het doet er niet toe of je dat echt gelooft
maar stel dat, zoals beloofd,
zo'n Hiernamaals er wél is
dat er echt zo'n hemel en hel is
dat dit leven een test is
en dat het dus best is
om daar toch maar naar te leven
zodat je kan sterven zonder beven
dan ben je op zo'n Laatste Oordeel
toch maar in het voordeel
want zelfs als het niet waar is
denk ik dat het zonneklaar is:
wie leeft op het Rechte Pad
heeft daarvan nooit spijt gehad


(geïnspireerd door vriend rijmelaar Uilenspiegel, voor alle andere uilen en spiegels:
 men zegge het voort: copyright totaal gratis)

ik leef pas als het donker is
daartoe voel ik mij verplicht
omdat de kinderen van de duisternis
slimmer zijn dan die van het licht
en ik amuzeer me dan
met wat het daglicht niet verdragen kan














(uit: de meemwaars van een fotolaborant)

vroeger
zonder stoefen,
liep ik de marathon op mijn sloefen
nu zit ik
maar nu op échte sloefen
op dat verrekte toetsenbord te doefen
en valt er écht niks meer te stoefen

ik had vroeger niks tegen vrouwen
maar zij heeft mij zo opgevoed
ik denk niet dat ik nu nog zou trouwen
tenzij
misschien
als 't moet

zou je haar nog willen versieren
als je tijdig zag
wat er onder die lagen verf lag

mijn kleinzoon is een hele knappe
van toen hij goed en wel kon stappen
stond dat bazeke al te rappen
ge moet niet twijfelen woehaha
als ge die kerel daar nu ziet staan
dat het bloed kruipt waar het niet kan gaan

niet op het aantal liters
komt het aan
maar op het soortelijk gewicht van
die éne traan

niet zo jachtig
of ik haal nooit de tachtig

het is hard
maar op tumor
rijmt toevallig humor

dàt is zwart

lieve liesje
hier kies je
voor de vos die de passie preekt
of voor de nar die daar de draak mee steekt
want
leeuwerik en nachtegaal
zingen elk in hun eigen taal
maar
weinigen hebben begrip
voor het kakelen van de kip

rijmelarijen
zijn de long drinks
in de bar van de powezie

toen hij in haar ogen keek
was niets nog wat het leek
door duizelingen overmand
klampte zijn hand
zich paniekerig vast aan de rand
van dat heel diep uitgesneden kleedje
maar dan, o heer, o jeetje
die rand
was daar niet tegen bestand
en zo kreeg janneke
een reputatie als dirty old manneke





 

sinds ik op mijn potje zat
heb ik al veel gezeken
vaak worden daarbij mijn tenen nat
das één van mijn gebreken

een van zijn dagelijkse plichten
is het plegen van gedichten
zodra hij achter zijn kompjoeter kruipt
wacht hij tot zijn muze hem besluipt
maar bij gebrek aan inspiratie
doet hij het met transpiratie
en dan kakelt hij
orakelt hij
vanuit zijn ivoren
toren
hoe het met zijn navel gaat
of hoe het staat
met zijn prostaat

edoch het valt te vrezen
dat slechts weinigen hem lezen
en daarom worden dichters zelden rijk
van hun rijmelend gezeik

alleen op een eiland
met geen andere vijand
dan in de spiegel de blik
van je eigen ik


steeds ouder
steeds kouder

hoe zeg je beleefd
en zonder slijmen
aan wie niets te zeggen heeft
en krampachtig toch blijft rijmen
niet onder elke zerk ligt er
een begenadigd dichter
maar fabrikanten van karamellen
verzen zijn niet te tellen

lach niet met de tranen
van wie zich dichters wanen
spot  niet met het leed
van wie jou niets misdeed
en schop vooral niet tegen schenen
van dichters met lange tenen

ik zal weer naar mijn Schepper gaan
en ik zal daar in mijn blootje staan
want dan is er geen schouder meer
waarop ik uit kan huilen
dan is er geen struikje meer
om me te verschuilen

mijn c.v. is daar overbodig
diploma's heb ik daar niet nodig
geen introdukties of relaties
kortom: geen sollicitaties
er wordt daar een streep gezet
onder het dossier
fjet

uiteindelijk immers zal dàn slechts blijken
of inderdaad
ook het kleinste mosterdzaad
de luchtbel uit doet wijken
in de kosmische waterpas
en of ik echt belangrijk was
met mijn kontributie
in de evolutie

p.s.
ik kan je dan wel niet meer laten weten
hoe het ginder gaat
met welke maat daar wordt gemeten
en naar welke kant mijn weegschaal slaat

arrogant
maar ook onzeker is de hand
waarmee ik de illuzie teken
de glimlach teken
de lippen teken
op de wond
waar mijn mond
zou moeten zijn
de kartel lijn
die uit de eeltlaag groeit
waar lettergrepen
onbegrepen
stollen
in een lava snik

op het mini strandje
van dat mini landje
lagen mini mensjes
met hun dikke pensjes
te gluren naar de tietjes
van die blote grietjes
vrolijk sudderend in de zon
tot bleek dat zoiets niet kon
want op hun blote bastjes
kregen die lieve schatjes
vreemde donkere spatjes
en later zelfs wratjes
einde van de droom
melanoom

pif poef paf
en
jij
bent
af

het strand
ligt onbemand
ik koester er in meditatie
de kruimels van het zeebanket
voordat de volgende generatie
van de vloed ze weer tot afval plet