In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
07-11-2008
as
Windstoot bij de strooiweide
Je as wervelt vergezeld van herfstbladeren in hun narrenpakjes weg van het hazelaarsbosje Bladveegsel en bladvulsel als refrein voor de nalatenschap van de vreemde vogels die achterblijven met de vastgeklonken kennis van je verleden De hatelijke natte wind waarvoor je eens zo huiverde neemt je spottend mee in zijn nietszeggende boezem Een wolkenschaduw werpt zich op de nietszeggende woorden Heldere intimiteit van de dagen met een vrouw mengt zich met de vochtige ochtend van het nietszeggende gras Het water stroomt als in een koppig delirium nietszeggend naar het laagste punt van de weide en een straaltje bittere as door de wind op onze lippen achtergelaten wordt met de achterzijde van de hand achteloos afgeveegd
Muziek het Summchor uit Madame Butterfly
Reacties op bericht (9)
12-11-2008
Stof en as
In doodse stilte verstrooide men haar as.
Het was kil
en windstil.
Iemand zei, ik wou dat t die van mij was.
Vriendelijke groeten, Uilenspiegel
12-11-2008 om 20:52
geschreven door Uilenspiegel.
Dit staaltje mannelijke kunne
is op mijn lijf geschreven. Nadat alle bruikbaars(?) van mijn vege lijf is benut, horen mijn resten op de strooiweide en dit gedicht zou er niet mogen ontbreken!
Is het geen zalige gedachte, over de grenzen van de dood, met de wind meegevoerd te worden, de vrijheid tegemoet? En met wat geluk, niet alleen ('n tijdje) in de hoofden en harten, maar ook op de lippen van de nabestaanden te verblijven. Ook niet onbelangrijk; een waardevol aandeel te hebben aan het prachtig kleurenpalet van fauna en flora die de strooiweide in de lente tentoonspreidt! Madame Butterfly weet er zich thuis
Zoals we hebben geleefd, zo willen we begraven worden, herinner ik mij steeds bij de pompeuze marmeren grafzerken van de suikertantes. Ik weet alvast, hoe het niet zal worden.
12-11-2008 om 17:42
geschreven door Lore
He he, eindelijk!
Het blog heeft terug zijn normale proporties aangenomen en ik kan weer lezen hier. Ik krijg meteen ook het antwoord dat ik zocht betreffende de muziek. Stom van mij dat ik het niet meteen herkende want laat ik pas verleden week nog naar de cd geluisterd hebben!!!
Voor mij mag men me uitstrooien. Wie me lief heeft gehad zal me wel blijven herinneren. Liever dat dan in een koude natte put te worden gestoken. Maar een asverstrooiing laat wel een diepere indruk na, het geeft ons het besef dat we uiteindelijk niets meer zijn dan wat stof dat verdwijnt in het grote niets.
12-11-2008 om 17:38
geschreven door huismusje
*
Het zal wel tussen mijn oren zitten, maar ik vind verbranden van overledenen zo gruwelijk.
12-11-2008 om 11:34
geschreven door venus
11-11-2008
*
.Prachtig verwoord Ronald,niets is erger dan uitstrooien, maar dat is mijn gedacht, net of je er niet bent geweest, niets voor de mensen heb betekend, weg gewoon met de wind en niemand meer om bij stil te staan vergeten in de natuur, nee ik wil verder dan dit, laten weten dat ik op deze klote aarde was en niet ergens tussen het afmaaier van de grasmachine op de groene compost ben beland
Ooit was er een vriend van ons de man was dokter en nog een zeer goede kinderarts ook, ze strooide hem uit op het grote plein van Lochrist. Maar de begrafenisondernemer slaagde er maar niet in de hendel over te krijgen na wat gepruts gaat het ding plots open en de wind stond verkeerd, Charel zijn as kwam, op iedereen zijn gezicht en kleren het was de tijd dat iedereen nog zwart droeg, kan je verzekeren dat het geen mooi zicht was, net of je koolbak van de open haard had uitgekuist
Grappig nee, als je Charel kende zou hij het wel grappig hebben gevonden dat wel, al was het maar om eens de draak te zetten met iedereen maar voor de 3 weeskinderen die achterbleven was het gruwel en paniek
Uitstrooien nee niet echt mijn ding
11-11-2008 om 08:56
geschreven door miekemuis en maatje
09-11-2008
..
een winderige dag op 't Schoonselhof : "shoeke, kijk eens ... ik denk dat er een stukske van onze pa daarjuist in mijn oog gewaaid is...atchoem...euh...pardon, hij zit in mijn neus ook !"
09-11-2008 om 15:51
geschreven door bojako
08-11-2008
..
Woorden die me doen nadenken. Zal mijn as op een hoopje blijven of weg vliegen met de wind en zich mengen met al die onbekenden. Op een strooiweide lig je nooit alleen en ik maak nogal snel vrienden. Groetjes.
08-11-2008 om 17:32
geschreven door Ludovikus
...
Heel mooi de gevoelens bij zo'n asvertrooiing weergegeven.
Ben in gedachte even terug bij de verstrooiiingen waar ik bij aanwezig was.
08-11-2008 om 16:18
geschreven door thea
groeten
Hallo. Met genoegen even op je blog rond gekeken en ik wil hier de hartelijke groeten
achterlaten- Jot
