ik mij met name noem
gingen in vijvers en waterbekkens
investeren
steen, marmer, tegels, fonteinen
maar
zelden een bloem
tenslotte waren ze heren
twaalf koningen
onder wie ik mij met name noem
kochten
tempels, vazen en sculpturen
kunstsmeedwerk in vreemde figuren
afsluitingen
rechte en gekrulde
omlijstingen
en een pil
om te vergulden
twaalf koningen
onder wie ik mij met name noem
zochten vruchteloos naar roem
de openluchtspelen van hun verdriet
vulden de kastekorten van hun vreugde niet
zelfs
vreemd textiel en suikerriet
met onderhoud en toebehoren
kon hen niet meer bekoren
twaalf koningen
onder wie ik mij met name noem
deden troonsafstand en toen
in moestuinen en boomgaarden
zij zich rond volières en nestkastjes schaarden
voelden zij de trilling van de aarde
in hun leden
en van ambachtelijke produkten
de waarde
tango in de eenzaamheid van de nacht
(momentopname van een moment)
van voorhoofd naar voorhoofd
vormt een lok van je goudblond haar
de brug langswaar
gedachten en gevoelens vloeien
een fontein
van welzijn
kronkelt door de voegen
van fatsoenlijkheid
gedeelde eenzaamheid
laat wel gedachten stoeien
maar is werkelijkheid
niet groot genoeg
om ware liefde
te laten bloeien
Ronald Milo 1980
