Jullie zullen denken, wat een vreemde titel voor een bericht. Ik weet het ook niet, maar toch is er iets dat me wakker houd met het getal vijf. Als ik 's nachts wakker lig, en dat is praktisch alle dagen, begin ik bij mezelf te denken, mijn vader is overleden de 14de, Albert de 19de en mijn moeder de 24ste, dus alle drie met vijf dagen tussen en mijn verjaardag is de 29ste. Heeft dit alles iets te betekenen, of zijn het maar hersenspinsels van een overspannen iemand.
In de put zitten is nog zwak uitgedrukt, ik zie het gewoon allemaal niet meer zitten. Het is misschien doordat alleman met vakantie is, en ik te veel tijd heb om over alles na te denken. Als ik op het kerkhof kom en dat is bijna alle dagen, dan treft het mij nog meer hoe dicht ze daar alle drie bij elkaar staan, het is zelfs hallucinant, en dan besef ik nog altijd niet hoe dit kon gebeuren. Ze lagen mij alledrie zo nou aan het hart en nu nog meer, als alle zaken geregeld zijn, wil ik ook bij hen zijn. Op dit ogenblik schrijf ik dat hier neer, en ik hoop dat ik ergens de moed vind om opnieuw te willen leven.

14-07-2005 om 22:55 geschreven door Fernanda

Donderdag heb ik mijn mama met een Burgerlijke dienst, zoals mijn vader en Albert, bijgezet in het Columbarium van Silsburg. Het was een verschrikkelijk moment toen ik besfte dat zij één plaatsje verwijderd staat van Albert. Nu zijn ze alledrie terug bij elkaar, degene die hier blijft, ben ik. En ik zie het niet zitten, er zal nog veel water naar de zee moeten vloeien, voor ik de draad weer kan oppikken. Soms ben ik zo kwaad uit onmacht en wil het nog altijd niet tot mij doordringen dat ze er alle drie niet meer zijn, maar dan, als ik thuiskom is thuiskomen bij hen zijn. Ik weet niet of er mij iemand kan begrijpen, maar dan zijn ze hier bij mij. En dan de de commentaar die ik krijg omdat ik elke dag met Lady naar het kerkhof ga, "dat is niet gezond", wel, als ik me daar goed bij voel zal dat wel voldoende zijn. M'n blogje moet het wel ontgelden. Ik hoop dat ik de volgende dagen terug de draad kan oppikken om verder te schrijven over hetgeen dat geweest is.

Mama

02-07-2005 om 22:41 geschreven door Fernanda