hier alles goed. Eindelijk vind ik nog eens de tijd om iets te schrijven!!! Het is een zeer hectische week geweest, maar eerlijk gezegd heb ik er toch wel van genoten!
Eerst en vooral: de operatie is super verlopen. Martijn werd om half acht 's morgens weggebracht, dus ik als een flinke helemaal alleen met de auto terug naar het hotel om toch nog even op het bed te gaan liggen ( we waren die ochtend om 5uur opgestaan en dat ben ik duidelijk niet gewend!) Maar dus om 9u kreeg ik van hem al een berichtje dat hij wakker was en op zijn eigen kamer lag. Het ging dus allemaal heel snel. 's Middags ging hij zelfs al gewoon naar t toilet (daar keken de verpleegsters wel even raar van op, maar uiteindelijk zei de dokter dat het absoluut kon). En de volgende dag mocht hij zelfs al uit het ziekenhuis! Op dat ogenblik was ik volop het appartement aan het rondhossen met de makelaar en de secretaresse van Damen. (ben ik blij dat die er allebei bij waren).
De fotos van ons appartement staan op flickr (maar wel bij martijns account). Woensdagochtend kreeg ik de sleutel, maar eerst werd echt alles gecontroleerd. Alle lichten/schakelaars/kranen/ kasten/... een inventaris, zo volledig heb ik het nog nergens geweten! Maar wel super goed, want de eigenaar moet nog een paar dingen aanpassen en dat is dan ook effectief opgeschreven (dus hij kan niet claimen dat wij het hebben stukgemaakt). Woensdagmiddag, na 5uur, zou onze verhuis aankomen, dus terwijl Martijn hier op het logeerbed is gaan liggen, ben ik nog eerst naar de winkel gereden zodat we toch iets in huis zouden hebben om te eten... Uiteindelijk is de verhuis pas donderdagochtend aangekomen, en zijn we dus sinds donderdagmiddag aan t uitpakken. En eigenlijk zijn we er nu door! Het is hier absoluut een ongelooflijke rommel, maar ik denk dat volgende week zo goed als alles een plaatsje zal hebben gekregen en dat dqn ook de zitzak uit de doos kan komen! (nu nog niet, want er staat nog net te veel in de living).
Ondertussen ben ik elke maandag- en vrijdagochtend aan t helpen op de manege! Dat is echt super leuk. Heel ontspannen sfeer; snel contacten; die kinderen zien genieten;... tis echt de moeite. En ik zou het eigenlijk nu ook niet meer willen overslaan! Ik mocht vandaag gelijk een paard leiden (of was het lijden)... Wist ik veel dat dat paard niet hield van het geluid van een vliegtuig. Gevolg was dat hij even bokte, het kind dat op het paard zat keek heel angstig (5seconden later was dat wel weer over) en ik, die blijkbaar goed gereageerd heb, wilde op dat ogenblik liever de teugels uit handen geven. Niet dus, heb braaf heel de sessie tot een goed einde gebracht en weet na dat voorval in ieder geval dat het paard ook op allerlei andere geluiden "stressie"reageert...
Onze buren zijn geweldige mensen. Maar daar zullen later absoluut nog verhalen over op dit blog verschijnen, dus veel meer geef ik nu nog niet mee...
We leven op het moment een beetje onder het motto: "Het leven is een strijd, en wij zijn absoluut aan t winnen!" Man man, om 7uur 's avonds nog even een duikje in het zwembad voordat ik begin te koken. Om 10uur 's avonds nog een biertje op t balkon! Om 8uur 's morgens ontbijten buiten op t terras... Ik begin hier echt wel te wennen aan het zalige weer. Het enige nadeel is: Wat je ook doet, binnen de 5minuten ben je aan t zweten! Maar ja, iedereen zweet, dus tja, kan er niets aan doen...
Tot zover het hele relaas, het is welletjes geweest voor vanavond. Ik kruip mijn bedje in, want morgen weer een dag... Iedereen die wil, mag absoluut langskomen! biertjes en frisdrank staan klaar!!!
hier alles goed. Eindelijk vind ik nog eens de tijd om iets te schrijven!!! Het is een zeer hectische week geweest, maar eerlijk gezegd heb ik er toch wel van genoten!
Eerst en vooral: de operatie is super verlopen. Martijn werd om half acht 's morgens weggebracht, dus ik als een flinke helemaal alleen met de auto terug naar het hotel om toch nog even op het bed te gaan liggen ( we waren die ochtend om 5uur opgestaan en dat ben ik duidelijk niet gewend!) Maar dus om 9u kreeg ik van hem al een berichtje dat hij wakker was en op zijn eigen kamer lag. Het ging dus allemaal heel snel. 's Middags ging hij zelfs al gewoon naar t toilet (daar keken de verpleegsters wel even raar van op, maar uiteindelijk zei de dokter dat het absoluut kon). En de volgende dag mocht hij zelfs al uit het ziekenhuis! Op dat ogenblik was ik volop het appartement aan het rondhossen met de makelaar en de secretaresse van Damen. (ben ik blij dat die er allebei bij waren).
De fotos van ons appartement staan op flickr (maar wel bij martijns account). Woensdagochtend kreeg ik de sleutel, maar eerst werd echt alles gecontroleerd. Alle lichten/schakelaars/kranen/ kasten/... een inventaris, zo volledig heb ik het nog nergens geweten! Maar wel super goed, want de eigenaar moet nog een paar dingen aanpassen en dat is dan ook effectief opgeschreven (dus hij kan niet claimen dat wij het hebben stukgemaakt). Woensdagmiddag, na 5uur, zou onze verhuis aankomen, dus terwijl Martijn hier op het logeerbed is gaan liggen, ben ik nog eerst naar de winkel gereden zodat we toch iets in huis zouden hebben om te eten... Uiteindelijk is de verhuis pas donderdagochtend aangekomen, en zijn we dus sinds donderdagmiddag aan t uitpakken. En eigenlijk zijn we er nu door! Het is hier absoluut een ongelooflijke rommel, maar ik denk dat volgende week zo goed als alles een plaatsje zal hebben gekregen en dat dqn ook de zitzak uit de doos kan komen! (nu nog niet, want er staat nog net te veel in de living).
Ondertussen ben ik elke maandag- en vrijdagochtend aan t helpen op de manege! Dat is echt super leuk. Heel ontspannen sfeer; snel contacten; die kinderen zien genieten;... tis echt de moeite. En ik zou het eigenlijk nu ook niet meer willen overslaan! Ik mocht vandaag gelijk een paard leiden (of was het lijden)... Wist ik veel dat dat paard niet hield van het geluid van een vliegtuig. Gevolg was dat hij even bokte, het kind dat op het paard zat keek heel angstig (5seconden later was dat wel weer over) en ik, die blijkbaar goed gereageerd heb, wilde op dat ogenblik liever de teugels uit handen geven. Niet dus, heb braaf heel de sessie tot een goed einde gebracht en weet na dat voorval in ieder geval dat het paard ook op allerlei andere geluiden "stressie"reageert...
Onze buren zijn geweldige mensen. Maar daar zullen later absoluut nog verhalen over op dit blog verschijnen, dus veel meer geef ik nu nog niet mee...
We leven op het moment een beetje onder het motto: "Het leven is een strijd, en wij zijn absoluut aan t winnen!" Man man, om 7uur 's avonds nog even een duikje in het zwembad voordat ik begin te koken. Om 10uur 's avonds nog een biertje op t balkon! Om 8uur 's morgens ontbijten buiten op t terras... Ik begin hier echt wel te wennen aan het zalige weer. Het enige nadeel is: Wat je ook doet, binnen de 5minuten ben je aan t zweten! Maar ja, iedereen zweet, dus tja, kan er niets aan doen...
Tot zover het hele relaas, het is welletjes geweest voor vanavond. Ik kruip mijn bedje in, want morgen weer een dag... Iedereen die wil, mag absoluut langskomen! biertjes en frisdrank staan klaar!!!
Operatie - Sleutel appartement - Verhuis - Bed - ...
Hey hey,
een verdere update:
Morgen (dinsdag) mag Martijn het ziekenhuis in voor de operatie. Om 6 uur moet hij er aanwezig zijn en om 7.30u start de operatie! De dokter zei dat het een operatie van een uur à een uur en half is. Nadien heeft hij een eigen kamer in het Mount Elizabeth hospital. Volgens de dokter zou hij dinsdagavond al terug kunnen rondstappen! (lijkt mij wel heel snel). Maar dus, zowiezo moet hij tot woensdag blijven. Als alles helemaal goed zit, mag hij woensdagavond al naar huis. Maar waarschijnlijker is dat hij donderdag uit het ziekenhuis komt. En dan zou hij tien dagen moeten rusten (of toch niet gaan werken). Hij moet niet heel de tijd neerliggen, maar zoveel mogelijk zijn rug de kans geven om dicht te groeien enzo. Dus eigenlijk lijkt er helemaal niets aan!
Maar natuurlijk komt er tegelijkertijd vanalles op mij af! Woensdagochtend krijgen we de sleutel van ons appartement. Daar moet ik dus bij zijn om te kijken of er nog "gebreken" zijn enzo... En dan zou woensdagmiddag onze verhuis vanuit België hier aankomen!!! Dus dan moet ik in ons appartement zijn om alles te ontvangen (en te zien of deze keer wel alles mee is!). Ik ga misschien aan Karlijn, de onderbuurvrouw (de vrouw van een collega), vragen of zij eventueel de deur voor de verhuizers wil open doen, dat ik toch naar Martijn kan gaan, en gewoon terug rij vanaf dat ik weet dat de verhuizers aankomen. Dan ben ik er een beetje later... En daar komt nog bij dat donderdagochtend ons bed van de IKEA wordt geleverd!!! Dus als hij dan uit het ziekenhuis mag, tja, dan moet ik maar weer aan Karlijn vragen of zij het bed in ontvangst wil nemen... Het ziekenhuis-gedoe maakt het allemaal een beetje ingewikkeld. Maar tegen het einde van de week zou het allemaal weer in orde moeten zijn!
en dan tot de orde van de dag: Ik ben vanmorgend naar een manege geweest! Geweldig leuk!!! Het is een manege die kinderen met een handicap de mogelijkheid geeft om paard te rijden. Ze werken daar met vrijwilligers, die de kinderen begeleiden, elke dag van de week, elke ochtend en soms ook smiddags. Vanmorgend was er een groep van 12 kinderen, die in twee werd gesplitst. Zes paarden stonden klaar om rond te rijden. Per kind zijn er 3 begeleiders nodig!!! 1 iemand die het paard in bedwang houdt: vertrekt, stopt, draait,... En dan nog 2 personen die naast het kind meelopen om het te helpen bij al de oefeningen. (en eventueel te ondersteunen als ze zelf niet kunnen blijven zitten). Het is ongelooflijk! Ik zei vanmorgend tegen het kind dat ik aan het begeleiden was dat hij ongelooflijk goed bezig was en gelijk begon die kerel te glunderen!!! Man man man, het doet goed om op zo'n manier ergens te kunnen helpen! Dus ik heb me gelijk ingeschreven om elke maandag- en elke vrijdagochtend te helpen bij de paardrijsessies. Voor mij is t natuurlijk ook dubbel --> ge komt ongelooflijk veel nieuwe mensen tegen en ge vult uwen tijd goed in!
Tot zover het nieuws. Morgen of overmorgen komt het resultaat van de operatie/verhuis/sleutel/... Groetjes
Voor diegene die echt niet mee zijn: Martijn heeft in België (5weken geleden) plat gelegen door de schuld van een ingeslopen hernia. Francis, de man met de gouden vingers (kine), heeft hem weer rechtop gekregen in een week tijd. En sindsdien loopt Martijn een beetje mank.
Ondertussen hier in Singapore bleef hij een beetje mank lopen en had hij nog steeds niet heel het gevoel en kracht terug in zijn linker been/voet. Dus maandag zijn we dan toch naar een ziekenhuis geweest voor een MRI scan. Dinsdag terug voor de resultaten en het was gewoon duidelijk --> een hernia! De discus onder in zijn rug is helemaal uit zijn plaats gekomen en in het zenuwkanaal beland, waardoor de zenuws opzij worden geduwd. Met minder gevoel in de voet valt nog te leven, maar die dokter zei ook dat het middelste gedeelte van je lichaam minder/niet kan gaan funcioneren en dan ben je verder van huis. Dus onmiddellijk doorverwezen naar een neuro-chirurg. Die man was nog duidelijker met zijn uitleg en liet echt alle details op de MRI scan zien. 't Komt erop neer dat ik het zelfs heb kunnen zien...
Ondertussen zijn de fotos doorgestuurd geweest naar België. Veronica heeft op het ITG aan een dokter opklaring gevraagd. En Martijn heeft de fotos ook naar Francis doorgestuurd. Nu ja, van alle kanten krijgen we dezelfde boodschap: Zo snel mogelijk opereren of hij zou er wel eens blijvende en ergere schade aan kunnen overhouden. Vooral niet sporten op dit ogenblik en de rug zo weinig mogelijk belasten! Dus nu zijn we verschillende ziekenhuizen aan t opzoeken om te zien waar hij het best geopereerd kan worden.
Tot zover het nieuws. Ik laat jullie iets weten wanneer hij onder het mes moet/gaat.
Voor de rest hebben we nog wel leuke vooruitzichten dit weekend. Vrijdag is het hier officiele verlofdag. We gaan samen met de boot van Damen rondvaren, een dagje echt luieren! En zondagmiddag heb ik ticketten voor een concert van het Singaporese Symfonisch orkest. Ben benieuwd...
Alle goed, ik ga eens verder rondkijken op t net of ik nog iets over ziekenhuizen/doktoren vind. Groetjes ginder en tot de volgende Gwendolyn
Ik was niet van plan zo snel nog iets te schrijven, maar de taxi van daarnet heeft er anders over beslist.
Het begon al helemaal in het begin: Ik zeg "West coast Ferry Rd" vraagt hij of hij dan over de EAST Highway moet rijden. Zijn Engels was ni te verstaan en hij brabbelde iets dat hij nog maar 2 maanden taxi-chauffeur was. (Jeah Right). Dus ik heb al helemaal geen zin in de rit, met een taxichauffeur die echt wel probeert de hele andere kant op te rijden...
Dus de conversatie gaat verder: Ikke: "Here Left". Hij: "You want west?" Ikke: "Yes, West Coast" Hij: "You said East" Ikke: "No west" Hij: "Ok, you know way, so you tell me. You say left; I go left. You say light; I go light"
Hihi, ik zeg jaja, en denk "gaat gij maar light" wie weet gaat uw licht ooit nog branden!
Al een geluk is het heel de tijd rechtdoor; tot aan West Coast Ferry Road. Tegen dat we daar bijna zijn: Ikke: "At the next light, you go left" Gaat hij aan de rechterkant van de baan rijden! Dus ikke: "You go left!" Hij: "You said light" ikke: "No, left. Look sign West Coast Ferry Road" --> was ik even vergeten dat ik het volgende licht niet had mogen vernoemen, want ik zei 'light' voor het verkeerslicht en hij zei 'light' voor rechts. Man man man, leer Engels klappen!!!
Moraal van het verhaal: Spreek zo slecht mogelijk Engels zodat ze u misschien wel zouden kunnen verstaan!
ik heb vandaag weer een paar dingen bijgeleerd. (Do it the hard way):
1. Als het regent in Singapore dit niet onmiddellijk wil zeggen dat de temperatuur buiten daalt. In tegendeel, het wordt dan nog drukkender waardoor de warmte nog meer effect heeft op je hele doen en laten!
2. Dat je als echte rosharige veel bekijks hebt van de lokale bevolking.
3. Het de moeite loont om een taxi te nemen naar het dichtsbijzijnde shoppingcenter. De taxirit vanaf de voorkant van het hotel tot aan de voorkant van Citycenter kostte 12 Sing-Dollar (ongeveer 6 Euro) en duurde zo'n 10 minuten. Terwijl de terugweg een heel ander verhaal is! Aangezien we hier drie jaar gaan blijven, wil ik zo goed mogelijk geïntegreerd raken. Ik nam de metro richting hotel, waarvoor ik eerst een betaalkaart moest kopen (bij een vrouw achter de balie die ik amper verstond). Het metrosysteem op zich is geweldig goed geregeld. Ik wist enkel niet dat het dichtst bijzijnde metrostation nog 40 minuten wandelen naar het hotel was!!! Op de kaart lijkt het dichterbij (Duhuh). Het flesje water was helemaal leeg!!! Vanaf nu doe ik geen jeansbroek meer aan als ik van plan ben om terug naar huis te stappen.
4. De winkels in het shoppingcenter NIET voor 10 uur open zijn. Om 10 uur zijn er een aantal winkels die zich klaarmaken om te openen. Rond half elf ben ik de boekenwinkel binnen gelopen, want die was open en aktief. Ik heb dan maar een uur in de boekenwinkel rondgelopen en wat gelezen enzo. Uiteindelijk ben ik smiddags nog eens terug gegaan omdat ik geen boek over Singapore had gekocht.
5. Je altijd een zomertruitje moet meenemen. Hoezo, trui? Jaja, de airco staat aan in elke winkel, restaurant of cafee. Verbazingwekkend hoe snel ik kippenvel krijg als ik binnen ben.
6. Ik graag Sherlock Holmes lees. Heb in de boekenwinkel een boek gekocht om toch een beetje tijdverdrijf te hebben. Ik ben ermee in de Starbucks gaan zitten en heb na twee uur mezelf moeten aanmanen om nog eens een toertje te gaan wandelen. (Ik ben zelfs nog niet begonnen in het boek van Roald Dahl).
Tot zover de inzichten van deze dag! Vooral het wandelen was een opgave. En vanaf nu neem ik ook altijd mijn creditkaart mee. Ik had namelijk nog maar 6Singdollar mee, dus kon geen taxi terug nemen...
Groetjes ginder en tot de volgende. Gwendolyn
PS: Christophe: Ik hoop dat je nu vereerd bent dat je een ps voor jezelf hebt :-p PS: Iedereen die iemand kent in Singapore mag het me laten weten. Hoe meer volk ik leer kennen, hoe sneller ik iets te doen heb!!! PS: Iedereen die niemand in Singapore kent, mag het me ook altijd laten weten. Misschien kan ik nog wel voor een pennevriend zorgen
(Voila, nu heb ik toch nog aan iedereen een PS geschreven)
wij zijn hier goed aangekomen!!! twas ne lange reis, maar we hebben het beiden overleefd. First vliegen is geweldig!!! Ge hebt 2 stewardessen enkel voor 7 man die in first zaten... En ge moogt alles vragen Martijn zijne rug heeft het helemaal goed overleefd!!! Zijn stoeltje werd door de 2 stewardessen en een medepassagier uitgetest en goed bevonden!!! Grappige situatie! Het feit dat hij kon gaan plat liggen heeft natuurlijk ook wel geholpen! (Ik moet zijnen baas nog bedanken voor die first-ticketten) Op zich heb ik er eigenlijk ook weer niet zoveel aangehad, want ik heb toch een slaappil genomen. Heb een beetje schrik voor mijn darmen, en da wil ik liever niet riskeren he... Ik heb wel nog mario bross gespeeld op het vliegtuig (hihi)...
De hotelkamer is kei goe... tis eigenlijk een soort studioke. Misschien zelfs net iets groter... Hier eten gaat niet --> het keukentje bestaat uit een pompbak en ne microgolf oven. Er staan 4 tassen (met ondertas) in de kast en vier glazen (waarvan 1 al dienst doet als vaas). Geen messen/vorken/borden/afwasmiddel/... Dus het zal waarschijnlijk altijd op restaurant zijn. Heb daarnet een brood gekocht om eventueel smiddags hier toch iets gewoons te eten, maar ja, vergeten een mes te kopen, dus de la vache qui rit zal lachen ;-)
Van middag al op stap geweest met Murriel (denk ik) de vrouw van Bernard... Een op en top hollandse die zich hier stiekem wel verveeld heb ik de indruk... Ze kwam me met de auto halen en we zijn samen naar een shopping geweest... Amaai! Aan winkels geen gebrek, en blijkbaar zijn we dan nog in 1 van de kleinere winkelcentra geweest... MAAR nee, ik heb niets gekocht, behalve (hihi)... een beetje drinken en eten voor hier "thuis", adaptor voor de computer op de netstroom te kunnen zetten en dat is t eigenlijk.
Ben benieuwd wanneer ik naar appartementen mag gaan kijken. Hopelijk snel, want op hotel 'wonen' is toch wel weer iets heeeeel anders... In bs as zaten we op een appartement (weliswaar ZO klein), maar dit is toch wel helemaal iets anders...
Alle goe, tot zover den uitleg. Gegroet iedereen en tot de volgende keer!
wij zitten op t moment in de luchthaven van bangkok (in de Lounch van Thai Airways). Matrtijn is een douchke aan t pakken, en ik ben op de bagage aan t letten. Straks mijn beurt om me te verfrissen...
We hebben er net een vlucht van 11 uur opzitten in FIRST!!!! Man man man, dat is GENIETEN! Ge kunt zo goed als helemaal plat; ge hebt 2 stewardessen voor 7 mensen; ge moet maar kicken en ge krijgt iets.... WOW. Zelfs mijn gitaar werd met eerbied behandeld deze keer!
Ge krijgt al uw drinken in echte glazen; keuze tussen verschillende wijnen, champagne, frisdranken,... knabbeltjes... EN uw eten wordt opgediend op echte borden met echt bestek ( en opgediend zoals in het restaurant --> bestek eerst aan buitenkant, glazen aan de rand en dan bord met eten) Na zo'n vlucht: WIE wil er nu nog economy vliegen???? (Martijn waarschuwde me al dat ik het niet te gewoon mag worden). Niks last van darmen gehad en redelijk goed geslapen...
Straks nog een korte vlucht van 3u en half en dan zijn we er! Ben benieuwd of we al onze bagage in 1 taxi krijgen. Ik ga er een beetje vanuit dat dat niet het geval gaat zijn!
