|
Ik probeer al een tijdje om luchtige dingen die prettig zijn om te zien hier neer te zetten, en men kan denken dat mijn verdriet minder is geworden en dat ik levenslustiger ben. Maar spijtig genoeg probeer ik mezelf een rad voor ogen te draaien, er is nog niets veranderd. Verleden week kwam ik tot het besef dat ik verkeerd bezig ben, en wel door een berichtje in m'n gastenboekje "mijn gast had de indruk gekregen dat het al veel beter met me ging", en een paar dagen daarna zei er iemand van jullie tegen mij :"Ineens zomaar alle dagen happy, dat is toch onmogelijk na wat jij meemaakte". En ik ben blij dat ze mij erop wees dat ik nog altijd mijn verdriet op mijn blogje mocht tonen. Ik ben iemand die niet graag anderen lastigval met mijn problemen, en dus wou ik dat hier ook niet doen. Maar zo werkt het niet, men moet af en toe anderen toelaten in je leven en delen. De weekends zijn nog het ergste, dan zit ik hier maar te peinzen en nu zou je denken, tijd zat, moet niet buiten, alleen een paar keer met Lady, schrijf het eens van je af. Niks van, en dan ben ik daarna nog kwaad op mezelf ook..
Daarom moet ik zien dat ik maandag terug hulp inroep van mijn huisdokter, het is echt nodig, ik zie het allemaal niet meer zitten, voel me nutteloos. En ik die dacht met een cursus te gaan volgen, en dinsdagnamiddag terug naar de hobbyclub te gaan, alles wel zichzelf zou oplossen. Niet waar, en ik kan jullie eerlijk zeggen als ik mijn Pceetje en dit blog en voornamelijk jullie "mijn onbekende bekenden" niet zou hebben, het nog sneller bergaf zou gaan, en dat zijn geen loze woorden.
Ik stop ermee voor vandaag, ga nog proberen ergens een gedicht of een spreuk op te duikelen, die mijn gedachten een beetje kunnen verwoorden of misschien een lied.
Ik zal wel zien wat ik vind, tot morgen.
|
