De beetje woelige zee kan ons niet deren … we slapen snel in. 's Morgens bij het ontbijtbuffet is de zee zo glad als een spiegel en we glijden spoedig de haven van Kiel binnen. Na een mooi draaimaneuver ligt de boot langs de kade en worden de passagiers gemaand om naar de auto te gaan.
We hebben een beetje moeite om onze auto terug te vinden – alles staat zo vol – maar het lukt uiteindelijk wel en korte tijd later staan we weer op Duitse bodem. De gps staat richting Hamburg geprogrammeerd, want vandaag gaan we Miniatur Wunderland bezoeken. Het is maar een dik uurtje rijden (zonder files) en we parkeren de auto in de Tiefgarage van het hotel. We lopen naar de Kehrwieder (een straat met indrukwekkende oude pakhuizen langs de kade). Het is gelukkig goed weer, op het randje van een beetje zwoel.
Dankzij onze reservatie moeten we niet wachten. Op de tweede verdieping wacht ons een wereld vol fantasie en technologie: vele tientallen miniatuurtreinen rijden door berg en dal, duizenden figuurtjes brengen leven in het scenario, auto'tjes rijden af en aan, lichtjes flitsen, vliegtuigen landen en vertrekken écht. Het is moeilijk te beschrijven … alles is zo gedetailleerd en natuurgetrouw dat het bijna onmogelijk lijkt. Naar verluidt zou het de grootste miniatuurspoorbaan ter wereld zijn !
Na 4 uur slenteren zijn onze benen en voeten moe. We trekken terug naar het hotel om een stukje te eten. We sluiten de dag af met een wandeling door de Altstadt.
Oslo is opgedroogd. We maken nog een panoramafoto van de stad met de baai en het fjord en van de skischans die prominent boven het hotel uitsteekt. Na het ontbijt duiken we de haarspeldbochten af richting stad. We vinden een parkeerplaatsje bij een school (waar het vandaag schoolreis is) en lopen tot bij het Vigeland beeldenpark. Niettegenstaande het vroege uur loopt het al aardig vol met foto's schietende toeristen. Gustav Vigeland heeft heel knap meer dan levensgrote naaktbeelden gemaakt in graniet en in brons. Ook het grote park mag gezien worden.
We stellen de gps in en rijden naar een parking vlakbij de terminal van de Color Line. We hebben nog twee uur over en profiteren van het mooie weer om de moderne nieuwe wijken rond de haven te bezoeken. De tijd gaat snel en om 12 uur halen we de auto op en gaan inchecken voor de boot. Het is er beduidend drukker dan vorige keer. De parking staat bomvol en gauw ook het autodek. Ook boven op de dekken lopen tientallen passagiers te genieten van de middagzon en van het mooie uitzicht terwijl de boot de haven uitvaart.
Helaas duurt de pret niet lang. Er komen donkere wolken aandrijven en het wordt behoorlijk fris. De zee wordt wat minder rustig en terwijl we eten voelen we dat het schip wat stampt en rolt. Niet om zeeziek te worden, maar het is duidelijk voelbaar. We sluiten de dag af met een drankje op het panoramadek.
We pakken onze valiezen voor de komende reisdagen en vertrekken richting zuid over de bergen van het skigebied van Geilo. Eerst gaat het steil slingerend omhoog naar een ruw plateau en daarna langzaam naar het dal met overweldigend groene natuur. De tegenstelling met gisteren kan niet groter zijn. We passeren mooie vergezichten, bruggen, hydro-electrische centrales, watervallen, schilderachtige bergdorpjes, staafkerkjes … met af en toe een verplichte stop voor wegenwerken. De Noren doen er alles aan om hun wegennet in tiptop conditie te houden. Onderweg maken we een koffiepauze en doen een praatje met een op Noorwegen verliefd Deens koppel.
In Kongsberg maken we halt. We vinden een parkeerplaatsje naast de Noorse Munt. Het is een mooi stadje gelegen aan een wild stromende rivier. De brug over de rivier met de watervallen is versierd met reproducties van Noorse munten. Na Kongsberg gaat het richting drukker en drukker verkeer. Na twee weken filevrij autorijden valt het op hoe druk het wordt tegen we Oslo naderen !
We checken in in ons hotel op de top van Holmenkollen – vlak naast de skischans – en nemen de metro naar de city. Bij de dertiende halte komen we in het centrum en kijken wat rond naar de City Hall, de haven met de ferry boten, het Nobels Peace Center, de nieuwe city …. maar na twee weken hotelkost krijgen we zin in een lekkere pizza ! Terwijl we zitten te genieten begint het eerst te regenen, daarna te gieten … Na ruim één uur wachten besluiten we terug te keren naar ons hotel. Morgenvroeg wordt het hopelijk beter ? Vanop onze berg genieten we van een spectaculaire regenboog boven de Oslo-fjord. Hééél mooi.
Ons hotel ligt midden in een skigebied. Overal staan verwijzingen naar skiliften en -pistes en het ziet er naar uit dat het hier 's winters behoorlijk druk kan zijn. Bijna voor de deur stopt de trein Oslo-Bergen, naar verluidt de mooiste treinreis ter wereld. Kijk eens op onderstaande link als je hierover meer wilt weten.
We boffen met het weer. De zon schijnt de hele nacht, dus als we wakker worden is het al flink zomer. Vandaag moeten we eerst een beetje auto rijden tot op “het einde van de wereld”.
Vanuit Al (spreek uit Ool) gaat het langzaam omhoog richting hoogvlakten. Eerst 25 km mooie asfaltweg langs enkele kleurrijke dorpjes, plots overgaand in een tol-gravelweg. De tolautomaat werkt niet – geen creditcard en ook geen muntjes – maar de slagboom staat open. De auto achter ons probeert ook tevergeefs. We besluiten om door te rijden zonder te betalen. De smalle weg blijft slingerend 20 km klimmen tot een eind boven de boomgrens en af en toe zitten we tussen de sneeuw. Onderweg zien we 2 moedige fietsers dezelfde route doen ! Volgens de stafkaart zitten we op 1350 m als we op een parkeerterrein arriveren waar we de auto kunnen achterlaten.
Vandaar begint onze bergwandeling. Eerst nog een gravelweg, dan een paadje dat overgaat in een rotsig pad. Door de late winter zijn sommige stukken nog flink ondergesneeuwd en is het moeilijk (gevaarlijk) om te stappen. Na bijna 2 uur beslissen we om even te rusten en terug te keren omdat het anders te laat zou worden. Op de terugweg halen we de fietsers weer in. 's Avonds treffen we hen bij het avondbuffet in het hotel.
Link : http://www.visitnorway.com/nl/reizen-naar-en-in-noorwegen/treinreizen-in-noorwegen/de-mooiste-treinreis-ter-wereld/
Het Clarion hotel in Bergen heeft goede bedden; tenminste die van onze kamer toch. Na het ontbijt gaan we onze bagage in de auto in de parking stoppen zodat we op “ons gemakske” nog wat kunnen rondkuieren en shoppen in de stad. Enkele uurtjes zijn natuurlijk veel te kort maar ze geven ons de kans om een beeld te vormen van het centrum.
Er staat vandaag nog een stevig tripje op het reisprogramma, dus vertrekken we op tijd richting oosten. Het duurt niet lang of we zitten weer midden de bergen en de fjorden. Ergens halfweg doe ik een verkeerde inschatting op een rond-punt in een tunnel en denk dat we verkeerd rijden. Demi-tour dus tot we vaststellen dat de wegenkaart van de gps na 6 maanden al verouderd is: de veerpont bestaat niet meer ! Dus weer terugdraaien en dan de goede weg op via de spiksplinternieuwe brug over de Hardangerfjord en een tunnel met een bocht van naar schatting 500°. Ja, vijfhonderd graden : de wegtunnel gaat in een spiraal naar boven met een ferm hoogteverschil.
Dan gaat het verder omhoog voorbij enkele spectaculaire watervallen naar de Hardangervidda, het hoogste bergplateau van Europa op ca 1200m hoogte. Weeral rijden we tussen de sneeuw over het plateau wat meer wegheeft van een desolaat maanlandschap. De laatste kilometers begint het te regenen. We checken in bij Dr. Holms en gaan genieten van het avondbuffet.
Afgelopen nacht naar het toilet gaan gaat steil bergop of bergaf ! Vanmorgen bleek de patrijspoort en alle dekken nat te zijn. Gevolg van slecht weer ? Als we wakker worden ligt de boot aangemeerd in Floro (spreek uit Floreu). Kort daarna varen we af richting Bergen. Alsmaar door fjorden of langs de scherenkusten. Het ene moment al wat mooier dan het andere, maar heel erg afwisselend. Vooral het laatste stuk door de fjord van Bergen met smalle doorgangen, onder indrukwekkende bruggen, voorbij vakantiehuisjes en jachthaventjes biedt spektakel.
Ondertussen beginnen de passagiers zich klaar te maken om te ontschepen. Heel erg stipt op tijd (14u30) meert de Midnatsol aan in Bergen. De passagiers worden dek voor dek opgeroepen om via de loopbrug aan wal te gaan. De “car drivers” mogen naar het “car deck” om hun auto buiten te rijden. Op de kade Greet oppikken, en door de wir-war van enkelrichtingstraatjes (en een afgesloten straat waardoor de gps het ook niet meer weet) gaan we ons hotel opzoeken. De auto staat geparkeerd in een parkeerhuis. Op straat gaat hier écht niet !
Om 16u hebben we een afspraak gepland met ex-werkcollega van Greet die toevallig met de camper ook in Bergen verblijft. Op de kade doen we een leuke babbel tot zij met openbaar vervoer weer moeten vertrekken naar de camping.
Wij lopen verder de toeristische havenbuurt af, eten een lekker kabeljauwtje, bekijken de oude stadsvesting en ontdekken de smalle straatjes in de oude stad. We laten ons verleiden tot een stukje van de klim naar het hoogste uitzichtpunt (300m). Misschien doen we dit morgen met het kabeltreintje helemaal tot boven ?
Niet geheel zonder rumoer vertrekken de fietsers héél vroeg om hun fietsmarathon te rijden ! Wij staan ook op tijd op om nog wat in te pakken en weer uitgebreid te ontbijten, want om 9u worden wij aan boord van de boot verwacht.
De m/s Midnatsol van de Hurtigruten komt stipt op tijd de haven binnenvaren. We checken in en mogen de auto langs een smal laadbruggetje binnen rijden. De crew zet hem op zijn plaats. Wij krijgen onze buitenhut toegewezen met 2 single bedjes en een mooi badkamertje.
Terwijl de boot langzaam de haven uitvaart trekt de hemel helemaal open. Door het lange fjord draaien we richting Kristiansund. Ondertussen begint dek 9 helemaal vol te lopen met zonnekloppers die komen genieten van het voorbijglijdende en steeds wisselende landschap. Er staat een frisse zeebries en iedereen zoekt beschutting. Om 16u30 lopen we Kristiansund binnen, hetzelfde haventje wat we donderdag bezochten. Na een half uurtje verder over open zee – dat voelen we aan het wiebelen van het schip – naar Molde terwijl we genieten van het avondeten. Na een uurtje verlaten we Molde en ontmoeten het zusterschip Kong Harald. De zon zakt steeds lager en we krijgen een prachtige zonsondergang op zee terwijl we richting Alesund stomen !
Het is al heel vroeg licht, maar gelukkig heeft onze kamer dikke overgordijnen. Aan de kade zien we de Hurtigruten boot aanmeren. Vanuit het restaurant hebben we zicht op de jachthaven en het ontbijtbuffet is minstens even spectaculair als gisteren in Alesund ! Bovendien verdrijft de zon langzaam het ochtendgrijs ! Het belooft een mooie dag te worden.
Na het ontbijt doen we onze wandelschoenen aan en trekken de stad in. We beginnen langs de zonovergoten oude kade. Verder langs het nieuwe spoorwegstation richting oude stad. Er is heel wat beweging in de winkelstraten en het lawaai van de auto's valt ons op. De Dom is een prachtig gebouw – binnen mogen we niet fotograferen – gelegen in een groene zone langs de Nidelva-rivier. We steken de brug over, lopen door het oude kleurige stadsgedeelte richting de Kristiansvesting. Vanop de Gamle Bybro (oude brug) maken we de traditionele foto van Bryggene, het kanaal richting nieuwe haven met z'n oude pakhuizen. Boven op het fort hebben we een schitterend zicht over de grote omgeving. Iemand maakt een fotovlucht met z'n witte drone. Vandaar dalen we door het park weer naar het lager gelegen stadsdeel rond de oude haven met zijn prachtig opgewaardeerde en hippe buurten. Jaja, Trondheim maakt indruk !
Sinds vanmiddag wordt het hotel overspoeld door fietsfanaten met superknappe racefietsen. Morgenvroeg (6u) vertrekt hier de jaarlijkse fietsrace naar Oslo, over een lengte van 545 km ! De deelnemers rijden dag en nacht en moeten ten laatste zondagmorgen 10u door de finish in Oslo komen. Een deelnemer vertelt dat hij er vorig jaar 33 uur over deed !
We hebben een schitterend hotel met dito kamer. Het is er echter zo warm dat wij het raam op een kier moeten zetten voor wat frisse lucht. Maar wie haalt het in z'n hoofd om kinderen tot een gat in de nacht (na middernacht) lawaai te laten maken op straat ? Dus vandaag een beetje later opgestaan om te genieten van het super keigrote ontbijtbuffet. Het is de samenvatting van alle ontbijtbuffetten van heel ons leven samen. Gelukkig zijn onze ogen niet groter dan onze buik ;-)
Dan op weg naar Molde, met alweer een veerpont (bijna drie kwartier). Molde is een leuk klein stadje dat uitnodigt om even te kuieren en windowshoppen. Het is fris en bovendien begint het te regenen.
Dan richting Atlanterhavsveien : de beroemde Atlantische route (van slechts 8,3 km) die een aantal kleine eilandjes verbindt en die eindigt in een lange (5780 m), erg diepe (250 m) en steile (10 %) toltunnel naar Kristiansund. De hele route die we doen is veel langer en heel mooi onder de blauwe lucht. Ze vraagt gewoon om regelmatig te stoppen, zodat we later in Kristiansund aankomen dan gepland. Onze tussenstop daar beperkt zich daarom tot een kort bezoekje aan het oude havengedeelte.
Dan schieten er nog ca. 200 km over richting Trondheim, met een reeks bruggen, nogmaals een veerpont, ontelbaar korte en lange tunnels en schitterende vergezichten. Het wordt te laat (tegen max. 80 km/u) en we kunnen dus niet meer stoppen om nog te fotograferen. In Trondheim is het al laat maar nog steeds licht. Zelfs om middernacht terwijl wij onder de wol kruipen zien we de rode gloed van de ondergaande zon ! Morgenvroeg gaan we op stap om de stad te verkennen.
Het is druilerig. Op het meer allemaal kringetjes van de regendruppels. Een hele tegenstelling met gisteren, en ook de temperatuur laat het afweten !
We vertrekken weer richting tunnels en sneeuw. Boven aan de splitsing van de weg richting Geiranger is het écht winter. Hoger op de pas ligt de sneeuw naast de weg nog metersdik. De natte afdaling naar Geiranger is bij momenten spectaculair, vooral voor de vele autobussen in de haarspeldbochten. Eenmaal beneden belanden we tussen de meute die van de cruiseschepen aan land worden gezet. Wij maken een fiks wandelingetje, maar de stenen zijn zo glibberig dat we vroeger terugkeren, net op het moment dat één van de boten van de Hurtigruten er zijn dagelijkse halte maakt.
De namiddag vordert, dus dan maar verder naar Alesund, met onderweg een veerpont en enkele korte stops voor een paar foto's. We rijden van het ene fjord naar het andere. Allemaal mooie vergezichten, helaas zonder zon. We worden er gewoon aan en rijden door op Noorse kruissnelheid.
Ons hotel ligt in de oude stad. Smalle steile straatjes met mooi gekleurde Jugendstil-huizen. En om ons avondeten een beetje te laten zakken doen we een leuke wandeling langs het havenkwartier.
Alhoewel het 's nachts deze tijd van het jaar niet écht donker wordt is het vanmorgen lichter dan andere dagen. Het meer ligt er nagenoeg rimpelloos bij : een uitgelezen kans om door het badkamerraam een mooi kiekje te maken.
De hotelbaas maakt voor ons een selectie van minder gekende uitstappen in de regio en we kiezen voor de wandeling naar Vetledalen-seter. Eerst met de auto een stukje de bergen in – het laatste eindje is weer een tolweggetje – tot aan een klein parkeerterrein. Een doorwinterde mountain-biker staat vertrekkensklaar en gaat als een echte berggeit het wandelpad op. We kunnen héél lang zijn wielsporen volgen.
Aan de rechterkant horen we regelmatig “gedonder” van kleine sneeuwlawines die een pluim van stuifsneeuw achterlaten. Na een uurtje stappen zetten we ons op een rotsplateau om de omgeving te bekijken. Indrukwekkend. Om nooit te vergeten. Onderweg komen we één groepje berghutten tegen, maar aan het einde van het dal worden we verrast door het aanblik van enkele berghutten en zowaar een “openbaar” toilet met echte wc-bril en écht wc-papier. De hutten verankerd met staalkabels om niet weg te waaien als het écht stormt.
Op de terugweg zien we dingen die we 's morgens niet zagen. Het landschap verandert constant en de sneeuwlawines blijven donderen. Een zicht om niet gauw te vergeten : het gladde meer weerspiegelt de ganse omgeving !
Zou je ooit overwegen om naar Hotel Hjelle (1896) te komen, vraag dan of je kamer 312 kan hebben. Een romantische kamer met kingsize badkamer en met groot balkon met zicht op het meer ! Moooooi. En heerlijke bedden om te slapen.
Genieten op het terras is er vandaag niet bij : het is te koud en te sterke wind ! Maar dat kan onze plannen niet veranderen : wij gaan op stap. Eerst naar het Jostedalsbreen Nasjonalparksenter op een boogscheut van het hotel. Met een video op groot scherm wordt het verhaal van de Jostedalsbreengletscher gebracht (ook in het Nederlands). Ook van de grote ongevallen in Bodal van 1905 en 1963 : telkens brak een erg groot stuk van de rotswand af (tot 1.000.000 m3), kwam in het meer terecht en veroorzaakte een tsunami van ca. 70 m hoog ! Twee dorpen verdwenen van de kaart. Verder toont het centrum talrijke vondsten, een reeks opgezette dieren en gebruiksvoorwerpen welke bij opgravingen bovenkomen.
Daarna verder via de weg 15 naar Stryn en Loen, en dan de op weg naar de gletscher. Een smalle geasfalteerde weg op de rand van het meer, die eindigt op (alweer) een betalende gravelweg. Midden in de natuur is een kleine parking vanwaar men te voet een eind verder kan. Wij stappen over grote en kleine rotsblokken tot aan de voet van de gletscher. Adembenemend ! Op een paar druppels na blijft het droog, maar de wind blijft koud.
Op de terugweg stoppen we even aan een typisch kerkje in Loen en ontmoeten er 2 Vlaamse koppels. Leuk om de verschillende ervaringen van anderen te horen. In Stryn zijn de winkels vandaag wel open dus stoppen we even om een paar sportwinkels binnen te lopen. Op een paar sportsokken na kopen we niets.
Om 19 uur is het tijd voor het avondeten en daarna om de wegenkaarten voor morgen weer boven te halen.
Eerst de 6 bussen met Zweden, Belgen, Spanjaarden en Taiwanezen laten vertrekken en dan rustig gaan ontbijten, valiezen gepakt en de auto weer ingeladen. Het is open weer, lekker fris en droog.
De eerste stop in Vinstra (terug in het dal) brengt niet veel op : het is zondag en alle winkels zijn gesloten. Verder via de A6 tot in Kvam. Een mooi oud houten kerkje met een al even oud kerkhof daarrond, net als de zon er weer even doorkomt, ideaal voor enkele leuke kiekjes. In Otta rechts af en steil omhoog naar het Rondane Nasjonal Park. Het grootste natuurpark van Noorwegen, geopend in 1962, is immens groot (963 km2) . Je kunt er bij wijze van spreken dagenlang in rondlopen. Boven op de plateau's is het erg koud met sterke wind en op vele plaatsen ligt nog flink wat sneeuw.
Na de wandeling van dik 2 uur duiken we weer steil naar beneden tot in Otta voor een kopje koffie. Dan verder door over de route 15 richting Stryn. Steeds maar klimmen, steeds maar hoger tot we letterlijk bij de sneeuwgrens komen op 943 m. Er staat een krachtige wind (volgens de digitale borden 6 m/sec) en de thermometer van de auto duikt naar 4°C. De weg is gelukkig droog. Daarna gaat het via enkele spectaculaire en donkere tunnels weer naar beneden. Tussendoor krijgen we enkele sneeuwbuitjes die later regen worden, om te eindigen met een reeks pittige haarspeldbochten. Enkele kilometers verder arriveren we om 19u00 in ons hotel in Hjelle. Oefff, 't was een lange dag.
Op het eerste zicht een zéér idyllisch vriendelijk plekje, aan de oever van het Oppstrynsvatnetmeer, met een meer dan behoorlijke vriendelijke ontvangst.
Ideaal weer vandaag om te stappen ! Niet te warm, niet te koud en droog !
Na het ontbijt trekken we onze stapschoenen aan om te gaan wandelen. Vanuit het hotel een eindje naar beneden omdat bij de parking meerdere wandelroutes starten. We kruisen enkele skipistes waar nog plekken sneeuw liggen. Beneden kiezen we voor de ronde van het Galavatnetmeer. Op één van de pijlen staat “Galavatnet Rundt 17” … zou dit een nummer zijn of kilometers ? Volgens onze kaart is dat niet duidelijk. De weg loopt niet onmiddellijk langs de oever maar een beetje hoger door de natuur. Het tweede deel verloopt langs een geasfalteerde weg waar de auto's voorbijkomen. Niet leuk dus. Volgens de stafkaart is er een binnenweg die een eindje flink bergop gaat en daarna weer naar beneden. Het is een Bomveg = een tolweg voor voertuigen. Op het einde staat een oude postbus om de tol in te gooien. Het gaat via een mooi stukje natuur, maar het is wel een omweg. Het laatste stuk moeten we terug langs de hoofdweg om weer aan het hotel te geraken. Het levert ons wél een mooi beeld van het meer op.
De GPS geeft ongeveer 18 afgelegde kilometers aan ! We voelen het in de benen en de voeten. We hebben flink wat calorietjes verbrand ;-) In de bibliotheekkamer van het hotel is het heerlijk rustig.
Op zo'n rustige zee kun je niet anders dan goed slapen. Af en toe een lichte trilling, maar verder rustiger dan op gelijk welk vliegtuig !
Vandaag dus op tijd uit de kooi om niet te moeten aanschuiven voor het rijkelijk ontbijtbuffet. Op het zonnedek is het ook al behoorlijk druk, want niemand wil de aankomst in Oslo missen. Er staat een strakke frisse wind, maar de zon is weer van de partij, dus blijft het zalig om vanop het 13de dek foto's te maken.
Klokslag 10 uur worden de passagiers gemaand hun bagage op te pakken en naar de autodekken te gaan. Het duurt even voor de auto's buitengereden kunnen worden en ook de douane maakt het wachten nog wat langer. Het is zalig weer en het kwik stijgt tot 22°C.
Dan op weg via de E6 – gedeeltelijk een spiksplinternieuwe 4-baans weg – naar Hamar. Een rustig stadje met een leuke winkelstraat. Niet te lang, want er wachten ons vandaag nog meer kilometers. Daarna verder naar Lillehammer – gekend van de Olympische Winterspelen van 1994. Iets groter en drukker stadje waar lekkere koffie wordt geserveerd en met nog wat meer mooie winkels.
En nu op weg voor het ruigere werk. Via Tretten, Svinvoll naar Skei waar de Peer Gyntweg begint. Deze weg is gedeeltelijk een gravel-tolweg (80 NOK) van ongeveer 32 km lang. Het duurt niet lang of we zitten op 1053 m hoogte, met hier en daar nog flinke pakken sneeuw. De thermometer wijst inmiddels 12°C en de Volvo krijgt stoffige allures van een Paris-Dakar auto. Helaas zijn er links en rechts ski-dorpen gebouwd en een flinke HS-lijn ontsiert het landschap. De uitzichten van het steeds wisselend landschap zijn verder adembenemend. Na ruim één uur stof en grind komen we in de meer beschaafde wereld van ons hotel : Wadahl Hogfjells, met een kamer met zicht op het meer ! Schitterend. Ook de keuken legt ons in de watten. We zullen dringend moeten oppassen en morgen flink moeten stappen om de calorietjes af te werken ;-)
Inderdaad het ontbijt mocht er zijn. Piekfijn verzorgd en niets op aan te merken. Bovendien scheen de zon ! Dan op weg naar Kiel met een tussenstop om te tanken.
In de stad onze auto in een grote parkeergarage ondergebracht en dan 2 uurtjes gaan wandelen. De Kaufhäuser zijn veelbelovend, maar daar schoot niet genoeg tijd voor over. Via het Hauptbahnhof naar de haven en daar zagen we onze Color Fantasy al klaar liggen. Een leuke buurt om te kuieren en te genieten.
Tegen 11u30 de auto weer opgehaald en richting Norwegen-Kai om te gaan inchecken. Een levendige bedrijvigheid en op een, twee, drie hadden we onze boardingkaarten.
Even later mochten we aan boord. We logeren op het 9de dek in een knusse binnenkajuit met dubbel bed. Het vergt even tijd om zich te oriënteren, maar al gauw hebben we de weg gevonden naar het zonnedek. Wat een sfeer ! En dan die staalblauwe lucht. Een knappe ervaring terwijl de boot langzaam de haven uitvaart.
Om 17u30 is het tijd voor het avondbuffet in het Grand Buffet restaurant. “Grand” is het zeker en het is moeilijk om niet van alles te proeven. Met onze goed gevulde maag is het heerlijk de zon te zien zakken in de uitzonderlijk vlakke zee op één van de talrijke stoeltjes aan dek. Om 21u geeft oranje bol nog steeds heerlijk warmte !
Nog een drankje in de bar tegen dat het bijna donker wordt en dan onder zeil, want morgen moeten we op tijd naar het ontbijt.
Een rit van een kleine 700 km van Hove naar Wankendorf (Kiel) via de Nederlandse en Duitse snelwegen. Niks bijzonders te vertellen. Rond de middag even stoppen om onze picknik binnen te spelen en om de sanitaire installaties eer aan te doen.
Wankendorf is een kleine gemeente ver buiten het dagelijks drukke gewoel waar niet veel (in feite niets) te zien is. We logeren in een proper eenvoudig Gastof waar helaas de keuken op woensdag niet werkt. Enkele kilometers verder hebben we Landhaus Zum Beeksberg gevonden en lekker gegeten. Morgenvroeg wacht ons een mooi en lekker verzorgd ontbijtbuffet bij Schlüters.
De briefomslag van het reisbureau was een ferm dik pak papier : algemene informatie over Noorwegen, hotelvouchers, tickets voor de boten, routeoverzicht, wandelkaarten, stadsplannetjes, diverse boekjes, en last but not least een mooie landkaart met daarop ons parcours in dikke rode viltstift aangeduid. Het traject met de Hurtigruten van Trondheim naar Bergen staat er niet op, maar kunnen we gemakkelijk voorstellen. Alhoewel, als je wilt rekening houden met de tussenstops wordt het een puzzel op de landkaart.
Een heleboel informatie waar je in het begin niet zomaar doorheen geraakt. Maar langzaam wordt alles duidelijk en slagen we erin om de informatie samen te ballen in een overzichtelijke Excel-sheet. Dit overzicht wordt onze leidraad met de belangrijkste informatie die we direct bij de hand willen hebben.
Ons vertrek nu staat ingepland voor woensdag 10 juni. We rijden die dag van Hove naar Wankendorf in Duitsland voor onze eerste overnachting.
Luc wordt 70 in 2015, een gelegenheid om een oude wens waar te maken : een reis door Noorwegen.
Vorig jaar september zijn we begonnen met onze plannen. Na een eerste bezoek aan het reisbureau Nordic in Buggenhout was het al gauw duidelijk dat we ons voor een eerste bezoek aan Noorwegen zouden beperken tot het zuidelijk gedeelte van het land. Sofie heeft ons goed op weg geholpen om er een mooie trip van te maken, een mix van bezienswaardigheden en natuur. Ook een kennismakingstrip met een boot van de Hurtigruten staat mee op het verlanglijstje.
Er komt behoorlijk wat puzzelwerk aan te pas - want de mogelijkheden zijn bijna eindeloos - maar finaal krijgt onze reis krijgt zijn definitieve vorm en wordt in september 2014 uiteindelijk ingepland voor juni 2015.
