www.evawaseerst.be

rubriek: de verklaring

www.evawaseerst.be

Elke officiële reden voor het lange wachten op een maanbasis is simpelweg ongeloofwaardig. In de rand hiervan: sommigen halen er het tekort aan water bij om het uitstel van de bouw van een maanbasis te verklaren. Water is echter eenvoudig te onttrekken aan regoliet (maanstof) en maanstenen. NASA heeft het niet aan onze neus gehangen maar men moet al kort na de eerste maanlanding hebben geweten dat dit mogelijk was. Iets minder zeker was men in eerste instantie wellicht over het opgeslagen ijs in de maankraters aan de polen. Maar lang zal die onzekerheid niet hebben geduurd.

Indiase onbemande missies bevestigen enkel wat NASA al lang weet (hoewel NASA afgevaardigden het spelletje wellicht zullen meespelen en zullen doen alsof ze uit de lucht vallen): Water is nooit het probleem geweest voor de uitbouw van een maanbasis.

Het jaar 2020 wordt nu vooropgesteld.

Het lijkt onvoorstelbaar dat men tegen die tijd nog geen oplossing zou hebben gevonden voor het echte probleem ... het uitwissen van het onweerlegbaar bewijs dat de mens het resultaat is van een buitenaardse tussenkomst.

Hoewel ...

Uit het gezaghebbend wetenschappelijk magazine 'The New Scientist' van 29 april 2009: 'NASA zou tegen 2020 een permanente maanbasis willen. Uit meerdere hoeken wordt de druk echter groter om die plannen te schrappen en te focussen op Mars'.

www.evawaseerst.be


Alles wat men nodig heeft in het leven is onwetendheid en vertrouwen ... (Mark Twain, meester vrijmetselaar)

Voorwoord: 

Mitchell is maar een stukje van de puzzel maar na veel opzoekwerk over zijn persoon ben ik er van overtuigd dat hij voor honderd procent betrouwbaar is. Daarom volgt hierna een opsomming van zijn voornaamste beweringen:
- de aarde werd in het verleden bezocht door een buitenaardse beschaving;
- ik weet niet of die bezoeken nu nog plaatsvinden;
- UFO's (verschijnselen waarvoor men geen wetenschappelijke verklaring kan geven) houden verband met een buitenaardse technologie;
- heel wat nieuwe technologieën hebben we te danken aan kennis die niet van deze planeet afkomstig is;
- bij het Roswellincident was een buitenaards tuig betrokken;
- mijn eigen bevindingen werden mij bevestigd door integere en hooggeplaatste personen van wie ik de namen niet kan bekendmaken. Sommigen onder hen waren nauw betrokken bij het Apollo project. Er is geen twijfel mogelijk;
- de autoriteiten zijn op de hoogte maar ze zaaien verwarring zodat de waarheid voorlopig wordt verdoezeld;
- geheime dossiers werden onlangs openbaar gemaakt en de katholieke kerk heeft recentelijk verklaard dat het bestaan van buitenaards leven het katholieke geloof niet in de weg staat ... tekens aan de wand dat de volledige onthulling niet meer zover af is. De wereldwijde discussies die momenteel op het internet worden gevoerd zullen die onthulling trouwens bespoedigen. 
 

Mitchell zelf zegt van wel. Maar is dat wel zo?

Met die experimenten wou hij het bewustzijn van mensen op aarde beïnvloeden.

Zoiets zou toch enkel maar denkbaar zijn als de maan iets speciaals zou te bieden hebben waardoor die experimenten een kans op slagen zouden hebben? Wist Mitchell al vóór de lancering van Apollo 14 dat de maan inderdaad zoiets speciaals te bieden had? Het kan bijna niet anders.

Mitchell was een (zeer) goede vriend van Wernher Von Braun, zowat de grootste raketgeleerde ooit (na de oorlog werd de Nazi geleerde door de Amerikanen als het ware aanbeden). Hij maakte deel uit van het team van Von Braun. Zo ging hij samen met hem in afzondering om de maanlandingen voor te bereiden. Nu doen hardnekkige geruchten de ronde dat Von Braun in 1947 in Roswell was. Hij zou hebben gezegd dat wat er daar uit de lucht viel in geen geval van deze planeet afkomstig was.

Het probleem is - zoals steeds met zaken die de overheden liever gedekt houden - dat de getuigen hiervan niet erg geloofwaardig lijken.

De enige van wie we enigszins mogen verwachten dat hij ons hierover uitsluitsel zou geven, is Mitchell. Doch wat blijkt? Mitchell geeft geen uitsluitsel. Hij zegt dat Von Braun 'blijkbaar' in Roswell was. Gezien zijn Roswell obsessie en zijn nauwe band met Von Braun MOET Mitchell simpelweg Von Braun hierover hebben aangesproken. Hij zou dus met zekerheid moeten weten of Von Braun al dan niet in Roswell was.

Wat is hier aan de hand? Staat Mittchell onder druk? Waarom doet hij zo geheimzinnig? Waarom zegt hij dat 'mensen die het kunnen weten' ook bewijzen hebben gezien van een buitenaards bezoek maar waarom weigert hij telkens weer namen te noemen? Alsof hij kost wat kost wil vermijden dat er ook maar iemand anders bij betrokken wordt.

Was Von Braun - die overigens in 1977 overleed - één van zijn bronnen?

www.evawaseerst.be
rubriek: wat gebeurt er als we sterven?

Bijna dood ervaringen zijn fenomenen die velen in de loop van de geschiedenis hebben beschreven. Ontelbare mensen hebben ze meegemaakt. En telkens komen dezelfde elementen terug. 'Het leek alsof ik uit mijn lichaam trad.''Ik werd via een tunnel opgenomen in een wit licht dat één en al bewustzijn was.'

Bepaalde chemische reacties in de hersenen zouden volgens wetenschappers de bewuste evaringen teweeg brengen. Al bij al is het echter verre van zeker dat die verklaringen (veronderstellingen) kloppen. Zeker is wel dat bijna dood ervaringen sterk overeen komen met datgene wat sommige astronauten hebben meegemaakt. In de buurt van de maan bevinden zich mysterieuze witte lichten, dat staat vast. En op de maan voelden sommige astronauten hun bewustzijn zodanig sterk toenemen dat dit niet alleen het gevolg kan zijn geweest van het 'aanschouwen van onze blauwe planeet'. Ook dat staat vast.

En wat te denken van de honderdduizenden UFO waarnemingen overal ter wereld? Telkens weer gaat het om een lichtgevende vorm, als het ware een soort lichtschip.

Zijn we niet te snel met ons oordeel als we die UFO's telkens weer als fantasie bestempelen?

Religies en oeroude mythen geven ook een aanwijzing.

De ziel zou na de dood een wit licht tegemoet gaan. Ze zou een lange en moeilijke reis moeten maken naar dat licht. En enkel de rechtschapen ziel zou kans maken om de reis tot een goed einde te brengen. Vandaar dat het niet voor iedereen mogelijk is om zelfs in ideale omstandigheden - hoe onbedoeld cynisch dat ook klinkt - het licht tijdens een bijna dood ervaring waar te nemen.

In navolging van de rubriek over de maan: een aantal netelige vragen ...

De oude religies, UFO's, waarnemingen van astronauten, bijna dood ervaringen ... ze hebben het allemaal over een helder licht. Kan dat nog toeval zijn?

Bevindt dat licht zich misschien in de omgeving van de maan, vanwaar het af en toe de aarde bezoekt?

Wordt ons bewustzijn (onze ziel) gevoed van op de maan?

Met andere woorden: staat er op de maan een soort zender van bewustzijn? En staat er ook een soort ontvanger?

Hebben onze buitenaardse voorouders in onze hersenen een 'besturingssysteem' ingebouwd waardoor ons DNA in staat is om 'bewustzijn' op te vangen?

Niet alleen vragen, maar ook geloven staat vrij:

Ons bewustzijn komt inderdaad van onze buitenaardse voorouders.

Het is de enige logische verklaring waarom het bij de mens zo sterk is ontwikkeld dat elke vergelijking met dat van een andere aardse levensvorm absurd overkomt.

En het wordt 'gevoed' want het lijkt te groeien met de jaren (tenminste, bij diegenen die er voor openstaan).

Alleen spijtig dat ons bewustzijn pas naar buiten lijkt te komen als we sterven. Anders zouden we (net zoals de leden van het godenras dat ooit waren) nog in staat zijn om 'uit ons lichaam te treden' en het collectieve bewustzijn te vervoegen.

Het ontvangen en zenden van bewustzijn door middel van een buitenaardse technologie is overigens niet zó ver gezocht. Misschien is het zelfs - net zoals het internet nu - binnen pakweg honderd jaar volledig ingeburgerd. Er zijn tenslotte al zoveel technologieën waar de gewone burger vandaag kop noch staart aan krijgt.

Daarbij waren onze buitenaardse bezoekers tot dingen in staat waar onze genieën vandaag enkel kunnen van dromen (hoewel die dromen dankzij de maanlandingen en de superieure technologie die men op de maan heeft ontdekt misschien spoedig werkelijkheid worden).

Waarom zouden we zomaar aannemen dat experimenten op de maan, die tot doel hadden het bewustzijn van bepaalde mensen op aarde te beïnvloeden, zich hebben beperkt tot de zogenaamd persoonlijke intitiatieven van Edgar Mitchell?

Terzijde: Mitchell lijkt nooit anderen te willen compromitteren. Toch wordt het meer en meer duidelijk dat ook hij niet alles zegt wat hij weet.

Het staat trouwens vast dat mensen zoals een Wernher Von Braun, misschien wel één van de grootste raketgeleerden ooit en werkzaam bij NASA, een sterk voorstander was van de experimenten. Von Braun was ooit lid van Nazi Duitsland maar werd door de Amerikanen na de oorlog met open armen ontvangen. Hij was één van de bevoorrechte getuigen van het Rosswell incident.

Zo verklaarde Clark C. McClelland, voormalig testpiloot bij NASA (en u raadt het: één van de mensen die als ongeloofwaardig worden afgeschilderd), dat Von Braun hem in vertrouwen heeft gezegd dat hij het neergestorte tuig met eigen ogen had gezien. Hij was er van overtuigd dat het niet van deze planeet afkomstig was. McClelland moest hem beloven dat hij er nooit met iemand zou over praten. Iets wat hij dus toch heeft gedaan maar dan wel jaren nadat Von Braun was gestorven.

www.evawaseerst.be

Professor Michel Barsoum van de universiteit van Philadelphia is formeel: 'Een klein maar significant aantal bouwblokken van het hoger gelegen deel van de piramide van Khufu bestaat uit gemalen zandsteen die werd gebonden door er een soort cement aan toe te voegen. De blokken werden ter plaatse in een houten mal gegoten.' Uit het onderzoek blijkt dat deze kunstmatig gefabriceerde bouwblokken zowat 4500 jaar oud zijn. De resultaten van het onderzoek werden in december 2006 gepubliceerd in het wetenschappelijke magazine ‘Nature’. Zahi Hawass, secretaris-generaal van het Egyptische 'Supreme Council of Antiquities' is in alle staten: 'Dit is een idiote conclusie'. Volgens hem zijn de bewuste bouwblokken afkomstig van restauraties die een paar duizend jaar na Khufu plaatsvonden. Iets wat door de onderzoekers uitdrukkelijk wordt tegengesproken.

Volgens sommigen is het nu duidelijk hoe de piramiden werden gebouwd. Er blijven echter nog een groot aantal vragen onbeantwoord.

Waarom heeft men niet alle blokken hoger op de piramide op dezelfde wijze gefabriceerd? Hoe heeft men de reusachtige granieten blokken binnen in de piramide ter plaatse gebracht? Waarom heeft men eerdere gelijkaardige conclusies (van andere wetenschappers) zo lang in het belachelijke getrokken? Hoe is het mogelijk dat men het gebruik van die (superieure) cement zo lang over het hoofd heeft gezien (er moeten toch heel wat andere monumenten daarmee zijn gerestaureerd)? ...

Alle andere vragen (zie verder in de tekst) blijven trouwens onbeantwoord. De mysteries zijn er door deze ontdekking dus niet minder op geworden.

Wie even doordenkt, zou wel eens kunnen concluderen dat het inderdaad om restauraties ging. Restauraties die echter niet pakweg 2000 jaar later door de Romeinen, maar wel in opdracht van Khufu zelf werden uitgevoerd. Het is namelijk best mogelijk dat net de bouwblokken van de bovenste lagen van de piramiden het meeste hadden geleden onder de erosie toen de oude Egyptenaren zowat 5000 jaar geleden de piramiden ontdekten. En de snelste en makkelijkste manier om die bouwblokken te vervangen bestond erin ze ter plaatse te vormen.

Er zijn nog veel onduidelijkheden maar als dat effectief zo is gebeurd dan zou dit zonder meer de evolutie van de mens op zijn kop zetten. Het zou voor heel wat gerenommeerde wetenschappers ook een persoonlijk drama betekenen omdat hun leven nu eenmaal is opgebouwd rond een andere theorie, namelijk: Khufu en niemand anders was de opdrachtgever voor de volledige bouw van de grootste piramide. Misschien zouden de autoriteiten zelfs moeten bekennen wat ze al lang weten: een andere beschaving dan de Egyptische heeft de echte piramiden gebouwd. Er zal echter nog veel water naar zee vloeien vooraleer het zo ver is. Voorlopig is het dus wachten op hun tegenzet.

Om maar te zeggen dat de controverse blijft voortduren …

 Professor Michel Barsoum van de universiteit van Philadelphia is formeel: na grondig onderzoek waarbij met alles rekening werd gehouden - ook met eventuele latere restauraties - blijkt dat een groot deel van de bouwblokken van de piramide van Khufu kunstmatig werd gefabriceerd. Het is zo goed als zeker dat de oorspronkelijke bouwblokken niet afkomstig zijn van kalksteen die op een natuurlijke wijze werd gevormd. (De resultaten van het onderzoek werden in december 2006 gepubliceerd in het wetenschappelijke magazine ‘Nature’.) Zahi Hawass, secretaris-generaal van het Egyptische 'Supreme Council of Antiquities' is in alle staten.

Om maar te zeggen dat de controverse blijft bestaan …

Verbijstering en ongeloof: dat was de reactie van de wetenschap toen duidelijk werd dat de grotschilderingen in Chauvet meer dan 15.000 jaar ouder zijn dan men voor mogelijk hield (dit komt uit het wetenschappelijk tijdschrift ‘Science American’).

Magistrale kunst kwam blijkbaar uit het niets. De prehistorici moeten hun huiswerk overdoen. Dat is - onder meer - de mening van de Franse onderzoekster Helène Valladas van het Franse laboratorium voor klimaat- en milieuwetenschappen (haar onderzoek werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Nature’).

Er zijn echter geen superieure rassen … enkel superieure mensen. Het zijn diegenen die door één of andere genetische toevalligheid nog sporen van de eerste Cro Magnon in zich dragen. En die mensen komen in alle rassen voor. Ze voelen medeleven en zeker geen haat. Ze leven volgens hun innerlijke waarden, hebben een rechtvaardig oordeel, zijn niet op macht belust en zijn niet egocentrisch ... en ze maken spijtig genoeg geen kans tegen hun op macht beluste tegenhanger. Een alfamannetje of -vrouwtje zal men bij hen dus tevergeefs zoeken. Met andere woorden: ze leven een onopgemerkt bestaan.

Men mag er gerust van uitgaan dat Basken altijd buitengewoon honkvast zijn geweest. Lang vóór de Romeinen in Europa hun intrede deden, vormden ze al een afzonderlijke gemeenschap. Het lijkt alsof alle overheersers uit de gekende geschiedenis ervoor kozen om hen met rust te laten.

Toch blijken heel wat volken wereldwijd opmerkelijk veel genetische overeenkomsten te vertonen met de Basken.

Ook hun taal, het Euskera, dat zowat als de oudste taal ter wereld wordt beschouwd, moet op één of andere manier tot in vele uithoeken zijn doorgedrongen want de overeenkomsten met andere talen zijn hoe dan ook opvallend.

De gemeenschappelijke banden met andere volken hebben dan ook waarschijnlijk niets te maken met hun - al bij al beperkte - uittocht in latere tijden. Die banden zouden eerder dateren van vóór de periode dat ze zich gingen afzonderen. Een afzondering die trouwens alles te maken had met de megacatastrofen (12.000 v. Chr.).

Het legendarische samenhorigheidsgevoel van de Basken zou een gevolg kunnen zijn van het collectieve trauma dat de Cro Magnon circa 12.000 jaar geleden heeft opgelopen.

Overigens was het trauma wereldwijd.

Een komeetinslag zorgde voor een klimaatschok. De ijskap smolt voor een groot deel binnen de kortste tijd en de zeespiegel steeg catastrofaal. Aardverschuivingen en vloedgolven zorgden voor de rest.

Een aantal Cro Magnon troepte samen in het huidige Baskenland, onder de beschermende invloed van de Pyreneeën.

 Zou het kunnen dat er in de Atlantische oceaan - in de Golf van Biskaje - 12.000 jaar geleden een eiland is vergaan waarop een groot aantal Cro Magnon leefde? En behoorden de weinige overlevenden tot diegenen die in Baskenland hun toevlucht zochten?

www.evawaseerst.be

Samen met de piramiden van Gizeh is de grote Sfinx één van de bouwwerken uit de oudheid die de mensheid met verstomming slaat. Het reusachtige beeld van een leeuwenlichaam met een faraohoofd is 73 meter lang, 6 meter breed en 20 meter hoog. Volgens de officiële versie zou farao Khafra (Chefren) de Sfinx hebben laten bouwen.

De bewijzen hiervoor zijn echter mager. Zo bevat een inscriptie aan de voet van de Sfinx een gedeelte van de naam van Khafra. Die inscriptie stelt echter niet zoveel voor omdat ze afkomstig is van een farao die zowat 1000 jaar na Khafra regeerde (Thoetmoses IV) en die misschien nog minder wist over de Sfinx dan wat wij er nu over weten. (De Sfinx, die voor het grootste gedeelte onder het zand was bedolven, zou in een visioen zijn verschenen aan de jonge Thoetmoses. Hij zou er voor zorgen dat de prins farao werd op voorwaarde dat hij hem zou uitgraven. Zo geschiedde.)

Verder zou een standbeeld van Khafra zijn opgegraven in de buurt van het monument. En ten slotte zou het hoofd van de Sfinx gelijkenis vertonen met dat van de farao.

Niets weerlegt echter de alternatieve versie die zegt dat de Sfinx, net zoals de piramiden, oorspronkelijk werd opgericht door een beschaving die lang voor deze van de oude Egyptenaren bloeide. De Egyptenaren zouden hem, net zoals ze dat met de piramiden hebben gedaan, enkel hebben gerestaureerd.

Waarom denkt men dat?

De Sfinx heeft heel wat te lijden gehad van erosie die na grondig onderzoek lijkt te zijn veroorzaakt door regen. En men moet volgens sommigen al teruggaan tot het einde van de laatste ijstijd vooraleer er voldoende water uit de lucht viel om die erosie te kunnen verklaren.

Er is echter ook de merkwaardige vaststelling dat de verhouding van het hoofd tegenover de rest van het lichaam niet klopt.

Wie voor de Sfinx staat, is overweldigd en ziet de proportionele verhoudingen niet, doch wie een luchtfoto bekijkt, merkt het wel degelijk op. Het hoofd valt te klein uit tegenover de rest van het lichaam. Dit wijst er op dat het oorspronkelijk iets heel anders voorstelde dan farao Khafra.

Kunstwerken noch geschriften verwijzen naar mensen die bij de bouw van de Sfinx betrokken waren. Er wordt nergens een toespeling gemaakt - laat staan dat men in detail zou treden - naar een opdrachtgever noch naar de wijze waarop men hem (of haar?) zou hebben uitgehouwen.

Net zoals dat voor de piramiden het geval is, is het ongelooflijk dat de Egyptenaren nergens aantekeningen zouden hebben gemaakt over de Sfinx. Ze verheerlijkten in hun geschriften en kunstwerken immers al hun verwezenlijkingen. Als Khafra de opdrachtgever zou zijn geweest dan lijkt het er sterk op dat men vanaf de eerste dag een (verloren) strijd heeft moeten voeren tegen de zandstormen. Men is het er namelijk hoe langer hoe meer over eens dat de Sfinx - in de veronderstelling dat de officiële versie over zijn leeftijd klopt - zowat zijn hele bestaan voor een groot deel onder het zand zat. Hadden de bouwers dan niet kunnen voorzien dat zandstormen hem zouden begraven?

Misschien moet men het bouwwerk (kunstwerk) plaatsen in een tijd waarin Egypte geen woestijn was maar een land met veel groen. En de enige periode die hiervoor in aanmerking komt, ligt vóór de grote opwarming, de enorme catastrofen en de zondvloed. En dat is zowat 12.000 jaar geleden. De officiële versie over de bouwers van de Sfinx heeft dus - net als deze over de piramiden - heel wat hiaten.

Waarom geeft men niet gewoon toe dat men niet zeker weet wie de Sfinx heeft uitgehouwen? Net zoals men er niet zeker van kan zijn wie de echte piramiden heeft gebouwd.

Ten slotte blijven er hardnekkige geruchten de ronde doen dat er zich onder de Sfinx ruimten zouden bevinden die de geheime kennis van een vergane beschaving zouden bevatten. Beweringen die door de officiële kanalen als ongeloofwaardige complottheorieën worden afgedaan.

Toch hebben onderzoekers met seismologische en sonarapparatuur vastgesteld dat er zich inderdaad ruimten onder de Sfinx bevinden. Er zou zelfs een ondergrondse tunnel naar de piramide van Khafra lopen. Men is dan ook met de uitgravingen begonnen. Op het ogenblik dat men echter verwachtte resultaten te boeken, werden de werken stopgezet. De overheid vreesde voor de stabiliteit van het bouwwerk.

Toen men in 2002 de smalle schachten van de piramide van Khufu met een robot doorzocht, stootte men na tientallen meters op een massieve deur die de doorgang blokkeerde. Men boorde een gat in de 'deur' waarna men met een camera vaststelde dat er 18 centimeter verder opnieuw een gelijkaardig obstakel de weg versperde.

Waarom duurt het ondertussen al jaren vooraleer men die 18 extra centimeter kan overbruggen? Kan men zich dan blijven beroepen op het gebrek aan technische mogelijkheden?

Is het te verwonderen dat velen er van overtuigd zijn dat de overheden enkel datgene tonen aan de burgers wat ze hen willen tonen. En dat ze dus zaken verborgen houden.

Waarom wordt bijvoorbeeld de verklaring voor de geheimzinnige schachten in de piramide van Khufu als vanzelfsprekend aanvaard? De ziel van de farao zou namelijk via die schachten makkelijker de sterren kunnen vervoegen. Dat deze schachten dus onderweg werden geblokkeerd door massieve stenen deuren, was volgens de 'echte kenners' geen probleem: de ziel van de farao kon namelijk overal doorheen.

Allemaal goed en wel maar als de ziel van de farao dan toch overal doorheen kon, waarom heeft men zich dan onmenselijke inspanningen getroost om die schachten in de piramiden te verwerken? De ziel van de farao kon dan toch even goed door de gewone deur naar buiten of als het dan toch moest: door de muren?

Is het niet mogelijk dat de schachten een bedoeling hadden die niets met geloof te maken had? Dat ze ontworpen werden door een beschaving die niet zozeer op religie maar veeleer op zichzelf vertrouwde?

Een dergelijke beschaving komt in de geschiedenisboeken echter niet voor. Wellicht omdat ze duizenden jaren voor de Egyptische van de aardbodem was verdwenen ...

De autoriteiten wéten niet waarvoor de echte piramiden - noch de sarcofagen, noch de schachten - dienden. Ook zij moeten beseffen dat té veel mysteries de echte piramiden omringen. Ze zouden toch op zijn minst kunnen toegeven dat ze twijfelen aan zowat alles wat met de echte piramiden te maken heeft.

En toch doen ze alsof ze de wijsheid in pacht hebben.

www.evawaseerst.be

Van het DNA, het onvoorstelbaar ingewikkelde brein van elke cel en een miniatuur universum op zich, weet de wetenschap letterlijk zo goed als niets af.

Ze kan dus ook niet zien wat er aan het menselijk DNA zo speciaal is.

Toch zit er in het DNA van onze hersenen een mysterieus (figuurlijk) doosje verborgen met bewustzijn. En het lijkt erop dat dit bewustzijn kan groeien met de jaren ... alsof het van buitenaf wordt gevoed. Tenminste ... bij diegenen die er voor openstaan.

Het merkwaardige is dat het doosje bij geen enkele andere levensvorm op aarde voorkomt.

Het is er dan ook door onze buitenaardse voorouders ingeplant.

Alleen spijtig dat de inhoud van het doosje pas naar buiten lijkt te komen op het ogenblik dat we sterven. Anders zouden we (net als de Atlantiërs) nog in staat zijn om bewust toe te treden tot het collectieve bewustzijn.

Natuurlijk klinkt dit al te gek. Maar er zijn ongetwijfeld astronauten die dit absoluut zo gek nog niet vinden. Op de maan voelden ze immers hun bewustzijn zodanig sterk toenemen dat dit niet alleen het gevolg kan zijn geweest van het 'aanschouwen van onze blauwe planeet' (komaan zeg).

Trouwens, wees gerust: zover gezocht is dit alles niet. Er zijn tenslotte ook hier op aarde een massa technologieën waar de gewone burger kop noch staart aan krijgt. Daarbij waren onze buitenaardse bezoekers tot dingen in staat waar onze genieën vandaag enkel kunnen van dromen.

Wat gebeurt er als we sterven?

Dat het lichaam als stof en as tot de aarde behoort, is duidelijk. Maar wat gebeurt er met de ziel of de geest? En wat ís het bewustzijn eigenlijk? Is de menselijke geest in staat om een individueel bewustzijn te creëren of is hij enkel een soort ontvanger van bewustzijn? Is bewustzijn dus in feite overal rondom ons? En vanwaar komt het dan? Kunnen we er niet volledig in opgaan omdat ons lichaam dat verhindert?

In dat geval had Plato het bij het rechte eind. De menselijke geest zou pas vrijkomen bij de dood. Pas dan zou hij het grote witte licht tegemoet treden (het collectieve bewustzijn).

Naast Plato's verhaal zijn er echter ontelbare andere verhalen die ons zeggen dat de ziel na de dood een wit licht tegemoet gaat.

Religies en oeroude mythen geven ook een aanwijzing.

De ziel zou na de dood een lange en moeilijke reis moeten maken naar een andere wereld. En enkel de rechtschapen ziel zou kans maken om de reis tot een goed einde te brengen.

Het is echter duidelijk dat het bewustzijn zoals dat van de mens, niet van deze wereld is. Geen enkel dier blijkt het te hebben. Het moet dus iets te maken hebben met onze buitenaardse voorouders.

Om een lang verhaal kort te maken en in navolging van de rubriek over de maan zou men zich kunnen afvragen of 'bewustzijn' ons wordt toegezonden van op de maan.

Met andere woorden: staat er op de maan een soort zender van bewustzijn? En staat er ook een soort ontvanger?

Is - om in dezelfde lijn te blijven - het roemruchte bewustzijn van de mens te danken aan een soort ontvanger (en zender) die in ons DNA is ingebouwd?

Natuurlijk klinkt dit al te gek. Maar er zijn ongetwijfeld astronauten die dit absoluut zo gek nog niet vinden. En wees gerust: zover gezocht is het niet. Er zijn tenslotte ook hier op aarde een massa technologieën waar de gewone burger kop noch staart aan krijgt. Daarbij waren onze buitenaardse bezoekers tot dingen in staat waar onze genieën vandaag enkel kunnen van dromen.

www.evawaseerst.be

Was het Roswellincident in 1947 veel meer dan men ons wil laten geloven?

 Op een locatie die wellicht niet toevallig tot de meest beveiligde ter wereld behoorde, stortte volgens de autoriteiten op 8 juli 1947 een weerballon neer.

Volgens getuigen echter - waaronder een paar bevoorrechte - ging het niet om een weerballon maar om een buitenaards tuig met al even buitenaardse wezens of robotten.

De autoriteiten walsten naar goede gewoonte over de critici heen zodat niemand - 'fantasten' uitgezonderd - eind de jaren 60 nog sprak over Roswell.

Na de maanlandingen - en dat is ook niet toevallig - begon men echter ook in hogere kringen te twijfelen aan het weerballonverhaal. In zoverre zelfs dat meer dan 50 jaar na datum de autoriteiten met een nieuw verhaal op de proppen kwamen: het zou geen weerballon maar een spionageballon zijn geweest. Rapporten die stukken van mensen hadden gekost, moesten de nieuwe verklaring staven.

In 1947 stond de koude oorlog voor de deur en men zou wel begrijpen dat de eerste verklaring een leugentje om bestwil was. Men had nu eenmaal de Russen niet voor het hoofd willen stoten.

Case closed.

 Waarom heeft men de burger 50 jaar voorgelogen? Waarom kon men niet van in het begin gewoon toegeven dat het om spionage ging of om een 'militair experiment'?

Dacht men echt dat de Russen (en met hen alle communisten) het weerballonverhaal geloofden?

De huidige uitleg mag dan volgens sommigen stroken met de waarheid. Mitchell en honderdduizenden anderen geloven er geen snars van (ook Reagan zou het niet hebben geloofd). Het nieuwe verhaal lijkt inderdaad - hoewel het pakken geld heeft gekost om het te ondersteunen - nogal goedkoop.

Natuurlijk is het speculatie (wat kan ik anders doen?). Maar ik hou het kort.

Die groei is overigens nog niet gedaan. De nieuwe technologieën zullen - met dank aan de maan - de toekomst van de mens hertekenen.

Het is algemeen bekend dat heel wat astronauten lichtflitsen waarnemen die na onderzoek te wijten zouden zijn aan botsingen met kosmische deeltjes. 't Is te zeggen: in twee op de vijftien gevallen ... maar we gaan niet moeilijk doen.

De meeste vraagtekens worden dan ook niet geplaatst bij die lichtflitsen maar bij de lichtgevende bollen die zich boven het maanoppervlak bevinden en die zich met een waanzinnige snelheid lijken te verplaatsen. Het zijn vreemde en heldere lichten die astronomen al eeuwen intrigeren. De eerste (bekende) verslagen hierover dateren al van 1540.

Vanaf 1950 ging men zich - uiteraard - opnieuw enorm interesseren voor die abnormale verschijnselen.

Men veronderstelde dat de lichten werden veroorzaakt door zonnewinden of door statische elektriciteit. Doch die verklaringen bleken ontoereikend.

In 2007 (!) kwam men plots met een nieuwe uitleg aandraven: de lichten worden veroorzaakt door vulkanische gassen die uit de maanbodem ontsnappen.

Ondertussen wordt ook die theorie (sterk) in twijfel getrokken.

Over één ding is men het wel eens: die lichtfenomenen had men 40 jaar geleden moeten onderzoeken. Dichter dan toen het geval was, kan men er immers niet bijkomen ...

Even terzijde: heel wat astronauten (met Aldrin op kop) zijn lid van de vrijmetselaars of hebben er via hun familie (Armstong's vader was een vrijmetselaar) nauwe banden mee. De vrijmetselarij is een machtige en duistere organisatie vol symboliek over het oude Egypte. De oorsprong ervan gaat dan ook veel verder terug dan de 16° eeuw. Hij is te zoeken bij de Egyptische priesters.

De vrijmetselaars waren overigens door de eeuwen heen altijd op één of andere manier verweven met de machtigsten der aarde (ook met NASA).

Op de maan voerden Aldrin en Armstrong een ritueel uit ter ere van Isis (vertegenwoordigd door de ster Sirius). Speciaal daarvoor hadden ze de vlag met de tweekoppige adelaar, het symbool van de 33° graad van de Schotse Rite van de vrijmetselaars, meegebracht. Volgens velen was de naam van de landingsmodule (Eagle) dan ook niet toevallig gekozen. Dat Isis voor de vrijmestelaars een centrale plaats inneemt, is algemeen gekend. En dat ze als moeder van de goden in het oudste Egypte boven alles verheven was, kan je lezen in één van de vorige rubrieken op deze site.

Op de vraag waarom de vlag van de vrijmetselaars aan boord was, volgt doorgaans een stilzwijgen. Het zou eerder een persoonlijk initiatief van Aldrin zijn geweest .. jaja.