Vrouwen werkzaam binnen de zorg
gedurende de periode 1850 - 1966 werden verpleegster genoemd.
Er werden aan een verpleegster specifieke
- voornamelijk "moederlijke" - eisen gesteld:
zelfopoffering, dienstbaarheid, gehoorzaamheid, toewijding, onderdanigheid
(in het ziekenhuis vooral aan de man in de rol van arts) en trouw.
Het is het beeld van de verpleegster als de verlengde arm van de arts.
De verpleegster voert uit wat de arts voorschrijft.
Naar de patiënt toe had zij de rol van "moeder".
Tijdens een nachtdienst bleef zij bijvoorbeeld
op de ziekenzaal om te waken,
midden tussen de patiënten.