God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Christenen gaan de stilte niet in omwille van de stilte of omwille van de rust die daarvan uitgaat. Maar wel om er de Heer van hun leven te ontmoeten en om toe te laten dat Hij in die stilte komt wonen. Geef je in de stilte vrij spel aan God die alle duisternis overwint, dan is er voor boze geesten geen plaats.
"Verlossing betekent te leven in de troost van de Heilige Geest, niet de troost van deze wereld. Nee, dat is geen verlossing, dat is zonde. Verlossing betekent vooruitgaan en onze harten openen zodat zij de troost van de Heilige Geest kunnen ontvangen, die verlossing is. Dit is niet onderhandelbaar, je kunt niet een beetje hiervan en een beetje daarvan nemen. Wij kunnen niet kiezen en mengen. Een beetje Heilige Geest, een beetje van de geest van deze wereld... Nee! Het is het een, of het ander."
Jezus, ging de paus verder, was duidelijk: "Je kunt geen twee heren dienen: of je dient de Heer, of je dient de geest van deze wereld."
De maand juni is traditioneel toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus, de grootste menselijke uitdrukking van Goddelijke Liefde. Het was verleden vrijdag, in feite, dat we het hoogfeest van Jezus Heilig Hart vierden; en dit feest zet de toon voor de gehele maand. De volksdevotie hecht grote waarde aan symbolen; en het Hart van Jezus is het symbool bij uitstek van Gods Barmhartigheid. Maar het is geen denkbeeldig symbool. Het is een werkelijk symbool dat het centrum tegenwoordig stelt, de bron van waaruit de redding vloeit voor de gehele mensheid.
paus Franciscus, toespraak op Sint-Pietersplein, zondag 9 juni
Gods hart is groter dan het onze ... In Jezus komt God tot volle bloei. Dag Jezus! Gij wordt genoemd de Zoon van God, de Mensenzoon, de Redder, de Christus, de Gezalfde. Maar ik, hoe mag ik U noemen? Reisgezel, tochtgenoot, toevlucht en haven, mijn voetspoor, mijn levende Weg. Roep mij, Jezus, wenk en bemoedig mij, vergeef en troost mij, draag mij. Wens mij vrede toe, de vrede van uw Vader. In U komt zijn liefde tot volle bloei.
Met een beroep op de genade die mij geschonken is, zeg ik u allen dat u zichzelf niet hoger moet aanslaan dan u kunt verantwoorden, maar verstandig over uzelf moet denken.
Denk overeenkomstig het geloof, dat is de maatstaf die God u heeft gegeven.
"Beminnenswaardige Jezus, door de wonde van uw Hart, vergeef mij de zonden die ik uit boosheid of slechte bedoelingen heb misdreven. Plaats mijn slecht hart in het Uwe dat geheel goddelijk is, opdat ik altijd door U zal worden beschermd en geleid; opdat ik zal volharden in het goede; en opdat ik het kwade zal vluchten tot de laatste adem van mijn leven."
In een interview met De Tijd en LEcho neemt kardinaal Godfried Danneels het vrij openlijk op voor het homohuwelijk. Ik vind het een positieve evolutie dat staten vrij zijn het burgerlijk huwelijk voor homos open te stellen als ze dat willen, zo zegt Danneels.
Danneels voegt er wel aan toe dat het voor de kerk niet om het echte huwelijk gaat, zoals dat tussen man en vrouw. Dus moet je een andere naam in het woordenboek plaatsen, zegt hij. Maar dat het wettelijk is, dat men het wettelijk legitiem kan doen, daar heeft de kerk niets over te zeggen.
Volgens Danneels denkt de Kerk tegenwoordig genuanceerder, zonder zich nog blind te staren op morele principes. Je mag een mens toch niet vereenzelvigen met zijn geaardheid? Ik denk dat er binnen het denken van de Kerk een duidelijke evolutie is. Ook tegenover mensen die zelfmoord plegen, bijvoorbeeld.
Opvallend is dat aartsbisschop André-Joseph Léonard kardinaal Danneels bijtreedt. Volgens Jeroen Moens, woordvoerder van het aartsbisdom, heeft Léonard geen enkel bezwaar tegen de wettelijke verbintenis tussen homos. Maar hij wil het geen huwelijk noemen, laat hij weten. Wat gevoelig ligt, is de term. Voor de kerk is het huwelijk namelijk enkel en alleen bedoeld voor een man en een vrouw, en niet voor twee mensen van hetzelfde geslacht. Laat ons zeggen dat Monseigneur Léonard een homoverbintenis onderschrijft, aldus Moens.
Verantwoordelijkheid (durven) nemen zonder je daarom méér te achten dan de ander, jezelf klein maken, met eerbied en respect luisteren naar wat de ander aanbiedt, naar wat leeft bij de ander.
Dicht bij de mensen blijven, ruimte maken voor de doodgewone mens in onze kerk, in onze vieringen ... Bruggenbouwers zijn, verbinden waar mogelijk - regelmatig overleg met heel de geloofsgemeenschap om voeling te houden met de vragen en noden die leven.
De Bergrede DOEN (in mijn dagelijks taalgebruik kleed ik niemand uit). Een gemeenschap zijn met blijvende aandacht voor de zwakken in onze maatschappij, in onze parochie, buurt ... zoals de zieken, de mensen die het minder goed hebben, de vluchtelingen, de uitgestotenen ...
De band met de andere geloofsgemeenschappen, bisdom, kerk ... goed bewaken.
"Wij groeten u, Maria Koningin en Moeder vol goedheid Bij u vinden wij het leven, ... de vreugde en heel onze hoop Wij roepen u aan op onze pelgrimstocht: wees de lijdende mensheid nabij Gedenk ons, zie barmhartig op ons neer en leidt ons door dit leven naar Christus uw zoon"
die laatste hoop ... en het proberen geloven dat we niet alleen gelaten worden. Proberen we te geloven wat God over dode mensen heeft gezegd, dat ze zullen LEVEN in Zijn LIEFDE die niet sterven kan!
Lieve Maria, hoezeer herkennen wij onze nood aan mensen die ons bemoedigen in ons geloven, of meer nog: die erkennen dat God in ons leeft en werkt. Leg jouw juichende woorden van dankbaarheid jegens God ook in onze mond opdat wij, zelfs als de dagen donker zijn, begrijpen hoeveel God ons gegeven heeft in zijn oneindige liefde voor ons opdat wij dankbaar zouden zijn, en jouw lofwoorden op onze lippen nemen. Amen.
Maar al moet u nog
korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in
Christus Jezus deel te krijgen aan zijn eeuwige luister. God zal u sterk en
krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen. Hem
komt de macht toe, voor eeuwig. Amen
Zij hebben geen wijn meer. Zo was zij, Maria. Zij was maar gelukkig als
iedereen gelukkig was. Voor Maria betekende geloven niet zozeer
geloofswaarheden aannemen en geloofspraktijken opvolgen. Voor haar betekende
geloven: God ruimte geven in haar leven, met God door het duister durven gaan.
Haar Doe maar wat Hij u zeggen zal getuigt van haar vertrouwen op God én van
haar invoelend aanwezig zijn bij mensen. Zij zorgt ervoor dat Jezus zijn eerste
wonder verricht. Het water van het alledaagse werd wijn van de genegenheid van
God haar moederhart, vervuld van de liefde van God was welwillend - dat wil
zeggen het goede willen - voor iedereen.
Welwillendheid of benevolezza, is ook de realiteit die Don Bosco beleefde en
die hij ons aanprijst. Hij aanroept Maria als Hulp van de Christenen.
Hij waagde op haar aanmoedigende woorden de sprong in het duister
Hij beleefde dat geloven een waagstuk, een avontuur is.
...
