Inleiding (jeugdvers of jeugdig vers) mijn zonnetje ik zie door jouw nachtjaponnetje twee tepeltjes en wat pubishaar kom hier mijn bonbonnetje jij bent voorwaar geen nonnetje en ik geen onnozelaar

31-07-2008 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

Aard-ig hemels Ik heb voor waar gehoord dat er in de hemel oorlog is ontstaan De zoon heeft al het geld verkwist dat aan de vader toebehoorde daarom heeft de geest zijn tenten tussen het gepeupel opgezet en preekt de revolutie Om de erfenis  De centen !! Hier kraait de rode haan De mens ? Naar uw beeltenis geschapen of heb ik het misverstaan ?

28-07-2008 om 10:50 geschreven door Ernst-Georg

Commentaar bij de aantrekkelijkheid van de chaos van je haren Als ik soms ' s nachts ontwaak uit een welverdiende rust bekruipt mij soms de lust naar ' t ritme van je ademhaling te luisteren Als het zachte fluisteren van een zwoele wind zo zonder woorden scherend door de toppen van jouw dromen volgens de wetten die 't water en de lucht doen stromen Ik kijk vertederd naar je verwarde haren die lichte lokken rond dat slapend brein Ik laat mijn adem met de jouwe paren tot een enkel hoofdmotief en een leuk refrein Bedenk dan bij ' t horen van dat licht en overheerlijk gesnurk jij onzalig gelukzakkige schurk, die liefde van ons wordt beslist een zaak van jaren

24-07-2008 om 18:50 geschreven door Ernst-Georg

De ingreep * In een kort hemdje met blote poep met mijn piemeltje nog in quarantaine Aan de hand van een zuster die ik nu "meesteres" zou noemen  Wij gaan eens naar Jesuuke kijken  Dan vanuit een duistere gang de plotse overgang naar het schitterend wit licht waar een groen-gemaskerd Jesuuke mij met een walmende wolk verstikkende stank bedwelmde "Vluchten kon niet" Bij het ontwaken het aanstekelijk gejammer van lotgenoten Levenslange argwaan Het ras sterft nu langzaam uit rechtvaardigheid is geschied maar zachte handen had ze wel * Het betrof een amygdalectomie=wegnemen van de amandelen. Ik was ongeveer drie jaar maar alle details staan me nu zestig jaar later nog levendig voor de geest. Nooit in mijn leven heb ik me nog zo bedrogen gevoeld als toen.   ** Men gebruikte toen nog cloroform dat via een masker werd toegediend

23-07-2008 om 20:40 geschreven door Ernst-Georg

Paardenmolen" een kind op een paardje draait in de molen rond je kan op het gezichtje zien dit kind is niet gezond de lachjes zijn benepen zijn oogjes staan wat dof het heeft waarschijnlijk al begrepen dat in deze vreemde wereld alles terugkeert naar het stof *** Timide chevauchée en rond L'Enfant aux cheveux blonds la mime triste , les yeux fanés expriment déjâ la maladie Peut-être a-t'il déjâ compris que 'cest dans la poussière terrestre que ce termine cette étrange randonnée de vie

16-07-2008 om 00:10 geschreven door Ernst-Georg

molenpaardje moeders benen staan naast de paardenmolen haar gedachten gaan naar  ' t kindjes capriolen het kindje op het paardje verankerd aan de molen laat zijn gedachtjes gaan naar waar paardjes dolen achter een olifantenpaar moet vastgeklonken ' t paardje rijden het laat zijn blik dan maar over moeders benen glijden het denkt bij ieder rondje geketend aan zijn kooi onder het kinderkontje -verdraaid wat zijn ze mooi-

12-07-2008 om 22:33 geschreven door Ernst-Georg

Ouverture uit de bruiloft van Figaro /even geduld image wordt geladen

10-07-2008 om 23:12 geschreven door Ernst-Georg

Dulcinea Ik kom Windmolens van het verraad groeien uit de aarde in korte stoten als gras snel en onverdelgbaar Wanhopig Het ijzeren haar verstrengeld in de schubben van het kuras De stalen honger slechts matig gestild Maar ' s zomers slaapt men over de middag Niemand jaagt dan het wild Wapenstilstand al zes dorpen lang Vers hooi voor het paard Soms een kus op de wang Leg nu neer het uitgebluste wapen Neem afscheid van het onverguldbaar blazoen en spaar spaar vooral de kwetsbare vogels Herinneringen van toen Seizoenen van milde regens met moeiteloos beminnen in de eindeloze cirkels van haar warme armen cirkels als windmolens, honderden windmolens van verraad overal windmolens, wieken overal wiekende molens groeiend in korte stoten als gras onverdelgbaar onuitroeibaar onverwoestbaar de nacht -naakte, stervende maanridder - is de magere wraak van een humeurige aarde die verzot op het dagdagelijkse licht van een zon, ons een duistere wereld van onrecht en onmacht verzon -

06-07-2008 om 13:36 geschreven door Ernst-Georg

Kort & bondig schilderij van william adolphe bouguereaot Ce qui me reste Tout ce qui me reste van alles wat ik had c' est toi maar het is het beste. Opgedragen aan Daniëlle

05-07-2008 om 14:52 geschreven door Ernst-Georg

Wegens het ontaarden van de reacties hier op het blog in regelrechte "onbeschaafde" scheldpartijen, waar niemand iets aan heeft heb ik besloten de mogelijkheid van reageren een tijdje af te sluiten tot de gemoederen bedaard en geesten opnieuw wat verhelderd zijn. Spijtig maar dit is een poëzie stekje en geen achterbuurtcafé.

03-07-2008 om 13:58 geschreven door Ernst-Georg

02-07-2008 om 01:48 geschreven door Ernst-Georg