2002 km door België en Nederland Welkom op de webblog van Luc Decanters Fietstocht 2008
22-08-2008
Stalen Ros klaar voor vertrek.
Na een grondige inspectie van de fietsenmaker Dupont, blijkt - buiten een kleine hapering in mijn achterrem - mijn stalen ros in orde te zijn voor vertrek. Bedoeling is dat we - op kaart 2002 - in de praktijk 2500 km afleggen in een kleine maand tijd. Geen unieke of grandioze prestatie, wél als je weet dat ik twee jaen geleden nog op pad was met een handbike (zie blog op seniorennet aldaar) én dat we intussen fel boven de vijftig uitstijgen. We zullen zien of we dit jaar zonder kramp-vakantiedagen de tocht kunnen voltooien.
In ieder geval zijn we er klaar voor... denk ik. De klusjes - de onvermijdelijke lijst met klusjes die je nog moet gedaan hebben om te kunnen vertrekken of die je partner als 'voorwaarde' stelt om te mogen vertrekken - verminderen zienderogen en de goesting en spanning stijgt. Ook een vreemd gevoel van 'eenzaamheid', 'bevreemdheid' - ik kan het niet direct bevatten of benoemen - heeft me weer te pakken. Vreemd, raar, curieus... 's Nachts zie ik beelden van de eerste kilometers 'vrijheid' en van de eerste nachten 'eenzaamheid'. Tegenstellingen, maar dan ervaar ik het genot van het fietsen, van het ontdekken van vreemde landschappen, van 'niet weten wat achter de volgende bocht komt', van 'hoe zullen we hier ontvangen worden', 'prettig, dat contact met de buur op de trekkersweide', enz... allemaal ingrediënten die het geheel zo aantrekkenijk maken, je zo'n kick geven. En dan uiteraard de sportieve prestatie. Vooraf - tijdens de voorbereiding - wil je die vergroten, als je bezig bent besef je dan hoe dwaas je was tijdens de voorbereiding. Ik denk dat ik wijs ben omgesprongen met het aantal kilometers. Denk ik... Hoop ik...
In ieder geval, ik ben er klaar voor en mijn gezin lijkt er klaar voor. Lotte combineert nog altijd studeren en examineren met werken, petje af daarvoor. Dat heb ik nooit moeten doen. Ik hoop dat ze succes met de studies heeft. Marij krijgt ook goesting om er eens een weekje op uit te trekken. Mochten er onder de lezers mensen zijn die een appartementje aan zee vrij hebben, contacteer mij of haar even. Ze zou een gat in de lucht springen, mocht ze de tweede week van september ook eens kunnen uitluchten. Yump kan een maandje zonder mij, de adviesraad voorziet zelf in haar behoeften, vrienden en kennissen zijn geïnformeerd (Hallo, Johan), en wat er allemaal nog moet gebeuren is gebeurd, denk ik. En ook, wat ik allemaal laat liggen. Deze vakantie was er een van het hektische type, vol actie, vol spanning, weinig rust (voor een gepensioneerde wel te verstaan). Ik kwam in de verleiding om me gestresseerd te voelen. Maar ik heb jaren geleden besloten stress uit mijn leven te bannen. Vroeger was dit makkelijker met al de pijn, nu ik me weer gezond voel lijkt me dit moeilijker. Al zal ik me er niet gestresseerd om voelen. Ook in ons land kan men ongestresseerd leven... nietwaar Gundy?
