Ik deze morgen voor dag en dauw ( zo rond een uur of tien is dat in mijn huidig schema) uit de veren om op tijd te zijn voor de registratie. Het was aan het motregenen. Ik hoor u al denken maar boven de wolken daar kan het toch niet regenen. Toch wel. De druppels vallen hier naar omhoog. Dus het spuitregende hier. Ik was nog maar pas aan het gebouw van de DVPZB, of ik zie daar zeker plots driehonderd getulbande mannen met gans hun santeboetiek de deur uit stormen en al schietend en bazooka-end aan de horizon verdwijnen.
Voor de deur van het gebouw stond een camionnette van DHL (Dienst Heiligen Levering) waarvan de chauffeur zo ongeveer de kleur van een pas witgewassen plattekaas vertoonde. -Awel wat gebeurt er hier, makker.
-Ikkekke wwweet het nnnieet miijnhhheer. Ik sta hier met panne veur de deur van deze building en er komen drie mannen naar buiten? Ik fraag of ze mij geen zetje willen gefen en ze stemmen toe. Op het moment dat ik mijn koppeling wil loslaten roep ik "push".
Een van die mannen roept "waar" ? Ik zech "daar" en wijs naar het achterste van mijn camionnette en die fent begint te roepen gelijk een gek zech " Bush is there - Bush is there" en gans die bende komt hier buiten gestofen al schietend en tierend gaan ze achter een toefallige passant achteraan. Mot je dat zien zech, ik schrok mij een hoedje. Maar het schijnt alvast chelukkig foorbij.
- Ja, ik denk dat die doortrappen.
- Nee hoor, ze trapten helemaal niet door, ze liepen
- Allez, ze hadden hun pedalen verloren.
- Nee ze hadden geen fietsen, wel kaalaasniekoffs en cheweren.
- Ja 't is goed enfin ze hebben hun schup afgekuist en dat is het voornaamste
- Nee hoor cheen enkele had een schop bij.
- (Terzijde) Met een Hollander een woordeken placeren is nog niet gezeverd, nou of is het nou nau.
-Zie jong indien ik mij niet moest gaan registreren zou ik met u een pintje gaan pakken bij de Pedro maar dat spel sluit hier tegen de middag. Ik naar binnen.
Die hall was precies het schip van een kerk die vol azielzoekers had gezeten. Overal rommel, slaapzakken, rugzakken, knapzakken, papieren zakken, plastieken zakken. Overal rommel en nog eens rommel. Enkele zakken hadden zelfs het verdelerke van de bonnekens meegepikt.
-Ja, het begint weer goed, geen numerooken. Geen bediening.
Aan het enige loket dat open was zat een halfdoordronken kebber van een engel met zijn baard nog vol scheerschuim en zijn slechtgewassen zwingen tegen de grond.
-Pardon, dat ik stoor
-WAZALTZIJN JONG,donderde zijn stem door het gefumeerd glas. Zo zwaar dat alle rugzakken op de grond in fase begonnen mee te trillen.
-Ik kom voor mij te registreren maar ik heb geen bonneken omdat de verdeler.....
- Dat geeft niet man, bonnekens dat is voor de janetten, een echte vent slaat zich een weg door de wachtrij
-Ja waar een weg is is een wil geweest...
-Vooruit met de geit, hier met die brief.
Verrast door zoveel meegaandheid schoof ik de brief onder het verguld aluminiumen raampje.
-'t Is OK zei hij nadat hij mijn brief gedurende twee seconden had bezien. Komt in orde. Salut.
Ondertussen liet hij mijn aangetekend schrijven verdwijnen tussen een stapel Playangels, boekjes met foto's van allemaal engeltjes zonder pluimen waarvan hij er een rustig aan het lezen was.
-Ook een boeksken maat? -Nee, euh moet ik geen bewijsken hebben dat ik mij geregistreerd heb
-Waarvoor zou dat goed zijn. Ge heb het mij gegeven.niet
-Ja, maar ..
- Het is dus in orde of denkt mijnheer misschien dat ik mijn job niet ken
-Geen haar op mijn hoofd dat....
-Of is mijnheer misschien doktoor die alles beter weten dan een ander en altijd in raadselkens spreken. Laatst nog had mijn schoonmoeder een klein gezwelleken aan haar vluchtpen.... en .... ja ga maar lopen dat doen de doktoors altijd als het in hun kraam past weggaan zonder iets te zeggen stuksken fafouille.... Ik had helemaal geen zin in een fikse ruzie. Dus liep ik stilletjes achterwaarts naar buiten. Eens de deur uit hoor ik daar een gesnik en een gesnotter zeg. Ik draai mij om en wie zit daar op de drempel. Dat schoon kind in haar lang zwart haar en haar doorzichtig bloesken in de tule.
-Awel, ma seurken wat is er? Gisteren zag er nog zo pront uit.
-Snotter, snotter, snottebellen. Ik voel mij zo alleen. Bleer, bleer, bleeer, nog meer snottebellen
-Ik ook meisken allez komt effekens bij nonkel milo zitten
Hier is ne neusdoek droog uw traantjes en kuis uw snottebellekens af. Zo zie dat is veel beter en vertelt tonton milo een keer wat er op dat klein poepenhartjen van u ligt.
(wordt hoogstwaarschijnlijk vervolgd - maar met de milo weet je nooit)
Muziek: Dont' go van Yazoo
|
