geIk ga voor de trouwe volgers van deze blog zo kort als mogelijk diverse dingen doorgeven.
Als eerste, de juridische problemen rond de erfenis van onze dochter zijn voor de kinderen en voor ons eindelijk geregeld, dus dat is al een ding dat weg is.
Ook zijn Keano en Laura gedoopt hier in de parochie en wij hebben Kenneth, die een nooddoop heeft gehad in het ziekenhuis, hier ook in laten schrijven zodat ze nu tot onze parochie behoren.
Om Kenneth hier in te schrijven hadden we zijn doopakte nodig en na wat heen en weer gebel en gemail werd de akte keurig thuis bezorgd en toen ik de omslag opende zat er bij de akte een nota waarop geschreven stond dat de naam van de vader niet ingevuld was omdat die niet bekent was.
Ik dacht dat kan niet, dit lees ik verkeert, maar nee het stond er wel degelijk, dus ik open de akte en inderdaad op de doopakte van Kenneth staat als peter J P S en als meter W S, vader niet bekent.
Ik lees alles samen met mijn vrouw nog maar eens en dan zitten wij elkaar ongelovig aan te kijken, wat is dat hier, die man die zit daar met een stervend kind in zijn armen en het andere kind zo goed als dood en die laat rustig "vader onbekend" noteren, ik dacht dat we van die man alles gehad hadden, ik wist het toen ook niet meer en dan is waarschijnlijk de veer gebroken wat dan is het gesukkel begonnen.
Met Kenneth hebben we ook nog veel gesukkeld, maar dat lag meer aan de dokters is het ziekenhuis dan aan Kenneth of Pulderbos, na al dat gesukkel met de baclofenpomp en na vijf operaties hebben de dokters dan maar besloten om die pomp te verwijderen en de medicijnen via de maagsonde te geven.
Nu ga ik er van uit dat de gehele handel wordt verwijderd, maar dat was een grote misrekening, enkel de pomp werd weggehaald en de katheter bleef zitten.
Nu bleek dus ook dat die pomp te groot was voor Kenneth zijn lichaampje, dus daar zijn weer redelijk harde woorden gesproken, ten eerste waarom niet alles weggenomen was, en dan de grote van de pomp, maar ja, je trekt daar toch aan het korste eind, dat die katheter was blijven zitten was normaal, dat was altijd zo.
Alleen moest Kenneth zijn lichaam die dingen niet hebben en drie weken na de pomp moest Kenneth terug naar het ziekenhuis want de katheter groeide uit zijn rug.
Ik ga er deze keer van uit, en dring er dan ook op aan dat ze nu het gehele ding verwijderen, maar ja, die doen toch hun zin er er wordt enkel maar een stuk afgeknipt, en het gevolg laat zich raden; twee weken later weer ziekenhuis en katheter volledig weggehaald, ik ben geloof ik nog nooit zo kwaad geweest ben als toen, maar een dokter kreeg ik niet te spreken.
Efin, dit is ook weer verleden tijd en ondertussen is onze Kenneth verhuist van Pulderbos, maar het verzorgingstehuis " Heilig Hart" te Bachte Maria Leerne, waar hij zich al in de eerste week goed thuis voeld, Hij doet het heel goed daar en het is nu aan ons om nog wat te wennen, al die tijd pulderbos vlak je zo maar niet uit, maar het gaat er de goedekant op.
Zo ik ben weer een beetje bij en nu maar bijblijven nu
Groetjes Frank
hoi iedereen, het is weer even geleden maar ja hier weer een beetje nieuws van deze kant. Met onze aller Kenneth gaat het heel goed, hij gaat met hele kleine beetjes vooruit en reageert steeds beter, dus dat is goed nieuws. Met Keano en Laura gaat het prima, dat zijn twee kleine rakkers we hebben er ons handen aan vol. Met ons gaat het wat minder, hoe dichter we bij die noodlottige datum komen , hoe slechter wij ons voelen maar we moeten er door, er is geen weg terug hoe moeilijk het ook wordt de komende dagen. Er is alvast een iemand die daar geen last van heeft vandaag, die persoon trouwt vandaag, dus die heeft wel wat anders aan het hoofd
Gister dus bij Kenneth geweest, Tamara was er ook met haar gezin en heeft Kenneth's haartjes geknipt. daarna met zijn allen nog een flinke wandeling gemaakt en ons baasje heeft weer volop genoten
Hallo iedereen, we gaan een rustig weekend tegemoet, de kindjes zijn uit logeren bij mijn zuster, dus het is hier wel leeg en stil nu. Het is verwonderlijk dat je zo vlug went aan het leven en de herrie dat ze beiden kunnen maken, alsook mis je het gelach.
Morgen gaan we weer naar Kenneth, dit is al de gehele zomer zo, tweemaal in de week, meer is bijna niet te doen, ik heb daarvoor een oud busje aangeschaft omdat mijn electrische scooter dan meekan en ik iedereen kan meenemen, maar dat beestje lust wel een litertje diesel en die is ook niet zo goedkoop meer.
Nog eenmaal 2007 Zoals ik vermeld heb in de vorige posting lopen er op het internet op diverse forums oproepen tot steun, zo ook op het PSP forum van mijn dochter. Alle berichten daarop gaan allemaal in de zelfde richting, het was erg voor JP, die alleen achterbleef met de kinderen en die nu helemaal niets meer had enzoverder enzoverder..., wat ook begrijpelijk was, niemand, behalve dan zus T en W wist immers hoe de vork aan de steel zat, dat JP de rekening geplunderd had, en dat hij in het geheel niet naar de kinderen omkeek. Ik en nog een paar familieleden zijn toen begonnen met diverse berichten tegen te spreken, zij het nog op een bedekte manier, maar dat kwam dus niet goed, we werden uitgescholden en voor leugenaars weggezet . Ik ga hier die gehele historie niet opnieuw schrijven, maar die er van in het begin bijgeweest zijn weten wel hoe het er aan toe gegaan is.
De initiatiefnemers van de benefiet, V, echter is dan wat gaan vermoeden, want door al dat modder gooien en verwijderingen had dus niemand door dat het wel eens waar kon zijn wat wij schreven , en dat die postings wel eens van de famillie van Natascha kon komen en liet een telefoonnummer achter met de vraag bel mij eens.
Ik heb dat gedaan en zo goed en zo kwaad mogelijk uitgelegd wat er gebeurd was en nog aan het gebeuren was. Dit echter in beleefde en nog wat verzachtende woorden, helaas het enige wat er gebeurde volgens V was dat de dingen die ik had verteld aan JP voorgelegd gingen worden en dat daarop de beslissing om de benefiet te laten doorgaan of niet.
De benefiet is doorgegaan, dus aan mijn woorden zijn niet geloofd, en die benefiet moet een groot sucses geweest zijn , zo bleek het toch uit de diverse postings op het forum, waar ik na de zoveelste verwijdering weer terug op zat, maar nu met mijn eigen naam, dus de schedpartijen bleven nu toch wat beperkt. Ik heb aan V gevraagd om een deel rekeningen te betalen, ook een deelte van de onkosten die wij gemaakt hadden maar het antwoord was telkens negatief en wel op deze manier. Er is een benefiet geweest en er zijn spullen opgehaald, echter alleen voor JP en de kinderen Bij mijn weerwoord dat de kinderen toch bij ons waren geen reactie meer, maar op het PSP forum waar V moderator is of was is er op een plaats een reactie van V geplaatst geweest en dit was een antwoord op een posting van T.
Wat denkt die Frank wel, er gaat niets naar daar, de benefiet was voor JP en de kinderen en niet voor de grootouders en de kleinkinderen. Dit heeft niet op het vrij toegangkelijke forum gestaan maar wel in de zogenaamde modscorner , daar had ik toegang toe zonder dat ze dat daar wisten.
Dus alle mensen die gedaan hebben wat ze konden, van alle spullen en eventueel geld is er naar de kinderen niets gekomen, helemaal niets. Ik vind dit ook zonde maar kan er ook niets aan doen.
Nog een ding over JP, dit vertelde hij mij op de vooravond van het verschrikkelijke voorval, wij waren daar op bezoek en oma en Natascha zijn Keano gaan opzoeken in het ziekenhuis, als hij mij verteld dat de eerst website van Natascha, ook een PSP forum, dat dit forum een betalend forum was en dat hij de rekeningen achterhield zodat na een tijd de wesite van het internet is gehaald, Natascha in de waan laatend dat de site gekraakt was.
Ik weet dat ze eens een wesite kwijtgeraakt is en ze zat daarvoor in de put maar ik heb nooit geweten dat hij daarachter zat, ik heb die avond ook niets gezegd, gezien ze al op haar Forum bezig was, en ik JP zomaar nier geloofde, maar het is wel de waarheid geweest, ik heb de rekening in mijn bezit nu.
OP de reacties op deze blog wordt wel gevraagd of er niets aan te doen is, en ik kan nu wel al zeggen dat we bezig zijn een en ander te laten uitzoeken, ik kan en mag niet zeggen hoever wij staan maar we zijn bezig, wij hadden al verder kunnen staan maar de eerste procedure voor de jeugdrechtbank heeft lang geduurd, maar is intussen afgerond zodat er een tweede procedure opgestart is nu.
Wij hopen dat alles spoedig en in de goede zin zal verlopen nu en dan zien we weer wel verder.
Dit is het wel een beetje, ik kan nog zoveel schrijven maar ik hou er nu over op, gedane zaken nemen geen keer en ik en oma stellen al onze hoop op het gerecht.
Nogmaals voor alle lieve mensen die zoveel spulletjes gegeven hebben, het spijt mij, maar ze zijn in verkeerde handen terecht gekomen dankzij V, en T.
Nu ga ik op de blog proberen dagelijks of om de twee dage n wat neer te schrijven over de kinderen en onszelf .
Hartelijk dank voor de reacties, die hebben mij de moed gegeven om door te gaan met dit wrange verhaal.
Hallo iedereen, het gaat heel goed met de kinderen van Natascha. Keano en Laura groeien als kool en met Kenneth gaat het ook heel goed nu, hij geniet toch zo van een wandeling in de omgeving van het revalidatiecentrum. Hij heeft nog op een plekje een baterie onsteking en dat is nu net de plaats waar de canule heeft gezeten. Als die genezen is kan het gaatje in zijn keel ook dichtgemaakt worden en dan kan hij beginnen met geluiden te maken, iets wat hij nu ook wel al doet.
Met ons gaat het ook weer wel , hoewel de eerste verjaardag van de vreselijke gebeurtenissen ook met rasse schreden naderdt en die tijd weer heftige gevoelens zal opwekken, hoop ik dat we er goed zullen doorkomen. Groetjes Frank
Hallo, we zijn vandaag weer bij Kenneth geweest, en hij doet het goed, hij beweegt zijn hoofd steeds meer en langer,dus er zit nog altijd wat vooruitgang in, waar we vanzelfsprekend zeer blij voor zijn. Gisteren is hij samen met de leefgroep gaan varen met de Flandria en daar heeft hij volgens de begeleiders zeer veel van genoten, maar hij was wel moe, maar ja gezond moe kan geen kwaad he.
Verder met het verhaal We gaan elke week Kenneth opzoeken in het ziekenhuis, Kenneth ligt in coma op de intesieve dienst en daar is het de eerste weken de papa voor en de papa achter, ik probeer mij daar niet al te druk over te maken maar ik zeg daar wel dat dit niet zal blijven duren, ik ken de papa al een beetje en na verloop van tijd blijken mijn woorden waar te zijn, dit tot mijn grote spijt, ik had hier liever geen gelijk gehaald , maar het is nu zo.
Ondertussen loopt er op een paar internetforums een actie voor zoveel mogelijk geld en goederen in te zamelen voor JP en de kinderen, ook zoals ik pas later verneem op het forum dat mijn dochter nog in het leven geroepen had. In eerste instantie volg ik de postings over dit alles met belanstelling maar dat zou vlug veranderen na de ontvangst van een hoop post op naam van Natascha.
Bij het openen van de diverse poststukken zitten daar de bankafschriften bij van de rekening van Natascha, gespreid over twee maand, namelijk augustus en September Als ik de afschriften bekijk is het eerste wat mij opvalt dat er geld van de rekening is gehaald op de dag van de brand zelf, ennogwel op de middag, terwijl JP ons verteld had dat hij de gehele dag op het politiekantoor had gezeten, dit kan dus niet kloppen, er is geld afgehaald van de rekening van Natascha met de bankkaart van Natascha, dus dat moet JP gedaan hebben. Nu ga ik verder kijken en zie dat er 4 dagen na de brand de brandverzekering 10.000 euro, inderdaad tien duizend euro, op de rekening is gestort, 10.000 euro die er de zelfde dag via het selbanking systeem van Natascha er weer van af gehaald zijn en wel in drie delen , 1 deel, 5000 euro naar W, de zuster van JP zogezegd voor het betalen van een lening , het tweede deel, 4000 euro weer naar W, nu voor het repareren van een pc, en de laatste 1000 euro zijn opgemaakt in een electrozaak.
Dit is nog niet alles, mijn dochters invaliditeids uitkering van augustus wordt gestort en er gelijk ook weer afgehaalt, nu direkt naar JP, het kindergeld idem dito, maar er wordt geen enkele rekening betaald. Dus al met al is de man met zo een goede 12.000 euro weg, betaald geen enkele rekening, en wij moeten de rekeningen van de kinderen betalen.
Ondertussen loopt er op de forums een oproep tot steun, vooral financieel, en er wordt een benefiet op het getouw gezet, maar ddaarover later weer meer
Verder met september 2007 Na de begrafenis moeten we ons leven weer terug pakken, zij het hevig gewijzigd, we lopen er nog onwezelijk bij maar de aanwezigheid van de kleintjes zet ons telkens weer terug met de voeten op aarde, het is wel degelijk zo, wij hebben onze dochter en ons kleinkind begraven en zorgen nu voor de andere kinderen die overgebleven zijn.
Nu komen er andere vragen boven, wat moet er gebeuren met de nalatenschap van Natascha, hoe word alles geregeld, wij weten hier van niets. We gaan Kenneth opzoeken en daar staan we dan, Kenneth ligt in coma en op ijs aan een beademingsmachine die ik de compressor noem, omdat hij de ademhaling zo laat trillen en dat moet blijkbaar zo. Het zien van Kenneth die daar zo ligt geeft weer een opdoffer, wat is er nog over van dit vriendelijke en vrolijke baasje van een goede week geleden?
Als we terug naar huis rijden krijg ik telefoon, de brandexpert van de verzekerig, of ik weet wie er met het onderzoek bezig is? Natuurlijk weet ik dat niet, ik weet toch niet bij wie ze verzekerd was en ik verwijs hem door naar JP, maar die kan hij blijkbaar niet vinden. Ik kan die man niet verder helpen maar dit voorval opend weer andere vragen waar ik toch wel iets aan moet doen.
Na een drietal weken zijn de kinderen hier gedomicileerd, zodat ze in orde zijn met de diverse instanties zoals het ziekenfonds enz. En wij krijgen de eerste rekeningen binnen, het zijn al rappels, van de diverse ambulance diensten en alles op naam van mijn overleden dochter. Ik begin wel een beetje te panikeren, want al die bedragen, en er zijn er grote bij , zijn al verhoogd met dertig euro wegens laattijdige betaling en ik vrees dat JP de post niet ophaald of gewoon alles weggooid; Ik bel naar het postkantoor in Merksem en ik word daar doorverbonden met de postmeester en ja hoor, wat ik gedacht heb komt uit, ik krijg te horen dat er met de post van mijn dochter al heel wat aan de hand is, JP had blijkbaar de opdracht gegeven alle post van Natascha en de kinderen door te sturen naar het OCMW, die de poststukken gelijk terugstuurden naar het postkantoor.
Ik doe het nodige om de post van Natascha en de kinderen naar mijn adres te laten komen, omdat ik vreesde voor verrassingen te komen staan maar de verrassingen kwamen toch, stapels post, heel veel ziekenhuisrekeningen en ambulance rekeningen, en alles als verhoogd met boetes wegens te late betaling, JP betaald dus niets, maar dan ook niets.
Ondertussen is hier in de parochie en het dorp een geweldige hulpactie op gang gekomen, mensen van de parochiale ziekenzorg gaan overal kledij en speeggoed ophalen, ze zorgen voor de nodige kinderstoelen en al wat er zo bij komt kijken. De buren springen bij, ook finacieel want het betalen van de rekeningen loopt aardig op, we zijn genoodzaakt een advocaat aan te spreken maar die moet ook betaald worden en daar komt de derde wereldwinkel met een heel mooi aan bod dat we in alle dankbaarheid hebben aangenomen. Al deze acties zijn spontaan begonnen en we zijn overdonderd door het grote medeleven hier, want alle hulp is welkom.
Nu alle post van Natascha en de kinderen naar hier komen verbaas ik mij erover dat alles, maar dan ook alles op de naam van mijn dochter staat, we krijgen nog tussentijdse rekeningen van de diverse nutsbedrijven, die zijn nog niet opgezegd, die JP doet daar niets. Ik probeer via brieven en telefoon zoveel mogelijk uitstel te krijgen bij de diverse schuldeisers en bij sommige lukt het goed, andere zijn weer moeilijker te overtuigen. Voor allen duidelijkheid, de rekeningen die moeten betaald worden zijn die van de kinderen, de rekeningen die voor Natascha bedoeld zijn gaan namelijk in de erfenis.
Het is nu wel al heel lang geleden, maar ik ben er weer, ik heb zelf nogal wat problemen met mijn gezondheid gehad maar die zijn nu voor het grootste gedeelte opgelost en de rest moet stilletjes beteren.
Wij zijn wel trouw elke week Kenneth gaan opzoeken en de laatste weken zelfs twee maal per week, Kenneth heeft periodes met vooruitgang en met ziektes gehad maar de laatste weken gaat het wonderwel goed met hem, er zijn geen problemen meer met de medicatiepomp en als grootste opsteker is hij van zijn ademhalingscanule verlost.
Helaas had Kenneth een wondje achter zijn oor en daar is een bacterie ingekomen zodat hij de eerste dagen niet van zijn kamertje afmocht, nu is het al zover dat deze infectie zich heeft uitgebreid maar het gaatje in zijn keel waar het gaatje van de canule is;
Be infectie is voor Kenneth niet gevaarlijk maar wel voor andere, meestal kleinere kinderen, en in het revalidatiecentrum zorgen ze ervoor dat hij dus niet in contact komt met de kleintjes, op deze manier kan hij toch in de leefgroep en kan hij naar buiten, wat bij goed weer dan ook gebeurd.
Kenneth is ook niet zo gespannen meer en hij volgt ons goed met zijn ogen, hij lacht en maakt af en toe geluidjes, dus er zit meer leven in als een paar maand geleden.
Met Keano en Laura gaat alles prima, het zijn schatten van kinderen en in hun doen en laten merken wij veel dingen op die hun Mama vroeger ook deed.
Tenslotte nog dit, het heeft niets met de kinderen te maken maar uit zeer goede bron heb ik vernomen dat JP, de vriend van Natascha gaat trouwen en wel op 23 augustus 2008, het is toch wel wat, hij heeft nog niet eens het fatsoen om een jaar te wachten, uit dit blijkt nu hoeveel hij ons onze dochter heeft gegeven, voor ons de zoveelste klap.
Hallo iedereen, zoals ik al eerder had aangegeven is Kennteh vandaag weer geopereerd, weer eens aan dat medicijnpompje, dat ding wil blijkbaar niet goed werken. Ik heb deze avond wat informatie gewonnen en hij blijkt alles goed doorstaan te hebben, hij heeft geen pijn en de voeding is ook weer opgestart, dus dat is goed nieuws.
Morgen ga ik er heen en dan zie ik hem zelf want ze stellen u zo gauw gerust, ik moet dat zelf zien. Groetjes Frank
Hallo beste mensen, even een kort berichtje tussendoor; Ik ben wat geschrokken van de reacties op de vorige posting, het lijkt wel of of het verleden mij terug heeft ingehaald, ik bedoel daarmee de heisa die er geweest is op het forum van Natascha. Laat dit aub hier niet gebeuren, en probeer elkaar te verstaan. Hekske , als u gebannen bent kunt u uw belofte aan Natascha natuurlijk niet waarmaken en ik neem u dan ook niets kwalijk. Verder alle reacties zijn welkom, hoe meer hoe liever, maar aub mensen niet op elkaar schieten, dat is in het verleden al genoeg gebeurd op mij, de reden trouwens dat ik met de blog ben begonnen.
Wel wil ik u wel al meegeven dat ik binnenkort weer een en ander uit de doeken ga doen over wat er vorig jaar is gebeurd, maar om een zeer goede reden moet ik nog even wachten.
Hoi iedereen, we zijn zondag 28, een zeer mooie dag, en woensdag 30 april bij Kenneth geweest.
Zondag is Tamara met haar gezin meegeweest, zo kon ze Kenneth zijn haar knippen want dat was nodig, en daarna zijn we gaan wandelen met Kenneth in zijn stoeltje.
Hij geniet daar zo van, van dat buiten zijn, u ziet dat gewoon op zijn gezicht en hij wordt dan ook veel minder gespannen, enfin we hebben genoten met zijn allen.
Woensdag was het helaas al veel minder met het weer en zijn we moeten binnen blijven maar dan zitten we in de veranda en daar is het net of we zitten buiten.
Met Kenneth gaat het goed, alleen het medicijnpompje lekt wat en dat zal zeer binnenkort moeten verholpen worden, helaas dus weer een ziekenhuisopname, en dat is spijtig, daar hij dan weer veel vooruitgang verliest.
Gegroet iedereen, na een weer wat te lange afwezigheid ben ik hier toch weer terug en nu met beter nieuws dan vorige keer. Het gaat weer beter met Kenneth, hij is de laatste weken heel ontspannen en hij heeft nu zijn spalkjes alleen rond zijn voetjes en onderbenen, zijn bovenbenen en zijn knietjes blijven vrij en dat is al veel meer dan dat we verwacht hadden.
Gisteren, bij ons wekelijks bezoek was er een lange wandeling gepland, we zijn daar met volle moed vertrokken en Kenneth genoot echt van de buitenlucht maar halverwege zijn we moeten terugkeren, ons weer in België he, vertokken met zon en onderweg een onweersbui, maar ja we zijn al met al toch wel een anderhalf uur buiten geweest en dat is goed, de wandelingen doen we nog wel eens.
Zondag gaan we er weer heen, want Kenneth zijn haar groeit zeer snel en Tamara gaat dan mee om dat wat korter te zetten. Met Keano en Laura gaat alles goed, die twee zijn wel wat ziekjes geweest maar dat is ook weer achter de rug en ze zijn ook meegeweest naar Pulderbos en dat gaan we bij goed weer meer doen, dan blijven ze zich Kenneth blijven herinneren.
Hallo iedereen, wij komen pas terug van ons wekelijks bezoek aan Kenneth maar nu viel het echt veel tegen. Kenneth lag te huilen en te kreunen van de pijn, dat huilen gebeurd zonder klank maar heel zijn gezichte vertrekt en zijn anders zo heldere ogen staan dof.
Deze morgen hebben ze de gips van zijn beentjes gedaan, dit om hem spalken te kunnen aanmeten en door de spanning die toch nog op de beschadigde spieren zit trekt hij zijn beentjes weer op, en dat veroorzaakt de pijn, die ondanks alle medicatie toch de bovenhand krijgt. Van die gips hebben ze dan noodspalkjes gemaakt en die zijn er vanmiddag weer aangegaan, ik heb daarbij toegekeken, en er zijn twee mensen nodig om zijn beentjes terug te plooien zodat die spalkjes weer pasten.
Een en ander beviel mij niet zo en dus aangedrongen op meer uitleg, en die heb ik dan ook gekregen, maar dit alles neemt niet weg dat er Kenneth nog een wekenlange lijdensweg volgt, er moet worden gezocht hoe hij het beste ligt en hoe snel hij weer in zijn zitstoeltje kan. Tot daar is het afwachten en meer dan waarschijnlijk ook pijn lijden, hoezeer het ook ons pijn doet het ventje daar te horen kreunen en zelf niets te kunnen doen;
Terug naar september 2007
Zoals ik beloofd heb in mijn eerdere berichten over de droevige gebeurtenissen in september 2007, ga ik nu verder met de dingen die gebeurd zijn en het ons zeer moeilijk hebben gemaakt.
Zoals u wellicht nog weet, en voor diegene die de vorige verslagen hebben gemist, is in de eerste week van september onze dochter Natascha en ons kleinkind Amber overleden ten gevolge van een woningbrand.
Wat er zich de eerste week heeft afgespeeld heb ik in een dagelijks verslag weergegeven, maar er zijn daarnaast ook dingen gebeurd die ik er toen niet kon bijzetten, hoewel ze wel meespelen in de situatie zoals die op dit ogenblik is.
Dus hier volgt dan het relaas, ook in gedeeltes, omdat het anders een te groot epistel wordt, van de feiten zoals die zich hebben voorgedaan.
Zoals uit de vorige verslagen is te lezen hebben we het de eerste week geweldig druk met het regelen van de begrafenis en de opvang van de andere kinderen, zodat ik pas woensdag contact opneem met het Bureau Bijzondere Jeugdzorg om te horen wat er nu verder moet gebeuren, en daar zegt men mij dat we een pleegzorgplaatsing moeten aanvragen en de kinderen bij ons moeten domicileren, wat we dan ook doen.
We nemen kontakt op met de wettelijke vader en vragen hem de kinderen op ons adres in te schrijven wat in de tweede week van september dan ook gebeurt.
Met de pleegzorgplaatsing is het wat anders, na die woensdag bijna een uur met de consulent van BBJ aan de telefoon gehangen te hebben, dit om zowat alle informatie over de gebeurtenissen en de toestand van de kinderen, alsook alle informatie over ons belooft de consulent om aan het werk te gaan.
Donderdag krijg ik telefoon van de consulent met de mededeling dat het bureau stopt met onze aanvraag, omdat er in Antwerpen al een procedure was opgestart dinsdag, dat was dus vroeger dan onze aanvraag, dus die aanvraag werd eerst behandeld. Op mijn vraag wie die aanvraag had ingediend, werd mij geantwoord, de vader, die was daar geweest met iemand van slachtofferbejegening van de politie.
Dus op dat moment stopte onze aanvraag en alle gegevens werden doorgegeven naar Antwerpen.
Dat leek toen voor ons geregeld, JP zou de pleegzorg krijgen en daarmee zouden de kinderen dan terug verhuizen naar JP, een vooruitzicht dat ons eerlijk gezegd niet zo aansprak, want wij kenden hem al een beetje, dus bij ons was de vrees groot dat we onze kleinkinderen zouden kwijtgeraken, omdat ze binnen de korste keren wel in een instelling zouden geraken, maar als dat wettelijk geregeld zou worden moesten we ons daarbij neerleggen, hoe zwaar dat ook zou vallen.
De maandag daarop telefoon, de consulent van BBJ, met de mededeling dat bureau Antwerpen gestopt was met het behandelen van de pleegzorg aanvraag van JP en wij dus nu wel vooruit konden, op de vraag waarom ze in Antwerpen gestopt waren kreeg ik geen antwoord, alleen dat ze het daar niet zagen zitten, en zo is onze aanvraag dan gestart en na enkele dagen hebben we reeds een positief bericht ontvangen, het zou wel goed komen, en dat is dan ook gebeurd.
Zo dit is het eerste verslag, de rest volgt later, en naar ik hoop ook regelmatiger.
Groetjes Frank
Hallo, hier ben ik weer, na de zoveelste computerpanne heb ik toch maar wat anders aangeschaft en het overzetten van alle bestanden heeft wel wat langer geduurd dan ik had verwacht, maar kom ik hoop nu toch wel dat deze machine het een tijd uithoud.
Kenneth is ondertussen, na een verblijf van bijna drie weken terug in Pulderbos, waar de mensen daar toch goede hoop hebben dat hij nu wel een tijd uit het ziekenhuis zal blijven en wij hopen het met hen.
Het gaat redelijk goed met Kenneth nu alhoewel hij nog wel pijn heeft in de ingekerfde spieren en daarvoor krijgt hij nu wat extra pijnstillers zodat hij wel wat versuft en slaperig is.
We hopen dat die pijnstilling niet al te lang moet doorgaan, omdat hij zo flauwtjes reageert dan en dat valt dan wel een beetje tegen, maar ja, het is voor Kenneth zijn comfort later dus dat moeten wij er dan maar bijnemen.
Groetjes Frank
Hallo iedereen, wat we van de operatie mochten verwachten is
niet uitgekomen, volgens de informatie die de dokters ons hadden meegegeven
zouden de beentjes van Kenneth vlak liggen maar dit is niet het geval.
Kenneth zijn beentjes liggen nog in een hoek van ongeveer
dertig graden omhoog geplooid, en volgens de behandelende arts in het ziekenhuis,
konden ze niet verder naar beneden, omdat ze anders alle spieren hadden moeten
doorsnijden en dat kon ook weer niet.
Nu ligt het ventje daar met zijn beentjes vastgelegd in gips
en onder een bepaalde hoek, zijn beentjes zijn volledig ingepakt tot in zijn
lies, en dit moet nu zo minstens zes weken blijven, dit om de spieren die
ingekerfd zijn niet terug op die inkervingen terug aan elkaar te laten groeien.
Ik heb daar zo mijn twijfels over maar ja, wat moet je doen,
als er niets gebeurd trekken zijn beenspieren zo hard, dat hijzelf zijn heupen
uit de kom trekt en dat is ook niet goed, dan kan hij niet meer verzorgd worden
zonder pijn en dat willen we ook niet, maar of dit nu de juiste beslissing is
geweest dat zal later dan wel blijken.
Hallo iedereen, Kenneth is vandaag geopereerd en volgens de verpleging is alles goed verlopen, we weten morgen wel meer want dan gaan we hem opzoeken. Niet dat hij ons wat kan vertellen maar we kunnen dan met eigen ogen zien hoe hij zich gedraagd, of hij meer gespannen is dan anders, hoewel hij nog wel pijnstilling zal krijgen; ik hou u nog verder op de hoogte
