Mag ik U hartelijk verwelkomen. Dit blogje is een dagelijks relaas die deel uitmaakt van mijn website. Hierin komt vooral de dagelijkse pretjes, zorgen, problemen aan bod van onze sierduiven en de kippen. De evolutie van de tuin zal zeker besproken worden Mijn artistieke werken zullen af en toe aan bod komen in: 'In de kijker'
de ko shamo, de Izegemse, de marans, de Gentse en Leuvense kropper, de tuin en de meest opmerkelijke famillie gebeurtenissen.
17-02-2006
17 02 06
Bah ik vind het koud, echt te koud, ik snak naar de lente.Gisterenavond hoorde ik terug voor de eerste keer een lijster zingen, was dit het eerste signaal van een nakende lente? Ik hoop het. Nochtans zou je dat niet zeggen aan de kippen en aan de duiven dat het nog zo koud is.Toen ik zojuist de duiven uit hok 2 opende, vlogen ze allemaal naar buiten, maar werden gedragen door de wind. Ik geloof niet dat ze veel vleugelslagen moesten maken om vooruit te geraken. Sinds mijn vorig schrijven zijn er nieuwelingen op hok 5 gekomen: ja, het moest er van komen: 7 Brünner kroppertjes.Ze zitten nu alleen samen met de Voorburgse kroppers, de Leuvense signoren zijn naar hok 4 en drie verhuisd, ze waren toch iets te imposant voor die kleine kroppers. Deze week is de eerste selectie gebeurt van de duivenjongen van dit jaar: 8 zijn er verhuisd naar koudere oorden.De stambomen van elk koppel zijn via excell en foto's opgemaakt, op die manier zijn er x meters behangpapier bijgekomen
Bepaalde conclusies worden er dan natuurlijk ook getrokken, zodat er een paar koppels gaan gewijzigd worden. Wat er niet inzit, kan er ook niet uitkomen, is de stelregel. De kippen.... ...Stellen het goed. Deze week zag ik dat de tweede jonge mechelse haan de oudere haan te vlug af was. De oudere stond erbij en keek er naar.... De oudste ko shamo kuikens zijn deze week verhuisd van de veranda naar de stal, ze verkiezen toch méér binnen te blijven dan de ouderen, het zal voor hen nog te koud zijn buiten. ...De isegemse beginnen goed aan de leg te geraken, de maransen twijfelen nog een beetje, en de witte mechelsen zullen ook gaan beginnen...
Het broedseizoen is zoals steeds hier vroeg begonnen, ik kon de eerste jongen juist op tijd ringen begin deze maand. En elk jaar heb ik ook datzelfde gevoel: het zijn verdomd sterke jongen, het is alsof deze strenge winter ze ook winterhard maakt. Maar de ouders worden ook 's nachts consequent gecontroleerd: beschermen ze wel voldoende hun jongen en hun eitjes. Het is alsof ze me begrijpen, als ik het hun 's avonds zeg:" bescherm je kinderen want als jullie dat niet doen, dan vertrekken jullie maar, dan hoef ik jullie hier niet" En ze zitten keivast op die broedschotels, soms met twee om zeker te zijn dat hun jongen geen kou krijgen. En dan kun je ook de beste ouders herkennen.
Er is wel al verdriet geweest, Floortje en Koningske is ondertussen gestorven. Bij Floortje hebben we een tumor gevonden in het ovarium, en Koningske heb ik zo dood gevonden Het zijn allebei rechtstreekse afstammelingen van Moeke.
Er is in het afgelopen najaar hard gesnoeid in het duivenaantal. Als je vooruit wilt gaan is dit één van de belangrijkste factoren. Misschien ben ik ook harder geworden in het maken van een selectie. De foto's van de huidige duivinnen vind U apart op het fotogedeelte bij de duiven
En dan hebben we natuurlijk ook die Leuvense signoren, waarbij het zeer moeilijk is om te weten 'wie met wie' gekoppeld moet worden. De ondervinding zal het me leren of ik een juiste keuze heb gemaakt.
Ondertussen zijn hier ook andere duiven aangeland. Eigenlijk allemaal zo'n beetje in het kader van 'opleiding tot keurmeester'. De Brûnner kroppers vond ik in het begin in vergelijking met de Gentse kropper toch maar niets. Maar zoveel te meer ik ze leerde kennen, zoveel te beter ik ze leerde appreciëren. Een mooie Brûnner moet zeer slank, smal en klein zijn, waarvan je de perfectie van de contouren kunt beoordelen. Ze zijn ook aangenaam van karakter Voor verdere informatie aangaande de Brûnner kropper verwijs ik zeer graag naar de website van Gregor Mathieu, die vermeld staat op de totaalpagina van de linken Het laatste recentse koppel is een koppel rode Voorburgse schildkroper
Einde januari 2006: de kippen Ik zal maar beginnen met de groothoenders, en mijn oogappels tot het laatste houden.De maransen: al het klein grut dat geboren is in het najaar 2005 hebben een nieuwe thuis gevonden, Bono de haan en zijn vier hennen stellen het opperbest. Zij hebben een winterstop gehouden met het leggen van hun eieren, maar beginnen nu stilletjes aan opnieuw te leggen. De Izegemse koekoek:Ook hun nazaten zijn allemaal vertrokken, behalve natuurlijk dat ene gek lief haantje, dat haantje dat altijd wilt weten waar ergens die nestels voor dienen. Welk materiaal van broek ik aan heb.Kortom alles wilt weten, behalve waar zijn eten staat.Maar hij evolueert goddank tot een mooi haantje, niets uiterlijk op af te keuren, en toch hebben we onze bedenkingen: zou hij af en toe in andere werelden leven? Het wit Mechels hoen:Bij dit ras moest een selectie gebeuren, sommigen zijn dan ook verhuisd naar andere koudere oorden, lees diepvries. In feite zijn er twee hennen overgehouden en twee hanen. één van de hanen is één van de jongen die door superkloek is uitgebroed. Dus volledig geslachtsrijp is hij op het ogenblik niet. En dan de oogappels: moet ik het nog zeggen: de Ko shamo's Alleen al om de gebeurtenissen die we dagdagelijks ervaren met hen, is een dagboek wenselijk.Het aantal Ko shamo's is ondertussen ook uitgebreid, er zijn anderen hier aangeland omdat de vorige eigenaar fokker hen moest wegdoen wegens gezondheidsredenen. Maar met hen kwamen ook de 'tijdelijke' problemen. Onze ko shamo famillie die heel in harmonie leefde gedomineerd door ons eigenste gek koekoekhaantje (gele ring) werd nu ineens verstoord door andere 'indringers'.Jammer genoeg wisten die indringers niet hoe men kan gezamelijk leven in een famillie En wat kan men dan ook verwachten van vechters, ja natuurlijk vechtpartijen, en dit zowel tussen de haantjes als tussen de hennetjes.Eerst probeerde ik nog die vechtpartijen te vermijden, tot dat ik dan ook besefte dat dit totaal zinloos was. Dus vanaf de derde dag heb ik hun laten 'onder controle' vechten, tot als mijn eigenste koekoek haan terug fungeerde als 'pater familias' Hij overwon alle andere hanen.En dan begonnen de vechtpartijen tussen al de andere haantjes onderling. En eigenlijk was het alsof ze wilden bewijzen dat ze onderling allemaal even sterk waren.En toen keerste de rust terug. Hun accomodatie is ondertussen ook veranderd, hun hokjes zijn nu gebouwd tussen duiventil 1 en 2, in het gemetselde gedeelte.Maar elk haantje zit met zijn hennetjes in een hokje apart. Een hokje dat voorzien is van vensters, zodat ze alles kunnen zien.Er is dus een hokje met koekoekhaantje met gele ring (de padre famillias), een hokje van het vuilwit haantje met zijn zwart hennetje, een hokje met koekoekhaantje met orange ring, een hokje met het wit koppel, en een hokje met twee haantjes die de nazaten zijn van ons baasje. En elke avond kennen ze hun plaats, dan gaan ze in hun eigen hokje. En elke morgen als ik de deurtjes open, dan komen ze allemaal samen, eten in een vlug tempo iets en daarna roefen ze allemaal als één bende naar buiten.Alhoewel ze schaars bevederd zijn, is geen enkele ko shamo binnen gebleven tijdens de dag. Ook niet tijdens de dagen dat er sneeuw lag of dat het vroor.Ook de nieuwe ko shamo's hebben die grote buitenwereld leren ontdekken. En over dat vuilwit haantje gesproken, het is een echt bazig ventje dat nu niet meer vecht met de andere haantjes, maar wel met de grote mensen, behalve mezelf.En zijn zwart hennetje, dat is een verhaal apart.Het zwart hennetje wilde absoluut niet in het legbakje haar eitje gaan leggen. Op zekere dag liet ik gewoon haar zin doen, en ze kwam tot in de keuken, op het aanrecht, op het vuur, tot als ik dacht: meid wil je dat eitje misschien klaar voor me in de pan gaan leggen?Er gingen een paar dagen voorbij, elke dag werd ze ergens onderschept en naar haar legbakje gebracht. Maar toch was de bovenkant van het wasmachine in de badbkamer haar favoriete plaats.En af en toe vergeet je haar natuurlijk, tot een paar weken geleden, ik haar vond in het toilet.Haar kopje stak nog juist boven het water, haar pootjes al meegezogen in de ronding van de afloopbuis.Ik heb haar snel eruitgetrokken, maar aan een beweging van haar snavel had ik de indruk dat ze nog leefde.Om een verhaal kort te maken, ik heb haar eerst droog geföhnt, haar daarna in een electrisch kussen gerold, af en toe werd daarna haar snavel beweging heftiger en......twee uur later stond ze ineens recht, halfdronken waggelend, zakte opnieuw door de poten, soezen van de warmte, en na een uurtje vond ze dat ze klaarlevend was. Die nacht heeft ze voor haar eigen gezondheid in de veranda gebleven. De volgende morgen miste ze haar haantje, en weg was ze.De moraal van dit verhaal is: als je een gek ko shamo hennetje in huis hebt, leer dan altijd om het deksel van het wc neer te leggen.En van toen af, legt zij heel mooi elke dag haar eitje in het legbakje. Kerstdag is de eerste lichting eitjes uitgekomen, schattige ko shamootjes, temperamentvolle ko shamootjes in diverse kleurslagen.
Eindelijk heb ik de tijd gevonden om het dagboek opnieuw te starten van dit broedseizoen.Maar de afgelopen tijd was het ook zo hectisch. Privé en zakelijk was het druk, maar het was ook druk met de voorbereidingen van het praktisch examen voor keurmeester sierduiven tijdens de tt in Aarschot.En ja die stap is dus bereikt. Ik ben er eigenlijk fier over, maar het is een begin.Is het nu keurmeester of keurmeesteres? Op naar het volgend examen, dat zullen dus de Leuvense signoren en de Voorburgse schildkropper zijn. En dan waren er ook de bezoeken aan de tt's in Dortmund, Zuid Laren en Utrecht, die allemaal zeer leerzaam waren.En dan was er natuurlijk ook de ontwikkeling van deze totaal nieuwe web
Mag ik U hartelijk verwelkomen.
