Dit verhaaltje schoot me gisteren even te binnen. Mijn vader is al enige tijd overleden, maar ik ben zeker dat hij nog een glimlacht om dit verhaal. Mijn vader was tot zijn 14 jaar naar school geweest. Laat ons zeggen dat hij buiten zijn catechismus niet veel kende. Hij kon niet schrijven zonder fouten. Toch had hij een herscholing gedaan van arbeider naar metser. Niet zonder moeilijkheden, want dan moest hij rekenen. Ik herinner mij dat ik zijn werk moest 'verbeteren'. Hij kon wel een loodrechte muur zetten en sieromheining metsen. Toch had hij geen geluk de aannemer had geen werk genoeg en hij moest op zijn leeftijd nog aan werk zien te geraken. Ik herinner me dat ik hem nog vroeg of alles wel in orde ging komen. Ons huis was nog niet afbetaald en mijn moeder kon dit niet alleen trekken. Het was in 1980 en het was bar slecht om aan werk te geraken. Eén keer vond mijn moeder een klein berichtje van een klein bedrijfje waar ze vernis en lijm maakten. Mijn vader erheen en hij werd op proef aanvaard.
Dat was op zich al een kunst. Toch werd mijn vader na een week buiten gegooid. Dit zagen mijn ouders niet meer zitten. Dan maar de grote middelen : als we doorgaans naar een kapelletje in de buurt gingen, was het nu op 'bedevaart' naar Halle. We waren er nog nooit geweest en gingen de kathedraal binnen. Ik was gecharmeerd door de zwarte madonna. Ik wist toen niet dat je naast de gewone witte, ook een donkere had.
Net zoals witte chocolade en fondant. En de kanonballen die aan de ingang in een nis lagen maakten nog meer indruk op mij. Stel je voor ze schieten een kanonbal op de kerktoren en de kanonbal keert terug. Gaaf. We waren echt hopend op een oplossing. Ik denk dat we toen heel erg langzaam de kerk rond zijn geweest. Nu in de week dat erop volgde belde de baas van het bedrijfje naar ons : pa mocht terug beginnen. Hij moest van alle klussen doen : containers kuisen, de villa van de baas schilderen, muskusratten ('waterkonijnen') doden die het eten van de eenden opaten, meehelpen om te laden en lossen, de zoon van de baas goede raad geven met zijn vrouw (die er maar niet in slaagde door de rijlessen te geraken),... Kortom een mirakel of gewoon een straffe toer. Het spreekt vanzelf dat ik ondertussen al veel naar Halle ben geweest. Het geeft me nog altijd een goed gevoel.
|