archeologisch fragment
van de dichtbundel
je zal nooit
liefhebben in een gedicht !
vermoord mij sprak zij
en haar woorden gleden over
diepgevroren ledematen
naar haar lenige kelder
bedwelmend
als avondpurper van zonnestralen
zwart op wit
vermoord mij nu en dadelijk
sprak zij
en mijn lied gleed
uitgekleed
uit de hand
over de blauwachtige druppels
van brandende borsten
boven het hart
als een recht op antwoord
gevat
in ongeneeslijke één-tweezaamheid
van de geest en leden
als je mij niet vermoordt
verwoord mij
sprak zij indringend
het oog op mijn omhulsel gericht
alvorens dit gedicht
de houdbaarheidsdatum
overschrijdt
raak me aan als je durft
sprak ik
en schrijvend zal ik
het gebeiteld sieraad verkennen
en je liefhebben in de schaterlach
van je glimlach
|