Oostduinkerke is wereldwijd de enige kustplaats waar de garnaalvisserij te paard nog bestaat. In vroegere tijden was deze vismethode verspreidt langs de ganse Noordzee waar het zacht glooiend strand dit toeliet. Volgens oude Brugse archieven anno 1510 wordt er melding gemaakt dat reeds in “oude tijden” aan seynevissen werd gedaan. Seynevissen is het vissen met een seyne (net) door twee paarden getrokken. In de abdij Ter Duinen, te Koksijde gesticht door de orde van de Cisterciënzers (1107), wordt door de boursier (econoom) in zijn beheersboek uit de jaren 1564 uitgaven geregistreerd betreffende seynen (netten) en aanverwante artikelen.

De paardevisserij is zoals het getij het gaat op en af maar zolang het getij er is zal de paardevisserij er zijn. Het is in dit kort bestek niet mogelijk om de “paardevisserijhistorie” helemaal uit de doeken te doen, daarom verwijs ik graag naar de bron van dit schrijfsel: “de Oostduinkerkse Paardevissers Van Armada tot enkeling”. Boeiend neergepend door Marc Suppley en uitgegeven door “Vereniging voor Vreemdelingenverkeer Koksijde Oostduinkerke vzw” waar het boek te koop wordt aangeboden.



Oostduinkerke telt nog een zevental actieve garnaalvissers te paard. De gemeente koestert ze allen als kostbare parels.

De garnaal staat hoog in het vaandel van Oostduinkerke en krijgt dus bijzondere aandacht in folkloristische manifestaties (Garnaalfeesten, met stoet, laatste weekend van juni).