Na het 'Tractaat van Londen' waarbij Willem I in 1839 de Belgische onafhankelijkheid erkende, duurde het nog ruim 3 1/2 jaar eer men het tussen België en Nederland eens was over de scheiding tussen de twee landen. Op 5 nov. 1842 werd uiteindelijk een verdrag ondertekend.  De juiste grensscheiding tussen de beide Koninkrijken werd nader uitgewerkt in een overeenkomst welke gesloten werd te Maastricht op 8 augustus 1843.

Direkt na het sluiten van deze grensovereenkomst vond de openbare aanbesteding plaats voor het leveren en plaatsen van de grenspalen en hulppalen. 
Een firma uit Luik leverde de gietijzeren palen en een firma uit Maastricht de hardstenen tussenpalen.
In minder dan een jaar tijd werden alle 388 palen en 356 hardstenen hulppalen geplaatst, wat een hele klus moet geweest zijn.  Vele plaatsen waren (zijn) moeilijk bereikbaar en een gietijzeren grenspaal weegt in zijn geheel ruim 700 kg.

Bij het drielandenpunt kwam paal nr 1 te staan en ten westen van Retranchement paal nr 365.
Later, in 1869, bij de bedijking van het Zwin werden palen 366 t/m 369 bijgeplaatst.