Eerst de 6 bussen met Zweden, Belgen, Spanjaarden en Taiwanezen laten vertrekken en dan rustig gaan ontbijten, valiezen gepakt en de auto weer ingeladen. Het is open weer, lekker fris en droog.
De eerste stop in Vinstra (terug in het dal) brengt niet veel op : het is zondag en alle winkels zijn gesloten. Verder via de A6 tot in Kvam. Een mooi oud houten kerkje met een al even oud kerkhof daarrond, net als de zon er weer even doorkomt, ideaal voor enkele leuke kiekjes. In Otta rechts af en steil omhoog naar het Rondane Nasjonal Park. Het grootste natuurpark van Noorwegen, geopend in 1962, is immens groot (963 km2) . Je kunt er bij wijze van spreken dagenlang in rondlopen. Boven op de plateau's is het erg koud met sterke wind en op vele plaatsen ligt nog flink wat sneeuw.
Na de wandeling van dik 2 uur duiken we weer steil naar beneden tot in Otta voor een kopje koffie. Dan verder door over de route 15 richting Stryn. Steeds maar klimmen, steeds maar hoger tot we letterlijk bij de sneeuwgrens komen op 943 m. Er staat een krachtige wind (volgens de digitale borden 6 m/sec) en de thermometer van de auto duikt naar 4°C. De weg is gelukkig droog. Daarna gaat het via enkele spectaculaire en donkere tunnels weer naar beneden. Tussendoor krijgen we enkele sneeuwbuitjes die later regen worden, om te eindigen met een reeks pittige haarspeldbochten. Enkele kilometers verder arriveren we om 19u00 in ons hotel in Hjelle. Oefff, 't was een lange dag.
Op het eerste zicht een zéér idyllisch vriendelijk plekje, aan de oever van het Oppstrynsvatnetmeer, met een meer dan behoorlijke vriendelijke ontvangst.
Ideaal weer vandaag om te stappen ! Niet te warm, niet te koud en droog !
Na het ontbijt trekken we onze stapschoenen aan om te gaan wandelen. Vanuit het hotel een eindje naar beneden omdat bij de parking meerdere wandelroutes starten. We kruisen enkele skipistes waar nog plekken sneeuw liggen. Beneden kiezen we voor de ronde van het Galavatnetmeer. Op één van de pijlen staat “Galavatnet Rundt 17” … zou dit een nummer zijn of kilometers ? Volgens onze kaart is dat niet duidelijk. De weg loopt niet onmiddellijk langs de oever maar een beetje hoger door de natuur. Het tweede deel verloopt langs een geasfalteerde weg waar de auto's voorbijkomen. Niet leuk dus. Volgens de stafkaart is er een binnenweg die een eindje flink bergop gaat en daarna weer naar beneden. Het is een Bomveg = een tolweg voor voertuigen. Op het einde staat een oude postbus om de tol in te gooien. Het gaat via een mooi stukje natuur, maar het is wel een omweg. Het laatste stuk moeten we terug langs de hoofdweg om weer aan het hotel te geraken. Het levert ons wél een mooi beeld van het meer op.
De GPS geeft ongeveer 18 afgelegde kilometers aan ! We voelen het in de benen en de voeten. We hebben flink wat calorietjes verbrand ;-) In de bibliotheekkamer van het hotel is het heerlijk rustig.
Op zo'n rustige zee kun je niet anders dan goed slapen. Af en toe een lichte trilling, maar verder rustiger dan op gelijk welk vliegtuig !
Vandaag dus op tijd uit de kooi om niet te moeten aanschuiven voor het rijkelijk ontbijtbuffet. Op het zonnedek is het ook al behoorlijk druk, want niemand wil de aankomst in Oslo missen. Er staat een strakke frisse wind, maar de zon is weer van de partij, dus blijft het zalig om vanop het 13de dek foto's te maken.
Klokslag 10 uur worden de passagiers gemaand hun bagage op te pakken en naar de autodekken te gaan. Het duurt even voor de auto's buitengereden kunnen worden en ook de douane maakt het wachten nog wat langer. Het is zalig weer en het kwik stijgt tot 22°C.
Dan op weg via de E6 – gedeeltelijk een spiksplinternieuwe 4-baans weg – naar Hamar. Een rustig stadje met een leuke winkelstraat. Niet te lang, want er wachten ons vandaag nog meer kilometers. Daarna verder naar Lillehammer – gekend van de Olympische Winterspelen van 1994. Iets groter en drukker stadje waar lekkere koffie wordt geserveerd en met nog wat meer mooie winkels.
En nu op weg voor het ruigere werk. Via Tretten, Svinvoll naar Skei waar de Peer Gyntweg begint. Deze weg is gedeeltelijk een gravel-tolweg (80 NOK) van ongeveer 32 km lang. Het duurt niet lang of we zitten op 1053 m hoogte, met hier en daar nog flinke pakken sneeuw. De thermometer wijst inmiddels 12°C en de Volvo krijgt stoffige allures van een Paris-Dakar auto. Helaas zijn er links en rechts ski-dorpen gebouwd en een flinke HS-lijn ontsiert het landschap. De uitzichten van het steeds wisselend landschap zijn verder adembenemend. Na ruim één uur stof en grind komen we in de meer beschaafde wereld van ons hotel : Wadahl Hogfjells, met een kamer met zicht op het meer ! Schitterend. Ook de keuken legt ons in de watten. We zullen dringend moeten oppassen en morgen flink moeten stappen om de calorietjes af te werken ;-)
Inderdaad het ontbijt mocht er zijn. Piekfijn verzorgd en niets op aan te merken. Bovendien scheen de zon ! Dan op weg naar Kiel met een tussenstop om te tanken.
In de stad onze auto in een grote parkeergarage ondergebracht en dan 2 uurtjes gaan wandelen. De Kaufhäuser zijn veelbelovend, maar daar schoot niet genoeg tijd voor over. Via het Hauptbahnhof naar de haven en daar zagen we onze Color Fantasy al klaar liggen. Een leuke buurt om te kuieren en te genieten.
Tegen 11u30 de auto weer opgehaald en richting Norwegen-Kai om te gaan inchecken. Een levendige bedrijvigheid en op een, twee, drie hadden we onze boardingkaarten.
Even later mochten we aan boord. We logeren op het 9de dek in een knusse binnenkajuit met dubbel bed. Het vergt even tijd om zich te oriënteren, maar al gauw hebben we de weg gevonden naar het zonnedek. Wat een sfeer ! En dan die staalblauwe lucht. Een knappe ervaring terwijl de boot langzaam de haven uitvaart.
Om 17u30 is het tijd voor het avondbuffet in het Grand Buffet restaurant. “Grand” is het zeker en het is moeilijk om niet van alles te proeven. Met onze goed gevulde maag is het heerlijk de zon te zien zakken in de uitzonderlijk vlakke zee op één van de talrijke stoeltjes aan dek. Om 21u geeft oranje bol nog steeds heerlijk warmte !
Nog een drankje in de bar tegen dat het bijna donker wordt en dan onder zeil, want morgen moeten we op tijd naar het ontbijt.
Een rit van een kleine 700 km van Hove naar Wankendorf (Kiel) via de Nederlandse en Duitse snelwegen. Niks bijzonders te vertellen. Rond de middag even stoppen om onze picknik binnen te spelen en om de sanitaire installaties eer aan te doen.
Wankendorf is een kleine gemeente ver buiten het dagelijks drukke gewoel waar niet veel (in feite niets) te zien is. We logeren in een proper eenvoudig Gastof waar helaas de keuken op woensdag niet werkt. Enkele kilometers verder hebben we Landhaus Zum Beeksberg gevonden en lekker gegeten. Morgenvroeg wacht ons een mooi en lekker verzorgd ontbijtbuffet bij Schlüters.
De briefomslag van het reisbureau was een ferm dik pak papier : algemene informatie over Noorwegen, hotelvouchers, tickets voor de boten, routeoverzicht, wandelkaarten, stadsplannetjes, diverse boekjes, en last but not least een mooie landkaart met daarop ons parcours in dikke rode viltstift aangeduid. Het traject met de Hurtigruten van Trondheim naar Bergen staat er niet op, maar kunnen we gemakkelijk voorstellen. Alhoewel, als je wilt rekening houden met de tussenstops wordt het een puzzel op de landkaart.
Een heleboel informatie waar je in het begin niet zomaar doorheen geraakt. Maar langzaam wordt alles duidelijk en slagen we erin om de informatie samen te ballen in een overzichtelijke Excel-sheet. Dit overzicht wordt onze leidraad met de belangrijkste informatie die we direct bij de hand willen hebben.
Ons vertrek nu staat ingepland voor woensdag 10 juni. We rijden die dag van Hove naar Wankendorf in Duitsland voor onze eerste overnachting.
Luc wordt 70 in 2015, een gelegenheid om een oude wens waar te maken : een reis door Noorwegen.
Vorig jaar september zijn we begonnen met onze plannen. Na een eerste bezoek aan het reisbureau Nordic in Buggenhout was het al gauw duidelijk dat we ons voor een eerste bezoek aan Noorwegen zouden beperken tot het zuidelijk gedeelte van het land. Sofie heeft ons goed op weg geholpen om er een mooie trip van te maken, een mix van bezienswaardigheden en natuur. Ook een kennismakingstrip met een boot van de Hurtigruten staat mee op het verlanglijstje.
Er komt behoorlijk wat puzzelwerk aan te pas - want de mogelijkheden zijn bijna eindeloos - maar finaal krijgt onze reis krijgt zijn definitieve vorm en wordt in september 2014 uiteindelijk ingepland voor juni 2015.
