Vermits half de stad zonder water zit, moet er naar een ander hotel gezocht worden. Vandaar dat we nu eerst een rondrit in Tana krijgen. Wat een drukte !!!! De chauffeur zit de bus op een beveiligde parking met tralies en serieus bewakend door politie. De gids zei om absoluut niet buiten de omheining te gaan, omdat het veel te gevaarlijk is. Tja en wie niet horen wil, moet het voelen. Het waals koppel waagt zich buiten de omheining. En amper een minuutje later werden haar oorbellen uit haar oren getrokken. Natuurlijk waren ze enorm geschrokken.
Na een tijdje krijgen we bericht dat we toch naar het oorspronkelijk hotel kunnen. De douche pruttelt wel maar we kunnen toch een douchke nemen.
Vertrek met discussies over wie waar gaat zitten in de bus. Pffff het houdt niet op.
Eerste stop is aan een groot warenhuis. Dit is er eentje die je kan vergelijken met Carrefour. Het valt op dat er niet volk rondloopt.
De rondwandeling door de middenstad is zeer interessant. Voor het eerst horen we over de geschiedenis van Madagascar, het is hier ook veilig rondlopen. Mooie zichten over de stad. Er wonen zo'n 2 miljoen mensen in deze stad.
We lunchen 's middag in het "beveiligd" station. Het eten is wel lekker, maar natuurlijk wel te veel voor mij.
Als we terug op route gaan, merken we dat er enorm veel vrachtwagens met panne. Er moeten nogal mouvementen gemaakt worden om deze te passeren.
We hadden de overschot van de broodjes van het restaurant meegenomen en onderweg uitgedeeld aan de kindjes. We werden er uitvoerig voor bedankt. Dit geeft toch een goed gevoel.
Wat zijn de mensen hier toch vroeg wakker. Onze koffer moet om 7 uur buiten staan, maar om half zeven staan ze hier al rond te draaien. Het was wel een hard bed. Mijn conclusie is toch wel dat wij echte luxe paarden zijn hoor.
Het zonnetje staat weeral hoog aan de hemel. Het belooft weer een hete dag te worden. Onderweg bezoeken we een typisch huis. In dit piepklein huisje wonen ze met 6, ouders en hun 4 kinderen in twee plaatsen. De bovenverdieping is woonst, en het gelijkvloers, is voor de kippen, varkens en koeien. Niet te doen.
Halt gehouden aan een groentenmarkt. Pa ziet daar een man zitten, hij geeft de schop af die hij eerder gekocht had. Die man zijn ogen straalden nogal. Dan komen er natuurlijk meerdere af om nog cadeaus te krijgen.
Dan gaan we naar ons "hotel". Wat is dat hier !!!! Bah wat vieze kamers. Opeens komt men tot de vaststelling dat er 2 kamers te kort zijn. Geen probleem er worden 2 koppels gevraagd om mee te komen. Eerst zijn er geen vrijwilligers, maar wij gaan uiteindelijk wel mee. Hebben wij dan toch geluk ! Onze kamer ligt wel een eindje verder, maar we mogen in het huis slapen de bewoonster zelf. Zij gaat in de stad slapen. Het is een typisch huis, maar de indruk geeft hier toch van proper te zijn. Dit is toch weer een keertje wat anders.
Eten doen we elders, en dit hadden we vooraf moeten bestellen. Het belachelijke was dat diegene die hetzelfde besteld hadden bij elkaar moesten zitten. Dus de pizza's bij de pizza's, enz. Het gevolg was natuurlijk een hoop discussie omdat de koppels niet bij elkaar zaten. Stom, maar ja.
Om 8 uur zijn we weeral op weg. Dat natuur weer prachtig is, heb ik geloof ik al een paar keer gezegd. Dus dat doe ik niet meer. Inkopen doen voor een nieuwe picknick. Natuurlijk met een hoop supporter op de achtergrond. Zoveel bedelaars in dit land, niet te doen. Dit hebben we nog nooit meegemaakt.
Onderweg valt er van alles te beleven : fietsers die in volle vaart achter een auto hangen, een jongentje dat zand op de weg schept om de putten te dichten en alzo een centje hoopt te krijgen, enz.
Er is ook regelmatig politie controle, maar het is dikwijls grappig om zien. Ene vroeg een agent of de chauffeur de krant bij had.
Daarna bezoeken we een plaatselijke wijnboer. Geen zin om wijn te proeven, als je naar de gezichten kijkt van de proevers. Een plaatselijk papierfabriekje krijgt ook nog een bezoekje van ons. Het is allemaal heel primitief. Daarna trekken we de stad in. Het is een vrij "modern" stadje. Wij zijn in ieder geval zelf de attraktie. Hier is zelfs een fietsenwinkel. Pa kan het niet nalaten te vragen wat een mountainbike kost. Omgerekend kost deze wel 57 euro. Het wordt vroeg donker, dus gaan we maar terug naar het hotel. Het hotel is heeeeeeel sober. Gelukkig is het maar voor 1 nacht.
Na de lunch gaan we een wandeling maken door het bos. Er zitten ontelbare lemuren. Je weet niet waar eerst filmen. Knap ! Ze laten zich ook gewillig fotograferen, bang zijn ze niet. Er zitten ook verschillende kameleons, in zoveel verschillende grootte en kleur. Dit bos wordt onderhouden door de plaatselijke bevolking. Zo verdienen ze een centje bij. Iedereen krijgt praktisch een persoonlijke gids mee. De mijne is niet schoon, maar hij zou op de grond gaan liggen zodat ik niet te moeilijk moet stappen. De takken doet ie van te voren weg en zo meer. Hij krijgt dan ook een aparte fooi van mij. Weer eentje dat content is.
8u30 vertrokken, eerst shoppen voor een nieuwe picknick. Busdag vandaag. Er wordt vandaag richting zuiden gereden. Nu hebben we tenminste een tafel om te picknicken, met toeschouwers op de achtergrond. Zo is het echt niet smakelijk eten. De overschot van het eten wordt dan ook uitgedeeld. Pa had een pint genomen, en heeft de helft er maar van weggegeven. En content dat die was !!!
Nadien keren we terug naar het hotel, om te genieten van de rust en de pracht van het landschap. Eindelijk de kids kunnen bereiken met gsm, alléé mijne dag kan niet meer stuk.
Tijd voor een verkwikkend doucheke, en nog wat in de zetels liggen en luisteren naar de stilte.
Hiervoor maak je zo'n reis. Geen bus meer voor vandaag, seffens hopelijk wat lekker eten en meer moet dat niet zijn.
Deze bergen zijn voor de plaatselijke bevolking best belangrijk. Wanneer er iemand van de familie sterft, wordt die persoon in spleten van die bergen gestoken, tot ze voldoende geld hebben om een zilveren kist te kopen. Dus spleten waar een hoop keien voor liggen, daar ligt iemand voorlopig begraven. Ik vind het toch een beetje luguber.
Wij kiezen voor de korte wandeling, andere nemen een grotere wandeling, maar dit is vooral in de blakke zon. Laat ze maar doen. We gaan deze mensen wel tegemoet, met onze lunch. Op een afgesproken plaats kunnen we dan samen lunchen. En hier zien we dus een hele hoop lemuren. Het zijn echt schattige beestjes. Bananen eten ze uit de hand.
Na de lunch gaat pa met nog enkele anderen een extra wandeling maken naar de watervallen. Het is toch een zware en vermoeiende tocht. Hij heeft er ook een dikke slang zien liggen.
Een hele goeie, stille nacht gehad. Het kan ook niet anders, gisteren hebben toch wel 2 auto's in de verte gezien. Vertrek om 7 uur voor een bezoek aan het natuurpark. Zon is al flink van de partij. De weg naar het park is hobbelig en vol gaten, echt oppassen. We moeten ook met de bus door en rivier. Oef het is goed afgelopen. Toch een beetje met de poepers gezeten, hoor.
Amaai wat een mooi park, maar wat een hitte en het is nog maar half negen. Het is klimmen en dalen en met super grote trappen. Best wel zwaar om te doen. We wandelen 3 uur in die hitte, een super mooie wandeling, maar we zijn verbrand tot en met. Aan een oase wordt halt gehouden en een paar mensen kunnen er zwemmen. Wij dus niet. Maar het is hot, hot, hot.
Na de geimproviseerde picknick : al rechtstaand, in de schaduw, bij gebrek aan zitplaatsen rijden we verder over de hoogvlakte. Het ruikt hier enorm naar eucalyptus. Fijne geur, maar enorm veel vliegen. Het is hier hot, hot, hot !!!!!! We zitten hier ruim over de 30 graden. Het is nog geen woestijn, maar het scheelt niet veel. Je vindt er alleen wat steppegras, met hier en daar een boom.
We gaan nog een plaatselijk dorpje verkennen. Wie is hier eigenlijk de attraktie ? Wij of de plaatselijke bevolking ?
En nadien trekken we naar ons hotel. Het is potverdorie een land van super veel tegenstellingen. Ons hotel ...... WAT EEN LUXE !!!!! Iedereen heeft een aparte lodge. Super gewoon !! Het kan gewoon niet op. In de middle of knowhere !!!! Hmmm hier kunnen we het wel een tijdje gewoon worden. Super van lodge, met binnen en buiten douche. Terras met uitzicht op het oneindige, gene auto te bespeuren. Wat we nu nog missen is een boyke dat een pintje brengt en met een palmke zwaait omdat het te warm is. Wat de menu betreft klilnkt als muziek in ons oren
Na een tijdje rijden komen we aan de "Poort van het Zuiden". Goh wat is het hier knap. Een zeer mooie streek en dan de zon er nog bij, meer moet een mens niet hebben. Alhoewel het toch wel zeker warm genoeg is. De rijstvelden maken nu plaats voor de gebergten. Bergen in alle formaties. De zon maakt heel mooie schakeringen op de bergen. Je merkt wel dat ze hier op regen zitten te wachten. De rivieren staan zo goed als droog. Hola in deze streek hebben ze de fiets al uitgevonden. Niet moeilijk want de afstanden tussen de dorpen is dan ook super ver. Wat heel opvallend is, dat hier niet veel mensen leven. De streek is te droog en heel ver uitgestrekt.
Goed geslapen vannacht. Rond 8 uur vertrekken we. Eerst nog wat inkopen doen doen, want vanmiddag gaan we picknicken. We hebben wel wat extra's gekocht om aan de kindjes te geven. Ik zou toch graag oogkleppen hebben, dan kon ik recht vooruit kijken en zag ik al die miserie niet. Armoede is er overal zelfs in de stad. Al hoewel er een groot verschil is tussen de echte armen en de "rijkere".
De route is echt heel gevarieerd. Maar je ziet wel dat vele rijstvelden kapot gemaakt worden, om de klei te gebruiken voor bakstenen. Ze maken nu liever bakstenen, dat brengt meer op. Zomaken ze voor zichzelf betere huizen, maar de omgeving wordt er niet mooier door.
Zoals verwacht, veel te vroeg wakker. Het is heel vroeg licht, de golven bonzen hard, en de zon staat al hoog aan de hemel. Het is amper half zes, en nu al heet. Temperatuur ligt toch zeker boven de 30 graden.
Het is vandaag busdag !!!!!!! Heel de rit terug naar het noorden, wat we normaal met de trein zouden doen, maar die is stuk, wat niet te verbazen hier.
Eerst moet er nog gediscussierd worden waar iedereen wil gaan zitten. pfffffffffffff;
Er wordt een aantal keren halt gehouden om dorpjes te bezoeken. Ze zijn er zeker zo slecht aan toe als die van gisteren. Echte, echte armoede.
Toen we het laatste dorpje gingen bezoeken, waren er mannen aan het werk in een smidse. Pa heeft dan maar een spade gekocht, om die later weer aan een andere boer te geven.
En dan die warmte, het is wel een beetje veel hoor, amaai.
Op een gegeven moment zag ik 3 kindjes spelen met een dopje van een bierflesje, zand en een schaaltje van een potje. Ze waren keukentje aan het spelen.
Maar allen even vuil, met goei dikke snottebellen en volledig gescheurde kleren.
Frans zei dat hij iedere keer wel merkt dat er veel meer "welvaart" is dan de vorige keren. "Welvaart" !!!!!
Na de middag gaan we picknicken. Heel leuk.
Allee ik ben nu toch een beetje bijgewerkt.
Hopelijk alles oké ginder en hopelijk werkt het morgen allemaal wel.
Dit hotel is nog eens van een normaal kaliber
Wat mij ook opvalt is dat de mensen precies altijd onderweg zijn. Overal zie je mensen lopen en natuurlijk overal te voet. Fietser of een auto zie je maar zelden.
Na onze boottocht rijden we richting "hotel". Jongens toch, wat gaan we nog allemaal meemaken. Als we dachten dat gisteren het minste was, waren we er toch totaal naast. We hebben nu wel elektriciteit, maar geen water. Alléé we "mogen" alleen douchen tussen 6 uur en 7 uur. Dus dat is dan allemaal in sneltempo moeten gebeuren, met koud water natuuuuuurlijk !!!! Dat wil dus ook zeggen dat we het toilet niet kunnen doorspoelen. Dus plaskes en kakskes doen op commando.
Pa heeft ondertussen een emmer water gehaald uit het zwembad, want dat is er natuurlijk wel, om het toilet door te spoelen. hilarisch.
Alhoewel de ligging wel super is, vlak aan de indische oceaan. Het restaurant is dan weer dik in orde. Ze hebben voor het eerst lekkere witte wijn, daarvoor was het allemaal brol.
Het is in ieder geval een tegenstelling van formaat, de kamers tov het het restaurant.
Hopelijk ga ik kunnen slapen, want de golven klotsen nogal eens een keertje.
Vroeg op vandaag. Om 7 uur zijn we al op weg. De natuur kan ik toch wel een beetje vergelijken met Peru of China. De landschappen veranderen ook achter iedere bocht. We maken een boottocht op het kanaal. We gaan een paar stammen bezoeken. Het spijt me echt dat ik geen hele koffer vol kleding of speelgoed heb meegebracht. Ik dacht dat we al veel armoede gezien hadden, maar hier overtreft toch alles. Nog nooit gezien. Zelfs met een plastieke fles zijn ze al gelukkig. Het zijn wel zwarte kindjes, die dan nog eens extra vuil zien, en allemaal dragen gescheurde kleren. Efkens tijd om er stil bij te staan.
We lunchen aan boord maar voor 20 man is het toch wel benepen. Het is ook de eerste keer dat ik echt lekker gegeten heb : er waren scampi's in curry en lekkere spaghetti en nog veel meer. Heel lekker.
Wat super grappig was is de brug over het kanaal. De eigenlijke brug is kapot en te duur om te herstellen. Daarom hebben de mensen er houten palen en planen over het kanaal gelegd, dat natuurlijk weg moet als er een boot door moet. Het is super grappig om te zien hoe snel die palen weggehaald worden en weer terug gelegd worden. De voetgangers moeten wel een soort tol betalen om over de brug te mogen. Ik denk dat ik primitief nog heel dikwijls ga gebruiken. Maar dit is echt primitief.
Op tijd opgestan met het zonnetje reeds hoog aan de hemel. We gaan vandaag een wandeling maken in het tropisch bos van ongeveer een 3 uur. We gaan lemuren en verschillende vogels spotten. Maar om ze te filmen of een foto van te nemen is wel heel moeilijk. Het is echt een wildernis, maar dan wel heel prachtig. Dit is echt een heel mooi stukje natuur. Deze keer kan ik de naam van het park wel onthouden het Nationaal park van Ranomafana. En dat is dan nog een heel gemakkelijke naam.
Na de middag gaan we een abortorium bezoeken, er staan wel 150 verschillende soorten van bomen. Maar echt onderhouden is het niet.
Later op de dag hebben nog in een stadje rondgelopen. Pa kon niet aanzien dat de kinderen met een tennisbal aan het voetballen waren. Hij is onmiddellijk een bal gaan kopen. De dankbaarheid van de die kinderen is supergroot. Ze hebben hem wel duizend maal bedankt.
Later op de avond hebben een fikse regenbui op onze nek gehad, maar het voordeel is dat dit maar heel kort, maar hevig is.
Onderweg vallen we van de ene verrassing in de andere. Mannen met stukken vlees op hun schouders, heel de trossen bananen op hun rug enz.
Dat de natuur prachtig is natuurlijk zo, maar er zijn nu ook vele andere dingen die ons zeer opvallen. Rond een uur of vijf komen we aan ons "hotel" aan. Dit is echt basic. De tuin is wel prachtig, maar de huisjes zijn heel primitief. Er is praktisch geen licht, veiligheidshalve hebben we een kaarsje.
In de tuin staan er verschillende soorten van bloemen en planten. Voor ons deur hangt er een dikke vette spin. Hopelijk blijft die daar maar stilletjes hangen.
Ons avondmaal moeten we elders nemen. Lekker vind ik het niet. Het smaakt me helemaal niet.
Ondertussen is het beginnen te gieten. En gieten dat is echt da het water met bakken naar beneden valt. Efkens maar, en dan is het al terug warm;
Onderweg komen ook mensen tegen die met hun zeeboe (een soort koeien) van zuiden naar het noorden gaan (zo'n 400 à 500 km) om hun dieren op de markt te verkopen.
Overal zie je langs de weg mensen lopen, waar ze toch allemaal naar toe gaan weet ik niet. Maar ze gaan allen te voet, zelden zie je een fiets, laat staan een auto.
De lokale kinderen komen, als de bus stopt, precies uit de grond gekropen. Er was er zelfs eentje die mijn handtas of juwelen vroeg als soevenier. Je kan maar vragen hé, je weet nooit.
