Mijn broer, Liliane en hun dochter Jill op een bank op de Groenplaats met het programma van de Cultuurmarkt in de hand. Het was prachtig weer en ik was al om kwart voor twaalf daar aangekomen, een prestatie dat ik daar al was geraakt, want spijtig genoeg was het mijn dagje helemaal niet. Herman had mij gevraagd om 's avonds mee te gaan eten, maar dat is me niet gelukt, om drie uur werd het me allemaal teveel en dat lag zeker niet aan het gezelschap. Ik ben dan maar met Lady de tram opgestapt en we zijn naar huis gegaan. Hopelijk lukt het een volgende keer om er eens een gezellige dag van te maken.
Zaterdagavond ben ik met Carina, Ronald en Yvette gaan eten, het eten was heel lekker en het gezelschap aangenaam, Carina is de dochter van Albert. Zij en haar man vangen mij heel goed op en ik krijg heel veel vriendschap van hen. Ze hebben geen kinderen, maar het zijn enorme dierenvrienden. Zo hebben ze drie paarden, Oum, Oblina en de laatst gearriveerde is Unesco, alhoewel dat mag ik niet zeggen, want ze zijn veertien dagen geleden een Mechelse herder uit het asiel gaan halen, genaamd Duck, maar zij noemen haar Ducka.
Zondag is mijn broer Herman jarig (mag niet geweten zijn, hij wordt 53 jaar) en dus heb ik voor een cadeau gezorgd, iets dat ik wist dat hij heel graag wou hebben. Ik had gevraagd om het vanavond te komen halen en ik denk wel dat het hem plezier gedaan heeft. Liliane, zijn vrouw en hij vroegen of ik zondag met hen mee naar de Cultuurmarkt in Antwerpen wilde gaan? Als ik al meega, want ik heb nog niet definitief "ja" gezegd, dan ga ik wel zien om een aantal foto's te nemen en jullie daar volgende week iets van te kunnen laten zien, als ze gelukt zijn wel te verstaan. Daarstraks heb nog een paar fotos van mijn ouders aan mijn broer meegegeven o.a. de deze, was met hun 45ste Huwelijksverjaardag (zou op 1 juli ll. hun 55ste geweest zijn).
maar deze Cocker is de hond van mijn kapper Richie en hij en zijn vrouw Vanessa zijn altijd zo vriendelijk om naar mijn gezaag te willen luisteren, de kapper natuurlijk en nu nog een foto van hun zoontje Zion-Noah, die in oktober 2 jaar wordt.
Het was mijn dagje niet, hoewel ik voor veel dingen blij zou moeten zijn. Dus heb ik maar als tijdverdrijf een foto van Kimmeke en Lady gescand. Dit is wel een foto toen Lady één jaar was en Kimmeke 13 jaar, drie maanden nadat deze foto is genomen is Kimmeke gestorven. Zij was ook een schatje, ik zal later nog wel meer foto's van haar op mijn blogje zetten en over haar vertellen. Dit kan ik wel zeggen, ze was een echt fotomodel, jullie zullen nog wel zien.
Een wagen vol met rode rozen voor iedereen die al een kijkje op mijn blogje heeft komen nemen en voor de talrijke lieve reacties die ik van jullie mocht ontvangen, en voor een speciaal iemand die mij met raad en daad helpt om er iets moois van te maken. Bedankt allemaal.
Ik ben vandaag op speurtocht langs verschillende blogs geweest. Heb allemaal mooie dingen gezien, zou ook wel zo'n blog willen kunnen maken. Maar zonder jullie hulp en het Forum gaat dat niet lukken.
Toen ik daarstraks mijn emails wou nazien was ik verrast door mails van andere bloggers, die mij hun steun aanboden. Dus ik naar mijn blog om te kijken naar het Gastenboek en ho, ho, ik kan jullie niet beschrijven wat ik voelde bij al die berichten. Ik ben ontzettend geroerd door al die blijken van vriendelijkheid en medeleven, jullie zijn allemaal ontzettend bedankt en kunnen jullie niet voorstellen wat een blij gevoel ik daarbij had, dat er zoveel mensen nog met iemand begaan zijn. Nu ga ik zeker proberen om er nog iets van te maken. Bedankt !
Het is al een paar weken geleden dat ik nog op Mijn Stekje ben geweest, ik ben weleens komen herlezen over wat ik al had geschreven, maar dat was het dan. Veel gaat er hier niet instaan, want het gaat me absoluut nog niet af. Ik zou dringend een hobby moeten zoeken om mijn zinnen te verzetten, ik deed vroeger veel met pareltjes. Er ligt zelfs nog een Pierrot die zou moeten afgemaakt worden, maar ik ben zo rusteloos, dat ik hem zelfs niet bovenhaal om er verder aan te werken. Ik ben wel al een paar maal terug op het Forum geweest. Mijn broer en ik zijn in het appartement van mama bezig om op te ruimen zodat ik een opkoper voor de meubels kan laten komen, maar dan na een paar uur moet ik daar weg, want alles wat ik vastpak brengt herinneringen met zich mee. Mijn broer heeft daar minder last mee dan ik, hij is praktisch nooit thuis geweest. Alhoewel ik moet zeggen dat hij zijn best doet om me te helpen, ik ben daar heel blij mee en ik hoop dat het blijft duren. We zullen wel zien hoe alles verloopt, men kan toch niet op de feiten vooruit lopen.
Dit is voor jullie allemaal en nogmaals bedankt.
