Mosselen zijn voorpaginanieuws. Er zullen er veel minder zijn, helaas. Een casserolletje mosselen wordt onbetaalbaar, zelfs in een mosseldemocratie. Morgen 29 juli beginnen de mosselfeeesten te Antwerpen, drie dagen lang. Of ze nu klein of groot zijn wat zal er weer gesmuld worden.
Als ik mijn gedachten naar vroeger laat gaan... ' Je kon er niet aan denken in de zomermaanden, toen ik kind was. Veel te warm! Op zijn vroegst kwamen ze eind augustus, begin september. Er moest een 'r' in de maand zijn. Niet omdat mosselen lekker waren in de maanden zonder 'r', maar omdat ze niet behoorlijk gekoeld konden worden in de zomermaanden. Ik heb het natuurlijk over de jaren vijftig.
Ach, mosselen! Toen kwam de mosselboer, hij had zijn paard en kar van de hand gedaan en een auto gekocht, maar die bleef er toch een beetje als een kar uitzien. Hij riep niet 'Mosselen! Mosselen! maar hij had een ratel. En dan wist iedereen dat de mosselen eraan kwamen. Mosselen zaten toen niet in een plastic zakje, keurig schoongemaakt, gesorteerd op grootte en gewicht. Welnee. Ze werden geschept uit een grote, zilte zak. In een emmer. Er zat wier bij en er liepen krabbetjes tussen en op de schelpen hadden zich een soort harde witte kalkpokken vastgezet, die je er met een scherp mes moest af schrapen. Drie soorten mossels waren er, als je mossels kocht. De goeie. De slijkmossels. En de mossels die niet sloten, als je er eventjes op kneep. Een slijkmossel of een dode mossel kon de pret grondig bederven en iedereen met een bloedvergiftiging en/of diarree bedlegerig maken. Dus was uitkijken geblazen. Iedere mossel werd tegen het licht gehouden, van pokken ontdaan, geknepen en gekeurd en vervolgens eindeloos gespoeld. En de krabbetjes die hadden pech. Die werden gewoon in de vuilnis bak gekieperd, alwaar zij na een taaie doodstrijd overleden, veel te ver van de zee.
Je rekende in die tijd twee kilo per man. En de kinderen mochten toen ook eventjes mannen zijn. Hoeveel kostte in de vijftiger jaren een kilo mosselen ? Ik ben het allang vergeten, maar mijn moeder betaalde. Dus zal het wel heel betaalbaar geweest zijn. We moesten het al jong leren, mijn zus en ik, om goeie van slechte mosselen te onderscheiden. Een prettig werkje was dat niet, maar welk een festijn wachtte je daarna! Ik ruik het NOG. Hoe ze met tuinverse groente op een paar minuten werden opengestoomd. Hoe de boterhammen vers gesneden op tafel kwamen. En hoe mijn vader minstens een halve emmer alleen voor zijn rekening nam."
Ik moet zorgvuldig kiezen met wie ik de eerste casserol wil gaan eten. Bij een restaurateur die zorgelijk kijkt. Omdat ze dit jaar weer duurder zijn geworden.
