De baron was ondertussen ook opgestaan en zat samen met milo in de gezellige keuken van het kasteel te ontbijten. Milo had de ontstuimige Frau Spiegeleieren niet kunnen verhinderen om met een vurige furie naar de kelder te trekken om zich in de verste uithoeken ervan te gaan verschansen met een goedkope fles schuimwijn van Denaldi, waardoor alle andere flessen van de baron het schaamrood op het etiket kregen. Hij had het opggeven.

"Wel beste milo", begon de baron" van achter zijn ochtendkrant."Dat probleem is dan opgelost, of nog beter die twee problemen zijn opgelost".

Milo hoorde het in Rennes-le-Château donderen en vroeg verwonderd: "Welke twee problemen, patron?"

"Wel beste rentmeester en vriend, sprak de baron, terwijl hij de krant naast zich neerlegde, " de problemen met god".

"Ik wist niet dat wij problemen hadden met god"

" Wij niet alleen, beste kerel, maar de ganse mensheid. De hamvraag is namelijk: waar is god ? En nu lees ik hier in de krant dat de chief-squaw van de Holywood pimpernelletjes , ene Paris Hilton, god gevonden heeft in los Angeles in de gevangenis. Dus god zit in de gevangenis te Los Angeles en meteen is ook het probleem over het geslacht van god opgelost. Vermits het een vrouwengevangenis is en vermits het geslacht van de gevangenen degelijk wordt gecontroleerd en de oppasters ook allemaal vrouwen zijn, de directie incluis; is god dus ...een vrouw !!!"

Milo floot tussen zijn tanden van bewondering. "Dat verwondert mij nu geen sikkepit zie, gezien het wispelturig karakter van god moet HIJ wel en vrouw zijn. Maar zou l'abbé Saunière dat ook al geweten hebben ? Dat kan van kapitaal belang zijn voor onze zaak " merkte hij oprecht verwonderd op.

"Het zou kunnen, beste rentmeester, het zou kunnen maar het zou ook niet kunnen. Daarom dat we ons naar Rennes zullen begeven om daar ter plaatse de zaak verder te onderzoeken."

"Ik hoop vurig dat ze niet drinkt, die Mevrouw god" voegde de rentmeester en zuchtend aan toe toen Frau Spiegeleieren zichtbaar aangeschoten,  met het haar vol spinnewebben en het kleed besmeurd met vlekken gemorste drank, de keuken binnenstrompelde met een: "Sjoeke, ik heb dorst".

Milo hoorde plots Berlioz alle registers van "la damnation de Faust" opentrekken maar werd blijkbaar vakkundig bijgestaan door een plots verschijnende Anemone (en de twee andere gratieën"), die zich tot Spiegeleieren richtte met een " Hier mijn mevrouwtje drink mijn warm chocomelkske maar op ". Milo voelde de warmte hem rond het hart slaan door de aanblik van de drie beeldige meisjes die in hun korte baby-dolletjes de keuken waren binnen gekomen, toen hij plots bemerkte dat Frau Spiegeleieren boven zijn schouder het kopje met hete chocomelk had laten omvallen op het tasje zodat het hete bruine vocht over zijn colbertje stroomde en er ter hoogte van de hartstreek als het ware een mini-afbeelding van de monding van de Zambesi vormde.

Onderwijl neuriede onze zwaarborstige Walkure "Si tu me amas " van il Divo in de vier stemmen van deze mannelijke diva's. Frau Spiegeleieren kon drinken als een huzaar maar ze kon ook zo goed vierstemmig neuriën als acht kozakken samen, zodat de stemming in de keuken omsloeg en iedereen door een nostalgisch gevoel " van een geliefde die in het donker verdwijnt" werd bevangen.

De stemming werd echter onderboken toen Gust, vol enthousiasme de keuken binnenstormde met "Alle koffers zijn gepakt mijnheer de baron, alles is klaar voor het vertrek!!". Gust zijn stem klonk als een donderslag bij een al maximaal bewolkte hemel. Hij was immers een oude Vietnam sergeant-veteraan en gewoon te brullen in plaats van te spreken.. In die functie was hij trouwens goed beviend  geweest met Leonard Matlovich, de eerste militair die in de U.S.A. openlijk voor zijn homoseksualiteit was uitgekomen en op wiens graf de prachtige woorden staan: " Ze gaven me een medaille om twee mannen te doden en ontsloegen mij om er één te beminnen." Dit even terzijde.

De meisjes stoven naar boven weeklagend over het feit dat ze nog niet klaar waren met hun make-up en toilet. De baron riep echter geruststellend naar boven "Haast jullie maar niet, kindjes, we hebben nog al de tijd, we vertrekken pas deze middag.
 
Naomé riep nog even van op de trap:"Mijnheer de baron wacht nog effekens, ik haal gauw nog een van mijn al wat versleten kleedjes voor die arme schooier van een bedeldame"

Frau Spiegeleieren, liet alsof  ze niets gehoord had en neuriede ondertussen "Mon coeur s'ouvre а ta voix " uit Samson en Dalila van Camille Saint-Saлns, ondertussen hield ze milo in een tedere en liefhebbende greep zodat zijn hoofd tussen haar onmetelijke boezem verzwond en zijn neusstem ( want zijn neus was nog het enige zichtbare onderdeel van zijn aangezicht), waarmee hij het liedje meeneuriede bijna een falsetto timbre kreeg. Toen plots...

De volgende morgen was het heel stilletjes op het kasteel. Gust, die de vorige avond thuisgebleven was, was de enige die al van bij het geuzen ( het moet niet altijd kriek zijn, een geusken is ook lekker) van de dag aan slag was. Hij pakte de koffers voor het ganse gezelschap. Want inderdaad onze vrienden vertrokken die dag naar Frankrijk.

"Naar waar gaat de reis, mijnheer de baron ?" had Gust de dag voordien geïnformeerd, toen de baron hem meedeelde dat de groep op reis ging.

"Naar Rennes, mijn beste man"

"Het zal daar ook geen goed weer zijn, hé mijnheer. Het regent snottebellen in Normandië

" Neenee, niet naar Rennes in Normandië maar Rennes-le-Château in het gebied van de Catharen, het stadje van l'abbé Berenger Saunière, de schat der Catharen, de Heilige Graal en geboorte acte van Christus" weerlegde de baron. Dus was Gust, die van al die wijze dingen niet veel wijzer werd, deze morgen ijverig aan het pakken geslagen. Enfin aan het pakken gegaan want er was nog niemand op om hem te slaan.

In de keuken had Mussie-mus ondertussen al een heel vingerhoedje camille- en rozenbottelthee uitgedronken omdat ze draaierig was maar in haar ijver om de thee te zetten was ze tegen de keukenkast gevlogen zodat ze nu een vingerhoedje melissethee (Melissa officinalis) aan het zetten was tegen de hoofdpijn. Haar vriendinnetje Afrodite, de water- en broodvlo, lag met stijve ledematen, een stijve nek en een mond vol blaren (( ze, verder eiseres genoemd, had immers schrijver dezes (=genetief), verder de verweerder genoemd, 450.000 keren moeten in zijn gat bijten, vandaar de blaren en de stijve nek)) het liedje " Florentijnse nachten van Bob Scholten te neurieën in haar comfortabel zonnepitje. Want niets beter voor een vlo om in te pitten dan een zonnepitje zonder pitje.

Ook Foefke was ondertussen wakker geworden en huppelde gezwind de slaapkamer van het baasje in sprong op het bed en begon het gezicht van milo zo ijverig af te likken alsof het een zwarte pens, weliswaar zonder mosterd, op een Vlaamse kermis was. Milo stak zijn getormenteerd hoofd onder het hoofdkussen maar Foefke, die dit spelletje nog nooit had gespeeld, begon te blaffen dat horen en horen er bij verging.

Plots schoot dan ook Frau Spiegeleieren wakker met een kreet die niet moest onderdoen voor Bianca Castafiori.'s mooiste en luidste aria's " Mijn minnaret, waar is mijn minnaret ?" Waarop de milo van onder het kussen antwoordde: " Kijk eens in het naaimandje". Dit leverde hem het toewerpen van een furieuese blik op, die Frau Spiegeleieren na het werpen ervan weemoedig door de kamer liet dwalen. Tot haar oog viel (waarbij het zich ernstig verstuikte) op een halfvolle fles Vanille-jenever van Filliers.

Milo die het gevaar had zien aankomen en het alleminst voorang van rechts wilde verlenen, gritste de fles nog net voor haar neus en vooruitstrevende boezeroes weg waarbij hij net niet kon verhinderen, al zijn loodservaring ten spijt, met hogergenoemde boezeroes in aanvaring te komen. Waarbij het kostelijk vocht zich over de parketvloer verspreidde als ware het een miniatuuruitvoering van een satelietfoto van de Nijldelta. Foefke die dacht dat dit ritueel bij het nieuwe spelletje hoorde begon ijverig het drankje van de vloer op te likken. Waarna het Woodpecker-Teka-design-parquet opnieuw glansde en glimde alsof het met Dumbo (voor uw met hardwax geoliede houten vloer )* twee keer per jaar werd opgepoetst.

"Sjoeke ge weet toch dat drinken zo vroeg op de morgen niet goed is voor jouw lever en mijn libido."

"Met uw libretto heb ik niets te maken", grijnsde Frau Spiegeleieren, en ze stevende schuin, als een transatlantieker met chronisch invaliderend reuma aan zijn schroeven, naar de keuken. Ze sloeg daarbij zo krachtig met haar vuist op de keukentafel dat mussie-mus zich verslikte en bijna verdronk in de melisse thee wat voor een mus toch een bijzonder pijnlijk einde moet zijn "eindigen als een vliegende vis, die verdrinkt". **
 
Afrodite verpinkte echter geen poot en begon het liedje de Ranke Roos van Ronnie Temmer te zingen, zonder enige reden op te geven waarom ze van deuntje veranderde. Hierop opmerkzaam gemaakt door Mussie-mus, die vond dat het liedje niet paste bij de omstandigheden, schakelde Afrodite onmiddellijk over op "Zet je vanachter " van Willy Lustenhouwer.

(wordt vervolgd tot in Rennes-le -Chвteau op zijn minst)

* De inkomsten voor de reclame in dit verhaal worden integraal in een fonds van de auteur gestort en worden uitsluitend aan "goede dranken" gespendeerd.

**Gelukkig is er sinds het voorval met Afrodite in dit verhaal wel reanimatiemateriaal voor vliegende deelnemers voorhanden. Zodat Mussie er met de schrik en een lege vingerhoed van afkwam.

Het feestje dat ons gezelschap bouwde duurde nog tot in de kleine uurtjes. Er werd gedronken en gedanst en af en toe ook wat gegeten. Lookworts en fritten met bitter- en andere ballen. B.v in tomatensaus. Verder chips, vettige franfurtertjes, andere chips, hamburgers, chips, bratkartoffeln met Zwiebeln( ajuin) und Sahn (crème fraîche) en Röstli mit Senf( mosterd) en kweeperen. Dat alles met veel mayonaise en ketchup met Dortmund, Kölnischess Wasser (Eau de Cologne)en nog een paar andere Duitse specialiteiten. Kortom een gezonde party.

Foefke was aan de voeten van milo in slaap gevallen maar hield nog met één oog een ander oogje in het zeil want Frau Spiegeleieren was zichtbaar niet in staat om haar baasje gerust te laten. Mussie-mus had teveel chips met paprika gegeten en lag languit in een Sanseveria als in een hangmat, benen, met de mooi paarsgeverfde nageltjes, en vleugeltjes wijd gespreid, met diepbrommende boeren aanwijzingen te geven dat een vulkaan van reflux haar maagklep teisterde.

Afrodite de Vlo was aan het kotsen in de asbak. Niet dat ze teveel bloed met alcohol gedronken had maar op haar weg in de vacht van Foefke was ze langzaam naar boven gekropen tot ze plots door een zwarte rubberen band werd opgehouden. Ze werd onmiddellijk heel erg misselijk van de geur en moest dringend weglopen om niet in vlozwijm te vallen. Het was haar eerste kennismaking met een vlooienband maar deze belevenis zou allicht voor altijd in haar geheugen gegrift blijven. Zo ziek was ze nog nooit geweest.Een uitrusting voor eerste hulp aan vergiftigde vlooitjes was echter niet aaanwezig in het verhaal*

Ollie had zijn vijfde poot in vijfde versnelling gezet en was zo langzaam aan in slaap gesukkeld. Vrij onstabiel op zijn vier poten wankelend maar zijn vijfde poot, door sommigen ook bloeiende selder genaamd, wist toch telkens te verhinderen dat hij viel

Milo had alle moeite om zijn verloofde Frau Spiegeleieren in bewang te houden want de momenten, dat ze helder was, tussen twee huilbuien en plastische coma's in wou ze per se naar Plopsaland om er in het gezelschap van Kwebbel een minaret te bezoeken. Milo had goed uitleggen en zich uit te putten als een mollah, die moet doorgaan voor ayatollah,met haar uit te leggen dat er in Plopsaland nog geen moskees en dus nog minder minaretten staan, maar er was geen houden aan. Ze wou en zou naar Plopsalaland gaan en de minaret bezichtigen van Al Baba en de veertig biggetjes.

"Als ich du ware, sollte ich haar nog een Duvel of twee uitschenken", sprak de baron hem toe met een comploterende uitdrukking op zijn gezicht alsof de Mossad van Tierentyn en de FBI (Female Body Inspectors) onder zijn stoel zaten. "Und ein Temestaatjen geben dann soll Sie schlafen. Mein beste milo, die Frau soll den mann immer folgen wie es in den Bibel, der Koran und alle andere Heiligen boekschen steht."

Dass sehen Sie von Hier; lieber Baronnetschen " bleirde von Spiegeleieren en de twee spiegeleieren die ze als een wapen op haar meer dan weelderige boezem droeg golfden zwaar op en neer en glinsterden in het maanlicht. Als men niet beter wist, maar dat is natuurlijk met mijn intelligente lezers het geval niet, zou men gedacht hebben dat het macrotepels waren.**" Gij lelijken vrouwenhater van een baron, gij baron van mijn botten ... geef hier die Duvel" en ze pierde in een teug het vocht van de Heer en Mevrouw Moortgat door haar keelgat, om twee seconden nadien weer bewusteloos in haar zetel te glijden"

"Godver" mompelde de milo nogal nors tegen de baron" daar komen kweddelen van jong". Jocabo is een feministe tot in het gepolitoerd nageltje van haar klein teentje. Gij jaagt ze verdekke nog meer op. "

"Jamaar dat was maar om te lächeln " pruttelde de baron tegen. "Zowaar ich baron Ernst enz. heet bin ich geen Frauenhater, maar Ich wollte maar een bisschen plagen, onderwijl keek hij diep in de décolleté van Naomé, die met Elsie en Anemoontje zowat van slaap van hun stoel gleden. Ze hadden heel wat "coupekens" met broebels op. "Non, et non en nog eens non" zwierde Elsie, die plots scheen te ontwaken hem toe. Ze was zoals we al gezegd hebben van Franse komaf of woonde er toch dicht tegen." Gij lelijken, vranke baron zo naar onze boezems loeren, wat zijn dat voor toeren en dat terwijl we morgen ...

"Morgen wass?" vroeg de baron

" Jaja, morgen, de grote dag " beaamde Naomé wijd gapend

" Heeft er hier nu niemand een minaret" riep de milo want ik kan er geen handen meer aan steken en morgen..."

"Morgen wat ? " vroeg Frau von Spiegeleieren en viel prompt weer in katzwijm.

(wordt waarschijnlijk niet vervolgd , om het spannend te houden )

*De schrijver, in het vervolg de verweerder genaamd, werd dan ook door Afrodite, de vlo, in het vervolg de eisseres genaamd, voor de rechter gedaagd en deze heeft in het lang en het breed bij kortstondig kortgeding de schrijver dezes ( = genetief) veroordeeld tot een dwangsom van 450.000 vlooienprikken per dag bij verder ontstentenis van degelijk materiaal ter reanimatie van springende vertolkers.

** Niet speciaal uit de Macro want bij Delblaize en Foertmedakarreken (Carrefoert) zijn ze ook verkrijgbaar. Ze zijn wel het goedkoopst bij het Colvierkant, en anders betalen we we u het verschil terug.

Wordt natuurlijk vervolgd, wat dacht je. Jij bent toch een Intel©- ligente lezer.