In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
06-01-2008
Maar met die schildpad werd het ook weer niets hoor. Opa had veel liever het sprookje over dat heel mooie meisje vertelt vooral omdat hij daar een knappe ontknoping had voor bedacht met een poolreiziger die haardvuurachtige verhalen schreef voor de radio op zondagavond voor de zevende nacht.. en verliefd werd. op een...
Maar het mocht niet van Oma ....en oma's wil is grondwet hier ten huize. Grondwet die zelfs niet bij eenparigheid van stemmen kan worden veranderd. Al is eenparigheid een wat wazig begrip met een lichte seksuele bijklank, die niet thuishoort in sprookjes en waarvan we dus kunnen afzien in de overdrachtelijke en in de letterlijke betekenis van het woord. Maar goed blijven we bij de feiten.
Dus toch maar een schildpad in plaats van een mooie griet met keitoffe tieten. Een Griekse schildpad kon natuurlijk niet want de buren zijn Turks en opa wil geen ruzie met de buren. Dan maar een waterschildpad daar kon niemand ook maar iets op aanmerken tenzij een vuurvreter maar die hebben we niet in de familie. Maar met de schildpad ging het verhaal zo traag vooruit, zo tergend traag.... dat grootvader vroeg aan zijn kleinzoon of hij nog geen ander diertje kende die in het verhaaltje kon meespelen.
Mijn kleinzoon keek me even met van die grote bolle ogen aan, stomverbaasd over het feit dat hij mee de regie van het sprookje mocht voeren. Anderzijds zat hij er ook een beetje mee verveeld. Want mijn zoon en schoondochter wonen met hun kroost op het platteland en daar zie je tegenwoordig niet zo heel veel soorten dieren meer die geschikt zijn voor sprookjes. Ja, een koe, een paard, een schaap en een kip maar dan heb je het wel gehad. Het is pas in de stad dat je een grote verscheidenheid aan dieren kunt vinden: slangen, alligators, zeeratten, witte muizen, bosuilen, kangoeroes, wasberen, goud-, koud-, en warm watervissen alle soorten hondjes en de meest vreemdsoortige katten. Iedereen heeft wel wat in huis of heeft er net eentje buitengezet. Want in de stad zijn de dieren minder honkvast dan op het platteland.
Je kan een dier in de stad gewoon buitenzetten als je er genoeg van hebt. Dat doe je dan niet in de stad zelf maar in "het platteland van de stad" namelijk een park of een ander soort bosschagie of braak terrein. Er is altijd wel een of andere dame of diervriendelijke genootschap die zich over het lot van het dier zal ontfermen.
Zoiets vind je op het platteland niet. Gesteld dat een boer van zijn koe af wil en ze aan een boom vastbindt en daar achterlaat. Het zal niet in het hoofd van een van zijn collega boeren opkomen om dat dier los te knopen en mee naar huis te nemen en Clara te herdopen in Jozefien en er een met haar naam in het leder gegrifte halsband woor te kopen. Dat doet een boer gewoon niet. Zelfs niet als een voorbijkomend lid van diervriendelijke vereniging een plaatje om de hals van de koe heeft gehangen met " Rescue Me". Meer kan die dierenvriend ook niet doen want wie heeft er nu als dierenvriend uit de stad,( want alle leden van diervriendelijke verenigingen wonen in de stad waar ze niet bang hoeven te zijn voor de wolven uit het bos) -, wie heeft er nu in de stad bij hem thuis plaats voor een koe. Alleen de diepvries is groot genoeg om zo een dier te huisvesten maar daar krijgt het stijve poten van en dat kan ook niet de bedoeling zijn want dan kan die koe niet meer stappen. En in de stad is het nu juist de bedoeling dat je je positie op de maatschappelijke ladder aangeeft door met een bizar huisdier te gaan wandelen. Hoe meer bizar hoe hoger op de ladder. Dus een koe in de diepvries (althans in de stad ) is maar niets en heeft geen elementair nut. Een koe in de diepvries op het platte land daarentegen heeft al jaren haar alimentair nut bewezen.
Neen, een gezonde boer neemt de koe die een ander heeft buitengezet niet mee. Daarvoor heeft hij te veel gezond boerenverstand. Als die koe buitenstaat met bovendien een uitnodigend bordje "Rescue Me" aan de horens, mag je er donder op zeggen dat dit geen koe is om bij de horens te vatten. Daar is vast iets mis mee ! De gekke koeienziekte, mond en klauwzeer of myxomatose !!. Neen bij zo een geval houdt de gemiddelde verstandige boer zich van den domme., Toegegeven dat sommigen daar soms heel weinig moeite mee hebben maar toch; dit is gezonde boerenargwaan! Neen voor zo een stomme streken moet je in de stad zijn. Dit maar om te zeggen dat mijn kleinzoon, omdat hij op het platteland woont, het moeilijk had om een dier te bedenken dat enige nuttige rol van betekenis zou kunnen spelen in een sprookje met een eerder domme trage schildpad als hoofdpersonage.
Dit laatste getuigt natuurlijk van enige vooringenomenheid mijnentwege betreffende de intelligentie van schildpadden. Maar ik kan het ook niet verhelpen dat die trage geschelpte in de voortgang van het sprookje zodanig op mijn systeem begint te werken dat ik er aardig begin over na te denken om voor die schildpad een vlammende Porsche te kopen, nog voor men de prijs van die Porsche uit de berekeningen van de spilindex gaat lichten. Feit dat ik trouwens ten zeerste betreur. Want wat is een index zonder de aankoopprijs van een Porsche, die hoe dan ook tot de dagelijkse gebruiksvoorwerpen behoort van het klootjesvolk. Het lijkt mij zoiets als een krantenwinkel zonder lottoformulieren om een Porsche te winnen.
Tussen haakjes krantenwinkels zijn ook niet meer wat ze waren. Wat vond je vroeger in een krantenwinkel? Kranten, juist ja! En nu? CD's, pantoffels, handboeien, condooms, zweepjes, graszaad, tulpenbollen, ertsen en mineralen, mini-Titanic's en wat men al niet bij een krant of tijdschrift krijgt tegenwoordig. Zomaar gratis tegen verminderde prijs. Volgende maand bij de Nederlandse editie van National Geographics een authetiek stuk poolijs om te bewijzen hoe snel het smelt met de klimaatsverandering. Maar goed ter sprookje nu...
Na enig gedraai met het puntje van zijn tong rond de orthodontische ijzerwinkel die zijn snij- en hoektanden siert als vervangmiddel voor een tongpiercing, klaarden zijn staalblauwe ogen op( die heeft hij volgens oma van mijn zoon , maar ik heb mijn zoon eens van dichtbij bekkeken en die heeft zijn ogen nog) en sprak hij vastberaden: " een slak, opa, ik wil een slak in het verhaal".
Ik trachtte nog de desastreuse gevolgen van deze keuze voor de snelheid van de voortgang het verhaal te beperken door enthousiast uit te roepen "Maar natuurlijk een slak, een zeeslak !"
Maar de kleinzoon had het zo niet begrepen en was het met deze wending in het verhaal niet eens Nu ik hem tot hulpregisseur bevordert had wenste hij die functie op te nemen want onder het motto " van wie gelooft nu nog in sprookjes" zou hij met een goed bestuurde regie, al zijn schoolkameraadjes er van overtuigen dat een grote sprookjeshervorming niet alleen nodig was voor de sprookjeswereld maar ook noodzakelijk voor het voortbestaan ervan. In het bijzonder dan conservatieve sprookjesconservatrice Evita Parbleu, die een congenitale aandoening heeft van haar halswervels zodat ze haar hoofd alleen maar in een horizontale richting kan bewegen en waar mijn kleinzoon een driekoningen boontje voor heeft.
" Neen, opa" sprak mijn kleinzoon met een zeker tremolo in zijn stem die mij herinnerde aan mijn eigen stem tijdens de maandelijkse voordrachten die we als assistent moesten geven: over de drukveranderingen in de slokdarm van de Nieuw-Zeelandse Buidelrat bij het toedienen van E25638 via een catheter in de Schemerzone - voordrachten waarmee wij dachten het lot van de mensheid gevoelig te zullen veranderen in de goede zin maar die bij nader inzien later alleen maar schadelijk bleken te zijn voor het lot van een aantal Nieuw-Zeelandse Buidelratten en hun kunne. Maar ik dwaal alweer af.
-" Neen opa een huisjesslak met keitoffe tieten " sprak mijn kleinzoon op een toon die geen tegenspraak dulde zelfs al was het de Minister van Buitenlandse Zaken die tegen hem zou spreken. Ik denk trouwens niet dat de Minister van Buitenlandse zaken iets heeft tegen keitoffe tieten, maar misschien wel tegen huisjesslakken. Maar je weet maar nooit met Minsiers van Buitenlandse Zaken. Die van Binnenlandse Zaken dat is een heel ander verhaal natuurlijk maar we dwalen opnieuw af. Ter sproke...
-"Nu de bouwgrond zo duur is geworden zullen we in ONS "-[ ja, ik had vrijwillig een stuk van de regie uit handen gegeven en de jonge wolf die mijn kleinzoon is, met een begeerte eigen aan iemand die een sport hoger wil op de maatschappelijke en economische ladder -onder het motto vroeg begonnen is eerst boven -sprak al over ONS sprookje]; nu de bouwgrond zo duur is geworden heeft de huisjeslak een voorbeeldfunctie. Daar moest ik hem in bijtreden wat niet zo moeilijk was want zo hoog zat hij nu ook nog niet op die ladder.
- "En ja ,opa we laten deze slak verliefd worden op Sneeuwwitje net nadat de prins de appel uit haar keel heeft gehaald met een ferm gedraaide tongzoen."zei de kleinzoon, terwijl hij opnieuw een sport hoger stapte.
-Ik zag niet onmiddellijk in hoe Sneewwitje zou reageren op de liefdesverkaringen van een huisjesslak ook al had die keitoffe tieten want volgens mijn bescheiden maar deskundige mening had Sneeuwitje ook al keitoffe tieten cup C of D maar mijn kleinzoon ging stokstijf op een stoel staan boog heel gewichtig naar voor en terug en declameerde toen uit volle borst: "Sneeuwwitje the Sequel" een sprookje voor adolescenten en gevorderden door Opa Milo." Wat een woordenschat die jongen toch heeft zeg. Toen ik nog adolescent was wist ik nog niet eens dat ik zoiets was, laat staan dat ik het kon uitspreken of schrijven. Toen sprong hij gezwind van de stoel en met een stralende glimlach richtte hij zich tot mij: "Jouw beurt Opa"
"Wel, euh, euh... nog niet zo lang geleden, euh... bijna zojuist... om niet te zeggen nu ...en niet te ver van hier, eerder vlakbij...om de hoek... waren er eens een uiterst intelligente schildpad en een huisjesslak met kei.... juist ja... .
Reacties op bericht (10)
07-01-2008
het gaat de verkeerde kant op ...
die slak is een slijmerd !
07-01-2008 om 08:01
geschreven door hercule poireau
¨¨
Slakken mogen nu wel tweeslachtig zijn maar schilpadden krijgen ze graag op het menu. Wat zal het worden, een kus of een snelle hap?
07-01-2008 om 04:05
geschreven door venus
06-01-2008
Kleinkinderen
Gisteren zei de kleindochter "dat ding daar in mama haar buik" en toen ik verwondwaardigd zei: "Hela het gaat hier om je nieuwe broer of zus hoor" zei ze: "ja juist meme, maar nu is het noch het een noch het ander, dus een ding". "Zo hebben we het in school geleerd als het niet vrouwelijk is of mannelijk dan is het..." Jaja heb ik gezegt weet het al wijsneus.
Kleinkidjes ze zijn zo wijs oma, zo slim opa, niet te doen sprookjes geloven ze al lang niet meer wie zijn wij om ze nog te verzinnen ze weten het toch steeds beter
knuffel van ons.
06-01-2008 om 22:03
geschreven door Ria & Maatje
Ik ben niet preuts
en ik kan een beetje verdragen maar nagels in vagina's slaan dat zijn geen grammaticale foutjes meer en dan nog op een ander zijn blog ! Dus beste Mijnheer Naegelschlagers gelieve in het vervolg alleen nog nagels met koppen te slaan en op de daarvoor geëigende plaatsen. Met dank bij voorbaat.
And do'nt pop at the pianist please
06-01-2008 om 20:11
geschreven door Ollie
@beste Wistikhet
Zo goed ken ik dat soort engels niet en daarbij, het was geen engels, het was gewoon het verkleinwoord van fan.
Je denkt ook te ver vooruit, maar allez, alles wel beschouwd, wie weet sla ik zonder het te beseffen de nagel (op de kop) of liever...in enkele vaginas... haha!!
Groetjes!
06-01-2008 om 19:22
geschreven door Wistikhet
..
Jammer dat het veldmuisje geen speelruimte kreeg, of weet het beter en is het al richting stad... O², zomerjurkjes... en dat terwijl het zelfs nog geen lente is! Zo'n rappe diertjes horen misschien toch niet in een adolescentensprookje.
't Zijn alvast wijze opa's die naar hun kleinkinderen willen luisteren!
06-01-2008 om 18:26
geschreven door Elisa
..
Jammer dat het veldmuisje geen speelruimte kreeg, of weet het beter en is het al richting stad... O², zomerjurkjes... en dat terwijl het zelfs nog geen lente is! Zo'n rappe diertjes horen misschien toch niet in een adolescentensprookje.
't Zijn alvast wijze opa's die naar hun kleinkinderen willen luisteren!
06-01-2008 om 18:25
geschreven door Elisa
beste Wistikhet
als Britse schrok ik even van uw woordkeuze 'fannies'. Je zal toch wel weten dat dit woord als schuttingstaal in Engeland gebruikt wordt voor de vagina van een vrouw en in Amerika voor haar - maar ook schuttingstaal - voor haar achterwerk. M.a.w even ter verklaring : ik lees dan : Trut of Gat. Ik geloof nooit dat je ons met die benaming wil opzadelen. Daarvoor zijn we al te lang beste maatjes nietwaar ;-D
06-01-2008 om 13:19
geschreven door bojako
zo mooi en zo onduidelijk dit sprookje!
heb ik het bij het rechte eind als ik lees dat die huisslak die sneeuwwitje in jullie sprookje een tongzoen zal geven tietjes maat C of D heeft, m.a.w. het wordt hier een euh.... sorrtement slak-lesbische bedoening of hebben mannelijke slakken ook tietjes? Zijn slakken tweeslachtig en hebben ze geen ventjes nodig om zichzelf te bevruchten? in vraag deze vragen, die in uw ogen misschien dom zijn, maar er zijn geen domme vragen, enkel domme antwoorden, omdat ik zulke onderwerpen af en toe bespreek op mijn blog. Zeer interessant om het denkpatroon van u en uw kleinzoon met bolle blauwe ogen zo te mogen volgen.
06-01-2008 om 13:14
geschreven door Miss-Bo-Marple
Formidabel
Ik geef toe dat ik hier uit curiositeit nog eens kom kijken wat het brein van de maaister nu heeft klaargestoomd.
Ik probeer positief te zijn maar het doet pijn. Dat ene grammatikale taalfoutje scheld ik je kwijt lieve milo.
Gelezen en bijna in slaap. Je moet beter kunnen want je fannies zitten op hun honger!
Uw vriend ?
Waarom niet?
