Het vertrek vanuit Santani was oke. We hadden al een chance zitplaatsen op de bus (habben ook iets meer betaald dan de andere mensen), Maaar echt al een chance --> de busrit was lang en we waren allebei moe (wat wilt ge na een aantal nachten met vlooien in het bed en de haan die niet meer weet wanneer hij WEL hoort te kraaien (en niet in het midden van de nacht))...
In Pedro Juan Caballero konden we blijven slapen bij de Tia van Carlos (vriend van Theresa). Pittig detail: We hadden geen telefoonnummer, noch adres van de Tia. Zelfs haar naam wisten we niet!!!! Al een geluk zijn 2 toeristen met grote rugzakken gemakkelijk te herkennen. Een kei lief tanteke, die nen blok ver van den terminal woont. Het huis was... een dak boven het hoofd. Een beetje rommel en een lekkende douche konden we aan, maar... Geen airco, noch ventilator, dode kakkerlakken op de vloer , valse tanden in een glas met olifantje op , vuile lakens (die even werden uitgeklopt) , geluiden die uit het plafond kwamen , plastiek fruit en een gitaar met 5 snaren. Je mag het zelf in volgorde van "ergheid" zetten. Och we hebben er eens mee gelachen... Moesten in ieder geval geen hotelleke meer gaan zoeken. Hebben haar de dag erna een hele doos met bonbons gegeven. Tis te hopen dat ze ze niet op tafel laat liggen of de kakkerlakken zijn ermee weg Zijn die 's morgens de uitstempel uit Paraguay gaan halen en hebben daar nog wat rondgewandeld. Ni veel te zien en toch weer een typisch stadje... We vertrokken om 4uur richting Brazilië, dus nog eens rustig op t wc gaan zitten. En en, ik had diarree (nog steeds )... De details bespaar ik jullie...
Voordat we op de bus stapte moesten we onze paspoorten afgeven. De buschauffeur ging met alle paspoorten en identiteitskaarten naar de douane van Brazilië. Masha had er al wa "schrik" van en ik was de rust zelve --> dieje mens wist wel wat hij deed. Tegen dat we de grens 20 minuten gepasseerd waren kwam hij de paspoorten terug brengen EN bij mij alles in orde MAAR Masha had geen instempel in haar paspoort (enkel een papiertje waarop stond dat ze brazilie was binnengekomen...). Natuurlijk wilde dieje mens ni terugdraaien. We moesten het in Campo Grande maar regelen bij de Policia Federao... Ajajaj
In Campo Grande kwamen we pas om 22u aan. Direkt in het hostel international ingecheckt. En beslist dat we een dag daar zouden blijven om het paspoort in orde te brengen, geld af te halen en de was te doen. De pantanal tour werd gewoon een dagje uitgesteld.
Het halen van de in-stempel was het spannendst. Met de taxi naar de Policia Federao. rond 10,30u kwamen we er aan en da kantoor sloot om 11u!!! Al een chance helpen ze 2 vrouwen toch altijd verder. Dieje mens achter den buro begreep niet waar wij ons zorgen om maakte: We hadden het papiertje toch? Maar dan heb ik daar met mijn paspoort ook staan zwieren dat ik wel die instempel in mijn paspoort had en ... Dus heeft dieje man uiteindelijk met PEN in Masha haar paspoort geschreven wat waar wanneer en er dan een officiele stempel bijgezet en getekend. Wij content en dieje mens content dat hij 2 vrouwen had kunnen helpen op een heel simpele manier!!!
Donderdag naar de Pantanal vertrokken met ne redelijk grote groep. Na 5uur in een buske moesten we opsplitsen. De mensen die in de hangmatten gingen slapen (wij met 2 andere jongens) moesten overstappen in een truck. Hobbel bobbel voor anderhalf uur om dan aan te komen bij onze verblijfplaats. JIHAA, hutten, alleen koud water, elektriciteit als ze de generator aankregen, natuurlijke wekker, kampvuur,... Slapen in hangmatten gaat kei goed. De kou is erger... Vrijdagmorgend op hike vertrokken. Super tof!!! Aapjes, papegaaien, reigers, jabiro's, koati's,... super super super genieten!!! smiddags gaan paardrijden. Man man man genieten. Volgens Louis was ik in mijn vorig leven een amazone!!! graaf graaf graaf. En dan savonds is het daar beginnen stortregenen!!! Binnen de drie minuten waart ge helemaal doorweekt. Koud, nat EN de hut was niet waterdicht!!! Dus de zakken naar de droge kant van de hut, een stuk plastiek tegen de kant zodat het enkel nog maar door het dak naarbinnen zou komen. Chance dat de hangmatten net niet onder de drup hingen. Nadeel aan t leven in de pantanal: Overal beestjes. En muggen zijn dan het minst erg, zowel masha als ik hadden teken! Zaterdag zijn we eerst píranhas gaan vissen (en ik heb er 2 gevangen ) en na de middag een boottocht gemaakt. We hebben op een meter van een krokodil stil gelegen. Masha zei drie keer dat het er een van plastiek was, tot dat het beest zijnen bek toe deed. En toen hadden we nog meer ontzag voor da beest!!! Genieten, helemaal ongewoon!!! En dan de laatste dag zijn we toch nog eens gaan paardrijden. Onze groep (met4) was overtuigd dat dat het beste was dat we gedaan hadden!!! En onze gids vond het helemaal goed. Paulo, ne super gast die heel veel wist en nen echte pantanal-man was... Merci Paulo
Uiteindelijk zijn we dan zondagmiddag met het busje richting Corumba doorgereden en daar zitten we nu nog. Het plan was om vandaag (maandag) de trein te nemen richting Santa Cruz Bolivia, maar alles was volzet, dus nu vertrekken we morgen. Vandaag op het gemak rondgewandeld. Eindeiljk nog eens naar mijn schatje kunnen bellen... Ik mis hem wel enorm. kZal blij zijn als ik weer richting Bs As reis. Terug een knuffeltje enzo. En dan ook nog naar de supermarkt gegaan. We gaan vanavond eens zelf koken. Dat is van Bs As geleden, en we hebben beiden geen zin in weer restaurant...
Voila dat was de hele boterham van de voorbije week... Zeer veel, maar allemaal wel enorm de moeite, hoop dat het niet te veel was.
Groetjes aan iedereen ginder Ingrid, Tim en Eline, proficiat met de geboorte van Madison! Heb de foto op flickr al gezien --> super schattig!!! Kimmeke, ne late-gelukkige (heb het nu wel al heel veel geschreven, maar hoop dat dat een beetje compensatie is voor het telefoontje dat nog moet komen) Maga, de pantanal was super! Al een geluk dat ge daar zo vol over waard zodat we er gestopt zijn!!! Mams en paps, gene stress als ge een paar dagen geen nieuws hebt gehad: Geen nieuws is goed nieuws... X-Tof ik wacht nog steeds op een mailtje
snel een berichtje, want we moeten zo door om te gaan eten. Van Paraguay zijn er al veel verhalen en ik denk dat je beter naar de site van Masha kan gaat want die is al een hele tijd aan t typen terwijl ik met Martijn aan t chatten ben... In het kort:
Mijn familie is kei vriendelijk geweest. Papa drinkt nog altijd, mama werkt hard, Naida haar buikje is langzaam maar zeker aan t groeien en de twee andere zussen zijn naar huis gekomen om ons te zien!!! Straks nog middag eten thuis en dan verder reizen.
Cano is nog steeds ne schat!!! Zalig zitten babbelen, lachen, feesten, terere drinken,...
Tussen Zulma en el Doctor zit het niet meer 100 procent (maar hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik mij afvraag of dat eigenlijk ooit helemaal goed heeft gezeten)... tWas wel super leuk om ze terug te zien!!!
Lilian Mabel is ook nog altijd ne schat!!! Haar kind is een dikkertje aan t worden zoals de papa, maar wel super lief!!!
Er is gewoon internet in Santani!!! EN EN EN, er is een bankautomaat dus we konden hier geld afhalen!!!! Leve de evolutie!!!
En nu moeten we echt door... Groetjes aan iedereen en tot de volgende keer dat we op internet geraken...
De 2 dagen bij Martijn hebben mij goed gedaan (hopelijk hem ook). Uiteindelijk zijn we de twee avonden samen kunnen gaan eten, zonder opgebeld te worden... Dus echt gezellig, leuk!
En dan terug naar Buenos Aires in een Remise (een taxi die je op voorhand belt). 4uur in de taxi. Dieje mens heeft ons nog eerst aan het busstation afgezet en is daar blijven wachten zodat wij onze busticketten konden ophalen. En daarna heeft hij ons thuis afgezet. we hadden al een chance nog even tijd om onze rugzak deftig in te pakken...
Die avond aan de bushalte even over en t weer gewandeld om uit te zoeken waar we zouden vertrekken, want het busstation van Buenos Aires is toch wel de moeite. Uiteindelijk zaten er twee mensen uit Belgiê achter ons, dus hebben we nog wel een gezellig babbeltje gehad. Het eten op de bus was goed te doen, maar ik was wel blij met de sandwiches die ik was gaan halen voor we vertrokken. Toen de eerste film werd opgezet hadden we met 4 al zoiets van AJAJAJ... Slechte film, onnozele humor, maar ja, naar waar kijk je anders dan naar bewegend beeld als het buiten al donker is aan tworden. De tweede film was zowaar nog erger!!! Masha en ik hebben geprobeerd om skipbo te spelen, maar de kaarten schoven telkens weg, dus na 1 spel hadden we geen zin meer om dat nog eens te doen. Ik heb wel MEGA-goed geslapen op de bus! Heb zeer weinig gemerkt/gezien... het ontbijt was simpel maar wel goed... en toen werd er een derde film opgezet. Al een geluk was die wel de moeite (al was het soms ineens wel wat ingewikkeld... Zeker omdat het Spaans ondertiteld was en het Engels niet echt te verstaan).
toen we in Iguazu aankwamen zijn we direkt een hostel gaan zoeken. Hebben iets super gezelligs gevonden. (eigenlijk eerlijk hadden die twee andere Belgen het adresje opgeschreven). Het meisje achter de balie was super vriendelijk, gaf alle uitleg die we nodig hadden. Ze stelde zelfs voor om die middag nog naar de Braziliaanse kant van de Cataratas de Iguazu te gaan! Dus Maga en Nele, wij hebben het wel in de juiste volgorde gedaan!!! Met een taxi naar ginder. Op t gemak rondgewandeld. Ik was precies ineens de gids van ons vieren... Aangezien ik hier kort geleden ook had rondgelopen, kon ik gemakkelijk zeggen waar we naartoe moesten,... Leuk leuk! Ze blijven toch impressionant die watervallen!!! HEb weer enorm veel fotos getrokken. Nadien hebben we een caipirinha gedronken toen we op de taxi aan het wachten waren... De moeite. Fijne sfeer. En dan savonds zijn we met vier ergens super lekker gaan eten! Een super geslaagde en vermoeiende dag.
Gisteren zijn we dan naar de Argentijnse kant gegaan. Op t gemak ontbeten (met 4), klaargemaakt, in een winkeltje water en eten gekocht (want in het park is dat super duur), en dan de bus naar de watervallen genomen... We hebben er een hele dag rondgewandeld en ook hier blijf ik die watervallen ongelooflijk impressionant vinden!!! zeker "la garganta del diablo" Man man man, waar komt dat water vandaan en waar gaat het naartoe!!! sAvonds waren we moe maar voldaan! Zijn weer ergens super lekker gaan eten (en weeer te veel natuurlijk).
En vandaag hebben Masha en ik een rustdag ingepast, terwijl de 2 andere belgen door gegaan zijn. Wij hebben vandaag goed geinformeerd waar we de bus naar Paraguay moeten nemen, hoe het zit met paspoorten en stempels, busticketten, uren,... Daarna zijn we naar het drie landenpunt gegaan. Het punt waar je zowel Braziliê als paraguay kunt zien vanop Argentijnse bodem... Er zitten wel 2 grote rivieren tussen, dus je kan niet teglijkertijd in twee of drie landen staan/liggen/zitten... En nu zitten we al weet ik hoe lang op het internet om alle mailtjes te beantwoorden, op het blog te schrijven, te chatten,... twordt tijd dat we nog eens naar buiten gaan om wat rond te wandelen... Fruit te kopen en te bedenken wat en waar we gaan eten.
En morgen vertrekken we dus naar paraguay!!! Langs mijn familie!!! Heb er super veel zin in! We zijn er in ieder geval heel welkom.
Gegroet en tot de volgende (en dat zel nu wel weer even duren) Gwendolyn PS: Ik heb het kort proberen te houden, maar we maken wel genoeg mee om veel te schrijven.
Al een geluk zijn 2 toeristen met grote rugzakken gemakkelijk te herkennen. 
een dak boven het hoofd. Een beetje rommel en een lekkende douche konden we aan, maar... 
Geen airco, noch ventilator, dode kakkerlakken op de vloer 
, vuile lakens (die even werden uitgeklopt) 
, geluiden die uit het plafond kwamen 
Met de taxi naar de Policia Federao. rond 10,30u kwamen we er aan en da kantoor sloot om 11u!!! Al een chance helpen ze 2 vrouwen toch altijd verder. Dieje mens achter den buro begreep niet waar wij ons zorgen om maakte: We hadden het papiertje toch? 
