• 1. Het eerste is dat de Belgische federale Staat zoals die nu bestaat helemaal niet meer werkt. Nieuw is dat natuurlijk niet. De problemen omtrent de geluidsnormen rond Zaventem waren reeds een voorbode van dit fenomeen.
• 2. Er is het volledig gebrek aan vertrouwen tussen Noord en Zuid.Het wordt dus zeer moeilijk onderhandelen.
• 3. Walen en Brusselaars zijn bang voor de ontmanteling van de sociale zekerheid maar nog meer van de regionalisering van de vennootschapsbelastingen. Dit houdt inderdaad zoals de toestand er nu voor staat met ondermeer het Brussels gewest dat niet meer kan uitbreiden een vrij groot risico in voor zowel Brussel als Wallonië. Het is eigenaardig dat men dit langs Vlaamse zijde niet kan of niet wil onderkennen en als men het onderkent de separatistische weg inslaat. Ik vraag mij af moest de tegenpartij geen franstaligen  zijn maar Liechtensteiners (om iets te zeggen) of de Vlaamse politici zo een harde stellingen zouden innemen. En dit brengt ons naar het volgende punt
• 4. Evenzo is het verbazend dat de franstaligen niet kunnen onderkennen hoe weinig vertrouwenswekkend hun houding in de faciliteitengemeenten is, of ze nu in de meerderheid zijn of niet. Uiteraard zou je je eigen landstaal mogen kunnen spreken, maar moet je daarvoor een ander schoferen of als minderwaardig beschouwen en hem bovendien op zijn eigen territorium uitdagen ? Het is perfect begrijpelijk dat de Vlamingen deze houding als bedreigend ervaren. Daarenboven is de Vlaamse taal en cultuur in de beginstructuur van dit land, dat België noemt, steeds beschouwd geweest als een minderwaardige taal en cultuur. Maar laten we eerlijk zijn; heel lang ook door onze eigen elite ,die volledig verfranst was, werd het Vlaams als een boerentaal bestempeld. Dit is een historisch feit en werd zeker in de hand gewerkt door de 20 jaar bezetting door de Franse Republiek en het Napoleonistische Keizerrijk  (1793-1814) gevolgd door een opstand tegen de vernederlandsing tijdens Het Verenigde Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) met als gevolg de geboorte van een siamese tweeling waarvan de helft kat en de andere helft hond was: nml België. Met als top of the bill een allochtone monarchie die één van de landstalen onkundig was,  wat op zich niet zo erg behoefde te zijn. Maar dit ook tot zeer recent bleef wat wel erg is. En eigenaardig genoeg na de Tweede Wereldoorlog werd gered van de ondergang door dat deel van de bevolking wiens taal ze niet sprak. Begrijpe wie kan ! De Vlaming in tegenstelling tot de franstaligen heeft voor zijn taal, cultuur en identiteit moeten optornen tegen "Vorst en Vaderland" en is dus gevoeliger op dit punt, misschien wel overgevoelig. Door te veel contact met graspollen krijgt men ook hooikoorts.
  
• 5. Wat dus blijkt : er is geen vertrouwen maar er is ook geen empathie voor de andere. Wat de andere bezighoudt kan ons blijkbaar geen moer meer schelen. We gaan ons achter algemeenheden verschuilen "De Vlamingen zijn racisten, de Walen zijn lui". Ik meen dat er ook in Wallonië racisten zijn (evenals in Brussel; Maingain is daar een sprekend voorbeeld van) en er zullen in Vlaanderen ook wel luiaards en profiteurs te vinden zijn ( onlangs nog moest ik gedepaneerd worden door Belgacom - de camionette was er vrij snel maar de twee heren zijn na een vluchtige inspectie van mijn telefoon onmiddellijk doorgereden naar de nabijgelegen verbindingscabine , waar ik na een half uur wachten de ene rustig snurkend en de andere intensief solitaire spelend op zijn laptop aantrof met rustig ronkende motor want het was wel koud- na anderhalve minuut inspectie van de cabine zijn ze tot de conclusie gekomen dat het defect in de centrale lag. Bellen en na andere anderhalve minuut was de panne verholpen. De camionette heeft er evenwel nog één uur gestaan. ) Maar dit terzijde. Er zijn in dit land meerdere breuklijnen dan noord- zuid om er maar enkele op te noemen: links-rechts, katholiek- vrijzinnig, autochtoon-allochtoon en die breuklijnen lopen door zuid-noord heen. Of we nu in eenzelfde land wonen of niet,  al deze breuklijnen kan men maar overbruggen door dialoog. Dit is wat men moet leren uit deze ellenlange formatie. We moeten leren luisteren naar wat de andere bezighoudt.
  
• 6. Democratie in zijn eenvoudigste vorm is een spel van getallen, niet meer niet minder. De franstaligen in dit land vormen een minderheid. Zij zouden zich moeten kunnen neerleggen bij deze constatie zonder dat men allerlei beschermende trukjes en foefjes van alarmbellen enz..moet uithalen. Hetzelfde geldt voor de nederlandstalige minderheid in Brussel.  Maar geef toe wie in de minderheid is moet er kunnen op vertrouwen dat de meerderheid hem niet zal onderdrukken. De houding van de Franstalige Brusselaars is niet van aard om dit vertrouwen aan te wakkeren langs Vlaamse zijde, nietwaar Mr Maingain. De, naar mijn mening terechte, signalen die de Vlamingen nu hebben gegeven aan de franstaligen zijn evenmin  van dien aard dat zij dit vertrouwen in de hand werken. Maar het is niet slecht dat deze signalen gegeven zijn. Zo voelen de franstaligen eens dat het menens is met de eisen van de Vlamingen. In normale omstandigheden zou zo iets dialoog bevorderend moeten werken maar hier is het tegendeel het geval. Waarom ? Wel aan beide zijden nemen we zelfs niet de moeite om tot de kern van het probleem te gaan. Zijnde dat wij in een maatschappij moeten leven die efficiënt werkt. Het eerste impliceert dat wij empathie en ondersteuning voor de andere moeten creëren (separatisme is hiervan het omgekeerde), het tweede dat de structuren zo worden opgezet dat ze transparant kunnen worden toegepast, voor iedereen begrijpbaar zijn - ja zelfs eenvoudig zijn -, en een eerlijke toepassing van de structuren wordt garandeerd voor beide taalgroepen en hun minderheden. Er moet dus hoe dan ook een grote staatshervorming komen.
  
• 7. Een andere reden waarom dialoog stroef verloopt. Het gaat hier om politici en soms om politiekers, die als voornaamste bezigheid hebben te worden herkozen. Dit heeft goede maar nog meer kwade gevolgen. Hoe dan ook en onafgezien van het huidige resultaat vind ik dat we bewondering moeten hebben voor Y.Leterme. Hij heeft zich niet echt laten beïnvloeden door het premierspostje om zijn principes over boord te gooien ( hierbij ongetwijfeld geholpen door de NVA) en dit is een kentering bij de CD & V waarvan een gekend voorman nog zei: "principes zijn als winden , je moet ze voorzichtig loslaten" . Dit heeft dus als gevolg gehad dat men aan franstalige zijde is gaan inzien is dat de Vlaamse eisen ( al dan niet te ambitieus) ernstig dienden te worden genomen. Maar het feit dat het om politiekers draait heeft ook als groot nadeel dat iedere partij er nu bij de mislukking van de dialoog zijn voordeel tracht uit te halen. Men gaat populismen horen als:"we verliezen ons aangezicht in buitenland". De vraag is of België ooit veel imago heeft gehad in het buitenland. En er zijn voorbeelden te over van grotere jongens die belachelijk doen. Het Verenigd Koninkrijk dat de gegevens van zijn burgers verliest, de Italiaanse voortdurende comedia del arte van wisselingen van regeringen, de Spaanse koning, die zijn geduld verliest en "houdt uw grote smoel" roept tegen de totalitaire president van een bananenrepubliek waar olie in de grond zit, en Rusland waar schijn-democratische verkiezingen worden gehouden om nog te zwijgen van de VS waar de CIA niet in staat is om gedoodverfde vernietigingswapens te onderscheiden van melkkastrollen. Imago ..!! Een beetje bescheidenheid zou ons sieren. 
  
  Een ander even belachelijk electoraal populisme is: "we hebben een regering nodig om de problemen over de prijs van stookolie en verlies aan koopkrachten en alles wat de mensen bezighoudt te gaan bestrijden. Bulshit, dit is geleuter van kleine kindjes. Afgezien van het feit dat het algemeen welzijn van de burger -buiten de laatste maanden voor de verkiezingen- nooit een grote prioriteit is geweest van de politici, hebben zij dan zo een hoge dunk van zichzelf dat zij denken dat een Belgische regering, van welke exotische kleur dan ook,  ook maar enige invloed gaat hebben op olieprijs, of de comsumptieprijzen van graan, maïs, ijzer, nikkel of fopspenen? Deze mensen proberen alleen maar munt te slaan uit de crisis. Natuurlijk zijn ze bereid te klungeraars te helpen maar alleen als daar een prijs voor betaald wordt, die zo hoog wordt bepaald dat het onbetaalbaar wordt. Cynische groen, rode, blauwe comedianten.  Er zijn er ook die om dezelfde reden ( ze hopen op donkerblauwe winst) nieuwe verkiezingen voorstaan. Inderdaad nieuwe verkiezingen zijn bij dergelijke pat-stellingen misschien wel de meest democratische manier van handelen. De standpunten zijn bekend we weten nu wie voor wat staat, alleen is het niet zeker dat iedereen het "goed" begrepen heeft ( wat het grote nadeel is van de democratie) en de standpunten zouden misschien alleen nog maar meer gepolariseerd worden. Dat iedere verkiezingen door de niet splitsing van Halle-Vilvoorde onwettig zou worden is nu een grondwettelijke sprookje geworden want men is het gaan uitzoeken - aan lef ontbreek het die man niet- : dat het parlement er anders kan over beslissen en dan valt de edelachtbare van het arbitrage hof op zijn gat - zeg maar dat de judo-coach het gezegd heeft. Het erge is dat hij nog gelijk heeft ook.
  
  
  
  De media zouden daarbij ook best eens een kijkoperatie in eigen boezem laten uitvoeren. Want in plaats van een controlerende functie over de politiek, die zij in normale omstandigheden zouden moeten vervullen. Hebben ze om politiek-finaciële en publicitaire redenen verkozen het toneel te gaan dramatiseren en zelf op bepaalde punten te gaan regisseren en acteren. Een rol waarvoor ze niet echt geschikt zijn maar reality-dinges zijn "in" en "cool".  Marketing loont immers. Binnenkort krijg je bij aankoop van een dagblad 1000 liter stookolie en een privaatoptreden van Willy Somers, Vader Abraham of  Eddy Wally cadeau.
  
  Maar wat we uit dit alles zouden moeten begrijpen is het volgende. Nu kom ik zeer dicht bij U staan en leg mijn rechter arm om uw linker schouder, wat politiek evenwichtig verdeeld is en gij  somt op .....
  
  1. De wereld is aan het veranderen. Mondialisering bedreigt onze welvaart. Het is misschien hard om horen maar het zou wel eens kunnen dat als we niet snel inventieve oplossingen uit dokteren het welvartsniveau van de doornsee Belg naar dit van de vroegere Oostbloklanden of nog dieper gaat evolueren.Dit schijnt men in Vlaanderen beter begrepen te hebben dan in franstalig België.
  
  2. De grote bedreiging voor iedereen, overal ter wereld is dat globalisering -zoals die nu bestaat : waar de multinationale, aan iedere regeringscontrole zich langzaam ontrekkende, bedrijven er uitsluitend op gericht zijn om zoveel mogelijk winst te maken ten koste van wat dan ook- alleen de kloof arm-rijk gelijk waar ter wereld maar zal vergroten. De armen van de arme landen zullen arm blijven en de middenmoot van de welvarende landen zal afzakken naar een armer niveau. Rechtvaardiger zou zijn dat het niveau van de armsten wat naar omhoog gaat. Maar het paket is niet onbeperkt en onvermijdelijk zal ook dan ons niveau in eerste instantie dalen, al kan later terug een inhaalbeweging worden gemaakt.
  
  3.Daartegen moet een nieuw soort "globaal socialisme," of noem het zoals je wilt uitgevonden worden. Want tegen deze perfide uitwas van de liberalisering ( die mij op zich een verdedigbare theorie lijkt) reageren zal maar kunnen als we de krachten wereldwijd bundelen om deze nieuwe " klassenstrijd tegen onzichtbare aandeelhouders" aan te gaan. Anders gaan we, en gedeeltelijk is dat al het geval, alleen maar regeringen krijgen in dienst van het grootkapitaal, dat in werkelijkheid de lakens zal uitdelen. Wat wel eens voor maffia toestanden zou kunnen zorgen. Voor geld zijn al velen gezwicht en zullen er nog veel zwichten al kan het kapitaal of de graad van aangeboden macht wel beduidend geval per geval verschillen. Maar iederen heeft wel ergens zijn prijs. Al kan het soms niet om geld draaien of soms heel handig verpakt worden onder de noemer: democratie en humanitaire maatregelen.
  
  Hieruit wil ik afleiden dat wat we in de toekomst hoognodig zullen hebben SOLIDARITEIT noemt. Solidariteit onder evenwaardige partners en geen barmartigheid. Voor deze solidariteit mag en moet een prijs gevraagd worden nml dat de ontvanger van de solidariteit zo goed mogelijk zijn best doet om een einde aan het eenrichtingsverkeer te maken en bereid is voor nog minder begunstigden op zijn beurt zijn solidariteit te tonen en dit op straffe van beëindigen van solidariteit. Wat dan barmartigheid nog niet geheel uitsluit.
  
  Als we dit op een fatsoenlijke manier toepassen op het Noord-Zuid probleem van België is het hoog tijd om de onderhandelingen te ontnemen aan de politici en in de handen van niet politiek gebonden, technisch onderlegden op alle niveau's te leggen. Vermits dit in België (en niet alleen hier) niet mogelijk is, want ik ben niet naïef,dienen deze "onderlegden" uit in politiek en taalkundig opzicht evenwichtig verdeelde groepen te bestaan. Extremisten dienen daarbij niet per se te worden uitgesloten als ze maar wijs genoeg zijn. Wat per se veel extremisten uitsluit. Al kunnen ze hun dienst bewijzen als zweepje, al ware het maar om tegen het zweepje in te kunnen gaan. Die heren moeten dan een doorzichtige, kontroleerbare en evenwichtige oplossing uitdokteren opdat het vertrouwen opnieuw de breuklijnen zou kunnen overstijgen en in het ideale geval zelfs de breuklijnen zou uitwissen in plaats van Israelisch-Palestijnse toestanden te scheppen. Dit heeft niets met belgicisme te maken maar alles met gezond verstand van een gezonde Vlaming. Ja , ik droom soms nog.
  
  Maar één manier om zo een werkzaam college te krijgen zou een herziening zijn van de rol van de senaat. Waarbij de senatoren niet rechtstreeks verkozen meer worden maar worden benoemd door de kamer in functie van hun expertise waarbij natuurlijk dan nog rekening dient gehouden met de onvermijdelijke politieke en linguistieke evenwichten waarbij een paritair taal-evenwicht zou kunnen worden overwogen. Het ware bovendien logisch in de drie deelstaten een afzonderlijk parlement te verkiezen, die drie parlementen zouden dan samen het federale parlement vormen, uiteraard zou de vertegenwoordiging hier evenredig zijn. Dit zou al een paar parlementen uistsparen. Gezien de parlementsleden met deze dubbele rol al meer dan genoeg werk zouden hebben zou iedere cumulering (ook buiten de politiek bv beheersfuncties) hierbij uit den boze zijn. Men is parlementslid en uitsluitend parlementslid desnoods kan men met de weddes van de uitgespaarde parlementen de wedde verhogen om de job aantrekkelijk te houden. In gevallen van communautaire betwisting zou een paritair uit franstaligen en nederlandstaligen samengestelde senaat kunnen beslissen bij eenvoudige meerderheid. Si non e vere e bene trovato al zeg ik het zelf.  ( Als het niet goed is is het toch goed gevonden). Helaas is dit te simpel denk ik.
  
  ST.O.OK. OLLIE

04-12-2007 om 09:13 geschreven door affodil

03-12-2007 om 22:11 geschreven door Hercule Poireau

03-12-2007 om 16:34 geschreven door bo

03-12-2007 om 04:20 geschreven door huismusje/troubadoerke