|
Verder met september 2007
Na de begrafenis moeten we ons leven weer terug pakken, zij het hevig gewijzigd, we lopen er nog onwezelijk bij maar de aanwezigheid van de kleintjes zet ons telkens weer terug met de voeten op aarde, het is wel degelijk zo, wij hebben onze dochter en ons kleinkind begraven en zorgen nu voor de andere kinderen die overgebleven zijn.
Nu komen er andere vragen boven, wat moet er gebeuren met de nalatenschap van Natascha, hoe word alles geregeld, wij weten hier van niets. We gaan Kenneth opzoeken en daar staan we dan, Kenneth ligt in coma en op ijs aan een beademingsmachine die ik de compressor noem, omdat hij de ademhaling zo laat trillen en dat moet blijkbaar zo. Het zien van Kenneth die daar zo ligt geeft weer een opdoffer, wat is er nog over van dit vriendelijke en vrolijke baasje van een goede week geleden?
Als we terug naar huis rijden krijg ik telefoon, de brandexpert van de verzekerig, of ik weet wie er met het onderzoek bezig is?
Natuurlijk weet ik dat niet, ik weet toch niet bij wie ze verzekerd was en ik verwijs hem door naar JP, maar die kan hij blijkbaar niet vinden. Ik kan die man niet verder helpen maar dit voorval opend weer andere vragen waar ik toch wel iets aan moet doen.
Na een drietal weken zijn de kinderen hier gedomicileerd, zodat ze in orde zijn met de diverse instanties zoals het ziekenfonds enz. En wij krijgen de eerste rekeningen binnen, het zijn al rappels, van de diverse ambulance diensten en alles op naam van mijn overleden dochter.
Ik begin wel een beetje te panikeren, want al die bedragen, en er zijn er grote bij , zijn al verhoogd met dertig euro wegens laattijdige betaling en ik vrees dat JP de post niet ophaald of gewoon alles weggooid;
Ik bel naar het postkantoor in Merksem en ik word daar doorverbonden met de postmeester en ja hoor, wat ik gedacht heb komt uit, ik krijg te horen dat er met de post van mijn dochter al heel wat aan de hand is, JP had blijkbaar de opdracht gegeven alle post van Natascha en de kinderen door te sturen naar het OCMW, die de poststukken gelijk terugstuurden naar het postkantoor.
Ik doe het nodige om de post van Natascha en de kinderen naar mijn adres te laten komen, omdat ik vreesde voor verrassingen te komen staan maar de verrassingen kwamen toch, stapels post, heel veel ziekenhuisrekeningen en ambulance rekeningen, en alles als verhoogd met boetes wegens te late betaling, JP betaald dus niets, maar dan ook niets.
Ondertussen is hier in de parochie en het dorp een geweldige hulpactie op gang gekomen, mensen van de parochiale ziekenzorg gaan overal kledij en speeggoed ophalen, ze zorgen voor de nodige kinderstoelen en al wat er zo bij komt kijken.
De buren springen bij, ook finacieel want het betalen van de rekeningen loopt aardig op, we zijn genoodzaakt een advocaat aan te spreken maar die moet ook betaald worden en daar komt de derde wereldwinkel met een heel mooi aan bod dat we in alle dankbaarheid hebben aangenomen.
Al deze acties zijn spontaan begonnen en we zijn overdonderd door het grote medeleven hier, want alle hulp is welkom.
Nu alle post van Natascha en de kinderen naar hier komen verbaas ik mij erover dat alles, maar dan ook alles op de naam van mijn dochter staat, we krijgen nog tussentijdse rekeningen van de diverse nutsbedrijven, die zijn nog niet opgezegd, die JP doet daar niets.
Ik probeer via brieven en telefoon zoveel mogelijk uitstel te krijgen bij de diverse schuldeisers en bij sommige lukt het goed, andere zijn weer moeilijker te overtuigen.
Voor allen duidelijkheid, de rekeningen die moeten betaald worden zijn die van de kinderen, de rekeningen die voor Natascha bedoeld zijn gaan namelijk in de erfenis.
Voor zover deel 1, er komt nog meer
Frank
|
