|
Ik heb er eerst een nachtje over geslapen vooraleer ik dit schreef, maar er is iets in het gedicht dat bij mij een wrang gevoel nalaat. Misschien is dit wel je bedoeling.
Soms moet ik om het te kunnen begrijpen het even laten inzinken, of zoals nu, even omzetten naar een vrouwelijk personage ipv een mannelijk. Soms begrijp ik het dan beter.
Maar zelfs dan komt het bij mij nog steeds verbitterd over. Het doet me terugdenken aan de allereerste gedichten die ik ooit van je las op Sennet en waarover ik toen eenzelfde reactie schreef.
De eenzame vrouw
Gedumpt en geplant
zoals zij daar staat
solitiar in alle groepjes
die zich om haar binden en ontbinden
Is het de eenzaamheid
die hier samenschoolt
haar vindt
en scheidt
maar niet onderscheidt
van de blinde blinden ?
of het visioen dat haar hindert
die ongedwongen realiteit
nog eenmaal
een laatste
een allerlaatste
een aller-allerlaatste maal
terug te vinden ?
Niet om zoals t weer
weer slaafs
de hupse kleren
van het weerbericht af te schrijven
maar om in december de fonkelnieuwe koude
in te drijven
om dan met man en macht
in mei
zich tomeloos in te binden
met verzadigde handen van de dompelaar
de liefde uitbundig te bedrijven
met een oude zielepoot in haar
en zich door de ascese van die compositie
de dood van Cleopatra in te drijven
15-05-2009 om 14:01
geschreven door bo
|
