De volgende morgen was het heel stilletjes op het kasteel. Gust, die de vorige avond thuisgebleven was, was de enige die al van bij het geuzen ( het moet niet altijd kriek zijn, een geusken is ook lekker) van de dag aan slag was. Hij pakte de koffers voor het ganse gezelschap. Want inderdaad onze vrienden vertrokken die dag naar Frankrijk.

"Naar waar gaat de reis, mijnheer de baron ?" had Gust de dag voordien geïnformeerd, toen de baron hem meedeelde dat de groep op reis ging.

"Naar Rennes, mijn beste man"

"Het zal daar ook geen goed weer zijn, hé mijnheer. Het regent snottebellen in Normandië

" Neenee, niet naar Rennes in Normandië maar Rennes-le-Château in het gebied van de Catharen, het stadje van l'abbé Berenger Saunière, de schat der Catharen, de Heilige Graal en geboorte acte van Christus" weerlegde de baron. Dus was Gust, die van al die wijze dingen niet veel wijzer werd, deze morgen ijverig aan het pakken geslagen. Enfin aan het pakken gegaan want er was nog niemand op om hem te slaan.

In de keuken had Mussie-mus ondertussen al een heel vingerhoedje camille- en rozenbottelthee uitgedronken omdat ze draaierig was maar in haar ijver om de thee te zetten was ze tegen de keukenkast gevlogen zodat ze nu een vingerhoedje melissethee (Melissa officinalis) aan het zetten was tegen de hoofdpijn. Haar vriendinnetje Afrodite, de water- en broodvlo, lag met stijve ledematen, een stijve nek en een mond vol blaren (( ze, verder eiseres genoemd, had immers schrijver dezes (=genetief), verder de verweerder genoemd, 450.000 keren moeten in zijn gat bijten, vandaar de blaren en de stijve nek)) het liedje " Florentijnse nachten van Bob Scholten te neurieën in haar comfortabel zonnepitje. Want niets beter voor een vlo om in te pitten dan een zonnepitje zonder pitje.

Ook Foefke was ondertussen wakker geworden en huppelde gezwind de slaapkamer van het baasje in sprong op het bed en begon het gezicht van milo zo ijverig af te likken alsof het een zwarte pens, weliswaar zonder mosterd, op een Vlaamse kermis was. Milo stak zijn getormenteerd hoofd onder het hoofdkussen maar Foefke, die dit spelletje nog nooit had gespeeld, begon te blaffen dat horen en horen er bij verging.

Plots schoot dan ook Frau Spiegeleieren wakker met een kreet die niet moest onderdoen voor Bianca Castafiori.'s mooiste en luidste aria's " Mijn minnaret, waar is mijn minnaret ?" Waarop de milo van onder het kussen antwoordde: " Kijk eens in het naaimandje". Dit leverde hem het toewerpen van een furieuese blik op, die Frau Spiegeleieren na het werpen ervan weemoedig door de kamer liet dwalen. Tot haar oog viel (waarbij het zich ernstig verstuikte) op een halfvolle fles Vanille-jenever van Filliers.

Milo die het gevaar had zien aankomen en het alleminst voorang van rechts wilde verlenen, gritste de fles nog net voor haar neus en vooruitstrevende boezeroes weg waarbij hij net niet kon verhinderen, al zijn loodservaring ten spijt, met hogergenoemde boezeroes in aanvaring te komen. Waarbij het kostelijk vocht zich over de parketvloer verspreidde als ware het een miniatuuruitvoering van een satelietfoto van de Nijldelta. Foefke die dacht dat dit ritueel bij het nieuwe spelletje hoorde begon ijverig het drankje van de vloer op te likken. Waarna het Woodpecker-Teka-design-parquet opnieuw glansde en glimde alsof het met Dumbo (voor uw met hardwax geoliede houten vloer )* twee keer per jaar werd opgepoetst.

"Sjoeke ge weet toch dat drinken zo vroeg op de morgen niet goed is voor jouw lever en mijn libido."

"Met uw libretto heb ik niets te maken", grijnsde Frau Spiegeleieren, en ze stevende schuin, als een transatlantieker met chronisch invaliderend reuma aan zijn schroeven, naar de keuken. Ze sloeg daarbij zo krachtig met haar vuist op de keukentafel dat mussie-mus zich verslikte en bijna verdronk in de melisse thee wat voor een mus toch een bijzonder pijnlijk einde moet zijn "eindigen als een vliegende vis, die verdrinkt". **
 
Afrodite verpinkte echter geen poot en begon het liedje de Ranke Roos van Ronnie Temmer te zingen, zonder enige reden op te geven waarom ze van deuntje veranderde. Hierop opmerkzaam gemaakt door Mussie-mus, die vond dat het liedje niet paste bij de omstandigheden, schakelde Afrodite onmiddellijk over op "Zet je vanachter " van Willy Lustenhouwer.

(wordt vervolgd tot in Rennes-le -Chвteau op zijn minst)

* De inkomsten voor de reclame in dit verhaal worden integraal in een fonds van de auteur gestort en worden uitsluitend aan "goede dranken" gespendeerd.

**Gelukkig is er sinds het voorval met Afrodite in dit verhaal wel reanimatiemateriaal voor vliegende deelnemers voorhanden. Zodat Mussie er met de schrik en een lege vingerhoed van afkwam.