|
Vandaag met mijn vriendin naar Scherpenheuvel gereden. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik haar om acht uur nog wou telefoneren dat we niet gingen, maar ik heb toch doorgebeten en zij was om tien uur zoals afgesproken bij mij. We hebben de dag zeer gezellig doorgebracht, daar aangekomen zijn we naar de kathedraal geweest, daarna voor iedereen een kaars gebrand (hopelijk heb ik goed geteld en niemand vergeten, ook voor diegenen die er niet meer waren). Daarna de honden uit de wagen gaan halen en al babbelend een wandeling gemaakt langs de kraampjes (heb ik altijd met mijn vriend en mijn ouders samen gedaan). Ondertussen was het dan twee uur en zijn we gaan eten en later nog een koffietje op een terras gedronken, wat vliegt de tijd als je samen over vanalles kan praten en we hadden dan ook vandaag een zeer mooie dag uitgekozen, alhoewel dat je dat hier in België altijd moet afwachten. Rond kwart over vier zijn we dan huiswaarts gereden. Ik had angst dat ik niet met de auto zou willen rijden, maar al bij al is me dat toch goed gelukt. Op de foto zien jullie mijn vriendin met haar hondje Borreke en mijn Lady. Spijtig genoeg is zij bij mij rond vijf uur doorgereden en eens boven zat ik voor de zoveelste maal erg in de put. Gelukkig hebben mijn vriend en ik vorig jaar twee echt toffe jongens ontmoet. Nooit gedacht dat ze hun belofte zouden nakomen, nadat ze vorige week alletwee op de dienst ter nagedachtenis van mijn vriend waren, hadden ze mij beloofd om regelmatig als één van hen bij mij in de buurt was om even binnen te springen. En toch ging om zes uur de bel en stond Tim voor mijn neus. nu moeten jullie weten dat zij 23 en 25 jaar oud zijn, ik vond het gewoon ongelooflijk dat zo iets toch nog bestaat. Maar waarom kan ik me niet neerleggen bij het feit dat ik daarna alleen ben, want eens alleen steken de zwarte gedachten terug de kop op.
Morgen zal het wel beter gaan, hoop doet leven, maar dat alles goed komt durf ik toch zeker niet te beloven.
|
