Wasdag..... dan wat wandelen door de stad op zoek naar het Visitor Centre en dan naar Mellbourne Street, kijken of we de Greedy Goose nog makkelijk vinden. Heel eind weg, langs de vele parken van Adelaide....Het restaurant was winnaar van het programma "Druk op de ketel". We telefoneren, terwijl we de manager zijn restaurant in orde zien brengen. Hij heeft ons direct gezien, en ja .... hij heeft nog plaats voor ons voor morgenavond. Da's leuk.
In de mooie historische Leighstraat denken we aan Sun Woo, een Koreaanse vriendin van Liesbet... en gaan haar keuken proeven..... rare kip... de billetjes zijn versneden, en zo krijg je een heleboel kleine beentjes.... een beetje gevaarlijk, maar wel lekker.
Nog 350 km, en de auto moet vandaag binnen zijn, in het centrum van Adelaide. Benzinetank moet terug vol (loodvrije benzine, is hier het goedkoopst) en dat was Freddy vergeten. Gelukkig namen we de vierkante ring rond de stad, en daar kwamen we gelukkig nog een Shelleke tegen. Nog even vlug langs de YHA, half inchecken.... toen bleek onze sleutel niet opgeladen te zijn.... gelukkig kon de klusjesman onze kamer openen..... enfin, juist op tijd , daar in één van de drukste straten, en dan moesten we die auto nog depaneren op het 4de verdiep van een parking.... dan nog vlug terug naar dat kantoor, bemand met 2 mansvrouwen....enfin, het was nog 1 minuut voor 6.... dus op tijd.....
Wegens te moe, en te weinig inspiratie.... weeral gekozen voor de Mac.... gelukkig had je hier andere burgers.... een quarter pound voor Freddy.
Zonnig, maar koud. Snel een wandeling halen in het infokantoor om Port Fairy te verkennen. Doen we deels met de auto om wat tijd te winnen. Begint wat te regenen, maar dan opnieuw het zonnetje,....zo gaat het wel een hele dag lang.... Even terug rijden naar Tower Hill Reserve, waar we helemaal rond het kratermeer rijden (ook tip van Huguette). De moeite. Zien daar ook emoes, de struisvogel van Australië. Onderweg komen we een lavendelfarm tegen, waar heel wat bloemen bloeien.... in Frankrijk hebben we daarvoor eens 3 uur moeten oor rijden . De mevrouw vh bedrijf was haar jaarlijkse vrijwilligersuitstap gaan maken, dit keer naar Indië naar een weeshuis. De meneer die haar verving was van Queensland, 2500 km van hier, hij bezat daar 2 saffiermijnen!!! Hij was in 2 dagen naar hier gekomen....
Dan weer verder. We komen enorme velden met pijnbomen tegen, van allerhande grootte, ze worden gekweekt voor het hout. We zien gerooide velden, de knotsen zijn nog te zien, met hele kleine boompjes ertussen. Eén veld zijn ze aan het rooien. Er staat zo'n ellenlange vrachtwagen bij....... We rijden Southern Australië binnen. Hier ook geen fruit invoeren, wegens de fruitvlieg... zware boete.... 2500 dollar. Er is een speciale vuilbak geplaatst.
Dan eindelijk Robe. Een kuststadje, dat aan de zee en verschillende grote meren ligt.....Vlug zoeken, het is al laat. Gelukkig halen we een halfuurtje in, want we zitten hier in een ander tijdszone. .Een B&B, zelfcontained, precies een appartement, maar je moet zelf je ontbijt klaarmaken. Je krijgt brood om te roosteren, de niet te missen eieren, een tomaat, fruit, jam..... Hij geeft nog vlug een tip om te eten.
Een vrij grote dikke mens, met een fijn oorringetje in zijn oor ontvangt ons vriendelijk. Hij heeft een stem als een klok, maar die hoort al vlug bij het restaurant. We missen hem zodra we hem niet horen. Hoe hij het woord "hollandaise" uitsprak!!!! Hij had school gelopen in Engeland en gewerkt in de USA.... je ziet maar...... Als special had hij crayfish, rivierkreeft. Je kreeg een halve voor 2 personen.... dat ding woog 1 kg.... naar keuze Thermidor, natuur of gegrild met chilli en look. Zijn voorkeur ging naar de Thermidor.... dus gingen we daarvoor..... ongelooflijk lekker..... met geroosterde aardappeltjes, een slaatje en fruit....
Dan met de wind in ons gezicht terug naar ons huis, het oudste huis van Robe....
Ontbijt zonder koffie. Nog niet meegemaakt. Wel met een lekkere bessensap. Het weer is weer helemaal omgeslagen, het heeft de hele nacht geregend, en nu zit het potdicht. Gaan eerst koffie drinken in "Whales", een heel mooie zaak, typ even bij .... misschien wordt het weer wat beter... Er komen heel wat mensen voor breakfast, enorm veel eieren worden hier verwerkt, kaas of toespijs eet men 's morgens niet. En dan de zon... en het kan niet op, het weer wordt beter en beter....We hebben heel wat te doen. Elke gevormde rotsformatie kan vanuit speciale uitkijkplaatsen bewonderd worden. De London Bridge had 2 bogen, maar op 15 jan. 1990 viel één vd bogen in, en 2 toeristen bevonden zich op de nu eiland geworden stuk..... ze werden 's anderendaags geëvacueerd. 15 januari is al altijd een onheilsdag geweest, volgens Freddy..... Het is bijna 3 uur als we weer volop kunnen doorrijden tot in Port Fairy, het oudste stadje aan de kust. Veel vd huizen zijn nu National Trust. We slapen in de oudste inn van Victoria, Merrey Inn. We reseveren voor het restaurant.... en merken dan pas dat de kok één vd beste vd streek is. Zijn vrouw is een echte lookalike van Sofie, een vroegere collega, ook zo blond en met brilletje! Trouwens we hebben al verschillende lookalikes gezien, o.a. van Catherine Van Doorne, van Radio 2.Ze zeggen toch altijd dat iedereen aan de andere kant vd wereld een tegenvoeter heeft......De Hopkins River Eye Fillet blijkt beef te zijn! En de Belgian Soft Centered pudding, Pedro Ximinez foam an butterscotch ice cream...... is verrukkelijk..... Je moet je slaapgelegenheid weten te kiezen... het zeer kleine kamertje pakken we er wel bij. Ook 's morgens heel lekker ontbijt... met heel gewone pannenkoeken en esdoornsiroop.....
