Ik heet u van harte welkom op mijn weblog en ik hoop het voor u de moeite waard te maken om mij vaak te bezoeken.
Gedurende ongeveer 25 jaar heb ik alles bij elkaar zo'n 200 pastels en een paar aquarellen gemaakt die ik u hier wil laten zien.
Het laatste jaar heb ik echter het tekenen m.b.v. de computer ontdekt en daar ben ik laaiend enthousiast over. Uiteraard wil ik ook dié hier tonen. Als muziekleraar heb ik ook nogal wat muziek voor blokfluit en ook voor Gemengd Koor gearrangeerd en gecomponeerd en ook díe komt aan bod. De bladmuziek staat in de bijlagen en die mag u zonder meer printen en uitvoeren. Ik denk dat ik dat alles maar in een willekeurige volgorde ga doen. Dat vind ik zelf het fijnste en dat lijkt mij voor u ook het leukste.
Veel plezier.
Ik ben Guus Kuijs
Ik ben een man en woon in Overasselt (Nederland) en mijn beroep is Muziekleraar aan de Streekmuziekschool Wijchen (nu met pensioen).
Ik ben geboren op 12/03/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen, fotograferen, musiceren, tennissen enz..
Hier ben ik de kerk van Champagnat aan het tekenen. (zie 19-12-2009)
Mijn link met het Marishuis is, dat ik daar vrijwilliger ben, d.w.z. dat ik ongeveer 1x per maand aanwezig ben en bezoekers verwelkom en wegwijs maak in het museum. Jac Maris is kleinzoon van de beroemde Haagseschoolschilder Jacob Maris en alhoewel Jac ook goed kon schilderen en tekenen, verkoos hij toch om zich verder als beeldhouwer te bekwamen. Hij heeft ongeveer 70 jaar in dit huis gewoond en gewerkt en bij zijn dood heeft hij het nagelaten aan de gemeente (hij had geen kinderen) met de bepaling dat het een Ateliermuseum moest worden.
Aan wélke tekening ik hier, in onze eigen tuin, bezig ben, weet ik niet meer, maar ik snak weer naar de zomer als ik dit zie.
Zomervacantie 1989 in Zuidwolde Het herenhuis in Dedemsvaart is hier het onderwerp van mijn tekening. (zie 4 maart 2010)
Vacantie 1995 in Gandia bij onze voormalige achterburen Ans en Arie. Waarschijnlijk ben ik hier bezig met de tekening van de boerderij met toren, (zie 9 maart)
We hadden op deze dag al heel wat bezichtigd en het werd tijd om eens rustig te gaan zitten en wat te tekenen. Het werd dit brugje bij Rigny-Ussé. (zie 17-03-10)
Eindelijk kun je nu eens op de foto zien wáár en wát ik aan het tekenen ben. De boerderij met zonnebloemen bij Huismes. (Zie 17-03-10)
Zomervacantie 1998. Op deze foto zit ik lekker in de schaduw (want het was bloedheet) Avrolles op het Ingrespapier vast te leggen. Zie artikel 27-03-2010.
We zijn gisteren (21 maart 2010) naar een expositie geweest in het kerkje van Velp bij Grave. Daar was schitterend werk te zien van Helga van de Poel. Van haar kregen we een visitekaartje met haar website: www.helgavdpoel.exto.nl en de overkoepelende site van exto die ik hierboven als link heb opgegeven. Ik heb nog maar even gekeken, maar werkelijk een aanwinst!
15-10-2014
Stijgerend paard
Stijgerend paard
Ook hier heb ik het begin van "Stellage" en "Ontmoeting bij het venster" als achtergrond gebruikt.In de bruine lijnen zag ik kop, hals en voorkant romp van een paard en daar ben ik op verder gegaan.
Hier nog even de stand van de benen veranderd en de achtergrond feller gemaakt.
Uiteindelijk heb ik toch gekozen voor een zachtere achtergrond.
Voor deze tekening heb ik hetzelfde begin gebruikt als voor de vorige tekening (ontmoeting bij het venster), maar ben ik dichter bij het origineel gebleven. Ik heb vooral gespeeld met de mogelijkheden die Adobe biedt.
Na gebruikmaking van allerlei figuurtjes begon ik met de bewerking van het geheel en ook daarin zijn legio mogelijkheden.
Pas bij de meest rechtse tekening kreeg ik eindelijk een idee. In de gele rechthoeken zag ik een venster en toen sloeg mijn fantasie op hol.
Ik heb de vensters wat duidelijker gemaakt en van luiken voorzien. Daarna waren de jongen en het meisje aan de beurt en om het geheel wat evenwichtiger te maken heb ik een kat toegevoegd.
Zo nu en dan heb ik toch de behoefte om weer eens een landschap te maken en in dit geval is het een fantasielandschap geworden. Ik ben begonnen met de horizontale banen van voorgrond, water, huizen en lucht aan te brengen, waarna de vertikale elementen van 2 bomen volgden.
Vervolgens heb ik wat meer duidelijkheid aangebracht, om die daarna weer wat te vervagen.
Om het geheel te verlevendigen heb ik er nog wat boompjes aan toegevoegd en daarna nog een vissertje.
Tenslotte heb ik het geheel nog wat brokkeliger gemaakt.
De tekstdichter van dit communielied is mij onbekend. Voor de muziek heb ik gebruik gemaakt van mijn eigen zetting van "Der Jäger Abschied" Voor het filmpje heb ik mijn foto's gebruikt van het interieur van de kerk in Sevenum, waar Jac Maris o.a. voor het altaar en voor de communiebank beelden heeft gemaakt.
Der Jäger Abschied - Solozang & blokfluittrio ( A-A-B)
Der Jäger Abschied
Solozang & blokfluittrio ( A-A-B) of Gemengd Koor - S-A-B.
Dit lied was het eerste van een vijf- of zestal liederen die ik gecomponeerd heb in mijn HBS-tijd op Duitse gedichten. (dus nog vóór Erlkönig) Het moet dus begin 1956 zijn geweest en het gedicht is van Joseph von Eichendorff. Enige tijd geleden heb ik het weer tevoorschijn gehaald en flink aangepast.
Weer helemaal terug naar de eerste opzet, maar nu heb ik er een strak in de kleren zittende moderne versie van gemaakt, die ik daarna op verschillende manieren bewerkt heb.
Weer eens begonnen met een dik penseel lijnen en vlakken te maken. Bij de meest rechtse kwam ik op het idee dat het een fors figuur moest worden met uitwaaierende rokken en dacht ik ineens aan een schilderij van de Franse revolutie dat ik ooit gezien heb. En zo werd mijn eigen "La Revolution" geboren.
In de meest linkse heb ik eerst nog zoveel mogelijk het oorspronkelijke ontwerp aangehouden, maar een tijdje later bedacht ik dat de verpersoonlijking van de revolutie toch eigenlijk fier rechtop zou moeten lopen en dus heb ik de tekening aangepast.
En hier is ze dan, de gangmaakster van de Franse revolutie!
Dit gedicht van Goethe las ik voor het eerst in de Duitse les op de HBS en het maakte zoveel indruk op me, dat ik besloot het op muziek te zetten. De prachtige zetting van Franz Schubert en nog enkele andere versies van andere componisten had ik toen nog nooit gehoord. De melodie is altijd door mijn hoofd blijven spoken, maar met de begeleiding was ik niet tevreden. Vandaar dat ik nu een nieuwe poging heb gewaagd.
De reden dat ik dit lied nu opnieuw plaats, is, dat ik nu een gezongen versie heb gemaakt.
Ook in de tekeningen heb ik hier en daar wat veranderd.
Deze keer ben ik niet begonnen met toevallige lijnen, maar heb ik eerst een simpel tekeningetje gemaakt .Vervolgens heb ik dat op allerlei manieren bewerkt.
Hier heb ik met "verloop" een lichte atmosfeer gecreëerd.
Hier is o.a. door vervormen een medaillon ontstaan.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor een "Tropische maannacht".
Voor dit lied heb ik de variaties genomen die ik gemaakt heb op het lied van Heer Halewijn. De tekst komt uit een bundel die in onze kerk gebruikt wordt voor de kinderen.
Voor het filmpje heb ik foto's gebruikt van een door Jac Maris gemaakte communiebank in de kerk van Sevenum.
Het is duidelijk dat deze tekening nog veel verwantschap heeft met de vorige. De kleuren en de golvende lijnen zijn gebleven, maar de tekening is geheel anders. Wel waren de golvende lijnen de aanleiding voor de wapperende kleding en dan komt van het een het ander.
Ook voor deze tekening diende de achtergrond van "wip" als basis. De golvende lijnen deden me aan vleugels denken, dus werd het weer een vogel, maar toch weer heel anders als vorige vogels.
Wederom op een gedicht van Fieke Bijmans heb ik dit lied gemaakt voor zangstem en blokfluittrio.
Ook dit lied publiceer ik opnieuw, omdat ik er een intro bij heb gemaakt en het nu een gezongen versie betreft.
Het gedicht gaat als volgt:
In het midden van de roos op het allerwitste blad daar zat, ja, echt, daar zat een vlinder al een poos,
hij leek een beetje broos, zijn vleugels ietwat nat door een kleine regenspat van boven, ademloos
door het rusteloos vliegen zat hij er stil te wiegen terwijl de roos dacht, kijk, hij zit met al zijn kleuren op mijn wit en maakt mijn schoonheid dood ach, was ik toch maar vurig rood!
Ik heb in de loop der jaren nogal wat vlinders gefotografeerd en die foto's heb ik gebruikt voor het filmpje.
Kennelijk heeft Fieke iets met rozen (en ik trouwens ook) want hier is al weer een lied op een gedicht van Fieke Bijmans, dat het zieleleven van een roos blootlegt..
En ook hier is de reden dat ik het lied naar voren haal het feit dat het nu een gezongen versie betreft met een intro.
Schaamteloos
Bewonder mij, zei de roos, En kleurde nog dieper. Ik keek, ik liep er Bleek en lusteloos
Totdat zij zei: ik bloos Voor jou, ik schiep er Een rood nog dieper Dan diep, belangeloos.
Toen zag ik hoe volmaakt Het licht haar had geraakt En met haar flirtte, schaamteloos, En dat zij beiden, licht en roos, Daar in elkanders armen lagen Om al mijn bleekheid te verjagen.
Nog steeds dezelfde ondergrond gebruikt als bij de vorige tekeningen, maar nu brachten de donkere gedeeltes me op het idee van twee gebukt lopende mannen.
Dit liedje heb ik weer gemaakt op een gedichtje van een vriendin, die hier, vind ik, erg goed in is. Het kan als koorwerkje gezongen worden, of als blokfluittrio gespeeld worden, maar het komt denk ik het beste tot zijn recht als het als trio wordt uitgevoerd, waarbij de eerste stem ook wordt gezongen door een solist(e).
Ook hier is de rede dat ik het al eerder geplaatste liedje naar voren haal het feit dat er nu een gezongen versie is, met een intro.
Het gedicht luidt als volgt: Kontje
Sloffend loopt de oude man met het hijgende hondje zijn dagelijkse rondje van boompje naar boompje. Elk boompje een droompje voor het hijgende hondje met het wiebelende kontje.
De man rust wat uit Een aai over de snuit van het hijgende hondje dat op zijn rondje een hoopje doet omdat het moet, een plasje maakt dat het boompje raakt in mijn tuin! Foei, hondje met het wiebelende kontje
Dan stappen ze op. Het hondje aan kop. De klus is geklaard. Ze lopen bedaard naar het laatste boompje, het laatste droompje van het hijgende hondje met het wiebelende kontje. Dag hondje en oude meneer! Ik zie jullie morgen wel weer!
Fieke Bijmans
In het filmpje speelt Boris, het hondje van mijn kleinkinderen de hoofdrol.
De tekst is weer naar een gedicht van Fieke Bijmans, die deze ontboezeming schreef in het blad van de Muziekschool.
Aan de oude versie heb ik een nieuwe toegevoegd met intro en tussenspelletjes en ook nu weer heb ik het liedje gezongen, zodat de slecht leesbare tekst weg kon blijven.
Er zijn meerdere uitvoeringen mogelijk; alleen met blokfluiten of alleen met koor, maar het kan ook op verschillende manieren gecombineerd worden. Enfin, zie maar. Het gedicht gaat als volgt: Doremifasol Voor de blokfluitdocent
Met spitse vingertjes boven de blokfluitgaatjes trachtte zij te spelen in de muzikale straatjes van haar docent.
Helaas nog niet gewend aan de gladde fluit, blies zij elk toontje er bevend uit.
Haar leraar, even later, dacht: Ik moet niet als een dikke kater het kind de schrik op 't lijf gaan jagen !
Ik zal voorzichtig aan haar vragen of ze 't nog een keertje doet ! Misschien komt 't ooit nog goed !
Voor het filmpje heb ik een foto gebruikt van enkele leerlingen, maar die heb ik dan weer op allerlei manieren bewerkt.
Deze foto van Gemengd Koor St. Cecilia uit Overasselt is gemaakt in de St Jan van Den Bosch, nadat we daar de H.Mis hadden opgeluisterd in het kader van de Meimaandvieringen.
Deze foto is van een repetitie in het Verenigingsgebouw, ook al een hele tijd geleden.
Dit is een foto van een repetitie in ons eigen lokaal. Het ensemble heeft een flink aantal jaren bestaan. (hóelang weet ik echt niet meer) Luister eens naar de "Zomersuite" die ik voor deze groep gemaakt heb. (artikel 23-01-2010)
In 1997 ben ik met enkele leerlingen en oud-leerlingen gestart met het Fluturasensemble. De Naam is ontleend aan het eerste stuk dat we instudeerden, nl. " Fluturas" van Cesar Bresgen. We vonden zowel de klank als de betekenis (vlinders) leuk, dus zodoende... Na enkele wisselingen bestond het ensemble uit Fieke Bijmans, Guus Kuijs, Nienke Visser en Mariken van Wijk en in die samenstelling ziet u ons ook op de foto's. We treden hier op in het Theo Driessen-Instituut in Helmond, waar we samen met het Seniorenkoor uit die plaats een concert verzorgden.
De opmerkzame kijker heeft gezien dat we allemaal van instrument hebben geruild. In blokfluitland is het namenlijk vrij normaal dat iedereen meerdere blokfluiten bespeeld, zodat je kunt afwisselen en het voor iedereen leuker wordt.
Inmiddels zijn we nu al weer enige jaren een trio, omdat Nienke, helaas voor ons, naar Eidhoven verhuisde. Het trio "Kozami" uit het bericht van 18 juni 2010, hebben we 15 juni op mijn kamertje ingespeeld. Wij willen overigens graag meer optreden, dus als er verenigingen zijn ( koren of andere muziekensembles) die graag een concert geven en zoeken naar een partner voor de broodnodige afwisseling, dan houden wij ons aanbevolen.
Ik ben Guus Kuijs
De Vlinder en de Roos
