Er was een duidelijke interesse van de Grijze Geuzen over het verloop van de werken aan de Oosterweelverbinding. Met de bus werden we van de opstapplaatsen naar de werf op Linkeroever gebracht. Hier bleek dat stevige wandelschoenen toch niet voldoende waren om aan de veiligheidseisen tegemoet te komen, bijgevolg: schoenen uit en bottines of botten met stalen neuzen aan. Na een drankje kregen we een uitvoerige uitleg over de plannen, de reeds verwezenlijkte werken en alle mogelijke aanpassingen die nog in het verschiet liggen. Het was trouwens een aangenaam weerzien met de dame die ons in 2020 in Zwijndrecht al over de werken had ingelicht.  Na de theorie vertrokken we met de bus, gehuld in een veiligheidshesje en met een veiligheidshelm op de kruin, op werfbezoek. Via de E17 richting Gent reden we tot aan de keerlus in Kruibeke, terug richting Antwerpen maar met afrit “Haven 200-2000” met als doel het dubbel rond punt (“de kluifrotonde”). Van daaruit terug richting P+R Linkeroever en dan met de bus echt de werf op waar iedereen de kans kreeg om het geleende schoeisel terdege uit te testen tijdens een wandeling door het zand en voor de liefhebbers, een klimpartijtje.  Na aankomst terug aan het werfpaviljoen kreeg iedereen terug zijn vertrouwde stappers aan de voeten en met 40 minuten vertraging op het schema (door de talrijke vragen van onze G.G.) werden we tenslotte terug afgezet aan onze opstapplaats. Mijn indruk: hoedje af voor Lantis voor de organisatie en de inspanningen die geleverd worden om aan de verlangens van alle belangengroepen tegemoet te komen…

We troffen het met het weer: na een wekenlange periode met - op zijn minst “kwakkelweer”- en eigenlijk meer een vroege herfst, kregen we een dag met een weliswaar wisselend bewolkte hemel maar toch  genietbare temperatuur.  Met een opkomst van een eind in de vijftig leden was het weeral een succes.  Als aperitief werd een glaasje Cava aangeboden. Op het menu van de BBQ: spekfakkel, hamburger, een spiesje en een kippenbout, dit alles aangevuld  met een rijk assortiment groentjes. Als dessert was er gezorgd voor een desserten buffetje.

In het mededelingenblad 126 treft u alle geplande activiteiten voor de maanden juli, augustus, september en oktober 2023.

Bijlagen:
MEDEDELINGENBLAD 126 juli-augustus-september-oktober 2023.pdf (1019.3 KB)   

Schitterend weer en niet overdreven warm zoals de vorige dagen, de uitstap naar Zeeland begon al vast met goede vooruitzichten. Tijdens een koffiestop met een lekkere koek in “Ons Dorpshuis” in Kruiningen maakten we kennis met onze gids voor de rest van de dag.  Het eerste bezoek van de dag: het oude stadje Goes, ooit de woonplaats van gravin Jacoba van Beieren (1428). Onze gids legde ons de geschiedenis uit van de twee kerken met dezelfde naam (Maria Magdalena). We konden schaduw zoeken onder een oeroude kastanjelaar (1880) terwijl we allerlei wetenswaardigheden over de geschiedenis van het stadje aan de weet kwamen. Na een lekker middagmaal (terug in Kruiningen) reden we naar Middelburg, hoofdstad van de provincie en gelegen op het vroegere eiland Walcheren. Hier werden we opgewacht door een schipper die ons op een ludieke manier een rondvaart bezorgde met ondertussen alle info over het ontstaan van de stad, het historisch verleden en de mooie gebouwen langsheen het water. Gelukkig heeft de rondvaart niemand hoofdkwetsuren opgeleverd…

Nadien wandelden we onder begeleiding van onze gids de stad in, waar we aan de markt het oude stadhuis konden bewonderen, een van de mooiste gebouwen van Nederland, waar de Mechelse architect Keldermans voor tekende. Van de vrije tijd nadien werd dankbaar gebruik gemaakt om op een van de vele terrasjes van een drankje en het prachtige weer te genieten.

Met net geen 40 personen waren we, dus werden we verdeeld in twee groepen. De gids van onze groep was Lou (niet die van de Hollywood Bananas maar Lou van de stadswandelingen). Twee gidsen met een hart voor Antwerpen die honderduit verhaalden over de geschiedenis van het Antwerpse stadhuis door de eeuwen heen. We werden gewezen op alle punten van de  grondige restauratie van het gebouw gedurende de voorbije jaren, zowel buiten als binnen. Het “Schoon verdiep” heeft zeker zijn naam niet gestolen (alhoewel de naam oorspronkelijk enkel de letterlijke vertaling van belle-étage weer gaf). Op het gelijkvloers is een tentoonstelling van de plannen en foto’s van vroeger en van de renovatiewerken.  Als afsluiter werd iedereen nog getrakteerd op een drankje.

Na een lekkere koffiekoek met thee of koffie waren we curieus wat we zodadelijk te zien zouden krijgen.  Wie bij het lezen van “Smokkelroute” had gedacht aan kleine, verborgen weggetjes tussen de bomen en de velden, kwam van een bedrogen reis thuis: de tijd van het boter smokkelen ligt natuurlijk al tientallen jaren achter ons, de wegen zijn geasfalteerd en er is de voorbije jaren duchtig bijgebouwd. Met de bus slalomden we langs grensdorpjes terwijl de gids ons attent maakte op o.a. een huis met twee huisnummers (een Nederlands en een Belgisch), de manieren om de landsgrens aan te geven, de vele drank-, eet- en dansgelegenheden van vroeger en nu, een ongelukkige overgang van de weg tussen de twee landen, de dure huizen in sommige dorpen en veel meer.

Na een lekkere maaltijd ’s middags reden we naar Merksplas. In het gevangenismuseum werden we ingedeeld in twee groepen en kregen we beurtelings een rondwandeling met uitleg door de gids en een beschrijving van het leven in de gevangenis door een oud-gevangenisbewaarder (nee, wat zeg ik,  een oud penitentiair beambte…).