God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Mijn Vader, er ligt al een poosje een schaduw over mijn pad. Misschien bent U mij aan het polijsten en mijn geloof aan het oprekken. Maar ik dank U dat er licht zit achter elke tijdelijke schaduw. Daarom wend ik mijn gezicht naar het licht en stap de zonneschijn van uw liefde binnen. Amen.
Het mag dan uit de tijd zijn, maar wat meer eerbied in het huis van God is zeker op zijn plaats. En die naam, ja die is gelinkt aan de Zwitserse wacht die je overal in het Vaticaan ziet. Of heb ik het mis? De meeste bloggers zullen wel één of andere herinnering hebben aan deze functionaris in het kerkgebouw, dan vooral tijdens misvieringen.
O Heilige Geest, mijn vlam was bijna uit geweest kom dicht bij mij en wakker aan de vlam die nooit meer uit mag gaan open mijn hart en mijn gevoel gebruik mijn leven voor Uw doel geef mij een fris en nieuw gemoed laat mij verstaan hoe 'k leven moet waai als een wind dwars door mij heen schenk mij uw gaven één voor één ik roep u aan ietwat bedeesd 'leer mij slechts leven door Uw Geest'
In de tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren mogen we ons aansluiten bij het gebed van Jezus. Zijn diepste wens is onderlinge verbondenheid. Hij wil een leven van gerechtigheid, van recht en liefde voor iedereen. We mogen bidden om uithoudingsvermogen om te blijven getuigen van wat ons bezielt.
Wachten op de Geest van God is vooruitzien naar een bezield leven, naar een nieuwe wereld. Het is je deuren en ramen en vooral je hart openzetten zodat er een nieuwe geest kan gaan waaien. Het is aan de revolutie van de liefde nieuw leven inblazen; het is aan het getuigenis van Jezus opnieuw handen en voeten geven. Wachten op de Geest van God is opgewassen worden tegen alles wat je afhoudt van volop leven voor God en voor de mensen.
“Ik spreek niet alleen door mijn woord, ik spreek bovenal door mijn schepping. De bloemen, de bergen, de wateren, de sterren......het leven, schoonheid al om, die je zonder woorden verteld wie ik ben. Dit alles heb ik geschapen opdat geen enkel mens kan zeggen dat ik niet besta. Wie ogen heeft kan zien, wie oren heeft kan horen, wie leeft kan denken dankzij mij, wie kiest doet dat in alle vrijheid die ik heb gegeven. Ja, je hebt een keuze, je hoeft niet voor mij te kiezen, maar wie nederig is van aard en ontzag heeft voor mijn schepping gelooft wat ik zeg, die gelooft in mij, maar wie hoogmoedig is zal mij echter nooit kunnen zien en kunnen begrijpen en ook nooit de intense liefde kunnen zien en voelen die schuil gaat achter alles wat de mens waar kan nemen”.
Een knipoog is een boodschap die mensen verbindt zodat mensen elkaar troosten zodat mensen elkaar moed inspreken zodat mensen weten dat ze niet alleen zijn.
Vragen omtrent euthanasie zijn geen vragen die alleen christenen of kerkelijke verantwoordelijken zich stellen. Ze zijn het onderwerp van maatschappelijk debat. Het zijn fundamentele vragen: wat maakt ons tot mensen? Wat vereist een menselijke samenleving? Wat dient de vooruitgang en wat niet? Er is een grens en een verbod dat van oudsher geldt, al van het allervroegste begin van menselijk samenleven. Als we daaraan raken, raken we aan de fundamenten zelf van de beschaving. Daarom roepen we op tot grote terughoudendheid en volgehouden dialoog.
Werkelijk, het is goed voor jullie dat ik ga, want als ik niet ga zal de pleitbezorger niet bij jullie komen, maar als ik weg ben, zal ik hem jullie zenden.
Van wie is toch die stem, die mij aanspreekt zonder woorden, maar die ik in de stilte kan verstaan. Die kalm en onvermoeibaar zich van ‘binnenuit’ laat horen en waar komt het in hemelsnaam vandaan. Het maakt iets in mij wakker, dit gevoel van alle tijden. Het antwoord dat ik zoek in mijn bestaan… is al duizendmaal gegeven. Er ís een Bron van leven, die luistert als geen ander en die mij kent bij naam. En ‘aanwezig in de stilte’ zal dat eeuwige gevoel in mij verdergaan. Want… er is iets van een weten dat werkzaam is in mij. Stil, zo ‘stil aanwezig’
De verrijzenis, je ziet dat niet en toch geloven we erin. Eigenlijk is dat net zoals met de liefde. Je ziet dat niet, maar toch voel je dat en je gelooft erin.
Hoop is het vierde en laatste onderdeel van de oproep van Maria. Het ontbreekt de mens van vandaag aan vele dingen, maar het ontbreekt hem vooral aan hoop. Iemand zonder hoop leeft zonder toekomst. Wat voor leven heeft iemand zonder hoop op toekomst, of dat nu voor zichzelf is of voor zijn relatie met anderen? Zo’n leven eindigt vaak noodlottig. De kardinaal verwijst naar het hoge aantal zelfmoorden bij jongeren, omdat het leven voor hen vaak geen betekenis meer heeft. Het ontbreekt hen aan hoop, vooruitzicht op een toekomst. Maria vraagt van de mens van vandaag een diep geloof, hoop, onderlinge broederschap - die vandaag in grote mate ontbreekt - en vrede, nodig voor een waardig leven. De boodschap van Fatima is niet alleen relevant voor de Kerk. Zij is voor haar ook een opdracht en een plicht. De boodschap van Fatima is voor de hele mensheid bestemd. De drie herderskinderen kregen van Maria een uitzonderlijke, onherhaalbare zending. Een ondanks het feit dat zij slechts kinderen waren, hebben zij de boodschap van Maria met hun offers en gebeden over de hele wereld uitgedragen. De heiligverklaring vandaag benadrukt daarvan het belang.
