| archeologisch fragment
van de dichtbundel  je zal nooit
liefhebben in een gedicht !   vermoord mij sprak zij  en haar woorden gleden over  diepgevroren ledematen  naar haar lenige kelder bedwelmend    als avondpurper van zonnestralen  zwart op wit 
 
 vermoord mij nu en dadelijk  sprak zij  en mijn lied gleed  uitgekleed  uit de hand over de blauwachtige druppels  van  brandende borsten boven het hart  
 
 als een recht op antwoord  gevat  in ongeneeslijke één-tweezaamheid  van de geest en  leden 
 als je mij niet vermoordt 
 verwoord mij sprak zij indringend  het oog op mijn omhulsel gericht  alvorens dit gedicht  de  houdbaarheidsdatum
overschrijdt 
 raak me aan als je durft  sprak ik  en schrijvend zal ik  het gebeiteld sieraad verkennen  en je liefhebben in de schaterlach van je glimlach  
 |