In alle boekenwinkels liggen de verhalen over Den Groten Oorlog, overal zijn tentoonstellingen en herdenkingen. Maar  diegenen herdenken die in het vuur gejaagd werden,(weigerden ze, dan werden ze neergeknald), kan naar mijn bescheiden mening best met volgend gedicht:

In Flanders Fields, door John McCrae, 3 mei 1915. Vertaling van Bert De Corte, 1968

In Vlaanderens velden staan papavers rood

tussen de kruisen, root aan root

die merken onze plaats; en in de lucht

reppen leeuweriken, luid zingend nog hun vlucht,

maar in ’t geschut beneden klinkt hun lied verloren.

Wij zijn de doden. Pas is de dag voorbij dat

wij leefden, sneefden, zagen de dageraad gloren,

beminden, werden bemind, en nu, nu liggen wij

in Vlaanderens voren.

Zet onze strijd met de vijand voort;

begevend reiken onze handen u de toorts;

het is uw taak ze hoog te dragen.

Beschaamt gij ’t vertrouwen in ons, de gevelden,

dan slapen wij niet, ofschoon papavers blaken

in Vlaanderens velden.

Luitenant Colonel John Alexander McCrae, (30 November, 1872 – 28 Januari, 1918) was een Canadees dichter, schrijver, physicus, soldaat en chirurg tijdens World War I, en de “Second Battle of Ypres”

Op het einde van zijn leven werd hij zwaar ziek. Hij kon de ervaringen aan het front nog moeilijk verwerken en vond het offer van zovelen zinloos. In dit gedicht laat hij de jongens aan het woord voor wie de leeuweriken niet meer zingen, die door hun bloed de papavers laten groeien, die hopen dat zij hun leven niet nutteloos gegeven hebben……………

"In Flanders Fields" werd voor het eerst gepubliceerd op 8 December 1918 in het Londense magazine Punch.

Bert Decorte, eig. Joannes Martinus Albert De Corte (Retie, 2 juli 1915 - Strijtem, 13 oktober 2009) was een Vlaams dichter en vertaler.

Kantwerk: klaproos in stropkant

Ontwerp: L. Capiau

(Kant 1986/3 Kantcentrum Brugge)

Uitvoering J. Tonnoeyr

28-02-2014, 00:00 geschreven door José