Voor Darwin steunde evolutie op seksuele competitie, terwijl ze voor Wallace draaide rond competitie op het vlak van aanpassing aan omgevingsfactoren. Maar uiteindelijk kwamen de verschillen neer op details, op één uitzondering na.
Wallace was een harde wetenschapper die zich niet liet leiden door religie. Zo schreef hij in 1861 aan zijn schoonbroer: 'Ik heb een grondige hekel aan alles wat jullie zien als heilige waarheden ... voor de massa is religie een noodzaak ... sommige wetenschappers vrezen de straf van God, maar ik heb geen angst te moeten lijden op zoek naar de waarheid.'
Na jaren kwam Wallace tot de bevinding dat het menselijk bewustzijn niet het gevolg kon zijn van de evolutie. Het zou de mens immers zon voordeel hebben opgeleverd dat er van een strijd met de andere soorten geen sprake meer kon zijn geweest. Hij was ervan overtuigd dat een hogere macht had ingegrepen in de evolutie. Dat de ziel onsterfelijk was, werd daardoor - zelfs voor een harde wetenschapper als Wallace - aannemelijk. Hij was zo van zijn stuk gebracht door dit inzicht dat hij het Darwin niet eens kwalijk nam dat hij met de eer (van de huidige evolutietheorie) ging lopen. Hij zou zijn verdere leven in het teken van het spirituele stellen.
Wallace wist niets af van de mysteries die UFOs en maanlandingen tientallen jaren na hem, zouden omringen. Hij wist ook niets van de onmogelijke sprong die de mens zowat 32.000 jaar geleden moet hebben gemaakt, maar zijn conclusie trof de achilleshiel van Darwin's theorie.
Alle eigenschappen van het leven op aarde zijn te verklaren door de evolutieleer, uitgezonderd het bewustzijn van de mens.
Voor als u zelf eens wilt landen in de Sinus Medii (de plaats op de maan waar de fameuze toren staat): klik op de link (onderaan de pagina): http://www.evawaseerst.be/mlvervolg.htm
Andere rubriek: Ruimteschip maan: De Milankovitch curve is een leidraad voor het komen en gaan van ijstijden over honderdduizenden jaren. Ze houdt rekening met de kleine verschillen in de helling van de aardas en de baan die de aarde volgt om de zon. Alleen blijkt uit recente onderzoeken dat ze pas sluitend wordt als men rekening houdt met een hellingsas van 10 tot 12 graden vóór de zondvloed en ongeveer 23 erna. Sommige onderzoekers verzetten hemel en aarde om aan te tonen dat een aardasverschuiving de oorzaak was van het einde van de laatste ijstijd. Ze schreeuwen hun gelijk bijna uit. Maar ze zullen van de wetenschappelijke elite geen gelijk krijgen. Want de aardas verschuift niet van de ene dag op de andere. Daar gaan duizenden jaren over. En dan gaat het nog maar over een paar graden meer of minder. Voor een kanteling van 12 graden schieten kometen en aardverschuivingen schromelijk tekort. Uiteindelijk kon wel eens enkel de maan overblijven als schuldige - Niburu laten we nu even buiten beschouwing - en zover wil men het wellicht niet laten komen. Voor meer verwijzingen: klik op de link: http://www.evawaseerst.be/ruimteschipmaan.htm
In elke populaire wetenschappelijke benadering van dit thema komt naar voor dat de maan onmisbaar is voor het leven op aarde. Ze moet dus wel al honderden miljoenen jaren aan de hemel staan. Ook hier mogen we echter van een raadsel spreken. Want waarom krijgt een ongefundeerde wetenschappelijke stelling zoveel aandacht en blind gevolg? Na enig onderzoek is het immers duidelijk dat de simpele modellen waar wetenschappers zich op baseren helemaal niet zo simpel zijn. Zonder maan worden de getijden kleiner en zal het 's nachts meestal veel donkerder zijn. Dat de aardas een knik zal krijgen, met een klimaatswijziging en gigantische catastrofen tot gevolg, mogen we ook aannemen. Maar de kans is groot dat - eens de aardas gestabiliseerd - alles opnieuw zijn gewone gang gaat. Dus mét seizoenen en met niet méér gewiebel van de aardas dan nu het geval is. Overigens wiebelen Venus en Mercurius maar weinig, en die hebben geen maan.
Tussen haakjes: Niemand weet met hoeveel graden de aardas zich zal corrigeren als de maan zou verdwijnen. Dus ook de astronoom niet waar hierna naar wordt verwezen. (voor verwijzingen: ga via de link hierboven)
De Milankovitch curve brengt opheldering voor de steeds weerkerende klimaatveranderingen op aarde. Ze houdt rekening met de kleine verschillen in de helling van de aardas en de baan die de aarde volgt om de zon. Over een periode van honderdduizenden jaren blijkt de curve te kloppen. Alleen bij de megacatastrofen stokt ze. Na onderzoek kwam men tot de conclusie dat met een inclinatie van 10 tot 12 graden vóór de zondvloed en ongeveer 23 erna, alles plots in de plooi zou vallen. Opgelet: klik op het pijltje 'vorige pagina' in je browser om terug te keren naar deze site als je de verwijzing naar de volgende bron hebt gevolgd. (voor verwijzingen: ga via de link hierboven) Uiteraard durven geleerden niet overwegen dat ruimteschip maan de schuldige was van de onwaarschijnlijke versnelling waarmee de ijskap smolt. Wel denken ze dat die versnelling een gigantische aardverschuiving teweegbracht die op haar beurt de aardas deed kantelen. Maar wat was de oorzaak van het plotse smelten van al dat ijs? Een reusachtige komeet? Waar zijn dan de bewijzen? Voorstanders van de maantheorie zijn ervan overtuigd dat een reusachtige komeet - in tegenstelling tot zijn kleinere soortgenoten - wel degelijk zodanig te traceren is dat iedereen het vandaag eens zou zijn over de reden van het plotse einde van de laatste ijstijd.
Dus misschien kantelde eerst de aardas? En moeten we durven te kijken naar de maan.
HAARP (High Frequency Aural Research Program) is een mysterieus onderzoek dat wordt gevoerd vanuit een complex, gelegen in Alaska.
Het project doet onwillekeurig denken aan de top secret basis in de Nevadawoestijn, Area 51, waar volgens velen sinds begin de jaren 50 niet alleen het U2 vliegtuig werd ontworpen, maar waar tevens buitenaardse technologie werd ontrafeld.
Vijf generatoren produceren elk 2,9 megawatt, waarna 180 antennes de elektriciteit converteren in hoge frequentie radiogolven. Die golven worden naar de ionosfeer gezonden die ze omzet naar ultra lage frequenties. Tussen haakjes: de golven worden ook naar de maan gestuurd.
Waarom?
Het antwoord hangt af van diegene aan wie men de vraag stelt.
Met de buitenaards aandoende technologie streven de echte machthebbers het ultieme wapen na. Ze kunnen er het weer mee beïnvloeden, en ze hebben er een onbeperkte bron van energie mee in handen. Maar vooral: de ultra lage frequenties luiden het tijdperk in waarin de mens zal communiceren via hersengolven.
Volgens Nicola Tesla had de mysterieuze vorm van energie te maken met het verband tussen zwaartekracht en magnetisme. Maar ze doet ook denken aan Edward Bulwer-Lytton en de Vril, aan het Genootschap van het Licht, de Illuminati (diegenen die Verlicht zijn), piramiden, Leylijnen ... en aan het gemeenschappelijk bewustzijn.
Vandaag doemen overal beelden op over structuren op de maan en op Mars. De oorsprong van deze - onduidelijke - beelden is vaak niet te achterhalen. We weten dus ook niet welke de eigenlijke bedoelingen zijn die er achter schuil gaan.
Twee fenomenen doen echter de grootste sceptici twijfelen. De zogenaamde Tower (De Toren) en The Shard (De Scherf) bevinden zich in de Sinus Medii - 160 km ten westen van de Mare Tranquillitatis - en zijn al zo vaak het voorwerp van discussie geweest dat het onbegrijpelijk is waarom NASA de twijfels niet wegneemt. (Het enige wat ze zeggen, is dat we 'de waarheid niet aankunnen'. Maar met dergelijk antwoord kan men alle kanten uit.)
Tower en Shard zijn na uitvergroting op meerdere foto's te zien, en vanuit meerdere hoeken. The Tower lijkt op een enorme zuil. Hij is meer dan acht kilometer hoog en heeft een platform van bijna twee vierkante kilometer. The shard is ongeveer twee kilometer hoog.
Alle beelden over de maan en de ruimte werden (worden) aan censuur onderworpen. Recente foto's zijn hoe dan ook onbetrouwbaar wegens bijna provocerende manipulatie, maar sommige oude foto's spreken dankzij de nieuwste technologieën boekdelen. Na vele malen uitvergroten, ziet u in de clip hierna plots The Shard - met schaduw - opdoemen, met daarachter The Tower. Tussen haakjes, de 'witte ster' is een camera merkpunt. Volgens Richard C. Hoagland zijn The Tower en The Shard de reden waarom de originele beelden van Apollo 11 zijn verdwenen.
Klik op de link voor het bekijken van het fragment.
Volgens de heer Cadman bevonden de piramides zich - in een tijd die de eerste farao's met duizenden jaren voorafging - aan de rand van de Nijl.
Om het water te kunnen gebruiken, werd een lage muur rond de piramide van Khufu gebouwd. Via onderaardse gangen en reservoirs werd het de piramide binnengebracht en door een vernuftig systeem tot in de koningskamer gepompt. Tegelijk werden er geluidsgolven opgewekt die een mysterieus doel moesten dienen.
Anderen zijn er dan weer zeker van dat de piramides kerncentrales waren. Ook die hebben veel water nodig. En Khufu's sarcofaag heeft inderdaad meer weg van een reactorvat dan van een doodskist.
Nog anderen - wij incluis - zijn van mening dat de bouwers van de piramiden 'meesters in elektromagnetische frequenties' waren. Gewone geluidsgolven kwamen er dus niet aan te pas. Wie de juiste trilling weet te vinden, kan de grootste bouwblokken laten zweven, kan waterstof uit water halen voor de productie van kernenergie of een nog futuristische soort energie. Edward Bulwer-Lytton (zie later) had het over energie die uit lege ruimte ontstaat, die men het best kan omschrijven als magnetisme, en die door de menselijke geest te controleren is. Als we aannemen dat Da Vinci (zie later) ons - in codetaal - naar de perfecte cirkel van frequenties verwijst, en daarbij al het andere optellen, dan verbaast het niet meer als de piramides energiefabrieken zijn geweest die gebruik maakten van elektromagnetische frequenties.
De bewering dat de piramides steeds een afgeplatte top hadden, omdat ze dienst deden als landingsplatform voor ruimteschepen, sluit trouwens nauw aan bij de piramides als energiefabrieken. Voor verdere verwijzingen: klik op de link hierboven.
Hij zegt echt wel merkwaardige dingen, die Sitchin. 't Is te zeggen, de Soemerische teksten hebben het volgens hem over merkwaardige dingen. Zo zal Niburu opnieuw langskomen in 2085. De bewoners ervan, de Anunnaki, zouden 450.000 jaar geleden de mens hebben geschapen uit vrouwelijke apen en hem als slaaf hebben gebruikt. De mens moest goud ontginnen dat moest dienen voor het afschermen van Niburu. Niet tegen opwarming zoals op aarde het geval is, maar tegen afkoeling. Niburu zou immers zelf warmte uitstralen. Haar atmosfeer heeft echter aan kracht ingeboet, waardoor de planeet te sterk afkoelde. En goudstof in die atmosfeer zou het warmteverlies tegengaan.
Ondertussen speurt men wereldwijd het firmament af, op zoek naar Niburu. NASA met haar supergevoelige apparatuur, is als leidinggevende organisatie formeel: 'Wij hebben nog geen nieuwe grote planeet ontdekt, onze zoektocht gaat echter onverminderd door, met steeds betere middelen.'
Sitchin staat erbij en kijkt ernaar. Hij vindt dat zijn naam wat te veel door het slijk werd gehaald. Voor de duidelijkheid: de naam Niburu is uiteraard taboe voor de echte wetenschappers. Voor hen is het 'planeet X'. Maar 'What's in a name?'.
Tot slot: sommigen beweren dat NASA planeet X jaren geleden al heeft gespot. Doch als dat zo is, dan is de planeet onwaarschijnlijk dichtbij (en/of enkele malen groter dan Jupiter). Hoe dan ook: de autoriteiten zullen alles uit de kast halen om chaos te vermijden. Een komeet als Elenin zal wel meer voor vals alarm mogen zorgen. NASA zal de doemscenario's dus niet direct ontkrachten. Tot de burger het moe is, en de paniekreactie afgezwakt, als Niburu zich écht aanmeldt.
In de echte piramiden heeft men geen verwijzingen naar de bouwers gevonden, met uitzondering van wat merkwaardige graffiti. Uit de graffiti kan men opmaken dat de arbeiders hun opdrachtgever goedmoedig gezind waren. Opschriften als 'de vrienden van Khufu' en 'de drinkebroers van Menkaure' laten er geen twijfel over bestaan dat de arbeiders het naar hun zin hadden. Nochtans zou men verwachten dat arbeiders die dagelijks de zwaarste werken verrichtten wat minder loyaliteit aan de dag leggen voor hun opdrachtgever. Ze hadden ongetwijfeld vrienden zien verongelukken. Velen vragen zich dan ook af waarom men geen verwijzingen naar die verongelukte makkers heeft aangetroffen? Anderzijds is het ook vreemd dat ze de piramiden als het ware ontheiligden met dergelijke opschriften. Zoveel ontzag voor de heilige bouwwerken hadden ze dan toch niet.
Zijn de graffiti misschien aangebracht tijdens restauratiewerken? In dat geval zijn de - overigens goed weggemoffelde - luchtige opschriften van enkele goddeloze rakkers enigszins te verklaren, omdat de werken dan toch niet zo bovenmenselijk waren.
Velen denken echter dat een selecte groep machthebbers zelf de graffiti heeft aangebracht om ons te misleiden. En zelfs de blinde volgeling van de autoriteiten moet toegeven dat we toch wel heel lang moeten wachten op sommige onderzoeken. Laat staan dat we ze rechtstreeks mogen bijwonen. Een onafhankelijke controle van de koolstofdatering is eveneens uit den boze. Een vervalsing door de autoriteiten past overigens in het grote complot dat zoveel andere zaken die met onze afkomst te maken hebben, moet verdoezelen.
Aan de graffiti van Howard Vyse is alleszins een reukje. Zo maakte hij rijkelijk laat melding ervan in zijn dagboeken, en blijkt ze al te toevallig enkel voor te komen op plaatsen door hem ontdekt.
Sommigen komen dan weer met een totaal andere theorie: 'De oude Egyptenaren hebben zich voor hun schrift geïnspireerd op hiëroglyfen die de goden achterlieten, en waar de Egyptische priesters weet van hadden. Sommige graffiti kunnen authentiek zijn. Misschien heeft Khufu de schrijfwijze van zijn naam wel afgekeken van de goden?'
Wellicht zijn er nog wel een aantal redenen te bedenken waarom de graffiti waardeloos zijn als bewijs.
Als het om de evolutie van de mens gaat, houden de autoriteiten halsstarrig vast aan standpunten die flagrant ingaan tegen de aanwijzingen. Enerzijds hadden de Egyptenaren uit de geschiedenisboeken 4500 jaar geleden niet de bekwaamheden om de piramides te bouwen, anderzijds stapelen andere aanwijzingen zich tegen hen op. Met andere woorden: ooit waren er mensen die niet in de geschiedenisboeken voorkomen. Alles op deze site is met elkaar verbonden. Als één dominosteen zou vallen, dan volgt de rest vanzelf. Maar voorlopig moet elke nieuwe ontdekking het lot ondergaan van alle vorige. Dat van het welles-nietes spel tussen de echte geleerden (de autoriteiten) en de pseudogeleerden.
De piramides in Egypte: Mysteries op een rijtje
Waren de oude Egyptenaren de bouwers van de echte piramides? De autoriteiten willen ons in elk geval laten geloven van wel. Maar hun antwoorden roepen toch heel wat vragen op.
- Ze gaan ervan uit dat er vóór de Egyptenaren geen andere beschaving in staat was om de piramides te bouwen. Nergens ter wereld heeft men immers constructies weergevonden die ouder zijn dan pakweg 4500 jaar en die aantonen dat de mens in staat kan zijn geweest om nauwkeurige en kolossale bouwwerken te realiseren.
Waarom ziet men hier over het hoofd dat een ontdekking onder de Navelberg in Turkije ondertussen het tegendeel heeft bewezen? (Dit komt in een volgende rubriek aan bod.)
- De overgang van de trappenpiramide naar de echte piramide is niet zo gigantisch te noemen. Het basisontwerp was een trappenpiramide die op 'één of andere manier' verder werd opgevuld tot een gladde piramide.
Wie zich echter in het onderwerp verdiept, zal merken dat heel wat serieuze onderzoekers het hebben over een 'onverklaarbare' evolutie.
- Men heeft een ingegraven boot aangetroffen in de nabijheid van de piramide van Khufu (Cheops). Het was de boot waarmee het lichaam van de farao naar zijn laatste rustplaats werd gebracht. Er bestaat dan ook geen twijfel over dat de piramide door Khufu werd gebouwd en dat ze dienst deed als zijn laatste rustplaats.
Dat Khufu's boot in de onmiddellijke buurt van de piramide werd ingegraven, betekent echter niet dat Khufu de piramide heeft gebouwd.
- Op en in enkele piramides hebben arbeiders tijdens de bouw graffiti aangebracht. En die graffiti verwijst duidelijk naar farao's als Khufu en Menkaure.
De authenticiteit van de graffiti wordt sterk in twijfel getrokken. (Daarover volgt later meer.)
- Khufu, de grootvader, heeft blijkbaar de grootste piramide van het Gizeh complex.
Is het niet logischer om aan te nemen dat de zoon telkens de vader wil overtreffen?
- Sneferoe had met zijn knikpiramide oorspronkelijk een veel hoger bouwwerk in gedachten. Omdat de ondergrond echter niet stabiel genoeg bleek, heeft hij tijdens de bouw de hellingsgraad aangepast, waardoor de problemen werden opgelost.
Onwaarschijnlijk toch dat men vandaag zo snel conclusies trekt? Niemand die dat immers met zekerheid kan zeggen. Misschien was de knik wel oorspronkelijk voorzien. De scheuren die zich vandaag in de piramide manifesteren, waren er duizenden jaren geleden misschien niet. Waarom stopte Sneferoe trouwens niet onmiddellijk met de bouw als hij vaststelde dat het mis liep? Dan kon hij direct beginnen aan zijn 'rode' piramide? Ten andere: Waarom had Sneferoe drie piramides nodig? Want tussen haakjes: hij krijgt ook nog een trappenpiramide op zijn conto.
Dat sommige mensen oprecht voeling hebben met het paranormale, kan dus kloppen, omdat het best mogelijk is dat het vermogen om via ultralage frequenties te communiceren, zich in uitzonderlijke gevallen nog duidelijk laat gelden.
Wij - aardbewoners - horen de ultralage frequenties normaal gezien niet. Sommigen horen ze als een storend zoemgeluid. Voor intelligente bewoners van een andere planeet kunnen ze echter een communicatiekanaal zijn. De bewuste frequenties overstijgen nu eenmaal het aardse. Ze komen overal in het universum voor, omdat planeten ze van nature uitzenden. De veronderstelling dat de goden hun eigen golflengte hadden, is dus niet zomaar uit de lucht gegrepen. Storend gezoem is een probleem waar de laatste tijd wel vaker mensen mee kampen. Nadat ze tinnitus en andere hebben uitgesloten, zeggen (echte) wetenschappers dat er steeds meer mensen zijn die ultralage frequenties daadwerkelijk waarnemen. En een toenemend magnetisme wordt genoemd als één van de mogelijke oorzaken.
Een aanwijzing dat de goden een gave hadden die wij vandaag als paranormaal zouden omschrijven, zit verborgen in de leylijnen. U kunt het hele artikel lezen via de link.
Waarom heeft het zowat 25.000 jaar geduurd vooraleer de - zelfbewuste - mens de eerste keer verwees naar zijn persoonlijke macht of aanzien? Hoe komt het dat machtsmensen zich pas aanmeldden duizenden jaren na de megacatastrofen? Plots lieten ze zichzelf en hun macht vereeuwigen, terwijl er in de 25.000 jaar vóór hen blijkbaar niemand op dat idee was gekomen.
Tot vandaag gaat men ervan uit dat de eerste beschaving te danken was aan het ontstaan van de landbouw. Daardoor ging de mens zich settelen en staken grote leiders en machtstructuren de kop op. Echter, wat wij vandaag beschaving noemen, lijkt eerder het gevolg van de aard van de nieuwe mens. Na de megacatastrofen verplichtte de leider het volk zich rondom hem te verzamelen, waardoor het enerzijds makkelijker te overheersen was door de leider zelf en anderzijds moeilijker te onderwerpen door een andere leider. Precies zoals de natuur het voorschrijft.
Verder lijkt het er ook op dat de zogenaamde eerste beschavingen - net zoals de eerste geschreven talen - zich op meerdere plaatsen ter wereld gelijktijdig ontwikkelden. Niet alleen in Mesopothamië, maar ook in India, Pakistan, Egypte tot zelfs in China en Amerika heeft men immers vijf- tot zesduizend jaar oude sporen gevonden van een gelijkaardig beschavingspeil. Hoewel de streek tussen het huidige Egypte en Turkije toch wel een favoriete eerste pleisterplaats moet zijn geweest voor de nieuwe mens.
***
Af en toe stonden er profeten op die waarschuwden voor 'het kwade': de machtswellust. Die machtswellust zou zelfs niet meer te stoppen zijn. Toch lijkt er ook een verlangen naar rechtschapenheid aanwezig in de mens. En dat verlangen zou best wel eens verankerd kunnen zitten in de genen. Het zou dus sterker kunnen zijn dan we denken. Diegenen die het meest uit zijn op macht beseffen trouwens maar al te goed dat ze dat verlangen niet mogen onderschatten. Het aantal misdaden dat onder het mom van rechtschapenheid wordt gepleegd, is dan ook niet te tellen.
Vrouwen waren ooit hoog verheven boven de gewone stervelingen. De goden waren 20.000 jaar lang simpelweg godinnen, dat is wat de kunstwerken van zowat 32.000 jaar tot circa 12.000 jaar geleden, ons aantonen. En hoe ongelooflijk het ook klinkt, het heeft er alle schijn van dat die godinnen werkelijk hebben bestaan.
Na de megacatastrofen deed er zich echter een totale ommekeer voor, doordat de supermens van het toneel verdween. De natuur had de mens gedwongen zich te schikken naar haar wetten, het spirituele moest plaats ruimen voor machtswellust en de vrouw werd als het ware de slavin van de man. Een onrecht dat vele duizenden jaren zou aanslepen en maar blijft voortduren. Vrouwen worden immers vandaag nog in heel wat landen op een onmenselijke manier misbruikt.
Nu tonen sommige onderzoeken aan dat mannen over het algemeen intelligenter zouden zijn dan vrouwen. Iets wat zou te maken hebben met hun grotere hersenvolume. Hoewel dan weer andere - overigens meer geloofwaardige - studies concluderen dat de grootte van het brein niets met geestelijke vermogens te maken heeft. Met andere woorden: zoals vaak, ontkent de ene geleerde de bevindingen van de andere.
Wat men echter niet kan ontkennen, is dat geestelijke ontwikkeling voor de vrouw gedurende vele millennia taboe was. Het zou daarom een wonder heten als ze op dat vlak niet achterop zou zijn geraakt. Doch zoals iedereen weet, zijn wonderen de wereld niet uit. Vrouwen hebben - over het algemeen uiteraard - meer hersenverbindingen dan mannen. En het lijkt er sterk op dat net die verbindingen ervoor zorgen dat de mens is wat hij is: een niet te rijmen verschijning op deze planeet. Ze zouden immers bijdragen tot ons bewustzijn, een uniek fenomeen voor het leven op aarde en de oorsprong van iets dat niet te meten is met de huidige maatstaven: wijsheid.
Met verbijstering en ongeloof reageerde de wetenschap toen duidelijk werd dat de eerste grotschilderingen niet alleen de oudste, maar tevens de mooiste zijn. Niet Lascaux (15.000 jaar oud), maar Chauvet (32.000 jaar oud) herbergt de oudste kunst (dit komt uit het wetenschappelijke magazine Scientific American).
Opgelet: klik op het pijltje 'vorige pagina' in je browser om terug te keren naar deze site als je de verwijzing naar de volgende bron hebt gevolgd (voor de bron: ga via de link hierboven).
'De mooiste kunst is tevens de oudste, en ze kwam uit het niets. De prehistorici moeten hun huiswerk overdoen.' Dat is de mening van - onder meer - de Franse onderzoekster Helène Valladas van het Franse laboratorium voor klimaat- en milieuwetenschappen. Haar onderzoek werd in 2001 gepubliceerd in het wetenschappelijke magazine Nature.
Ondanks deze verbluffende ontdekking en de al even verbluffende uitspraken van wereldvermaarde wetenschappers die erop volgden, hoeft het geen betoog dat het nog jaren - misschien wel decennia - zal duren vooraleer de strijd om het grote gelijk zal zijn gestreden. Achter de koolstof- en andere dateringen zullen dus nog heel wat vraagtekens worden geplaatst. Critici die het al hun hele carrière hebben over 'een geleidelijke evolutie', zullen echter moeten toegeven dat kunst en het daaraan gekoppelde bewustzijn een 'Big Bang' heeft gekend, waarvan de eerste tekenen zich manifesteerden, onwaarschijnlijk diep in een grot in Zuid-Frankrijk. Het is maar één van de dominostenen in de evolutie van de mens die aan het wankelen is, en die vragen oproept die sommigen liever niet gesteld zien.
Over kleuren en smaken valt weliswaar niet te redetwisten, maar wij - en met ons vele wetenschappers - houden het erop dat Chauvet gedurende een immense tijd de mooiste kunst is gebleven. Daarmee komen we bij een paar vragen waarvoor autoriteiten binnenkort ongetwijfeld geleerden zullen moeten laten opdraven die ons met een kluitje in het riet zullen trachten te sturen. Doch de vragen zullen blijven: Hoe komt het dat de oudste kunst tevens de mooiste is? Degenereerde de mens misschien? En duurt dat degeneratieproces nog voort?
Proportioneel gezien, zou de zwaartekracht van de maan zo groot zijn dat ze na honderden miljoenen jaren de aardrotatie al veel meer had moeten vertragen dan nu het geval is.
Pluto en zijn maan Charon zijn de enigen wiens proportionaliteit ten opzichte van elkaar die van de aarde en haar maan overtroeven. Maar die cirkelen dan ook rond elkaar, beide met dezelfde kant naar elkaar gericht (voor een foto, klik op de link).
Was de maan de gevleugelde uitgedoofde zon? Is het daarom dat beide vaak samen voorkomen op de Soemerische zegels? Is het daarom dat de stier in het oude Soemerië met zowel de maan als met de gevleugelde zon nauw verbonden lijkt? (Pas ná de megacatastrofen werd de stier een god die afkomstig moest zijn van de maan omwille van zijn levenskracht en de vorm van zijn hoorns die doen denken aan een wassende maan.) Een zon die lange tijd uit zichzelf leek te vliegen zonder zich aan enige wetten te houden, zou men makkelijk vleugels hebben aangemeten, net als diegenen die ervan op aarde neerdaalden (van de gevleugelde stier tot Isis). Dat de maan op een uitgedoofde zon lijkt, hoeft geen betoog. Ze is daarbij net even groot als de zon, van op aarde gezien tenminste.
Bij de eerste tekenen van beschaving na de megacatastrofen duikt de wassende maan letterlijk overal op. Waardoor ze zowat als oudste symbool de geschiedenis is ingegaan. In pakweg 5000 jaar tijd werd ze in Soemerië, Afrika, China ... tot bij de minst 'kunstminnende' indianen toe, als symbool gebruikt, doch in de 20.000 jaar vóór de megacatastrofen, een bij wijze van spreken oneindige tijdspanne waarin de mens bewust naar de hemel keek, bewust dieren tekende als dieren, mensen als mensen, sterren als sterren en de zon als de zon, hebben ze de wassende maan nooit getekend als de wassende maan. We mogen ons dan toch afvragen - ondanks het taboe dat er blijkbaar rust op die vraag - hoe zoiets mogelijk is?
De letters van de volgende vraag moeten eigenlijk huizenhoog zijn.
De autoriteiten willen ons laten geloven dat de kosten voor een voortzetting van het Apolloproject te hoog uitvielen. Ook in de decennia na 1972 zou een nieuw project geldverspilling zijn geweest. Een argument dat weinig steek houdt, gezien de fenomenale bedragen die er de laatste veertig jaar zijn doorgedraaid. Doch er is meer. Sommige specialisten blijven immers koppig beweren dat een nieuw Apolloproject veel minder zou kosten dan 100 miljard dollar. Vervolgmissies vallen nu eenmaal - laat u niets wijsmaken zeggen die specialisten - altijd goedkoper uit dan de oorspronkelijke. 'Daarenboven kan men een nieuw project over heel wat jaren spreiden. En als men de technische vorderingen, wetenschappelijke perspectieven, tewerkstellingsmogelijkheden en de bijdragen van media en reclame op een correcte manier verrekent, zal men versteld staan van wat een bemande maanlanding 'maar' kost.' De 'deugnieten' gaan nog een stapje verder: 'Als men nu merkt dat privébedrijven in de mogelijkheid komen om naar de maan te vliegen, om te streven naar hotels, werkgelegenheid en zelfs een exploitatie van grondstoffen op de maan, dan wordt het al helemaal ongelooflijk waarom de grootmachten zo hardnekkig de maan hebben genegeerd.'
Ten slotte, om het niet enkel over de Amerikanen te moeten hebben: Waarom is er geen gemeenschappelijke maanbasis gekomen? Een basis van een aantal 'bondgenoten van het eerste uur'?
Wees gerust: Niet alle complottheorieën zijn uit de lucht gegrepen. Daarom durven wij [Sic] stellen dat de echte machthebbers er onder meer via een onzichtbare hand in media en wetenschappelijke kringen, voor hebben gezorgd dat wij een reis naar de maan zien voor wat die niet is: een verspilling van onze tijd en van ons geld.
Het artikel waar hier naar wordt verwezen, toont aan dat men de geesten aan het voorbereiden is. NASA is koortsachtig op zoek naar Tyche, een gigantische bruine dwerg die zich in de Oortwolk zou ophouden en die volgens Sitchin's theorie onmogelijk Niburu kan zijn. Die zou immers talloze keren kleiner zijn dan Tyche en veel moeilijker op te sporen. Zelfs de WISE telescoop moet al veel geluk hebben om een planeet die maar enkele malen groter is dan de aarde, iets voorbij de Kuipergordel te ontdekken. En Niburu zou van vér voorbij de Kuipergordel komen. Dat zal wel als hij er 3600 jaar over doet om zijn baan te voltooien.
Wáár precies de mysterieuze planeet op dit ogenblik vertoeft, kan eigenlijk alleen NASA weten. Maar laat ons even gissen. Voyager I zal in veertig jaar de Kuipergordel vér achter zich hebben gelaten en zowat 100 keer de afstand zon-aarde hebben afgelegd. En het zou volgens Sitchin nog circa 75 jaar duren vooraleer Niburu langskomt. Stel dat hij het bij het rechte eind heeft, en stel dat Niburu reist aan vijf keer de snelheid van Voyager, dan bevindt de planeet zich nu op pakweg 1000 keer de afstand zon-aarde, een afstand waarop de WISE telescoop niet eens een planeet zo groot als Neptunus zou ontdekken.
Wat ons echter met de ogen doet knipperen, is het gedrag van beroemde astronomen. Eerst gedurende decennia iedereen die meent dat er zich een onbekende planeet zou kunnen ophouden in ons zonnestelsel als idioot - we overdrijven niet - bestempelen, en nu - zonder verpinken - verklaren dat NASA met haar WISE telescoop misschien wel meerdere bruine dwergen en planeten in ons zonnestelsel heeft ontdekt (we schrijven februari 2011 en de beelden moeten nog worden ontrafeld).
Niburu echter, blijft voor dezelfde beroemde astronomen een fabeltje. Het spreekt voor zich dat ze liever afstand nemen van complottheorieën. Deze laatste zijn nu eenmaal dooddoeners voor beroemdheden. Voor bronnen: klik op de link bovenaan
Bestaat de kans dat de maan in een 'Niburu stelsel' werd gevormd?
Natuurlijk weten wij dat niet. Maar het is toch verdacht dat haar ene kant er zo anders uitziet dan haar andere, dat rotsblokken jonger blijken dan het stof waarop ze rusten, dat ze niet zo rond is als men zou verwachten, dat haar zwaartepunt zich niet centraal bevindt, en dat ze het meeste mascons - diepe kraters met geconcentreerde zwaartekracht - heeft uit het hele zonnestelsel. Kortom, ze heeft toch wel veel rariteiten.
Zou het technisch mogelijk zijn om de maan als ruimteschip te gebruiken? Laten we even veronderstellen van wel, want met de futuristische mogelijkheden die er op stapel staan, valt niets uit te sluiten. Hoever heeft ze dan moeten reizen? Wij gaan ervan uit dat áls er een soort Niburu stelsel zou bestaan, dat nooit zo dichtbij zal komen als Sitchin heeft beweerd. Een afstand van pakweg één tiende van een lichtjaar zou kunnen. Wat dan weer zou betekenen dat het stelsel nooit zichtbaar zou zijn voor ons, wellicht niet eens voor de WISE telescoop.
Er zijn echter nog andere vragen die we niet kunnen beantwoorden.
De letters van de volgende vraag zouden huizenhoog moeten zijn.
Waar is maan in de prehistorische tekeningen?
Is de maan dan tóch het moederschip waarmee onze buitenaardse bezoekers hier ooit aankwamen? Dat zich een onbepaalde tijd heeft laten meedraaien rond de zon, maar dan wel op een veilige afstand, in de schaduw van de aarde. Dat laatste zou trouwens logisch zijn geweest, aangezien we er mogen van uitgaan dat buitenaardse bezoekers onze zon zouden verafschuwen.
Vragen genoeg:
Hield ruimteschip maan het na verloop van tijd voor bekeken? Naderde het daaropvolgend zo dicht bij de aarde dat de aardas verschoof, waardoor de mens bijna werd uitgeroeid? Kwam de maan uiteindelijk in een baan om de aarde? Hebben onze bezoekers haar als ultiem teken precies in die baan gebracht die later het meeste vragen zou oproepen? Was dit alles onderdeel van een uitgekiend plan? Hebben de goden misschien een bepaald mensenras willen treffen in de hoop dat er ooit een nieuwe soort zou opstaan die uiteindelijk de maan opnieuw als ruimteschip zal gebruiken? Of werd de maan in een ultieme wanhoopsdaad in een baan om de aarde gebracht?
Sommigen blijven erbij: 'De wereldwijde klimaatverandering, circa 12.000 jaar geleden, was zo specifiek dat ze wellicht werd veroorzaakt door een plotse verschuiving van de aardas, en dat met ongeveer twaalf graden.' Opgelet: Ga naar de site om de bron te raadplegen.
Kometen, aardbevingen of vulkaanuitbarstingen kunnen de aardas niet zover doen kantelen. Of ze moeten zo krachtig zijn dat ze zowat alle leven op aarde vernietigen. Wie anders dan de maan kan dus de schuldige zijn geweest? Een knik van twaalf graden extra, met ongetwijfeld een bijhorende rotatieschok, moet de 'ouden' aan de grond hebben genageld. Volgens Plato vond er een herschikking van de sterren plaats. Mythen aan de ene kant van de wereld vertellen over de zon die bleef stilstaan, terwijl ze het aan de andere kant hebben over een nacht die maar niet overging. Opgelet: Ga naar de site om de bron te raadplegen.
Ruimteschip maan zou een oplossing kunnen bieden voor het raadsel waarom we zo lang hebben moeten wachten op de eerste tekeningen van de maan. Het zou kunnen tegemoetkomen aan vragen over de onmogelijke baan die ze volgt, de mysterieuze lichten, het magnetisme dat er klaarblijkelijk aanwezig is, de naoorlogse angst van de hoogste leiders voor een buitenaardse invasie, de bewustzijnsveranderingen (en het mysterieuze gedrag) van de astronauten, de drogredenen waarom we nooit teruggingen ... Het zou ons zelfs een reden geven waarom James Irwin (Apollo 15) de maan in verband leek te brengen met de zondvloed. Want waarom bleef die na zijn maanlanding zo verbeten zoeken naar de ark van Noach? Hij was een toegewijde Christen, dat wel, maar ook een wetenschapper en een realist. Wat was dan het verband tussen de ark en de maan? Of was die ark misschien een kleiner ruimteschip met aards DNA op weg naar het moederschip? Alleszins een redenering die niet minder realistisch is dan dat het een boot zou zijn geweest met daarop de ontelbare diersoorten van planeet Aarde.
De maan zou de gevleugelde uitgedoofde zon kunnen zijn geweest. Ze leek lange tijd uit zichzelf te vliegen. Dat de oude beschavingen haar vleugels aanmaten, is dus niet meer dan logisch. Net zoals ze diegenen die van de maan op aarde neerdaalden, vleugels hebben gegeven (Isis?). Dat de maan op een uitgedoofde zon lijkt, hoeft geen betoog. Ze is daarbij net even groot als de zon, van op aarde gezien tenminste.
Samengevat: Waarom heeft men vóór de megacatastrofen geen maanfasen uitgebeeld?
Antwoord: Omdat de maan toen niet te zien was. Zij die de maan voor het eerst zagen, beeldden haar uit als een gevleugelde zon, zonder fasen, omdat ze niet spontaan rond de aarde draaide, maar uit zichzelf leek te vliegen.
Noot: Ruimteschip maan of de passage van Niburu maken voor Eva Was Eerst in feite niet veel uit. Het enige waar wij [Sic] van overtuigd zijn, is dat ons bewustzijn niet van deze planeet afkomstig is, en dat daarvan bewijzen zijn te vinden op de maan. Bij nader toezien, hadden we onze site dus kunnen samenvatten in één enkele - weliswaar samengestelde - zin, maar zo werkt het natuurlijk nooit. We willen echter de kans dat u verder leest, gaaf houden, daarom gaan we er ondanks onze groeiende argwaan van uit dat de maan al een miljard jaren en meer aan de hemel staat.
Voor zover het nog nodig is: Wij nemen hier geen standpunt in, maar we wilden u deze rubrieken niet onthouden, hoe speculatief ze ook zijn. Geloof echter niet te snel dat iets onmogelijk is. And think for yourself.
Waarschuwing: Als u niet openstaat voor revolutionaire ideeën en u zich enigszins begon te ergeren aan al het voorgaande, lees dan deze rubriek niet.
De bron waar hierna naar wordt verwezen, geeft een samenvatting van eigenaardigheden. Ze heeft het nog over Griekse en Romeinse auteurs die vertellen over een volk dat leefde vóór er een maan aan de hemel stond. Verder zouden er in Tiahuanaco (Tiwanaku, Bolivia) tekens zijn teruggevonden die het hebben over de komst van de maan (13.000 tot 11.500 jaar geleden). Probleem met dat laatste is dat niemand de vertaling van die tekens blijkt te claimen. (Merk op dat de bronverwijzing op de site is gewijzigd.)
Waar is maan in de prehistorische tekeningen?
En waarom stelt de maan ons nog voor zoveel andere raadsels?
Tel daarbij alle mysteries die de maanlandingen omringen. Waarom zijn we niet teruggekeerd? Waarom telkens weer die loze beloften, ook van andere grootmachten dan de USA?
Ruimteschip maan zou zowat alle vragen in één klap oplossen. Het zou het moederschip kunnen zijn geweest waarmee onze buitenaardse bezoekers hier ooit aankwamen. Dat zich een onbepaalde tijd heeft laten meedraaien rond de zon, maar dan wel op een veilige afstand, in de schaduw van de aarde. Dat laatste zou trouwens logisch zijn geweest, aangezien we er mogen van uitgaan dat buitenaardse bezoekers onze zon zouden verafschuwen.
Hield moederschip maan het na verloop van tijd voor bekeken, naderde het daaropvolgend té dicht bij de aarde, waardoor de aardas ging wiebelen, en de megacatastrofen de mens bijna uitroeiden? Kwam de maan uiteindelijk in een baan om de aarde? Hebben onze bezoekers haar als ultiem teken precies in die baan gebracht die later het meeste vragen zou oproepen?
Moederschip maan zou een oplossing kunnen bieden voor het raadsel waarom we zo lang hebben moeten wachten op de eerste tekeningen van de maan, het zou de bewustzijnsveranderingen en de lichten op de maan verduidelijken. Het zou ons zelfs een reden geven waarom James Irwin (Apollo 15) de maan in verband leek te brengen met de zondvloed. Want waarom bleef die na zijn maanlanding zo verbeten zoeken naar de ark van Noach? Hij was een toegewijde Christen, dat wel, maar ook een wetenschapper en een realist. Wat was dan het verband tussen de ark en de maan? Of was die ark misschien een kleiner ruimteschip met aards DNA op weg naar het moederschip? Alleszins een redenering die niet minder realistisch is dan dat het een boot zou zijn geweest met daarop de ontelbare diersoorten van planeet Aarde.
Noot: Ruimteschip maan of de passage van Niburu maken voor Eva Was Eerst in feite niet veel uit. Het enige waar wij van overtuigd zijn, is dat ons bewustzijn niet van deze planeet afkomstig is, en dat daar bewijzen zijn van te vinden op de maan. Bij nader toezien, hadden we onze site dus kunnen samenvatten in één enkele - weliswaar samengestelde - zin. Maar dat hebben we niet gedaan. We willen echter de kans dat u verder leest, gaaf houden, daarom gaan we er ondanks onze groeiende argwaan van uit dat de maan al een miljard jaren en meer aan de hemel staat.
Voor zover het nog nodig is: Wij nemen hier geen standpunt in, maar we wilden u deze rubrieken niet onthouden, hoe speculatief ze ook zijn. Geloof echter niet te snel dat iets onmogelijk is. And think for yourself.
