|
Ik weet met mezelf geen raad, dan ga ik voor mijn pc ziten om iets proberen op te schrijven, dan verwijder ik het weer, ga een beetje door mijn appartement dwalen, sigaretje roken in de keuken. De televisie staat aan in de living, maar ik kijk er niet naar, het is genoeg dat hij aanstaat. Nu zit ik hier weer. Ik ben eens curieus of dat er nu iets van komt? Ik weet dat ik schrik heb voor morgenvroeg, er komt een sociaal assistente met een contract dat ik moet tekenen om mijn moeder vanaf donderdag te plaatsen in "Cocoon", een dementenhome. De vraag "doe ik haar hiermee niets tekort?" blijft door mijn hoofd spoken. Er zullen natuurlijk hopen mensen met dezelfde vraag rondlopen, maar als het jezelf betreft ben ik misschien wat egoistisch en denk ik alleen maar aan mijn schuldgevoelens.
Ik ga proberen hier een tekst bij te zetten, die ik van een pastoraal helpster in de kliniek heb gekregen, zo heeft iedereen in dezelfde situatie er misschien iets aan. En morgen zien we dan wel weer, en kan ik misschien voortschrijven over "Beginnen bij het begin".
MOEDER WEER MEISJE
(Johan Van Oers)
Een zakdoek in de ijskanst. Een paar schoenen in de plee Muskaatnoot in een bierglas. Mijn moeder is weer op snee.
Het brood is hard belegen.
Maar dat vindt zij geen
probleem
En buiten in de regen
doorweekt een strip van Mare
Sleen.
Zij rommelt en zij rangschikt zij sorteert, verstopt en doet het halflege colablik in een berg vuil ondergoed.
Refrein Mijn moeder is weer bezit. Zij is weer in de weer. Gejaagd, gehaast, onrustig zij weet het vaak niet meer door gat in haar geheugen en de herfst in haar hoofd doet zij dingen die niet deugen, doet die dingen ongestoord. Heen en weer, van hier naar daar, zij is echt niet te stoppen. Ik doe niks en laat haar maar, in haar geest zal alles kloppen.
Zij blijft in touw, een hele dag zij lijkt meestal tevreden ze heeft weer die meisjeslach haar jeugd zit in het heden.
En 's avonds voor de
treurbuis,
wuift zij naar de president.
Zo een leuke man in huis
maakt haar vrolijk en
content.
Refrein 't Is af en toe best komisch als ze zich kleedt als een clown. *t Is af en toe best tragisch als ze huilt, verward en down.
De dokter zegt me, jongen, je lieve moeder is dement. Haar geest geraakt verwrongen, wees blij dat ze je nog kent. Want als dit lang blijft duren zal je moeder op een keer gaan dwalen bij de buren zoekt ze 't meisje van weleer.
Refrein Mijn moeder blijft maar bezig, ze blijft maar in de weer. Gejaagd, gehaast, onrustig. Zij weet het echt niet meer. Door 't gat in haar geheugen en de herfst in haar hoofd, doet ze dingen die niet deugen, doet die dingen ongestoord.
Moeder, vergeet maar, laat alles maar achter laat de tijd met zijn wijzers doodstil aan de muur. Je gekke geluk maakt je winter wat zachter. Wees gerust, alles verdampt, verdwijnt op den duur.
|
