2002 km door België en Nederland Welkom op de webblog van Luc Decanters Fietstocht 2008
02-09-2008
Rust en berichtjes
Ohé en Laak, het dorpje aan de maaskant waar gerust en gecommuniceerd wordt. Dank Chris, Esli en Guido¿Chris voor de berichtjes. Blijkbaar werkt dat toestel hier toch een beetje.
Zoals verwacht had ik gisteren tot diep in de donkere nacht een nog dieper (diepgaand) gesprek met de hippie van, zo bleek, mijn ouderdom uit Zoetermeer. Die bleek daarenboven vrijgezel te zijn. Hij gaf een stuk van zichzelf vrij, ik vertelde hem van mijn genezingsproces. Een wonder nietwaar. Ik heb nog geen echte kramp gehad, wat een verschil met vorig jaar, waar ik in de eerste week al een dag in mijn tent moest blijven omdat die spierkes telkens weer extreem opspanden, wanneer ik dit niet wou. Koos, want zo heet hij, is deze morgen vertrokken naar Malmedy, nadat hij aan 'mijn' picknicktafel een 'sjeckie' had komen roken. Het was zowaar een roerend afscheid, al kenden we elkaar nog geen 24 uur.
Vandaag is het naast rustdag ook een beetje werkdag. Wassen en drogen kost je hier 6 (!) uren. Ik schreef wat , ontving wat sms'jes, deed boodschappen voor morgen (want morgen zit ik op een natuurcamping, en daar is nietepiete buiten rust, stilte en uiteraard natuur. Ik hoop een toch niet té nat uur.)
Voor mij zie ik een stel wilde paarden. Van het kleine soort, lange manen en staarten, licht beige... Ze grazen in het reservaat 'de maaskant', waar ik uizicht op heb.
Deze morgen ben ik wakker geworden van de lichte regen. Maar ik heb nog niet binnen moeten zitten. Een deel van mijn tentje en mijn bank staan onder de kersenbomen en de regen is er niet doorgeraakt. Voor het moment is het bewolkt, afwisselend zonnig maar met een nijdige wind. Ik hoop dat hij morgen vanuit dezelfde richting blaast, want dan heb ik de wind mee. Morgen is ee opnieuw een dikke 100 km voorzien. We zullen zien of de afstanden op de kaart deze keer overeenstemmen met de WAK's.
Ik rust nu maar verder. De was is gedaan, de boodschappen en wandeling ook. Straks begin ik met mijn eten te maken. Fijn toch. En vroeg gaan slapen zodat we er weer een weekje tegenaan kunnen.
