Na een lekkere koffiekoek met thee of koffie waren we curieus wat we zodadelijk te zien zouden krijgen.  Wie bij het lezen van “Smokkelroute” had gedacht aan kleine, verborgen weggetjes tussen de bomen en de velden, kwam van een bedrogen reis thuis: de tijd van het boter smokkelen ligt natuurlijk al tientallen jaren achter ons, de wegen zijn geasfalteerd en er is de voorbije jaren duchtig bijgebouwd. Met de bus slalomden we langs grensdorpjes terwijl de gids ons attent maakte op o.a. een huis met twee huisnummers (een Nederlands en een Belgisch), de manieren om de landsgrens aan te geven, de vele drank-, eet- en dansgelegenheden van vroeger en nu, een ongelukkige overgang van de weg tussen de twee landen, de dure huizen in sommige dorpen en veel meer.

Na een lekkere maaltijd ’s middags reden we naar Merksplas. In het gevangenismuseum werden we ingedeeld in twee groepen en kregen we beurtelings een rondwandeling met uitleg door de gids en een beschrijving van het leven in de gevangenis door een oud-gevangenisbewaarder (nee, wat zeg ik,  een oud penitentiair beambte…).