Mensch, mensch, mensch, vandaag was er geen huis te houden met Anemone.

De Guust was naar het stad geweest om inkopen te doen voor de bende hier en hij komt thuis met een gezicht zo wit als een gebleekte bleekselder. Anemone is er vandoor zegt hem tegen de patron en Debbie ook. Ik ben daar in het stad geweest in een café de Lolbroeken of zoiets.
Ik vraag mij daar en waterke want ik moet nog rijden en wie staat er daar achter den toog de ZORRO.

Gelooft het of ge gelooft het niet de Zorro in hoogst eigenste persoon, zo gezond als een visken aan de noorpool. Wel een beetje vermagerd ,dat wel. Gelukkig had die Loebas mij nog nooit gezien dus hij erkende mij niet. Ik zit daar van mijn waterke te genieten met mijn gazet voor mij gezicht en ik zie daar ineens twee maskes binnekomen, arm aan arm, en raadt eens wie dat het waren. Anemone en Debbie.

"Wat is er met Anemone" zei Anemone die van just van den trap kwam. Zé na, ik ben een beetje gewoon, maar hoe dat de Guust zijn gezicht er toen uitzag als hij Anemone zag dat is niet te beschrijven, hij trok ogen als klein talloorkens, zijn mond viel open tot op zijn knoesels en hij begon te beven gelijk een elektrischen tandenborstel in een kom paddestoelenconfituur.
 
"Ziede nuwel" zei de Milo, mijn Anemone en mijn Debbie dat zijn de tweelingzussen van die van in den tijd op het peloton, maar ter was niemand die mij wou geloven. Haha wie lest lacht is niet van de slimste niewaar !
 
En die mannen zullen nu een café opengedaan hebben. Ze moeten toch van iets leven. van lucht koopt geen penskes. Maar Anemone die was zo van de plank van het bericht dat haar tweelingzus in het land was. Ze wou der direct naartoe.

Maar de milo heeft haar kunnen ompraten. We moeten eerst met die gasten eens gaan praten zei hij. Anders is het weer ambras. Die gasten zijn nog zo slecht niet, bijlange niet  maar gelijk als ze van het Sennet gevlogen zijn ge zoudt voor minder kwaad worden.
 
Ik zal er een uitnodiging sturen om eens naar het kasteel te komen zei mijn heer baron.

Maar Anemone begon te janken gelijk een klein vogelken dat ze juist uit het wasmasjien gehaald hebben. Niet doen zij de patron, want als er iets is dat de patron niet kan vedragen dan is het waterlanders bij een vrouw. Hij pakte haar op zijne schoot en droogde haar traantjes met een hoeksken van zijn plastron in de soie naturelle en zie ons Anemone begon te glimlachen.
 
Ook Debbie die haar wel wat kraniger gehouden had kroop op de schoot van de patron en vroeg met een heel heel klein stemmeken. Gaje gij voortvertellen van poezemuisken toe astemblieft chouken

Morgen zei de patron, morgen we gaan eerst naar die lolbroeken eens telefoneren om een afspraak te maken.

Awel ik ben een harde maar ik kreeg neen krop in mijn keel als ik de patron daar zo zag zitten met die twee lieve dingkens op zijn schoot, zijne kravat vol snot, zijn wangen vol blauwe en purperen lippestift, zijne baard en zijn haar doorploegd en men een boebel in zijn kruis zo groot als het klein strooien kapelleken op den Ninoofse steenweg. Zo een liefelijke scène.

Iik heb mij omgedraaid, een traan weggepinkt en ik ben van alteratie aan de stammtisch gaan zitten met een telefoonboek van het Sennet. Onder de L.. Lol..Lolbr..Lolbroeken Godver nie te vinden. Zou de Guust spoken gezien hebben of was dat waterke een vodka. Dat is ook waterken maar in 't Russisch. Ah nee.. Hier zie .. café de Lolmakers, Humorstraat in Foefelaere 093.14.56.23 dat zal 't zijn zeker." Halo is't bij de lolmakers kunde meneer Tijl eens aan de telefoon roepen a.u.b."