8u30 vertrokken, eerst shoppen voor een nieuwe picknick. Busdag vandaag. Er wordt vandaag richting zuiden gereden. Nu hebben we tenminste een tafel om te picknicken, met toeschouwers op de achtergrond. Zo is het echt niet smakelijk eten. De overschot van het eten wordt dan ook uitgedeeld. Pa had een pint genomen, en heeft de helft er maar van weggegeven. En content dat die was !!!
Nadien keren we terug naar het hotel, om te genieten van de rust en de pracht van het landschap. Eindelijk de kids kunnen bereiken met gsm, alléé mijne dag kan niet meer stuk.
Tijd voor een verkwikkend doucheke, en nog wat in de zetels liggen en luisteren naar de stilte.
Hiervoor maak je zo'n reis. Geen bus meer voor vandaag, seffens hopelijk wat lekker eten en meer moet dat niet zijn.
Deze bergen zijn voor de plaatselijke bevolking best belangrijk. Wanneer er iemand van de familie sterft, wordt die persoon in spleten van die bergen gestoken, tot ze voldoende geld hebben om een zilveren kist te kopen. Dus spleten waar een hoop keien voor liggen, daar ligt iemand voorlopig begraven. Ik vind het toch een beetje luguber.
Wij kiezen voor de korte wandeling, andere nemen een grotere wandeling, maar dit is vooral in de blakke zon. Laat ze maar doen. We gaan deze mensen wel tegemoet, met onze lunch. Op een afgesproken plaats kunnen we dan samen lunchen. En hier zien we dus een hele hoop lemuren. Het zijn echt schattige beestjes. Bananen eten ze uit de hand.
Na de lunch gaat pa met nog enkele anderen een extra wandeling maken naar de watervallen. Het is toch een zware en vermoeiende tocht. Hij heeft er ook een dikke slang zien liggen.
Een hele goeie, stille nacht gehad. Het kan ook niet anders, gisteren hebben toch wel 2 auto's in de verte gezien. Vertrek om 7 uur voor een bezoek aan het natuurpark. Zon is al flink van de partij. De weg naar het park is hobbelig en vol gaten, echt oppassen. We moeten ook met de bus door en rivier. Oef het is goed afgelopen. Toch een beetje met de poepers gezeten, hoor.
Amaai wat een mooi park, maar wat een hitte en het is nog maar half negen. Het is klimmen en dalen en met super grote trappen. Best wel zwaar om te doen. We wandelen 3 uur in die hitte, een super mooie wandeling, maar we zijn verbrand tot en met. Aan een oase wordt halt gehouden en een paar mensen kunnen er zwemmen. Wij dus niet. Maar het is hot, hot, hot.
Na de geimproviseerde picknick : al rechtstaand, in de schaduw, bij gebrek aan zitplaatsen rijden we verder over de hoogvlakte. Het ruikt hier enorm naar eucalyptus. Fijne geur, maar enorm veel vliegen. Het is hier hot, hot, hot !!!!!! We zitten hier ruim over de 30 graden. Het is nog geen woestijn, maar het scheelt niet veel. Je vindt er alleen wat steppegras, met hier en daar een boom.
We gaan nog een plaatselijk dorpje verkennen. Wie is hier eigenlijk de attraktie ? Wij of de plaatselijke bevolking ?
En nadien trekken we naar ons hotel. Het is potverdorie een land van super veel tegenstellingen. Ons hotel ...... WAT EEN LUXE !!!!! Iedereen heeft een aparte lodge. Super gewoon !! Het kan gewoon niet op. In de middle of knowhere !!!! Hmmm hier kunnen we het wel een tijdje gewoon worden. Super van lodge, met binnen en buiten douche. Terras met uitzicht op het oneindige, gene auto te bespeuren. Wat we nu nog missen is een boyke dat een pintje brengt en met een palmke zwaait omdat het te warm is. Wat de menu betreft klilnkt als muziek in ons oren
Na een tijdje rijden komen we aan de "Poort van het Zuiden". Goh wat is het hier knap. Een zeer mooie streek en dan de zon er nog bij, meer moet een mens niet hebben. Alhoewel het toch wel zeker warm genoeg is. De rijstvelden maken nu plaats voor de gebergten. Bergen in alle formaties. De zon maakt heel mooie schakeringen op de bergen. Je merkt wel dat ze hier op regen zitten te wachten. De rivieren staan zo goed als droog. Hola in deze streek hebben ze de fiets al uitgevonden. Niet moeilijk want de afstanden tussen de dorpen is dan ook super ver. Wat heel opvallend is, dat hier niet veel mensen leven. De streek is te droog en heel ver uitgestrekt.
Goed geslapen vannacht. Rond 8 uur vertrekken we. Eerst nog wat inkopen doen doen, want vanmiddag gaan we picknicken. We hebben wel wat extra's gekocht om aan de kindjes te geven. Ik zou toch graag oogkleppen hebben, dan kon ik recht vooruit kijken en zag ik al die miserie niet. Armoede is er overal zelfs in de stad. Al hoewel er een groot verschil is tussen de echte armen en de "rijkere".
De route is echt heel gevarieerd. Maar je ziet wel dat vele rijstvelden kapot gemaakt worden, om de klei te gebruiken voor bakstenen. Ze maken nu liever bakstenen, dat brengt meer op. Zomaken ze voor zichzelf betere huizen, maar de omgeving wordt er niet mooier door.
Zoals verwacht, veel te vroeg wakker. Het is heel vroeg licht, de golven bonzen hard, en de zon staat al hoog aan de hemel. Het is amper half zes, en nu al heet. Temperatuur ligt toch zeker boven de 30 graden.
Het is vandaag busdag !!!!!!! Heel de rit terug naar het noorden, wat we normaal met de trein zouden doen, maar die is stuk, wat niet te verbazen hier.
Eerst moet er nog gediscussierd worden waar iedereen wil gaan zitten. pfffffffffffff;
Er wordt een aantal keren halt gehouden om dorpjes te bezoeken. Ze zijn er zeker zo slecht aan toe als die van gisteren. Echte, echte armoede.
Toen we het laatste dorpje gingen bezoeken, waren er mannen aan het werk in een smidse. Pa heeft dan maar een spade gekocht, om die later weer aan een andere boer te geven.
En dan die warmte, het is wel een beetje veel hoor, amaai.
Op een gegeven moment zag ik 3 kindjes spelen met een dopje van een bierflesje, zand en een schaaltje van een potje. Ze waren keukentje aan het spelen.
Maar allen even vuil, met goei dikke snottebellen en volledig gescheurde kleren.
Frans zei dat hij iedere keer wel merkt dat er veel meer "welvaart" is dan de vorige keren. "Welvaart" !!!!!
Na de middag gaan we picknicken. Heel leuk.
Allee ik ben nu toch een beetje bijgewerkt.
Hopelijk alles oké ginder en hopelijk werkt het morgen allemaal wel.
Dit hotel is nog eens van een normaal kaliber
Wat mij ook opvalt is dat de mensen precies altijd onderweg zijn. Overal zie je mensen lopen en natuurlijk overal te voet. Fietser of een auto zie je maar zelden.
Na onze boottocht rijden we richting "hotel". Jongens toch, wat gaan we nog allemaal meemaken. Als we dachten dat gisteren het minste was, waren we er toch totaal naast. We hebben nu wel elektriciteit, maar geen water. Alléé we "mogen" alleen douchen tussen 6 uur en 7 uur. Dus dat is dan allemaal in sneltempo moeten gebeuren, met koud water natuuuuuurlijk !!!! Dat wil dus ook zeggen dat we het toilet niet kunnen doorspoelen. Dus plaskes en kakskes doen op commando.
Pa heeft ondertussen een emmer water gehaald uit het zwembad, want dat is er natuurlijk wel, om het toilet door te spoelen. hilarisch.
Alhoewel de ligging wel super is, vlak aan de indische oceaan. Het restaurant is dan weer dik in orde. Ze hebben voor het eerst lekkere witte wijn, daarvoor was het allemaal brol.
Het is in ieder geval een tegenstelling van formaat, de kamers tov het het restaurant.
Hopelijk ga ik kunnen slapen, want de golven klotsen nogal eens een keertje.
Vroeg op vandaag. Om 7 uur zijn we al op weg. De natuur kan ik toch wel een beetje vergelijken met Peru of China. De landschappen veranderen ook achter iedere bocht. We maken een boottocht op het kanaal. We gaan een paar stammen bezoeken. Het spijt me echt dat ik geen hele koffer vol kleding of speelgoed heb meegebracht. Ik dacht dat we al veel armoede gezien hadden, maar hier overtreft toch alles. Nog nooit gezien. Zelfs met een plastieke fles zijn ze al gelukkig. Het zijn wel zwarte kindjes, die dan nog eens extra vuil zien, en allemaal dragen gescheurde kleren. Efkens tijd om er stil bij te staan.
We lunchen aan boord maar voor 20 man is het toch wel benepen. Het is ook de eerste keer dat ik echt lekker gegeten heb : er waren scampi's in curry en lekkere spaghetti en nog veel meer. Heel lekker.
Wat super grappig was is de brug over het kanaal. De eigenlijke brug is kapot en te duur om te herstellen. Daarom hebben de mensen er houten palen en planen over het kanaal gelegd, dat natuurlijk weg moet als er een boot door moet. Het is super grappig om te zien hoe snel die palen weggehaald worden en weer terug gelegd worden. De voetgangers moeten wel een soort tol betalen om over de brug te mogen. Ik denk dat ik primitief nog heel dikwijls ga gebruiken. Maar dit is echt primitief.
Op tijd opgestan met het zonnetje reeds hoog aan de hemel. We gaan vandaag een wandeling maken in het tropisch bos van ongeveer een 3 uur. We gaan lemuren en verschillende vogels spotten. Maar om ze te filmen of een foto van te nemen is wel heel moeilijk. Het is echt een wildernis, maar dan wel heel prachtig. Dit is echt een heel mooi stukje natuur. Deze keer kan ik de naam van het park wel onthouden het Nationaal park van Ranomafana. En dat is dan nog een heel gemakkelijke naam.
Na de middag gaan we een abortorium bezoeken, er staan wel 150 verschillende soorten van bomen. Maar echt onderhouden is het niet.
Later op de dag hebben nog in een stadje rondgelopen. Pa kon niet aanzien dat de kinderen met een tennisbal aan het voetballen waren. Hij is onmiddellijk een bal gaan kopen. De dankbaarheid van de die kinderen is supergroot. Ze hebben hem wel duizend maal bedankt.
Later op de avond hebben een fikse regenbui op onze nek gehad, maar het voordeel is dat dit maar heel kort, maar hevig is.
Onderweg vallen we van de ene verrassing in de andere. Mannen met stukken vlees op hun schouders, heel de trossen bananen op hun rug enz.
Dat de natuur prachtig is natuurlijk zo, maar er zijn nu ook vele andere dingen die ons zeer opvallen. Rond een uur of vijf komen we aan ons "hotel" aan. Dit is echt basic. De tuin is wel prachtig, maar de huisjes zijn heel primitief. Er is praktisch geen licht, veiligheidshalve hebben we een kaarsje.
In de tuin staan er verschillende soorten van bloemen en planten. Voor ons deur hangt er een dikke vette spin. Hopelijk blijft die daar maar stilletjes hangen.
Ons avondmaal moeten we elders nemen. Lekker vind ik het niet. Het smaakt me helemaal niet.
Ondertussen is het beginnen te gieten. En gieten dat is echt da het water met bakken naar beneden valt. Efkens maar, en dan is het al terug warm;
Onderweg komen ook mensen tegen die met hun zeeboe (een soort koeien) van zuiden naar het noorden gaan (zo'n 400 à 500 km) om hun dieren op de markt te verkopen.
Overal zie je langs de weg mensen lopen, waar ze toch allemaal naar toe gaan weet ik niet. Maar ze gaan allen te voet, zelden zie je een fiets, laat staan een auto.
De lokale kinderen komen, als de bus stopt, precies uit de grond gekropen. Er was er zelfs eentje die mijn handtas of juwelen vroeg als soevenier. Je kan maar vragen hé, je weet nooit.
Rond 6 u 30 weeral opstaan. Het ontbijt is heel pover, een stuk frans brood met wat confituur en dat is het. Alhoewel genoeg voor mij.
Als we willen vertrekken voor onze uitstap, staat het ontvangstkommittee klaar, met juweeltjes
endergelijke dingen.
De route is prachtig. De rijstvelden wisselen elkaar af. Onderweg houden we halt aan een varkensmarkt. Gajia is hier nog niet langs geweest. Ocharme die beestjes, ze hangen allen vast met hun achterpoot. En ik veronderstel om te zien of het een goei beest is, steken ze een stok in het dier zijn keel, en keelt het verschrikkelijk uit.
Lekker buiten gegeten, daarna nog een typische mark bezocht. In een winkel hebben we toch nog een beetje 'belgische' kaas en koekjes gekocht, je weet nooit hé.
Na het avondeten kruipen we snel het bed in, voor een goede nachtrust.
6u30 opgestaan voor onze eerste uitstap. Het zonnetje schijnt al flink. Het eerste wat al opvalt is dat er geen verkeerslichten zijn. Onze eerste stop is een bezoek aan de plaatselijke aluminiumfabriek, allée "fabriek", het recuperen van oude aluminium wordt gesmolten en gegoten tot potten en bestek. Als hier arbeidsexpectie langs moest komen, dan werd alles direct gesloten. Ze lopen op blote voeten en met potten gesmolten aluminium rond.
In het dorp zien we een jong gastje lopen met een T-shirt met het opschrift Turnhout op. Grappig om zien
De luchthaven lag er zeer primitief bij. Ik dacht dat we in de middle van de middeleeuwen waren. Eerste reaktie is wel : waar zijn we toch terecht gekomen. Alles moet er ook 3 keer gecontroleerd worden, en dan op welke wijze !!!!! De weg naar het hotel is ook zo primitief, nog niet eens een verharde weg.
En het geld is niet te schatten. 1euro = 3000 aria. En nergens kunnen we geld laten wisselen, dus nu zitten we met een heel pak geld op zak.
Vandaag staat er niks meer op het programma, maar gids Frans neemt ons nog mee naar een heiligdom. De naam ben ik vergeten, want de namen zijn zo lang en bijna niet uit te spreken. De plaatselijke gids, doet zijn best, maar we zijn te vermoeid om te luisteren. Rond 5 uur keren we terug naar het hotel, tijd om te relaxen. Wat pa dan ook doet.
Om 11 uur is het verzamelen in Zaventem, we zijn met 20 man. Met de bus rijden we naar Parijs, een rit van bijna 4 uur. Als we in Parijs aankomen blijkt dat we niet op Charles De Gaule moeten zijn maar Orly. In deze luchthaven is de chauffeur nog noooit geweest. Hij heeft meer dan een uur moeten rondtoeren vooraleer hij de ingang had gevonden. Dus we waren maar juist op tijd klaar voor onze vlucht. Het is hier dan ook een echt wespennest, ofwel was de bus te hoog ofwel mocht hij er niet door.
Aangekomen in Antananavio hebben we ook nog eens een uur moeten wachten vooraleer de gids opdaagde. Ik heb dan ook nog een paar keer naar de blauwe vogel gebeld, maar blijkbaar werden we pas 's avonds verwacht, terwijl we er nu al rond 2 uur waren.
Uiteindelijk werden we met taxi's na het hotel gebracht.
