Hallo, we zijn vandaag weer bij Kenneth geweest, en hij doet het goed, hij beweegt zijn hoofd steeds meer en langer,dus er zit nog altijd wat vooruitgang in, waar we vanzelfsprekend zeer blij voor zijn. Gisteren is hij samen met de leefgroep gaan varen met de Flandria en daar heeft hij volgens de begeleiders zeer veel van genoten, maar hij was wel moe, maar ja gezond moe kan geen kwaad he.
Verder met het verhaal We gaan elke week Kenneth opzoeken in het ziekenhuis, Kenneth ligt in coma op de intesieve dienst en daar is het de eerste weken de papa voor en de papa achter, ik probeer mij daar niet al te druk over te maken maar ik zeg daar wel dat dit niet zal blijven duren, ik ken de papa al een beetje en na verloop van tijd blijken mijn woorden waar te zijn, dit tot mijn grote spijt, ik had hier liever geen gelijk gehaald , maar het is nu zo.
Ondertussen loopt er op een paar internetforums een actie voor zoveel mogelijk geld en goederen in te zamelen voor JP en de kinderen, ook zoals ik pas later verneem op het forum dat mijn dochter nog in het leven geroepen had. In eerste instantie volg ik de postings over dit alles met belanstelling maar dat zou vlug veranderen na de ontvangst van een hoop post op naam van Natascha.
Bij het openen van de diverse poststukken zitten daar de bankafschriften bij van de rekening van Natascha, gespreid over twee maand, namelijk augustus en September Als ik de afschriften bekijk is het eerste wat mij opvalt dat er geld van de rekening is gehaald op de dag van de brand zelf, ennogwel op de middag, terwijl JP ons verteld had dat hij de gehele dag op het politiekantoor had gezeten, dit kan dus niet kloppen, er is geld afgehaald van de rekening van Natascha met de bankkaart van Natascha, dus dat moet JP gedaan hebben. Nu ga ik verder kijken en zie dat er 4 dagen na de brand de brandverzekering 10.000 euro, inderdaad tien duizend euro, op de rekening is gestort, 10.000 euro die er de zelfde dag via het selbanking systeem van Natascha er weer van af gehaald zijn en wel in drie delen , 1 deel, 5000 euro naar W, de zuster van JP zogezegd voor het betalen van een lening , het tweede deel, 4000 euro weer naar W, nu voor het repareren van een pc, en de laatste 1000 euro zijn opgemaakt in een electrozaak.
Dit is nog niet alles, mijn dochters invaliditeids uitkering van augustus wordt gestort en er gelijk ook weer afgehaalt, nu direkt naar JP, het kindergeld idem dito, maar er wordt geen enkele rekening betaald. Dus al met al is de man met zo een goede 12.000 euro weg, betaald geen enkele rekening, en wij moeten de rekeningen van de kinderen betalen.
Ondertussen loopt er op de forums een oproep tot steun, vooral financieel, en er wordt een benefiet op het getouw gezet, maar ddaarover later weer meer
Verder met september 2007 Na de begrafenis moeten we ons leven weer terug pakken, zij het hevig gewijzigd, we lopen er nog onwezelijk bij maar de aanwezigheid van de kleintjes zet ons telkens weer terug met de voeten op aarde, het is wel degelijk zo, wij hebben onze dochter en ons kleinkind begraven en zorgen nu voor de andere kinderen die overgebleven zijn.
Nu komen er andere vragen boven, wat moet er gebeuren met de nalatenschap van Natascha, hoe word alles geregeld, wij weten hier van niets. We gaan Kenneth opzoeken en daar staan we dan, Kenneth ligt in coma en op ijs aan een beademingsmachine die ik de compressor noem, omdat hij de ademhaling zo laat trillen en dat moet blijkbaar zo. Het zien van Kenneth die daar zo ligt geeft weer een opdoffer, wat is er nog over van dit vriendelijke en vrolijke baasje van een goede week geleden?
Als we terug naar huis rijden krijg ik telefoon, de brandexpert van de verzekerig, of ik weet wie er met het onderzoek bezig is? Natuurlijk weet ik dat niet, ik weet toch niet bij wie ze verzekerd was en ik verwijs hem door naar JP, maar die kan hij blijkbaar niet vinden. Ik kan die man niet verder helpen maar dit voorval opend weer andere vragen waar ik toch wel iets aan moet doen.
Na een drietal weken zijn de kinderen hier gedomicileerd, zodat ze in orde zijn met de diverse instanties zoals het ziekenfonds enz. En wij krijgen de eerste rekeningen binnen, het zijn al rappels, van de diverse ambulance diensten en alles op naam van mijn overleden dochter. Ik begin wel een beetje te panikeren, want al die bedragen, en er zijn er grote bij , zijn al verhoogd met dertig euro wegens laattijdige betaling en ik vrees dat JP de post niet ophaald of gewoon alles weggooid; Ik bel naar het postkantoor in Merksem en ik word daar doorverbonden met de postmeester en ja hoor, wat ik gedacht heb komt uit, ik krijg te horen dat er met de post van mijn dochter al heel wat aan de hand is, JP had blijkbaar de opdracht gegeven alle post van Natascha en de kinderen door te sturen naar het OCMW, die de poststukken gelijk terugstuurden naar het postkantoor.
Ik doe het nodige om de post van Natascha en de kinderen naar mijn adres te laten komen, omdat ik vreesde voor verrassingen te komen staan maar de verrassingen kwamen toch, stapels post, heel veel ziekenhuisrekeningen en ambulance rekeningen, en alles als verhoogd met boetes wegens te late betaling, JP betaald dus niets, maar dan ook niets.
Ondertussen is hier in de parochie en het dorp een geweldige hulpactie op gang gekomen, mensen van de parochiale ziekenzorg gaan overal kledij en speeggoed ophalen, ze zorgen voor de nodige kinderstoelen en al wat er zo bij komt kijken. De buren springen bij, ook finacieel want het betalen van de rekeningen loopt aardig op, we zijn genoodzaakt een advocaat aan te spreken maar die moet ook betaald worden en daar komt de derde wereldwinkel met een heel mooi aan bod dat we in alle dankbaarheid hebben aangenomen. Al deze acties zijn spontaan begonnen en we zijn overdonderd door het grote medeleven hier, want alle hulp is welkom.
Nu alle post van Natascha en de kinderen naar hier komen verbaas ik mij erover dat alles, maar dan ook alles op de naam van mijn dochter staat, we krijgen nog tussentijdse rekeningen van de diverse nutsbedrijven, die zijn nog niet opgezegd, die JP doet daar niets. Ik probeer via brieven en telefoon zoveel mogelijk uitstel te krijgen bij de diverse schuldeisers en bij sommige lukt het goed, andere zijn weer moeilijker te overtuigen. Voor allen duidelijkheid, de rekeningen die moeten betaald worden zijn die van de kinderen, de rekeningen die voor Natascha bedoeld zijn gaan namelijk in de erfenis.
Het is nu wel al heel lang geleden, maar ik ben er weer, ik heb zelf nogal wat problemen met mijn gezondheid gehad maar die zijn nu voor het grootste gedeelte opgelost en de rest moet stilletjes beteren.
Wij zijn wel trouw elke week Kenneth gaan opzoeken en de laatste weken zelfs twee maal per week, Kenneth heeft periodes met vooruitgang en met ziektes gehad maar de laatste weken gaat het wonderwel goed met hem, er zijn geen problemen meer met de medicatiepomp en als grootste opsteker is hij van zijn ademhalingscanule verlost.
Helaas had Kenneth een wondje achter zijn oor en daar is een bacterie ingekomen zodat hij de eerste dagen niet van zijn kamertje afmocht, nu is het al zover dat deze infectie zich heeft uitgebreid maar het gaatje in zijn keel waar het gaatje van de canule is;
Be infectie is voor Kenneth niet gevaarlijk maar wel voor andere, meestal kleinere kinderen, en in het revalidatiecentrum zorgen ze ervoor dat hij dus niet in contact komt met de kleintjes, op deze manier kan hij toch in de leefgroep en kan hij naar buiten, wat bij goed weer dan ook gebeurd.
Kenneth is ook niet zo gespannen meer en hij volgt ons goed met zijn ogen, hij lacht en maakt af en toe geluidjes, dus er zit meer leven in als een paar maand geleden.
Met Keano en Laura gaat alles prima, het zijn schatten van kinderen en in hun doen en laten merken wij veel dingen op die hun Mama vroeger ook deed.
Tenslotte nog dit, het heeft niets met de kinderen te maken maar uit zeer goede bron heb ik vernomen dat JP, de vriend van Natascha gaat trouwen en wel op 23 augustus 2008, het is toch wel wat, hij heeft nog niet eens het fatsoen om een jaar te wachten, uit dit blijkt nu hoeveel hij ons onze dochter heeft gegeven, voor ons de zoveelste klap.
Hallo iedereen, zoals ik al eerder had aangegeven is Kennteh vandaag weer geopereerd, weer eens aan dat medicijnpompje, dat ding wil blijkbaar niet goed werken. Ik heb deze avond wat informatie gewonnen en hij blijkt alles goed doorstaan te hebben, hij heeft geen pijn en de voeding is ook weer opgestart, dus dat is goed nieuws.
Morgen ga ik er heen en dan zie ik hem zelf want ze stellen u zo gauw gerust, ik moet dat zelf zien. Groetjes Frank
Hallo beste mensen, even een kort berichtje tussendoor; Ik ben wat geschrokken van de reacties op de vorige posting, het lijkt wel of of het verleden mij terug heeft ingehaald, ik bedoel daarmee de heisa die er geweest is op het forum van Natascha. Laat dit aub hier niet gebeuren, en probeer elkaar te verstaan. Hekske , als u gebannen bent kunt u uw belofte aan Natascha natuurlijk niet waarmaken en ik neem u dan ook niets kwalijk. Verder alle reacties zijn welkom, hoe meer hoe liever, maar aub mensen niet op elkaar schieten, dat is in het verleden al genoeg gebeurd op mij, de reden trouwens dat ik met de blog ben begonnen.
Wel wil ik u wel al meegeven dat ik binnenkort weer een en ander uit de doeken ga doen over wat er vorig jaar is gebeurd, maar om een zeer goede reden moet ik nog even wachten.
Hoi iedereen, we zijn zondag 28, een zeer mooie dag, en woensdag 30 april bij Kenneth geweest.
Zondag is Tamara met haar gezin meegeweest, zo kon ze Kenneth zijn haar knippen want dat was nodig, en daarna zijn we gaan wandelen met Kenneth in zijn stoeltje.
Hij geniet daar zo van, van dat buiten zijn, u ziet dat gewoon op zijn gezicht en hij wordt dan ook veel minder gespannen, enfin we hebben genoten met zijn allen.
Woensdag was het helaas al veel minder met het weer en zijn we moeten binnen blijven maar dan zitten we in de veranda en daar is het net of we zitten buiten.
Met Kenneth gaat het goed, alleen het medicijnpompje lekt wat en dat zal zeer binnenkort moeten verholpen worden, helaas dus weer een ziekenhuisopname, en dat is spijtig, daar hij dan weer veel vooruitgang verliest.
Gegroet iedereen, na een weer wat te lange afwezigheid ben ik hier toch weer terug en nu met beter nieuws dan vorige keer. Het gaat weer beter met Kenneth, hij is de laatste weken heel ontspannen en hij heeft nu zijn spalkjes alleen rond zijn voetjes en onderbenen, zijn bovenbenen en zijn knietjes blijven vrij en dat is al veel meer dan dat we verwacht hadden.
Gisteren, bij ons wekelijks bezoek was er een lange wandeling gepland, we zijn daar met volle moed vertrokken en Kenneth genoot echt van de buitenlucht maar halverwege zijn we moeten terugkeren, ons weer in België he, vertokken met zon en onderweg een onweersbui, maar ja we zijn al met al toch wel een anderhalf uur buiten geweest en dat is goed, de wandelingen doen we nog wel eens.
Zondag gaan we er weer heen, want Kenneth zijn haar groeit zeer snel en Tamara gaat dan mee om dat wat korter te zetten. Met Keano en Laura gaat alles goed, die twee zijn wel wat ziekjes geweest maar dat is ook weer achter de rug en ze zijn ook meegeweest naar Pulderbos en dat gaan we bij goed weer meer doen, dan blijven ze zich Kenneth blijven herinneren.
Hallo iedereen, wij komen pas terug van ons wekelijks bezoek aan Kenneth maar nu viel het echt veel tegen. Kenneth lag te huilen en te kreunen van de pijn, dat huilen gebeurd zonder klank maar heel zijn gezichte vertrekt en zijn anders zo heldere ogen staan dof.
Deze morgen hebben ze de gips van zijn beentjes gedaan, dit om hem spalken te kunnen aanmeten en door de spanning die toch nog op de beschadigde spieren zit trekt hij zijn beentjes weer op, en dat veroorzaakt de pijn, die ondanks alle medicatie toch de bovenhand krijgt. Van die gips hebben ze dan noodspalkjes gemaakt en die zijn er vanmiddag weer aangegaan, ik heb daarbij toegekeken, en er zijn twee mensen nodig om zijn beentjes terug te plooien zodat die spalkjes weer pasten.
Een en ander beviel mij niet zo en dus aangedrongen op meer uitleg, en die heb ik dan ook gekregen, maar dit alles neemt niet weg dat er Kenneth nog een wekenlange lijdensweg volgt, er moet worden gezocht hoe hij het beste ligt en hoe snel hij weer in zijn zitstoeltje kan. Tot daar is het afwachten en meer dan waarschijnlijk ook pijn lijden, hoezeer het ook ons pijn doet het ventje daar te horen kreunen en zelf niets te kunnen doen;
Terug naar september 2007
Zoals ik beloofd heb in mijn eerdere berichten over de droevige gebeurtenissen in september 2007, ga ik nu verder met de dingen die gebeurd zijn en het ons zeer moeilijk hebben gemaakt.
Zoals u wellicht nog weet, en voor diegene die de vorige verslagen hebben gemist, is in de eerste week van september onze dochter Natascha en ons kleinkind Amber overleden ten gevolge van een woningbrand.
Wat er zich de eerste week heeft afgespeeld heb ik in een dagelijks verslag weergegeven, maar er zijn daarnaast ook dingen gebeurd die ik er toen niet kon bijzetten, hoewel ze wel meespelen in de situatie zoals die op dit ogenblik is.
Dus hier volgt dan het relaas, ook in gedeeltes, omdat het anders een te groot epistel wordt, van de feiten zoals die zich hebben voorgedaan.
Zoals uit de vorige verslagen is te lezen hebben we het de eerste week geweldig druk met het regelen van de begrafenis en de opvang van de andere kinderen, zodat ik pas woensdag contact opneem met het Bureau Bijzondere Jeugdzorg om te horen wat er nu verder moet gebeuren, en daar zegt men mij dat we een pleegzorgplaatsing moeten aanvragen en de kinderen bij ons moeten domicileren, wat we dan ook doen.
We nemen kontakt op met de wettelijke vader en vragen hem de kinderen op ons adres in te schrijven wat in de tweede week van september dan ook gebeurt.
Met de pleegzorgplaatsing is het wat anders, na die woensdag bijna een uur met de consulent van BBJ aan de telefoon gehangen te hebben, dit om zowat alle informatie over de gebeurtenissen en de toestand van de kinderen, alsook alle informatie over ons belooft de consulent om aan het werk te gaan.
Donderdag krijg ik telefoon van de consulent met de mededeling dat het bureau stopt met onze aanvraag, omdat er in Antwerpen al een procedure was opgestart dinsdag, dat was dus vroeger dan onze aanvraag, dus die aanvraag werd eerst behandeld. Op mijn vraag wie die aanvraag had ingediend, werd mij geantwoord, de vader, die was daar geweest met iemand van slachtofferbejegening van de politie.
Dus op dat moment stopte onze aanvraag en alle gegevens werden doorgegeven naar Antwerpen.
Dat leek toen voor ons geregeld, JP zou de pleegzorg krijgen en daarmee zouden de kinderen dan terug verhuizen naar JP, een vooruitzicht dat ons eerlijk gezegd niet zo aansprak, want wij kenden hem al een beetje, dus bij ons was de vrees groot dat we onze kleinkinderen zouden kwijtgeraken, omdat ze binnen de korste keren wel in een instelling zouden geraken, maar als dat wettelijk geregeld zou worden moesten we ons daarbij neerleggen, hoe zwaar dat ook zou vallen.
De maandag daarop telefoon, de consulent van BBJ, met de mededeling dat bureau Antwerpen gestopt was met het behandelen van de pleegzorg aanvraag van JP en wij dus nu wel vooruit konden, op de vraag waarom ze in Antwerpen gestopt waren kreeg ik geen antwoord, alleen dat ze het daar niet zagen zitten, en zo is onze aanvraag dan gestart en na enkele dagen hebben we reeds een positief bericht ontvangen, het zou wel goed komen, en dat is dan ook gebeurd.
Zo dit is het eerste verslag, de rest volgt later, en naar ik hoop ook regelmatiger.
Groetjes Frank
Hallo, hier ben ik weer, na de zoveelste computerpanne heb ik toch maar wat anders aangeschaft en het overzetten van alle bestanden heeft wel wat langer geduurd dan ik had verwacht, maar kom ik hoop nu toch wel dat deze machine het een tijd uithoud.
Kenneth is ondertussen, na een verblijf van bijna drie weken terug in Pulderbos, waar de mensen daar toch goede hoop hebben dat hij nu wel een tijd uit het ziekenhuis zal blijven en wij hopen het met hen.
Het gaat redelijk goed met Kenneth nu alhoewel hij nog wel pijn heeft in de ingekerfde spieren en daarvoor krijgt hij nu wat extra pijnstillers zodat hij wel wat versuft en slaperig is.
We hopen dat die pijnstilling niet al te lang moet doorgaan, omdat hij zo flauwtjes reageert dan en dat valt dan wel een beetje tegen, maar ja, het is voor Kenneth zijn comfort later dus dat moeten wij er dan maar bijnemen.
Groetjes Frank
Hallo iedereen, wat we van de operatie mochten verwachten is
niet uitgekomen, volgens de informatie die de dokters ons hadden meegegeven
zouden de beentjes van Kenneth vlak liggen maar dit is niet het geval.
Kenneth zijn beentjes liggen nog in een hoek van ongeveer
dertig graden omhoog geplooid, en volgens de behandelende arts in het ziekenhuis,
konden ze niet verder naar beneden, omdat ze anders alle spieren hadden moeten
doorsnijden en dat kon ook weer niet.
Nu ligt het ventje daar met zijn beentjes vastgelegd in gips
en onder een bepaalde hoek, zijn beentjes zijn volledig ingepakt tot in zijn
lies, en dit moet nu zo minstens zes weken blijven, dit om de spieren die
ingekerfd zijn niet terug op die inkervingen terug aan elkaar te laten groeien.
Ik heb daar zo mijn twijfels over maar ja, wat moet je doen,
als er niets gebeurd trekken zijn beenspieren zo hard, dat hijzelf zijn heupen
uit de kom trekt en dat is ook niet goed, dan kan hij niet meer verzorgd worden
zonder pijn en dat willen we ook niet, maar of dit nu de juiste beslissing is
geweest dat zal later dan wel blijken.
Hallo iedereen, Kenneth is vandaag geopereerd en volgens de verpleging is alles goed verlopen, we weten morgen wel meer want dan gaan we hem opzoeken. Niet dat hij ons wat kan vertellen maar we kunnen dan met eigen ogen zien hoe hij zich gedraagd, of hij meer gespannen is dan anders, hoewel hij nog wel pijnstilling zal krijgen; ik hou u nog verder op de hoogte
Hallo, hier ben ik dan weer eens, ik moet mij verontschuldigen wegens deze onregelmatige postings, ik hoop dat daar in de nabije toekomst verandering in komt.
Eerst de toestand van Kennth, de operatie is weer niet doorgegaan en is nu gepland voor 17 maart, en nu maar hopen dat het nu wel zal lukken, het ventje wordt immers altijd maar over en weer getransporteerd en dat doet hem ook geen goed. Hij is nu weer in Pulderbos en we zijn daar zondag geweest en gaan er morgen ook heen, zondag was hij vrij gespannen en reageerde hij niet zo goed op ons, wat toch wel een tegenvaller was en wij hopen dat het morgen een beetje beter gaat.
Vandaag zijn we bij de jeugdrechter moeten komen om de materiele bewaring van de kinderen te verkrijgen, en de aanvraag is positief uitgesproken, we hadden eigenlijk niets anders verwacht, maar je weet maar nooit. Er zijn bijna vijf maand verlopen tussen de aanvraag en de uitspraak, maar nu heben wij een dubbele zekerheid want zoals de meesten wel al weten hebben wij ook het pleegouderschap.
Nu is het met die materiele bewaring zo dat de belangen van de kinderen worden behartigt en de erfeniskwestie kan afgehandeld kan worden want gezien wij te betrokken zijn in deze zaak konden wij dit niet doen en wordt er nu een voogd ad hoc aangesteld die de zaak dan verder zal afhandelen en die persoon zal heel wat erk hebben, dit zal wel duidelijk worden in de loop der tijd.
Ook nog bedankt voor het medevoelen op de verjaardag van Natascha.
Dag iedereen, het is weer een tijdje geleden, ik slaag er maar niet in om regelmatig iets te schrijven tegenwoordig, de dagen vliegen voorbij en als ik dan s'avonds achteromkijk heb ik niets uitgevoerd lijkt het wel.
Goed, Kenneth dus, we waren vorige week woensdag op weg naar Pulderbos, en hadden bijna onze bestemming bereikt toen de telefoon ging, Kenneth moest naar het ziekenhuis, en als we nog niet onderweg waren moesten we maar naar daar toe rijden. We zijn toch nog tot Pulderbos gereden en hebben Kenneth nog een vijftal minutjes gezien, waarna het ventje weer weggebracht werd. Het probleem deze keer zat wer in de ingeplante medicijnpomp, die werkte weer niet goed en daarom moest hij dringend naar het ziekenhuis zodat de Dokters dat eerst konden oplossen voordat ze de operatie aan zijn beentjes kunnen uitvoeren. Deze operatie was geplant voor vandaag maar Kenneth heeft in de afgelopen dagen weer koorts gemaakt dus die operatie is weer uitgesteld, ik weet op dit ogenblik dat ik dit stukje schrijf nog niet wanneer het nu wel doorgaat, dus afwachten weer, daar zijn we ondertussen al heel goed in geworden. Ik hou u verder op de hoogte Groetjes Frank
Voor ik het weer vergeet, Bedankt voor de reacties, dat doet een mens goed
Hallo iedereen, een tijdje afwezig geweest wegens een nukkige computer en het vele achterstallige werk daardoor, maar nu ben ik er weer en ik hoop dat de pc het nu uithoud, hij is stilaan aan vervanging toe, maar zoals u weet zijn hier op dit moment andere prioriteiten. Eerst en vooralhet nieuws over Kenneth, en dat is goed en niet goed. We zijn er geweest zoals elke week en hij was heel allert en ontspannen maar donderdag had hij weer koorts en werd hij behandeld met antibiotica, hij moet nu ook weer een operatie ondergaan, om de spanning in zijn beespieren te verminderen, maar dan moet hij wel koortsvrij zijn, vanaf afgelopen weekend zijn er geen verhogingen meer gemeten , dus als dat zo blijft zal die operatie niet al te lang meer uitblijven denk ik, dus dit is voor ons ook afwachten. Ik ga hier geregeld de toestand va Keano en Laura vermelden en die twee doen het wondergoed, Keano leeft als hij kan buitenlopen en Laura begint ook al , die moeten we in de tuin overal tussenuit halen, maar zo leert ze het he. Zo dat is het zo een beetje, oja, voor diegenen die interesse hebben , op zaterdag 8 maart is er in de kerk hier in de Hellestraat een herdenkingsdienst voor Natascha en Amber, Nataschas verjaardag is op 10 maart en daarom deze dienst.
Het is zover, vandaag is er het definitieve afscheid van Natascha en Amber op deze wereld, nu is het zover, nu moeten we ze loslaten, maar in ons hart blijven ze voortleven, daar kan niemand iets aan doen. Als wij bij de kerk toekomen is JP en zijn familie al aanwezig, we gaan ze begroeten maar het lijkt hen niet van harte te gaan. Ook zie ik nensen die ik niet ken, en die blijken naderhand kenissen te zijn van Natascha haar forum. De begrafenisdienst is zeer emotioneel, ik zie allen de twee kisten staan, twee witte kisten, een grote en een kleine, wij hebben als afscheidslied gekozen voor " Afscheid nemen bestaat niet" Van Marco Borsato, omdat Natascha daar zo van hield, verder waren er twee liedjes van JP , alleen weet ik daar de titels niet meer van. Verder hebben de zussen van JP een tekst voorgelezen en op het laatst van de dienst ook nog een nicht van Natascha. Na de dienst dan naar het kerkhof en dat was het dan, onze dochter en ons kleinkind zijn weg van deze wereld, ik besef dit nog niet tenvolle, het is zo wezenloos. Daarna naar de zaal waar de koffietafel geregeld was, in eerste instantie wilden wij dat niet , maar omdat we de familie uit Merksem, die dan toch al geruime tijd in de weer was, hebben we dat toch maar gedaan, er was koffie, belegde broodjes en koffiekoeken. Het was jammer JP en zijn familie als laatste binnenkwam, en aan een appârte tafel ging zitten, maar ach we hebben ons best gedaan en als dat niet tot ieders tevredenheid is dan is dat maar zo. Als het tijd was om te gaan hebben we iedereen een hand gegeven en zijn naar huis gereden. De begrafenisondernemer heeft dan de resterende bidprentjes verdeeld over de beide families, en vertelde aan Tamara dat hij lelijk uitgescholden was omdat volgens de familie van JP hij niet goed behandeld zou geweest zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt.
Dit is dus wat wij de eerste dagen na het noodlottige ongeval hebben doorstaan, en in de volgende berichten zal het meer gaan over het forum en hoe we daar behandeld zijn, over de dagen van Kenneth in het ziekenhuis, over de benefiet en over de dingen die JP heeft uitgehaald.
Weer slecht geslapen, en vroeg terug op kijken we elkaar weer aan, met tranen in de ogen, maar we moeten verder. De kinderen zullen straks wel wakker zijn en dan zijn we weer druk bezig. Verder nog de laatste voorbereidingen treffen voor de begrafenis morgen, we hopen nog dat wij Natascha en Amber samen kunnen begraven, ik weet anders niet goed hoe we twee begrafenissen achter elkaar kunnen verwerken, het is nu al zo moeilijk, maar wij vertrouwen op de begrafenisondernemer, die belooft heeft zijn uiterste best te doen om hen beide mee te krijgen naar Stekene. Tegen een uur of twee komt het telefoontje, hij is onderweg met Natascha en Amber, dus alles kan doorgaan zoals gepland. In de namiddag is het huis hier weer vol, broers en zusters van mij en mijn vrouw komen langs omdat er s'avonds van zes tot zeven uur gelegenheid is om afscheid te nemen van de dierbaren, die dan opgebaard liggen bij de begrafenisondernemer, iets waartegen ik opzie en tegelijk ook weer wel naar uitkijk, het is gek welke gevoelens er dan door u heengaan, het is niet te beschrijven.
Het is zover, we rijden naar Stekene, bang en tevens benieuwd, hoe liggen ze erbij, zijn ze veel gekwetst, zijn ze veel veranderd enz, duizend gedachten flitsen er door mijn hoofd, hoe dichter wij komen hoe dwingender de gedachten. We worden met de gepaste eerbied ontvangen en gezien we iets vroeger zijn kunnen we direkt naar de rouwkamer en daar liggen ze dan, mijn dochter en mijn kleinkind, naast elkaar, vredig verenigd in de dood, onwezelijk stil en koud, maar wel heel mooi, geen tekenen van een verwonding of zo, niets te zien, als we niet beter wisten, zouden we denken dat ze sliepen, zo vredig, en hoewel het heel emotioneel zwaar om dragen is, ben ik blij dat ik er nog bijgeweest ben, dit is een foto die voor altijd in mijn geheugen staat gegrift. Mensen komen en we zitten in een aanpalende ruimte , mensen komen condoleren, zeggen hoe erg het wel is, dat ze er toch zo mooi bijliggen, en dat gaat zo de gehele tijd door. Alleen missen we de familie uit Merksem, hoe meer tijd er verstrijkt hoe meer we gaan denken dat die niet komen, alleen begrijpen we het niet, JP zal dan tenmiste toch wel komen afscheid nemem, nu zijn partner en zijn kind nog boven aarde liggen? Opeens ja hoor ,daar zijn ze, Tanja komt binnen met haar schoonmoeder en haar man, dit laatste denk ik want ik heb die nooit ontmoet, we kijken maar er komt verder niemand. We krijgen wel condoleances aangeboden door Tanja, schoonmoeder en man en die vertrekken weer. Het is nu kwart over zeven en er is niemand meer, JP is niet gekomen, we kunnen dit niet plaatsen, Was onze dochter en kleinkind dan geen laatste groet meer waard, dit doet pijn, heel veel pijn, pijn die bovenop de reeds aanwezige pijn komt, wij begrijpen het niet, proberen maar begrijpen het niet, dit had Natascha en Amber toch niet verdiend. Terug thuis, waar elkeen van onze familie bijeengekomen is zijn er maar twee onderwerpen, dat Natascha en Amber er zo vredig bijlagen en natuurlijk de afwezigheid van JP en familie, tenminste voor een gedeelte. Plots de bel, twee agenten van politie, ze zijn gestuurd door het parket, er moet dringend een verklaring van ons beiden afgenomen worden, wat wij met de kinderen gaan doen? hier laten natuurlijk, oke dat is goed, want anders gaan ze onder toezicht van Jeugdzorg en nu kan dit allemaal blijven zoals het is. het is weer laat als we ons bed weer opzoeken, morgen wacht ons een zware dag
Hallo iedereen, het is weer woensdag , onze vaste bezoekdag bij Kenneth. Toen wij daar toe kwamen was Kenneth naar de fysio, en na een beetje wachten kwamen de mensen daar hem brengen. Hij zag er heel kalm uit en toch vrij allert, zijn ogen stonden heel helder en hij is dan ook gelijk bij Oma op schoot gegaan. Daar geniet hij dan zo van, wij kunnen dat afleiden uit zijn lichaamstaal en zijn gelaatsuitdrukking, alleen spijtig dat er voorlopig nog maar een kant van zijn gezicht meegaat , de andere kant is nog stram maar dat komt mischien nog wel goed. Gisteren is er carnaval gevierd in Pulderbos en de mensen daar hadden Kenneth verkleed en met hem naar de grote zaal getrokken, waar hij zonder problemen in al het lawaai een behoorlijke tijd heeft doorgebracht. Het is nog allemaal wat uitzoeken nog, wat hij leuk vind en wat niet, maar stilaan beginnen we de tekenen te lezen, het zal evenwel nog een behoorlijke tijd duren voordat we precies kunnen zeggen, nu wil hij dit en nu wil hij dat, maar elke vooruitgang hoe klein ook is er een De groetjes ook van Kenneth, Keano en Laura
