|
pianorecital
(sonnetterie)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
witte vingers die kristal doen barsten
dat met weemoed is verguld
als jonge naakte dansers
zwart humeur aantasten
tot het met harmonieken is gevuld
zachte witte droefheid
die wil binnendringen
als geluk vermomd
kruipend door de vezels van de opperhuid
klaterende zwarte bloemen
die plots openspringen
bloeiend - verwelkend
aan en uit
lange zwarte wimpers rillen
als witte vlindervleugels- duizendvoud
die glashelder
de ontroering villen
in vibrerend oponthoud
als dan het laatste zwart akkoord
nog even
wit als dood met sterven wacht
tot het geluid in stilte
stilte heeft voortgebracht
|
