Hallo iedereen, wij komen pas terug van ons wekelijks bezoek aan Kenneth maar nu viel het echt veel tegen. Kenneth lag te huilen en te kreunen van de pijn, dat huilen gebeurd zonder klank maar heel zijn gezichte vertrekt en zijn anders zo heldere ogen staan dof.
Deze morgen hebben ze de gips van zijn beentjes gedaan, dit om hem spalken te kunnen aanmeten en door de spanning die toch nog op de beschadigde spieren zit trekt hij zijn beentjes weer op, en dat veroorzaakt de pijn, die ondanks alle medicatie toch de bovenhand krijgt. Van die gips hebben ze dan noodspalkjes gemaakt en die zijn er vanmiddag weer aangegaan, ik heb daarbij toegekeken, en er zijn twee mensen nodig om zijn beentjes terug te plooien zodat die spalkjes weer pasten.
Een en ander beviel mij niet zo en dus aangedrongen op meer uitleg, en die heb ik dan ook gekregen, maar dit alles neemt niet weg dat er Kenneth nog een wekenlange lijdensweg volgt, er moet worden gezocht hoe hij het beste ligt en hoe snel hij weer in zijn zitstoeltje kan. Tot daar is het afwachten en meer dan waarschijnlijk ook pijn lijden, hoezeer het ook ons pijn doet het ventje daar te horen kreunen en zelf niets te kunnen doen;
