God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Gedurende de vier weken van Advent wachten en bidden we
voor de komende zegeningen van Kerstmis. Aan het einde van het wachten brengen
de engelen ons het goede nieuws van grote vreugde voor alle mensen, "Want
voor u is heden geboren in de stad van David een redder, welke is Christus de
Heer!". Kerstklokken luiden: Vreugde aan de wereld. Ja, en dit
goede nieuws van grote vreugde is voor alle mensen van goede wil. Maar hoe maak
ik deze vreugde mij eigen? Dit is een belangrijke vraag, want ook al heeft God
die vreugde aan de hele wereld verklaard, en hebben we een aanspraak op de
vreugde en vrede die de geboorte van de Heer brengt, toch zijn er nog velen
onder ons die zijn beroofd van deze vreugde. Nog velen onder ons weten niet
deze vreugde zich eigen te maken en die op hun eigen leven te leggen.
Om deze innerlijke vreugde en vrede te ervaren moeten we in de eerste plaats
Christus centraal stellen in ons leven. Een viering van Kerstmis zonder
Christus is zinloos. Christus, die leefde en stierf voor ons, moet onze focus
zijn en worden. Deze focus op Christus moet ons in staat stellen om onze handen
te reiken naar anderen in mededogen en liefde. Zo kunnen we, net als de engelen
met Kerstmis, de dragers van het Goede Nieuws laten weerklinken: 'Vreugde aan
de wereld'.
HAVANA (KerkNet/CNS) De Cubaanse katholieke Kerk roept een Mariajaar uit,
van 7 januari 2012 tot 6 januari 2013. Het jaar valt samen met het pausbezoek
aan Cuba. Het jaar moet de vreugde van het geloof versterken, de onderlinge
naastenliefde bevorderen en de christelijke wortels en de leer van Christus
opnieuw onder de aandacht brengen.
In 2012 wordt de vierhonderdste
verjaardag gevierd van de ontdekking van Nuestra Senora de la Caridad del
Cobre (de Madonna van Cobre), de nationale patrones van Cuba. Het Mariabeeldje
werd destijds in het water ontdekt aan de baai van Nipe. Daarna groeide het als
snel uit tot het populairste Mariabeeld van het land. Sinds augustus 2010 maakt
een kopie van het beeld - voor het eerst sinds de communistische machtsovername
- een rondreis door het land. Volgens de Cubaanse bisschoppen leidde dat
initiatief tot een heropleving van het geloof.
Heer Jezus, geef mij een hart, dat in eenvoud Uw woord kan ontvangen. Hou hoogmoed en eigenwaan ver van mij af, behoed me voor hooghartigheid. Maak mij open en ontvankelijk, en leid mij naar Uw Vader die zonder voorbehoud zijn zon liet schijnen over AL zijn mensenkinderen.
voor alles. Dit verlangt God van u in Christus Jezus.
Blus de Geest niet uit,
kleineer de profetische gaven niet,
keur alles, behoud het goede.
Houd u ver van alle soort kwaad.
De God van de vrede, moge Hij u heiligen, geheel en al; moge u volkomen, naar geest, ziel en lichaam, ongerept bewaard blijven tot de komst van onze Heer Jezus Christus.
Die u roept is getrouw: Hij zal zijn woord houden.
We vieren alweer een Mariaal feest op deze achtste december en meer bepaald het feest van Maria Onbevlekt Ontvangen.Omdat Maria was uitverkoren de moeder van Jezus te worden, werd ze zonder erfzonde geboren, sterker nog: reeds vanaf het moment dat ze werd ontvangen in de schoot van haar moeder, is ze gevrijwaard gebleven van de zonde. Ze is dus onbevlekt ontvangen in de moederschoot. Zo gelooft de christenheid.
Ik ben een toren, zeven blokken op elkaar. Ik sta een beetje scheef. Ik heb al veel meegemaakt. Mensen kijken naar mij en zien alleen wat scheef staat. Een duwtje hier, een duwtje daar. Ze willen me rechtzetten. Maar ik zal nooit in het rijtje passen. Deze zeven blokken zijn alles wat ik heb. Deze scheve blokken is alles wat ik ben. Ik vraag jou: kijk naar mij, naar wie ik ben, kom dicht bij mij en laat me niet vallen.
Over enkele weken is het Kerstmis. We gaan elkaar weer schrijven of bellen of wensen toesturen van vrede en voorspoed. Dat is goed. Hoewel we leven in een benarde tijd. Lijken al onze wensen niet meer op bezweren van het vele verdriet dat in de harten is? Zijn we kinderen die elkaar moed inspreken in het donker? Er zijn steeds meer mensen die nuchter de vraag stellen waar dit op uitloopt. Want, zeggen ze, het is niet hier of daar een huis dat instort, het zijn de fundamenten die het begeven. Er is geen vrede en gerechtigheid, er is steeds minder zekerheid van bestaan, maar bovenal: er is zo weinig levensvreugde bij de mensen. Is er dan geen hoop meer, geen uitweg?Toch wel, want zelfs in de zwakste mens blijft een spoor van Gods genaade, van zijn scheppende hand. Elk mens, hoe ver hij ook mag verwijderd zijn, heeft heimwee naar God uit wie hij is geboren. Wellicht is dit juist een sterke tijd, één groot verlangen naar die éne échte zekerheid. Daarom vieren we telkens opnieuw Kerstmis.
Troost u, troost u, mijn volk: weldra komt uw heil: waarom wordt gij verteerd van smart? Waarom grijpt steeds weer nieuwe droefheid u aan? Ik zal u verlossen, wil niet vrezen: Ik ben immers de Heer, uw God, de Heilige, uw Verlosser.
Bieke Vandekerckhove was 19 jaar toen de dodelijke spierziekte ALS bij haar werd
geconstateerd. Ze had nog maar een paar jaar te leven, waarbij ze in toenemende
mate verlamd zou raken. Angst, woede en wanhoop bevingen haar. Hoe moet je
verder leven met zon vooruitzicht? Inmiddels leeft Bieke alweer 20 jaar met
ALS. Haar armen kan ze niet meer gebruiken, zodat ze hulp nodig heeft bij alle
dagelijkse verrichtingen. Tel daarbij op de dagelijkse fysiotherapie, en de
helft van haar tijd en energie zijn alweer op. Toch schrijft ze columns en
artikelen, over hoe ze leerde leven en zelfs gelukkig zijn met haar lot; hoe ze,
in de woorden van de heilige Benedictus, bij zichzelf ging wonen. Het begon
allemaal met drie dagen in stilte in een klooster. Die stilte is sindsdien een
essentieel onderdeel van haar leven.Zo schreef ze een boek met als titel: "De smaak van stilte", onlangs bekroond mry dee Prijs van het Spiritiuele Boek 2011. Een reden waarom ik dit bericht plaats is onde rmeer het feit dat Bieke samen met mijn zus juist toen haar studies psychologie had aangevat en ik dus ook het begin van de ziekte heb gezien.
Misschien een boek voor in het schoentje van de Sint?!
Dat de meimaand de Mariamaand bij uistek is moet ik jullie niet vertellen. Dat oktober de rozenkransmaand is ter ere ven Onze-Lieve-Vrouw ontgaat misschien wel sommigen onder ons. Maar is december wel een Mariamaand?
Kaardinaal Danneels heeft daarover ooit gezegde dat december dé Mariamaand bij uitstek is omdat wij met Maria uitzien naar Kerstmis, bijna een maand lang.
Aansluitend bij deze een link die ik graag deel en vond in Kerk+Leven van 23 november.
Dank U God voor mijn ogen omdat ik zo veel fraais mag aanschouwen in Uw schepping!
Dank U dan voor deze schepping met zijn wonderlijke fauna en flora.
En ja, medebloggers, het is de enige reden waarom ik er even niet was omdat ik mijn ogen de kost heb gegeven aan de onnoembare schoonheid van de natuur.
Wij zijn niet gemaakt voor de dood, maar voor het leven. Hoe zou God iets kunnen maken om het weer teniet te doen? Door Zijn LIEFDE worden wij eeuwig gedragen!
