Weer slecht geslapen, en vroeg terug op kijken we elkaar weer aan, met tranen in de ogen, maar we moeten verder. De kinderen zullen straks wel wakker zijn en dan zijn we weer druk bezig. Verder nog de laatste voorbereidingen treffen voor de begrafenis morgen, we hopen nog dat wij Natascha en Amber samen kunnen begraven, ik weet anders niet goed hoe we twee begrafenissen achter elkaar kunnen verwerken, het is nu al zo moeilijk, maar wij vertrouwen op de begrafenisondernemer, die belooft heeft zijn uiterste best te doen om hen beide mee te krijgen naar Stekene. Tegen een uur of twee komt het telefoontje, hij is onderweg met Natascha en Amber, dus alles kan doorgaan zoals gepland. In de namiddag is het huis hier weer vol, broers en zusters van mij en mijn vrouw komen langs omdat er s'avonds van zes tot zeven uur gelegenheid is om afscheid te nemen van de dierbaren, die dan opgebaard liggen bij de begrafenisondernemer, iets waartegen ik opzie en tegelijk ook weer wel naar uitkijk, het is gek welke gevoelens er dan door u heengaan, het is niet te beschrijven.
Het is zover, we rijden naar Stekene, bang en tevens benieuwd, hoe liggen ze erbij, zijn ze veel gekwetst, zijn ze veel veranderd enz, duizend gedachten flitsen er door mijn hoofd, hoe dichter wij komen hoe dwingender de gedachten. We worden met de gepaste eerbied ontvangen en gezien we iets vroeger zijn kunnen we direkt naar de rouwkamer en daar liggen ze dan, mijn dochter en mijn kleinkind, naast elkaar, vredig verenigd in de dood, onwezelijk stil en koud, maar wel heel mooi, geen tekenen van een verwonding of zo, niets te zien, als we niet beter wisten, zouden we denken dat ze sliepen, zo vredig, en hoewel het heel emotioneel zwaar om dragen is, ben ik blij dat ik er nog bijgeweest ben, dit is een foto die voor altijd in mijn geheugen staat gegrift. Mensen komen en we zitten in een aanpalende ruimte , mensen komen condoleren, zeggen hoe erg het wel is, dat ze er toch zo mooi bijliggen, en dat gaat zo de gehele tijd door. Alleen missen we de familie uit Merksem, hoe meer tijd er verstrijkt hoe meer we gaan denken dat die niet komen, alleen begrijpen we het niet, JP zal dan tenmiste toch wel komen afscheid nemem, nu zijn partner en zijn kind nog boven aarde liggen? Opeens ja hoor ,daar zijn ze, Tanja komt binnen met haar schoonmoeder en haar man, dit laatste denk ik want ik heb die nooit ontmoet, we kijken maar er komt verder niemand. We krijgen wel condoleances aangeboden door Tanja, schoonmoeder en man en die vertrekken weer. Het is nu kwart over zeven en er is niemand meer, JP is niet gekomen, we kunnen dit niet plaatsen, Was onze dochter en kleinkind dan geen laatste groet meer waard, dit doet pijn, heel veel pijn, pijn die bovenop de reeds aanwezige pijn komt, wij begrijpen het niet, proberen maar begrijpen het niet, dit had Natascha en Amber toch niet verdiend. Terug thuis, waar elkeen van onze familie bijeengekomen is zijn er maar twee onderwerpen, dat Natascha en Amber er zo vredig bijlagen en natuurlijk de afwezigheid van JP en familie, tenminste voor een gedeelte. Plots de bel, twee agenten van politie, ze zijn gestuurd door het parket, er moet dringend een verklaring van ons beiden afgenomen worden, wat wij met de kinderen gaan doen? hier laten natuurlijk, oke dat is goed, want anders gaan ze onder toezicht van Jeugdzorg en nu kan dit allemaal blijven zoals het is. het is weer laat als we ons bed weer opzoeken, morgen wacht ons een zware dag
Reacties op bericht (4)
12-02-2008
Wat een...............
Hallo Frank
Dit is toch niet normaal meer.
Niet eens afscheid nemen van je vriendin en kind.
Die man is niet normaal.
En waar waren zijn ouders????
Het is toch ook hun kleinkind.....
Dit maakt het voor jullie nog veel erger dan dat het al was.
Wat zijn dat onbeschofte, egoistische rot lui.
Ik denk dat jullie blij mogen zijn dat ze nu ook niet naar de kinderen omkijken.
Zulke mensen zijn de omgang met jullie kleinkinderen niet waard.
Gelukkig voor jullie waren Natascha en Amber niet verminkt.
liefs en sterkte van Lidy
12-02-2008 om 23:43
geschreven door Lidy
09-02-2008
Verschrikkelijk
Hallo Opa en Oma ,ja dit is echt te gek voor woorden
hoe kan een mens zo wreed zijn ,daar heb je geen woorden voor
geen afscheid nemen van je Geliefde en je kleine Kindje
het is echt niet te bevatten ,zo als die met jullie omgaan
weetje wat het was in het begin? zal het uitleggen
iedereen dacht wat erg ,hij is alles kwijt
zijn lieve Natascha en kleine Amber
en 2 kindjes nog in het ziekenhuis,en verder alles kwijt
dus iedereen had medelijden met de hele familie
ook met Natascha"s familie ,die zeker niet vergeten
en daarom steunde iedereen JP en Tanja en de rest van de familie
iedereen op het forum wilde iets doen voor jullie
een groet ,een kaars ,een gedicht ,enz
tot dat iedereen steeds vroeg hoe gaat het met Kenneth
soms gaf Tanja antwoord ,maar JP volgens mij nooit
en toen kwamen we er achter dat ze het niet wisten
dat de Kindjes bij jullie waren ,toen lag het anders
iedereen op het forum zei eigenlijk niks meer
toen kwam U op het forum ,en iedereen kon toen lezen
dat de Kindjes bij Jullie waren ,en hij keek er niet naar om
dat veranderde het forum ,iedereen ging weg
ik ben gebleven ,omdat ik Natascha beloofd heb om te helpen
ze was zo trots op haar forum ,daarom zit ik er nog op
ik wil me aan die belofte houden
verder blijf ik U volgen ,hoe het met de Kindjes gaat
ik zag dat Kenneth iets vooruit gaat ,nog niet veel
maar het gaat de goede kant uit denk ik
en hij heeft mee Carnaval gevierd zie ik ,wat leuk
en hij geniet als Opa en Oma komen
dat is geweldig fijn om te lezen
ik hoop dat het nu de goede kant uit gaat
Opa en Oma ,heel veel sterkte ,het zal best niet meevallen
Groetjes Hekske
09-02-2008 om 17:55
geschreven door hekske
Opa en Oma
Ik begin steeds meer een afschuw te krijgen van bepaalde mensen. En een bepaald forum, en die harteloze Tanja en JP willen het forum van uw dochter in ere houden. Zou er alles aan doen om die te laten verwijderen. Die zijn niks waard en helemaal het forum van uw dochter niet waar vreemden bepalen wat wel en niet mag. Vind het vreselijk dat die JP nog geen blik op zijn vriendin en kind heeft geworpen en dat er verder niemand van zijn kant is geweest. kan er met mijn hoofd niet bij.
Ik wens jullie heel veel kracht om verder te moeten gaan.
09-02-2008 om 10:05
geschreven door Liesbeth
ongelooflijk
Hallo Frank en oma
ik lees al een paar dagen een verhaal, dat héél anders luid dan op het forum. De andere klok die we hoorden luiden waarschijnlijk.
Tsjonge hoe is het mogelijk dat mensen, zo onverbiddelijk hard kunnen zijn.
Als je dan het nieuws herinnerd van die dagen, tssssssssss, wat een poppenkast
Toch goed dat de kindjes een warme thuis hebben bij jullie, en dat Kenneth toch steeds weer een opflakkering kent, waardoor jullie je recht kunnen, houden.
Ik ben zeer blij dat ik jullie verhaal nu ook eens te lezen krijg
Het verhaal van de toen vergeten getroffen ouders van Natasha
Dikke knuffel en veel sterkte
