Windmolens
van het verraad
groeien uit de aarde
in korte stoten als gras
snel en onverdelgbaar
Wanhopig
Het ijzeren haar verstrengeld in
de schubben van het kuras
De stalen honger slechts matig gestild
Maar
' s zomers slaapt men over de middag
Niemand jaagt dan het wild
Wapenstilstand
al zes dorpen lang
Vers hooi voor het paard
Soms een kus op de wang
Leg nu neer het uitgebluste wapen
Neem afscheid van
het onverguldbaar blazoen
en spaar
spaar vooral
de kwetsbare vogels
Herinneringen van toen
Seizoenen van milde regens
met moeiteloos beminnen in
de eindeloze cirkels
van haar warme armen
cirkels
als windmolens, honderden
windmolens van verraad
overal
windmolens, wieken
overal
wiekende molens
groeiend in korte stoten
als gras
onverdelgbaar
onuitroeibaar
onverwoestbaar
de nacht
-naakte, stervende maanridder -
is de magere wraak
van een humeurige aarde die
verzot op het dagdagelijkse licht van een zon,
ons een duistere
wereld van
onrecht en
onmacht
verzon
-
